Sheya's POV:
The next morning, my eyes were red and swollen, revealing dark circles under my eyes, so I had to apply more concealer to hide my awkward eyes. I also had to cover my face with my hair. I just feel so conscious and weary today.
I don't feel like going to school too. I just wanna sleep all day. Nahirapan akong matulog ng maaga kagabi kaya kulang ako sa tulog. I feel so sleepy. But I don't want to miss the lessons today. First day of subject discussion namin ngayon. I don't want to miss a lesson.
So I will have to suck this up and continue to live like nothing happened.
I walked down to the dinning area and found Ate and Mom. They stared at me silently. It seems like Dad and Kuya Lourde had left already. Mas mabuti na yun. I don't feel like eating breakfast with them after what happened.
"Good morning," matamlay kong sabi.
Mom felt relieved and slightly smiled.
"Bakit bumangon ka pa? You should have stayed on the bed. Alam kong puyat ka," Mom said concerned.
Umiling ako and sat to eat my breakfast. Mom served me food for me. Then I ate it silently. I spend the whole night crying. I even refused to eat dinner last night kaya gutom na gutom ako ngayon.
Nararamdaman kong nakatingin si Mom at Ate saakin. But I am not in the mood to speak all the time during meals like before. My brain is so freakin' preoccupied. It does not sinked in yet.
"Bunso, I'm so sorry," Ate Loureen spoke.
I stared at her in a questioning look.
"Hindi kita naipagtanggol kay Dad. We are very sorry, we really are. We tried to find another ways to pay our depts. Pero hindi namin mabali ang kasunduan. But we are still trying. It's not too late," she said.
I held her hands and squeezes it, assuring her that I am fine.
"Wala kang kasalanan Ate. And you don't have to worry about me. I will be fine. Pagiisipan ko ang gusto ni Dad. Kung makakatulong yung sa family business natin, pag-iisipan ko yun ng mabuti," I said.
"Mabuti naman kung ganun anak," Mom said and I just smiled.
Pag-iisipan ko naman talaga kung paano matatapos to.
Inaamin ko, nagtatampo parin ako. I don't know why but I felt betrayed. They are my family but they're doing this to me. But I will wait and trust them. They said that they are still looking for ways to cancel the engagement.
I never see this coming. I never dreamed about this. This is not what I want. I wanted to live a normal life.
How could I live normally when I have to marry someone early. This is absurd. Crazy and funny. Everyone would laugh if they found out about this.
I couldn't live a life being the laughingstock of other people.
---
Habang hinihintay ko si Kuya Roly na nag aayus ng kotse sa garahe ay dinala ko si Ate Loureen sa garden.
"What do you want to say? Bakit dito pa?" Ate asked.
I put my point finger on my lips, "Shhh. Gagawa ako ng paraan para umatras ang Nathaniel na 'yun sa kasal. Do you know him? Saan ko siya makikita?" I asked, almost whispering.
Well, kaya lang naman ako mapuyat ay dahil kagabi ko pa iniisip kung paano matatapos ang kabaliwang ito. I was thinking of a way to talk to Nathaniel, the guy my Mom said I was marrying. Kung hindi ko mababago ang desisyon ni Dad, kailangan si Nathaniel mismo ang umatras. Then I'll just play victim of all these bullshits.
Maybe talking with Nathaniel will change his mind. Kailangan ko lang malaman kung saan ko siya makikita.
"Are you crazy? Do you really want to go against Dad? Mapapatay ka nun," she said.
"Relax. Hindi niya naman kailangang malaman. I'll do this carefully," I said.
"I never met him. But I know his big brother, we went to the same school during college," Ate said. My frown lifted into a small smile. Bigla akong nabuhayan. I still have a chance.
"I really need to talk to Nathaniel. Can you contact his brother? And asked where is Nathaniel?" I pleaded Ate.
She shook her head, "No, Darius is working with Lourde and Dad these past few months. Baka malaman ni Dad ang plano mo," she said. So bumagsak ang balikat ko and pouted.
"Isa pa, I just can't talk to Darius," Ate Loureen said like she was very shy.
"Why not? You went to the same school. Baka maalala ka niya," I said. Hindi ako matitiis ni Ate.
To my surprise, Ate Loureen smiled and blushed. "Do you think so?" she asked.
What is she really thinking?
"You do not just know him, don't you?" I asked suspiciously. Then Ate nodded.
"I had a huge crush on him," she said. Nahigit ko ang huminga ko.
Sabi ko na eh!
"Yun naman pala eh, why not ask him for me? Please Ate. Please. I beg you, please help me. Don't you think it's a win-win situation. You'll get to speak with your long time crush and I'll get to run away with these marriage thing," I said while holding on to Ate Loureen's hands.
"No Sheya. I don't have to talk to him. And in fact it's too risky. Baka malaman ni Dad ang plano mo. Tsaka hindi ka rin naman sigurado na aatras si Nathaniel sa kasal gaya ng gusto mo." She holding back again. I feel bad for her.
"Alam kong magagawa ko yun. No one doesn't want to marry at this age. I'm sure ayaw niya rin sa planong it. Please Ate. Please help me. I don't want this marriage thingy," I said.
She sighed and looked at me. Kaya nagpacute pa ako sakanya para lang pumayag siya. Alam kong hindi niya ako matitiis. She loves me that much. But in the end, napapayag ko rin naman siya.
"Okay fine. I'll try to contact his brother once. Pero kung hindi siya sasagot hindi ko na uulitin yun. Okay?" she said.
