ตอนที่ 1.

เมื่อประตูลิฟท์ส่วนตัวถูกเปิดออก เรือนกายสูงใหญ่สง่างามของมาร์โค เบอร์ลัสโคนิ ก็แทบจะพุ่งไปยังห้องทำงานของตัวเองด้วยความรีบเร่ง ช่วงขาแข็งแรงที่ซ่อนอยู่ในกางเกงสแล็คสีดำเนื้อดีก้าวยาวๆ ลงบนพรมสีเขียวเทอควอยซ์สดสวยอย่างร้อนใจ

         เขาไม่น่าสะเพร่า หลงลืมอะไร ง่ายๆ แบบนี้เลย…

         ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อกลับถึงบ้านแล้วพึ่งรู้ตัวว่าลืมหนังสือสัญญาที่เขาพึ่งเซ็นร่วมกับห้างสรรพสินค้าใหญ่ของอังกฤษไว้ที่ทำงาน

         หนังสือสัญญานี้สำคัญมาก...

มาร์โครู้อยู่เต็มอกว่าช่วงเวลากลางคืนจะมีแม่บ้านจากบริษัทฯ ที่ว่าจ้างไว้เข้ามาทำความสะอาดภายในห้าง และรวมไปถึงห้องทำงานของเขาด้วย เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องรีบบึ่งรถกลับมาห้างด้วยความเร็วปานจรวดแบบนี้

ประตูถูกเปิดค้างเอาไว้...

         ชายหนุ่มหยุดนิ่งอยู่หน้าประตูห้องทำงาน ดวงตาสีนิลมองลอดช่องเข้าไปภายในห้องทำงานของตนเอง ทุกอย่างในนั้นช่างดูเงียบเชียบ ไร้ซึ่งสิ่งเคลื่อนไหว และจากความสงัดไร้แม้กระทั่งเสียงของลมหายใจของมนุษย์นั่นก็ทำให้เขาพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก แต่มันก็ได้ไม่นาน เพราะเมื่อเขาเลื่อนสายตามองไปที่โซฟาเนื้อดีที่ตั้งไว้เพื่อต้อนรับแขกคนสำคัญ สิ่งที่เขาไม่เคยคิดจะพบเห็นในห้องทำงานก็ปรากฎแก่สายตา

         ผู้หญิง...!!!

         ร่างบอบบางที่อยู่ในชุดหมีไร้ซึ่งทรวดทรงองค์เอวใดๆ กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่บนโซฟาเนื้อดีสีดำภายในห้องทำงานของเขาอย่างอาจหาญ ชายหนุ่มค่อยๆ ดันประตูให้เปิดออกเล็กน้อยเพียงเพื่อจะแทรกตัวเข้ามา ก่อนจะปิดมันลงอย่างเบามือ ขณะเดินเข้าไปหยุดยืนตะหง่านเหนือร่างของสาวน้อยนิรนามที่กำลังฝันหวานอยู่ในห้องทำงานของเขา ดวงตาคมกล้าที่ดำสนิทราวกับทำด้วยนิลเนื้อดีวาวโรจน์ด้วยความไม่ชอบใจกับสถานการณ์ตรงหน้า

         เจ้าหล่อนเป็นใคร? และทำไมถึงกล้าเข้ามานอนหลับในนี้ได้ นี่หล่อนคงไม่ได้คิดหรอกนะว่า ห้องทำงานอันเป็นส่วนตัวของเขา เป็นห้องสูทสุดหรูในโรงแรมห้าดาว

         กรามแกร่งขบกันนูนเป่งแทบระเบิด ขณะพยายามจ้องมองใบหน้าขาวนวล ของเจ้าหล่อนที่มีเส้นผมสีดำขลับที่หลุดลุ่ยมาจากหนังยางมัดผมด้านหลังลงมาปิดเกือบทั้งใบหน้า แต่กระนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนถูกชกที่หัวใจอย่างแรงเมื่อสายตาคมกล้ารับภาพปากอิ่มเต็มสีแดงสดราวกับผลสตอเบอรี่ที่ถูกขยี้จนแหลกของเจ้าหล่อน อิทธิพลบางอย่างจากผู้หญิงนิรนามตรงหน้าทำให้เลือดในกายของเขาร้อนรุ่มขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด

