CHAPTER 5

As expected, bumuhos ang sangkatutak na gawain. Kabi-kabilaan ang mga exams at activities. Jam-packed ang araw na ito dahil tatlong sunod-sunod na subjects ang mayroon kami at lahat ay may exam. Two weeks na lang, matatapos na kami. Kaunting pasensya pa!

"Nasagutan mo 'yong sa torque?" tanong ni Les nang makalabas kami.

"Oo pero hindi ako sure sa sagot. Medyo nalito ako kung paano kunin."

Grabe kaya ang reference ni Sir sa Physics. Civil Engineering board reviewer. Feeling ko nga makakapasa na kami sa board, eh. Ang hirap ng mga pinagagawa niya. Buti kinakaya pa ng utak ko.

"Nakalimutan ko kung paano gawin 'yon," si Callie habang naglalakad papunta sa amin. "Pero may sagot ako. Sana tama."

"Ikaw, Joy?" tanong ni Les pero nagkibit-balikat lang siya. "Ang gulo ng illustration."

"You checked your paper, right?"

"Oh, not sure."

"Baka namali ka na naman ng sulat tapos habulin mo na naman si Sir," natatawa kong sabi.

Nag-quiz kasi kami at mali siya ng sulat. Imbes na 10 ay 20 ang nailagay niya. Ewan ko ba rito kay Les. Malinaw naman ang mata.

"Kakain ba kayo, Callie?" tanong ni Les. "Nagbaon na kami ni Belle ng sandwich dahil siksik ang sched ngayon."

Kapag alam naming walang panahon kumain, naghahanda kami ng kahit ano. Buti na lang din, hindi kami gipit sa pagkain sa apartment.

"Mamaya na lang after ng CAD," sabi niya.

"Mamaya pa 'yong alas singko, eh," reklamo ni Joy kaya ang ending ay bumili na rin sila.

"Lesliana, ano nga ulit 'yon? Suc– what?" nalilito kong tanong.

Nagre-review kami sa PurCom. Kailangan ko ring bumawi rito dahil late akong nagpasa ng activity. Sa sobrang pagod ko, natulog agad ako nang hindi nagpapasa. Nakalimutan kong may ganoon pala. Napaka-ulyanin ko rin talaga minsan. Nabobobo na yata ako.

"Succinct," she simply said.

Everyone's minding their own business. May iba namang nagtatanungan at 'yong iba ay naglalaro lang ng ML sa gilid. Paano kaya nila nagagawa 'yon?

"Elaborate-Succinct..." pagr-recite ko.

Nagbasa pa ako ng isa pang round dahil ayaw kong may makalimutan ako. No room for errors today! Ayos naman ang recitations and activities ko kaso iyong activity talaga. Bakit kasi kailangan pang i-post sa Facebook? Hays.

"Let's start," Sir said as he entered the room.

Wala man lang pasintabi. Mukhang madugo ito. Ang pinakamadaling exam rito sa school ay iyong entrance exam. Ang hirap lang talaga lahat. Para bang sinusulit ng mga prof ang free tuition namin, kaya dinadarang kami sa apoy para malaman kung sinong peke sa hindi.

"Get one and pass. Fix your eyes on the paper. Ang mahuhuli kong lumingon, 'matik na. Zero sa final exam. You only have an hour to finish my exam. After that, you can leave the room. Goodluck," dire-diretso niyang sabi.

Nagsimulang magpawis ang noo ko sa nakita. OMG, 100 items! Wala man lang choices. No mercy.

Maayos ko namang nasagutan ang first two pages, kaya lang, napakahirap ng pangatlong page. Bakit may foreign language dito? Tsk. Kahit anong review ko, may nakalimutan pa rin ako. Hindi naman kasi ito pinagtuunan ni Sir ng pansin.

I skipped the page and aced the essay part. I know I can do better kapag essay. Ito naman talaga ang forte ko. Binalikan ko ang third page at sinagutan hanggang sa maubos ang oras.

"Ang hirap ng third page!" reklamo ko nang makalabas kami.

It was an hour in hell. Kahit alam kong papasa ako, hindi ko pa rin maiwasang ma-disappoint. Gusto ko sanang i-perfect para makabawi sa activity.

"Madali lang kaya," sabi ni Jes.

"Nakakalito 'yong French," si Arnold.

Bakit nila alam? Potek, ang hirap kaya noon! Hindi ko napag-aralan. Hindi naman kasi ako interesado sa foreign language.

"I thought it's all about culture. Hindi ako nag-focus sa language since hindi naman masyadong na-tackle ni Sir," si Callie.

Dumiretso na kami sa CAD room dahil ito ang last sub namin for today at may exam kami. Good luck talaga sa aming lahat. Ang higpit pa naman ni Engr. D. Kapag pasahan na, pasahan na dapat. Bawal late.

