Share
EPILOGUE
PYSC EPILOGUE
“Opo mama, mag ingat ka po dyan,” nakangiti na paalam ko kay mama bago binaba ang tawag.
Related chapters
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 1
"You never look good trying to make someone else look back." -AnonymousChapter 1
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 2
Pumasok ako sa room, katulad ng normal na classroom ay may nagtutumpukan na magkakaibigan. Napangiti ako ng kompleto na sila, medyo late na rin pala ako buti nalang wala pa si sir."Anong ganap?" bungad ko sa kanila pero walang ni isang pumansin, inirapan lang ako ni Rose at umalis sa tabi ko.Oo nga pala, wala rin pala akong kaibigan.Natatawa kong isip, kasama ko lang sila pero ramdam ko na hindi ako belong.Kinaibigan lang naman nila ako dahil ako ang nangunguna sa klase, alam ko rin na naiinis sila sa'kin sa tuwing hindi ako nakakasama sa pagkain nila sa labas.Naupo nalang ako sa pwesto ko, mas mabuti nalang manahimik ako dito. Wala rin naman gusto kumausap sa'kin.Napahawak nalang ako sa balikat ko kung saan ang hinawakan kanina ni Papa. Hindi pa nga magaling ang hiwa ko sa hita dahil sa ginawa niyang pagbato sa
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 3
Chapter 3Makapal na kilay, sa ibabaw ng singkit kong mga mata. Maganda ang pagiging bagsak ng buhok ko na mas nagpapakita ng maliit kong mukha. Humarap ako sa malaking salamin ng kwarto ko.Medyo namamayat na ako sa palaging maraming iniisip, nahihirapan na rin ako matulog sa gabi dahil sa nararamdaman ko sa dibdib ko.Lungkot na hindi ko maintindihan, lungkot na nararamdan ko ngayon.Siguro dahil na disappoint sa’kin si mama o baka dahil sa ginagawa ng tinuturing kong kaibigan?Kinuha ko ang bag ko bago bumaba, tahimik at hindi ako nagising dahil sa sigawan ngayong araw. Wala silang dalawa ngayon, ang alam ko ay lumayas si papa dala ang mga iilan niyang gamit.Napabuntong hininga nalang ako. Ganon ba kahirap ang magstay sa’min ni mama?Kung sabagay, wala akong magagawa. Kahit nga
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 4
Imbis na tanungin nila ako kung ayos lang ba ako, o anong problema ko mas pinili pa nilang siraan ako sa marami. Ang sakit ng dibdib ko, pakiramdam ko ay hindi pa sapat ang ilang taon namin na pagkakaibigan.Ayos lang naman sana kung harapan nilang sabihin ang problema nila sa’kin, kung anong problema sa ugali o ginagawa ko pero bat humantong pa sa ganito?Pinunasan ko ang luha ko sa pisngi. Ang dami ko ng iniisip na problema, dinagdagan pa nila. Mas lalong bumigat ang pakiramdam ko, imbis na sila ang malalapitan ko sila pa ang mas nagpatumba sa’kin lalo.“Kaya mo ‘to, Monica. Pekeng kaibigan sila hindi sila kawalan, tandaan mo!” bulong ko at patuloy na pinupunasan ang mga luha ko na patuloy lang sa pagbagsak.Hindi mo sila kailangang iyakan Monica. Hindi sila karapat dapat sa luha mong ‘yan.Pinilit kong p
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 5
"Maybe death hurt less than life." -anonymousChapter 5 Nakayuko akong pumasok sa room, hawak ang kabilang kamay ko na may kaunting hiwa na ginawa ko kagabi.Ang sarap sa pakiramdam na saktan ang sarili, habang emosyanal ka rin na nasasaktan dahil sa iba.Hindi mo maramdaman ang tunay na sakit sa ginagawa mo sa katawan, dahil mas nanaig pa rin ang sakit sa dibdib mo.Gusto kong iiyak lahat, lahat ng sakit na nararamdaman ko pero walang lumalabas sa mga mata ko. Naiipon lahat sa dibdib ko, kinikimkim ko ang lahat ng galit, sakit at puot sa buhay ko.Dagdagan pa ngayon na wala akong kaibigan na pwedeng lapitan, wala akong mapagkatiwalaan sa lahat ng problema ko.Pakiramdam
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 6
Karamihan sa mga kaklase namin ay nasa paligid niya at ang nasa side ko lang ay mga may alam ng tunay na nangyari.“Kung wala kang pinapakalat, bakit umabot tayo sa ganito?” pinapanatili kong kalmado ang sarili ko.Dahil ang pag-iiskandalo, ugali lang ng mga taong walang pinag-aralan.Kayang baliktarin ng iskandalo ang lahat ng tunay na nangyari, pero hindi nila kayang baliktarin ang konsensya sa ginawa nila.Kung may konsensya pa sila.“DAHIL SAYO! KUNG HINDI MO AKO SINISIRAAN, HINDI TAYO AABOT SA GANITO!” pagwawala niya.Natawa ako sa sinabi niya, ngayon ako naman ang may kasalanan sa ginawa niyang gulo.Nakakatawa, malakas manira, malakas pang mangbaliktad. Pro na pro!“Ikaw nag-umpisa nito. Wala akong gi
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 7
"Can you see the suicidal in my eyes?" –anonymous.Chapter 7Unti-unti kong binuksan ang mga mata ko. Isang puting kwarto ang agad na sumalubong sa'kin, habang may isang ulo na nakayuko ang sa gilid ko.Bakit hindi pa ako patay? Tinignan ko ang kamay ko, kung saan may mga nakakabit na kung ano at may benda kung saan ang mga ginawa kong mga sugat."M-ma" halos mapiyok kong sabi. Sobrang sakit ng lalamunan ko, kung magsasalita pa ako ng isang beses ay pakiramdam kong tuluyan nang mapupunit."Gising k
PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 8
"Pumunta ako sa inyo ng araw na 'yon, tinawagan ako ng mama mo para ihabilin ka sa'kin. Ng araw na rin 'yon tinatanong niya sakin kung paano sasabihin sa'yo na aalis siya ng bansa. Pero pagpasok niya sa kwarto mo, nakita ka nalang namin na walang malay." Kwento ni tita bago hinawakan ang sugat ko."Wala akong anak, pero ramdam ko ang mama mo ng araw na 'yon. Wala siyang tigil sa pag-iyak, hawak niya lang ang kamay mo hanggang makarating tayo sa hospital. Hindi siya mapakali, sinisi niya ang sarili niya dahil sa nangyari sa'yo, kahit anong alo ko sa kanya wala akong magawa kaya hinayaan ko nalang siya." pagpapaliwanag niya."Tita, bakit aalis si mama?" maayos naman ang trabaho niya.Kasya ang kita niya para sa'min sa bahay. Kahit hindi sunod ang lahat ng luho ko ay naibibigay niya ng paunti-unti, kaya bat pa siya aalis?"Hindi ba sinabi ng mama mo sa'yo kanina?" umili
Latest chapter
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) EPILOGUE
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 25
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 24
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 23
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 22
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 21
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 20
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 19
- PSYCHOTHERAPIST (TAGALOG) Chapter 18
