CHAPTER 3

''Maraming beses ko na itong napanood, gusto kong mapanood mo kaya kita dinala rito,'' sabi ni Indigo habang nag-uunat ng braso at likod.

''Napakaganda, hindi ako nagsisising sumama.'' sagot ko naman. Heto na naman ang kakaibang pakiramdam ko, mukhang nagugustuhan ko na rito sa lupa kahit na sandali pa lamang ako rito.

Aalis na sana kami nang may biglang humila sa braso ko. Muntik na akong matumba dahil sa ginawa nito. Nakarating kami sa may harap ng tindahan ng mga sapatos. Tiningnan ko siya ngunit mata lang nakita ko. Nakatakip ng itim na panyo ang bibig at ilong nito.

"Ale! Saan niyo dadalhin si Melodia?'' tanong ni Indigo.

''Anong kailagan mo sa akin? Sino ka?'' Nagtataka akong tanong sa kanya.

''Alam kong isa kang sirena.'' Bulong niya. Nanlaki ang aking mata sa kanyang sinabi. Paano niya nalaman?

''Nawala ang iyong buntot dahil sa katigasan ng iyong ulo. Pero huwag kang mag-alala hindi rin naman iyon magtatagal, babalik din sa iyo ito.'' Dagdag pa niya. Nakakapagtaka ang mga sinasabi niya. Parang ang dami niyang alam tungkol sa mga sirena.

''Sa oras na mangyari iyon ay bumalik ka na sa dagat at huwag ng babalik pa sa lugar na ito. Ang katulad mo'y hindi nababagay rito!'' Pagdidiin niya habang nakatingin ng direcho sa mga mata ko. Hindi ko nagawang magsalita pa. Nalilito ako sa mga sinabi niya. Hindi nagtagal ay binitiwan na niya ang braso ko.

''Halika na Melodia.'' Hinawakan ni Indigo ang kaliwang braso ko kaya't napalingon ako sa kaniya. Ngumiti lang ako at tumango. Nilingon ko na uli ang babae pero bigla na lang siyang nawala.

''Okay ka lang ba? Kilala mo ba ang ale na iyon?'' Tinapik ni Indigo ang balikat ko.

''Ayos naman ako, hindi ko siya kilala napagkamalan niya lang daw akong kakilala.'' Pagsisinungaling ko sa kanya.

▪

Ginabi na kami nang makarating sa kanyang bahay. Ang bahay niya'y gawa sa kahoy. May duyan sa may veranda at tumba-tumbang upuan malapit sa pintong gawa sa salamin. Naririnig ko ang alon ng dagat kahit pa nasa sentro kami ng bayan.

Pagpasok namin sa loob ay pinaupo niya muna ako sa malambot na mahabang upuan. Habang siya'y nagpunta sa kusina at kumuha ng maiinom naming dalawa.

''May naalala ka na ba kung bakit ka nasa bangka ko kagabi?'' Pagsisimulang tanong ni Indigo. Tinanong na niya sa akin iyan kanina pero wala akong naisagot.

''A-Ang naalala ko lang ay may apat na lalaking dumukot sa akin, pagkatapos ay gusto nila akong pagsamantalahan pero may humampas sa ulo ko kaya hindi ko na alam pa ang nangyari. Pag-gising ko ay wala na sila at ikaw na nga ang nakita ko.'' Pagsisinungaling ko uli.

Nanginig ng kaunti ang kamay ko habang hawak ko ang isang baso ng tubig. Sana nga lang ay hindi niya nahalata.

''Kung ganoon ay isa kang turistang napagtripan ng mga lokong iyon. Alam mo bang pagmamay-ari ko ang maliit na bangkang pinagsakyan sa iyo? May nakalilok na Flemming sa gilid noon. Mabuti na lang may nakakita kaya agad kong hinatak.'' Medyo seryoso ang mukha niyang nakatingin sa akin habang kinakausap ako.

Nagdududa ba siya? Anong gagawin ko?