"Here's the illustration na gagawin niyo. For zero, one, two, and so on... Just follow the guidelines below. I'll give you an hour to finish it on your auto-cad. Mind your own business. This will serve as your final exam," she said.

Inayos na namin ang mga laptop. Ang hirap ng napunta sa zero. Mukhang yari ako. Ang detailed masyado.

Busy na ang lahat sa kani-kanilang gawain. Ang iba ay nagtuturuan gamit ang maliit na boses. Buti na lang at hindi mainit. Ang sikip ng kwarto para sa aming lahat kaya nasa labas ang iba.

"Hala, Belle. Napakasalimuot naman nito. Paano nga 'to?" tanong ni Sam. "'Di ba tatanggalin 'to?"

Magkanumero kasi kami kaya lagi kaming magkatulong. Minsan nag-a-assign kami ng taga-gawa at taga-print.

"Explode mo 'to tapos erase..." I taught him some parts. Madali lang naman kung tutuusin pero dahil nga detalyado, kailangan mag-ingat.

"Okay, I got it!"

Nagpatuloy pa kami sa paggawa hanggang sa mai-print na ang mga gawa namin. Mukha namang maayos ang ginawa ko pwera lang sa lineweight. Ewan ko ba roon. Ayaw mabago. Walang pakisama.

Walang nagsasalita sa amin habang naglalakad pauwi ng apartment. Tahimik lang kami at dinadama ang hangin na humahampas sa aming mga mukha. Naghiwalay lang kami nang nasa tapat na kami ng apartment.

"Rest well," paalam namin ni Les kina Joy at Callie.

Sumalpak kami sa sofa. Natawa na lang kami dahil para kaming ewan. Ang haggard namin pareho dahil sobrang busy na talaga. But unlike me, maganda pa rin si Lesliana.

"Uuwi ka sa Bulacan o sa Manila?" tanong ni Les habang naglalapag ng juice.

Ako naman ay nag-iinit ng pizza na hindi namin naubos kahapon. "Manila lang. I need to visit my brother. Ikaw ba?"

"Uuwi ako sa Antipolo tonight, sabay kami ng boyfriend ko."

"Harot mo!"

"Humanap ka na kasi ng boyfriend para hindi ka na bitter," sabay sundot sa tagiliran ko.

"Nah, I need to study."

I need to exert lots of effort. Mahirap na bumagsak. Privilege na ngang makapag-aral rito, eh. Ayaw kong ma-kick out. Hindi kami mayaman para magbayad ng tuition sa private school.

"As if namang hindi ka nag-aaral. O kung gusto mo, humanap ka ng taong matutulungan ka sa acads. Sa panahon ngayon, hindi sapat ang puro pag-ibig lang."

I just shrugged. Well, I need to do more. Gusto kong may mapatunayan. Hindi pwedeng umasa na lang ako lagi sa iba. Gusto kong maging independent kaya sinisimulan ko na ngayon.

Sabay kaming umalis ni Les sa apartment. Dumaan lang ako sa Dunkin' Donnut para bumili ng pasalubong. Baka wala nang kinakain si James sa bahay. Kawawa naman 'yon.

Paglabas ko ay siyang bagsak ng malakas na ulan. Hindi pa naman ako nagdadala ng payong. Nakisiksik ako sa waiting shed. Puno ito ng mga taong wala ring panangga sa ulan kagaya ko.

"Bad trip naman," I murmured.

Sinalpak ko na lang ang headset sa tainga ko. Ang ganda rin naman ng ulan, sabayan mo lang ng music. Tamang senti lang para kunwari may ganap sa buhay.

Napatingin ako sa katabi ko dahil nabunggo ako. Ang tigas niya. Nagsiksikan lalo ang mga tao dahil mas lumakas pa ang buhos, kaya naipit ako. Ang liit ko pa naman.

Maybe the night

Holds a little hope for us

Kasabay ng pagbaling ng mata ko sa mata ni... Sir Cy.

Ano ba naman? Bakit ngayon pa? Mukha akong basang sisiw! Nakakahiya ang itsura ko.

Umiwas ako ng tingin saka yumuko. Lumakas pa lalo ang buhos ng ulan kaya sobrang siksikan. Parang sinasadya ng tadhana na mas lalo kami nagkadikit ni Sir Cy. Kinikilig ako dahil naaamoy ko siya. Amoy menthol! Ang romantic na sana kaso ang pangit ko talaga ngayon.

Ilang minuto pa ay tumila na rin ang ulan. Isa-isa nang nag-aalisan ang mga tao. Naiwan na lang kaming may mga dalang hindi pwedeng mabasa. Baka pag-uwi ko, lumulutang na ang doughnut sa loob.

"See you on Monday," sabi ko sa kaniya bago kumaripas ng takbo.

Paniguradong matatandaan niya ang pagmumukha ko, dahil ako lang naman ang may ganitong itsura. Sana nga mapanaginipan niya rin ako.