Prologue

Sheya's POV:

Isang panibagong araw na naman ang aking haharapin. Sana hindi pumasok si Nate. For God's sake! Kahit ngayon lang sana umabsent siya. Ang hinayupak na yun ayaw talaga akong tantanan.

"Sheya! Sheya! Mabuti nalang at dumating ka na!" Natatarantang sigaw ni Jencel habang tumatakbo palapit sa akin. Hinihingal pa ito nang huminto sa harap ko.

"What happened?" kunot noo kong tanong sakanya.

"Pinag-aawayan ka ni Cent at Nate," he said panting.

What?!

"Huh? Bakit daw?" I exclaimed.

"Basta. Sumama ka nalang sa'kin," sabi nito sabay hatak sa akin papunta sa stock room ng sports club. 

Hindi na ako nakapalag at sumunod nalang kay Jencel. Pagdating sa labas ng stock room ay kapansin-pansin ang dami ng tao, tanda na nagkakaroon ng commotion sa loob.

Ang malas naman oh! Kakasabi ko lang. Bakit ba kasi dito pa nag-aral si Nathaniel?! Naiirita na ako sa ugali niya, sa pagmumukha niya at sa lahat ng gulong ginagawa niya.

"Tabi! Tabi! Tabi!" sigaw ni Jencel. Nagsitabi naman ang lahat ng nakaharang sa daan.

I heave a sigh and shouted at the door entrance.

"CENT! NATHANIEL! BAKIT NIYO BA AKO PINAG-AAWAYAN?" buong puso kong sigaw sa dalawa. I almost drained my energy to shout that loud.

But everything seemed to be normal yet unusually silent. Idinilat ko ang mga mata ko and found two guys seating face to face on a small table.

I look around the area and saw people in shock and wonder. Kunot noo nila akong tinitigan na tila ako pa ang may masamang ginagawa. Oh yeah. That's embarrassing. Oh god! What have I done?

"What the hell are you saying? Naglalaro lang kami ng chess," Nate said. My eyes settled on a chess board between them. Cent and Nate were both looking at me. 

"Sabi kasi nito pinag-aawayan niyo ako eh," I said and pointed Jencel beside me.

Nate's smile twitched upward. Mas nakakainis na ngayon ang ngiti nito. Why do I have this feeling that every time he smiles, he's up to something?

"Bakit ka naman namin pag-aawayan? You're not even the most beautiful girl in the school. Not even the smartest or the kindest," Nate said. Cent remained calm and silent, as usual.

"Pffftt. Hahahahahaha," most students laughed at the background. 

"Anong nakakatawa dun?" I glared everyone whose laughing. I narrowed my eyes and pierced them with my deadly glare.

"Totoo naman eh. Narinig ko ang usapan bago sila naglaro. Kung sino raw ang matatalo siya yung makikipag-date sayo," Jencel spoken. 

Isang date?

I sighed heavily and walked near them. Tsaka ko sila pinaghahampas ng librong hawak ko. 

"No one is allowed to set me up on a date! No one!" I shouted as I was hitting them both with a book. They keep on avoiding my strike with their arms.

Hinila ako palayo ni Jencel sa dalawa kaya napigilan niya akong kalbuhin ang dalawa. 

"Sheya tama na," sabi ni Jencel. Nabitawan  ko ang libro ko at bumagsak ito sa mesa.

Arghh! Buwiset! Mapapatay ko talaga si Nathaniel! Kung ano-anong kalokohan na naman ang ginagawa niya! Dinamay niya pa si Cent! May pa ngiti-ngiti pa siya. Akala niya natutuwa ako?

"C'mon, it's not even a price. It's a punishment. You see, no one would ever dare to date you. Sa ingay mo ba naman at kamalditahan mo, tatanda kang dalaga. Dapat nga magpasalamat ka pa sakin eh. Ako ang naka-isip nun. Right guys?" he said proudly.

Everybody nodded slowly habang nagpipigil ng tawa ang iba lalo na ang mga kababaihan kaya mas lalong kumulo ang dugo ko. Paano niya ba napapasunod ang mga taong to? Seriously? What's wrong with being single?

"Kahit na! Walang may karapatan na i-set ako sa date! Wala! Lalo ka na Nathaniel!" I shouted at dinuduro sa mukha si Nathaniel.

I turned around and glared Jencel. Hinila ko ang kanang tenga niya palabas ng stock room.

"Isa ka pa eh. Naturingan kang PIO nagpapakalat ka naman ng fake news!" I said while pulling him.

"Araaay! Masakit!" daing niya.

"Hoy! Babaeng leon!" tawag ni Nate saakin. And there he goes again. Calling me as a female lion that he uses to describe my curly brown hair. Duh! It's called hair style.

I stopped near the door and pulled away from dragging Jencel's ear. Muli ko siyang hinarap at inirapan.

"May naiwan ka ata," he said while smiling mischievously and while raising my book. The book that I used to hit him and Cent.

I walked towards him stomping my feet on the floor and grabbed the book. Pero bago ko paman ito maabot ay itinaas niya ito sa ere para hindi ko maabot. 

Muling naghalakhakan ang mga kaklase at schoolmates namin at mas ikinatuwa yun ni Nate. So I stomped on his feet. Agad siyang napadaing ngunit sa halip na ibaba ang libro ay inihagis niya ito sa mga estudyante sa loob ng room. Pinagpapasa-pasahan nila ito until it dropped on the floor. Jencel automatically get it.

"Got it," Jencel said.

I looked at Nate Chua who's smirking and left everybody with deadly glares lalo na si Nate.

Nang makalabas ng stock room ay nagsitulo ang pawis ko. Buwiset! 7 am in the morning at naiestress ako. Buwiset na Nathaniel yun! Lagi niya nalang akong pinapahiya at pinagmumukhang tanga! Nakarami na siya! 

Hindi naman ganito ang buhay ko. Not until I met Nate Chua. 

"Arrghhhh! I hate you Nate Chua!" I shouted in the middle of the quadrangle.

At isa lang yun sa mga araw na pagpapahiya at pambubwesit ni Nathaniel saakin. Dapat masanay na ako but I just can't take it anymore! I hate him. I really do.