''A-Ano, Indigo ang totoo niyan kasi, kakalipat ko lang dito sa Atargatis noong isang araw. Lahat ng mga gamit ko ay hinagis ng mga lalaking iyon sa dagat para raw walang ebidensiya sa gagawin nila. Pagkatapos noon ay-''

''If that's the case, kargo na kita simula ngayon Melodia.'' Biglang umaliwalas ang mukha niya. Hindi ko na nga naituloy ang sasabihin ko dahil sa sinabi niya.

''P-Pero-''

''Sshh, simula ngayon ako na ang bahala sa iyo.'' Ngumiti siya sa akin nang malapad. Pati ang mga mata niya ay tila ngumiti rin.

''Salamat.''

▪

Limang araw ang nagdaan simula noong nakilala ko si Indigo. Kung hindi dahil sa kanya ay malamang wala ako ngayon sa napakagandang lugar na ito. Napapangiti tuloy ako ng walang dahilan. Napakaganda ng gising ko.

Tumagilid ako pakanan at niyakap na lang ang malambot na unan. Napakaganda rin ng bahay kung saan ako namamalagi ngayon. Pagmamay-ari rin ito ni Indigo at tinatawag niya itong bunkhouse.

Nakaharap ako ngayon sa kulay pink na kurtina. Sa kanan ko ay isang bintanang maliit at sa kaliwa ay pink na kurtinang harang para raw may privacy ang sabi ni Indigo. Double deck kasi itong kama. Kulay puti ang gilid nito at may nakaukit na mga bulaklak. May hagdan sa gilid para sa taas na higaan. May kurtina rin itong kulay asul.

Hinawi ko ang kurtina ng bintana at binuksan ito. Kitang-kita ko mula rito ang maliit na tulay malapit sa dagat. Napatingin ako sa maaliwalas na kalangitan, parang humalik sa akin ang malamig na hangin sa aking balat at sa tahimik na dagat ay nakaradam ako ng isang masamang panahon na paparating.

▪

PIC-A SEAFOODS. Pangalan ng seafoods house ni Indigo. Katabi lang nito ang bunkhouse na tinutuluyan ko. Ang daanan nito'y gawa sa matibay na mga kahoy. Ang ilalim nito'y tubig dagat. Nasa tapat ako seafoods house, nahihiya akong pumasok dahil wala akong dalang regalo para sa kanya.

Napanguso ako. Nakita ko siyang hinipan ang apoy sa maliit na kandila. Hinihimas ko ang aking braso nang makita kong napatingin siya sa direksyon ko. Kumaway siya sa akin at inaaya ako pumasok. Umiling ako. Nahihiya ako sa kanila.

Nag-init ang mukha ko nang makita siyang lumabas sa salaming pinto. Tumunog ang mga kabibeng nakasabit doon noong lumabas siya. Nakasuot siya ng kulay puting polo shirt

na kulay itim ang kweliyo.

Nakasuot siya ng pang-ibabang kulay gray na hanggang tuhod niya at kulay abo. Medyo hapit din ito sa kanya. Mas lalo tuloy siyang nagmukhang matangkad. Kulay puti rin ang suot niyang sapatos. Mas lalo pa siyang gumwapo.

Kung nakikita ko siguro ang mga mata malamang ito ay nagnining-ning na.

''Halika na Melodia, huwag ka ng mahiya akong bahala sa iyo.'' Hinawakan niya ako sa balikat at inakay papasok sa loob.

''Eh kasi Indigo, wala akong regalo sa 'yo nakakahiya.'' Bulong ko sa kanya.

''It's your presence that counts, love.'' Nginitian niya ako at kinindatan. Kumabog naman ang dibdib ko sa ginawa niya.

Nilibot ko ang paningin ko sa lugar, maraming mga sanga ng niyog dito sa loob na nagsisilbing dekorasyon.

Maraming makukulay na lobo ang nakasabit pabaliktad sa kisame. Maraming mga bisita karamihan ay babae. Nakatingin sila sa direksyon ko. Gusto ko sana silang ngitian kaso nakataas ang mga kilay ng ilan.

Napatungo na lang tuloy ako. Tama bang nandito ako ngayon?