         มาร์โคพ่นลมออกมาจากปากหนักหน่วงอิสรภาพที่หวงแหนดูเหมือนจะสั่นคลอนจนแทบถล่มลงมา เพียงแค่ได้มองสาวน้อยตรงหน้าแค่ครั้งเดียว ทั้งๆ ที่แม่สาวน้อยที่เขาไม่เคยรู้จักคนนี้จะอยู่ในชุดที่ไม่ได้โชว์สัดส่วนใดๆ เลยก็ตาม ชายหนุ่มย่อตัวลงนั่งบนส้นเท้า ขณะศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมสีเดียวกับดวงตาก้มต่ำลง เกือบจะชิดกับใบหน้างามของร่างบางที่นอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่ตรงหน้า

         คล้ายถูกมนต์สะกด... เมื่อเจ้าหล่อนพลิกกายจากนอนตะแคงเปลี่ยนเป็นนอนหงายและลืมตาโพลงขึ้น ใบหน้างามปรากฎชัดเจนต่อสายตาของเขา...

เลือดหนุ่มภายในกายเย็นเฉียบขึ้นมาฉับพลัน เมื่อสายตาของเขาประสานกับดวงตากลมโตสีดำขลับของแม่สาวน้อยตรงหน้า

นางฟ้า... นี่คือคำแรกที่ผุดขึ้นมาในใจ

ใบหน้ารูปไข่ไก่ขาวเนียนราวกับสีของน้ำนม ผมสีดำสนิทถูกมัดรวบไว้ด้านหลัง ขณะที่มีบางส่วนหลุดออกมาระที่ใบหน้างามนั้น ดวงตากลมโตที่รายล้อมด้วยแพขนตายาวงอนดกดำเบิกกว้างคล้ายกับกำลังเจอะเจอกับอสูรกายร้าย

“ฉะ ฉัน...”

เจ้าหล่อนรีบลุกขึ้นนั่งทันที และการกระทำที่ร้อนรนนั้นก็ทำให้ปลายจมูกของเขาที่อยู่ห่างจากแก้มเนียนเพียงแค่เส้นด้ายลอดผ่าน ได้สัมผัสกับความนุ่มนิ่มและกลิ่นหอมละมุนของผิวสาวโดยบังเอิญ และมันก็ส่งผลให้ไฟร้อนๆ วิ่งพล่านเข้าไปในกระแสเลือด ชายหนุ่มพยายามสะกัดกลั้นอารมณ์ปรารถนาที่มันเกิดขึ้นมาโดยไม่ทันได้ตั้งตัวนั้นด้วยความสามารถทั้งหมดที่มีอยู่

“ฉันไม่ได้ตั้งใจอู้นะคะ...”

หล่อนรีบเขยิบตัวออกห่างเขาไปนั่งที่โซฟาอีกด้าน มาร์โคระบายยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ขณะเลื่อนสายตาคมไปหยุดที่เรียวปากอิ่มเต็มสีแดงระเรื่อที่เผยอออกจากกันด้วยความตื่นตระหนกแกมละอายใจด้วยความชื่นชม

ไร้เดียงสา... คือคำถัดมา

มาร์โคจ้องมองหญิงสาวนิรนามตรงหน้าไม่วางตา อะดรีนาลีนฉีดพล่านไปตามกระแสเลือดอย่างบ้าคลั่ง เขารู้สึกได้ถึงความอึดอัดที่แพร่กระจายไปทั่วทั้งเรือนร่าง ฮอร์โมนทางเพศพุ่งกระฉูดขึ้นอย่างน่าหวั่นใจ ปฏิกิริยาเคมีระหว่างเขากับหล่อนช่างรุนแรงน่าอัศจรรย์ และมันก็ทำให้เนื้อตัวร้อนผ่าวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ลมหายใจหนักหน่วงถูกพ่นออกมาเมื่ออิสรภาพที่หวงแหนสุดชีวิตทำท่าจะสั่นคลอน เพราะถูกแม่สาวน้อยในชุดหมีตรงหน้าใช้เสน่ห์ของอิสตรีเพศเขย่าหัวใจ

เขาต้องการหล่อน นี่คือคำสุดท้ายที่สามารถนึกคิดได้ในตอนนี้ ตอนที่มีหล่อนนั่งนิ่งอยู่ตรงหน้า

ชายหนุ่มเบ้ปากด้วยความรู้สึกรังเกียจตัวเอง ที่ติดตาต้องใจผู้หญิงคนนี้ เพียงแค่เห็นหน้าครั้งแรกเท่านั้น มันช่างน่าขันชะมัด...

