Chapter 8

"Pumunta ako sa inyo ng araw na 'yon, tinawagan ako ng mama mo para ihabilin ka sa'kin. Ng araw na rin 'yon tinatanong niya sakin kung paano sasabihin sa'yo na aalis siya ng bansa. Pero pagpasok niya sa kwarto mo, nakita ka nalang namin na walang malay." Kwento ni tita bago hinawakan ang sugat ko.

"Wala akong anak, pero ramdam ko ang mama mo ng araw na 'yon. Wala siyang tigil sa pag-iyak, hawak niya lang ang kamay mo hanggang makarating tayo sa hospital. Hindi siya mapakali, sinisi niya ang sarili niya dahil sa nangyari sa'yo, kahit anong alo ko sa kanya wala akong magawa kaya hinayaan ko nalang siya." pagpapaliwanag niya.

"Tita, bakit aalis si mama?" maayos naman ang trabaho niya.

Kasya ang kita niya para sa'min sa bahay. Kahit hindi sunod ang lahat ng luho ko ay naibibigay niya ng paunti-unti, kaya bat pa siya aalis?

"Hindi ba sinabi ng mama mo sa'yo kanina?" umili