มาร์โคประชดประชันตัวเองอยู่ภายในใจ

“คุณเป็นพนักงานทำความสะอาดหรือ”

ถามออกไปคล้ายไม่อยากจะเชื่อ นี่ถ้ามีใครบอกว่าเจ้าหล่อนคือนางแบบ หรือนางเอกละครเขาคงเชื่อได้สนิทใจมากกว่านี้

หล่อนสวย... สวยมากๆ มีความเป็นผู้หญิงไปทั้งเนื้อทั้งตัว นี่ขนาดหล่อนอยู่ในชุดที่ไร้ทรวดทรงนะ ยังทำให้เขาเดือดพล่านได้ขนาดนี้ แล้วถ้าหากหล่อนใส่บิกินี่ หรือไม่ได้ใส่อะไรเลยล่ะ เขาจะเป็นยังไง..

ก็คงคลั่งตายนะสิ! ร้องบอกตัวเองด้วยความสมเพช

“ค่ะ ฉันมาทำความสะอาดห้องนี้แทนพนักงานคนเก่าที่ลาหยุดค่ะ ทำแค่ชั่วคราวเท่านั้น แต่... ฉันไม่ได้อู้นะคะ ฉันพึ่งนอนเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เอง และก็ไม่ได้คิดจะเอาเปรียบบริษัทฯ คุณด้วย เพราะฉันจะทำงานชดเชยเวลาที่ฉันหลับไป เชื่อฉันนะคะ ฉันตั้งใจจะทำอย่างนั้นจริงๆ”

รีบอธิบายเมื่อเห็นสายตาตำหนิของเขาที่จ้องมองหล่อน แก้มสาวแดงระเรื่อด้วยความอับอาย

เขาคงต้องแจ้งกับหัวหน้าของหล่อนอย่างแน่นอน และค่าจ้างวันนี้หล่อนก็คงจะไม่ได้รับ

คิดแค่นี้ความหดหู่ท้อแท้ก็วิ่งเข้าใส่โครมเบ้อเริ่ม น้ำตาแห่งความเสียใจแทบจะไหลรินออกมา เมื่อนึกถึงภาพของน้องสาวและน้องชายอีกสองคนที่ต้องหยุดเรียนเพราะหล่อนไม่มีเงินส่งเสีย เพราะลำพังแค่เงินเดือนของพนักงานเสิร์ฟที่ร้านอาหารในช่วงเช้าแค่ห้าพันกว่าบาทมันก็แทบจะหมดไปกับค่าใช้จ่ายในการเช่าบ้าน ค่าน้ำค่าไฟ รวมไปถึงค่าดอกเบี้ยเงินกู้ร้อยละยี่สิบต่อวัน ที่หล่อนบากหน้าไปเอามาจ่ายค่าเทอมของน้องเมื่อเดือนก่อนมันทบต้นทบดอกจนดอกเบี้ยแทบจะเลยเงินต้นอยู่แล้ว และด้วยความฝืดเคืองนี้ทำให้หล่อนต้องดิ้นรนมารับจ๊อบทำงานทำความสะอาดออฟฟิศในช่วงกลางคืน เพื่อที่จะได้นำเงินมาใช้จ่ายอีกทางหนึ่ง แต่ไม่คิดเลยว่า ทำงานแค่ไม่ถึงอาทิตย์ ร่างกายที่แทบไม่ได้พักผ่อนเลยของหล่อนกับก่อเรื่อง...

นอนหลับในเวลาทำงาน มีใครที่ไหนจะจ้างไว้ดูเล่นล่ะ... หญิงสาวคิดอย่างท้อแท้

“ผมว่าคุณกำลังแก้ตัวนะ และมันก็ฟังไม่ขึ้นสักนิด”

เขาลากเสียงเย็นราวกับน้ำแข็ง แต่มันช่างต่างจากความรุ่มร้อนที่กำลังเดือดพล่านอยู่ในกระแสโลหิตของเขาตอนนี้นัก ชายหนุ่มอยากจับหล่อนวางลงบนเตียง จากนั้นก็โจนจ้วงเข้าใส่ร่างบอบบางนั้นอย่างรุนแรงให้หายคลุ้มคลั่ง

“ฉะ... ฉันไม่ได้โกหกนะคะ ฉันจะทำชดเชยจริงๆ ”

น้ำตาใสๆ ไหลออกมา ขณะพยายามถอยหลังหนีเมื่อเรือนร่างสูงใหญ่ราวกับยักษ์ตัวโตของบุรุษที่มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนไทยแท้ก้าวเข้ามาใกล้ กลิ่นไอของซาตานกำลังทำให้หล่อนมึนงง จนแทบจะทรงตัวไม่อยู่