"If he doesn't answer, try calling again for once please," I said.
"Fine. Fine. I'll tell you later."
And I just smiled while nodding.
Sheya's POV:Pagsapit ng lunes ay maaga akong pumasok. Kailangan kong maging boyfriend si Cent.Nagka-boyfriend naman na ako noon dahil ako ang nagfirst move. Tiyak na magagawa ko rin iyon kay Cent. Hindi naman importante kung sino ang unang nagkagusto o unang nagtapat. Ang importante ay masaya ka sa kinahihinatnan ng mga desisyon mo.Liam and I didn't last long but we are happy every time that we're together. Sayang nga lang at may iba't-ibang priority kami noon.Pero ngayon, kailangan kong mapaibig si Cent. Kaya ilalatag ko na ang plano.Isang panibagong araw na naman ang aking haharapin. Sana hindi pumasok si Nate. For God's sake! Kahit ngayon lang sana umabsent siya. Ang hinayupak na 'yun ayaw talaga akong tantanan. Akala ko pa naman makakawala na ako sa lalaking 'yun."Sheya! Sheya! Mabuti na lang at dumating ka na!" Natatarantang sigaw ni Jencel habang tumatakbo palapit sa akin. Hinihingal pa ito nang huminto sa harap ko."What happened?" kunot noo kong tanong sakanya."Pinag-a
Sheya's POV: Pumasok kami sa isang magarbong silid ba mayroong malaki at mahaba na mesa. Tito David seated at the edge of the table. Nasa kanang bahagi niya naman si Dad na katabi si Mommy. We had a pleasant lunch. Tila mayroong pyesta sa loob ng mansion ng mga Chua dahil sa dami ng kanilang handa. Daddy and Tito David talked a lot of things. Mostly about their experiences in life. So I just kept quiet habang katabi si Ate Loureen. Habang kumakain ay pinagmamasdan ko ang bawat palitan ng tingin at ngiti ni Ate Loureen at Kuya Darius na katabi naman ang batang si Gabby. Mukhang napapadalas narin kasi ang paglabas nila. Hindi ko nga lang alam kung sila na nga ba. Pero base sa mga ikinikilos nila ay tiyak na may namamagitan na sa kanilang dalawa. But Kuya Lourde doesn't look happy for the two. He keeps on glaring Kuya Darius sa tuwing tinitingnan nito si Ate Loureen. Bakit ba kasi napakapraning nitong si Kuya Lourde? Wala namang masama kung magkatuluyan sina Ate Loureen at Kuya
Sheya's POV: Kinabukasan. Ate Loureen take care of my hair and dress. Hindi ko naman maintindihan kung bakit kailangan kong gawin to. Kung ako lang ay ayoko nang mag-ayos pa. Sa bahay ng mga Chua lang naman kami papunta. Pero iba ata ang drama ng ate ko. Akala mo naman makikipagmeet kami sa Presidente ng America. "Ate, tama na yan. Mukha na akong chaka-doll diyan sa ginagawa mo eh," reklamo ko. Pinagpatuloy niya ang paglalagay ng make up sa mukha ko. "Kunting-kunti na lang talaga. Pikit ka muna 'dali," she said. Wala narin akong nagawa kundi ang sumunod upang matapos na kami. "Ayan. Ang ganda ganda mo na," sabi ni Ate nang sa wakas ay matapos niyang paglaruan ang aking mukha. Dumilat ako at agad na tumingin sa salamin. Hindi narin masama. Pero mas gusto ko talaga na walang make up. "Girls, we have to go now. Are you done?," Mom entered my room. Nakagayak na si Mom at dala narin nito ang shoulder bag niya. "Ang ganda mo naman anak," papuri pa ni Mommy nang makita niya ako
Sheya's POV: I got home feeling exhausted. I went straight to my room and took a warm shower. Nanood lang naman ako ng basketball game pero feeling ko ako ang naglaro. Nanlalagkit ako. Siguro dahil marami akong ginawa kanina. Habang nagsusuklay ng buhok sa harap ng aking vanity mirror ay mayroong kumatok sa pinto ng kwarto ko. "Pasok," I said. The door opened and Mom entered. I was slightly surprised to see Mom. "Mom, ikaw pala." I smiled. She smiled and pulled me for a tight embrace. I felt her warm again. Naging magaan ang pakiramdam ko at napawi ang pagod ko. I continued to comb my hair habang nakatingin siya sa'kin sa aking vanity mirror. "Can I do that for you?" Mom asked. And I let her. It's been a while since the last time she did this for me. I just missed it. Mom used to comb my hair everyday. Noong mga panahong pausbong pa lang negosyo ni Dad ay hindi naman kailangan ni Mommy magtrabaho. She is a simple house-wife and a hands on mother. Pero simula noong luma
Sheya's POV:"Ano?! Bakit mo ginawa 'yon? Hindi mo dapat sinabi 'yon," eksaheradang sagot ni Ate matapos ko sabihin ang nangyaring sagutan namin ni Nathaniel.Hindi ko parin maalis sa isipan ko ang nangyari sa loob ng clubroom. Hindi ko dapat sinabi kay Nathaniel ang tungkol sa pamilya niya. Inaamin kong sumubra nga ako roon. But I did it for one reason, gusto kong makawala sa plano nilang kasal.Ilang araw ko na nga siyang hindi nakikita sa loob ng classroom. Mukhang hindi siya pumapasok pero nakikita ko siyang nakikipaglandian sa mga babae niya sa kabilang section. But he's leaving a piece of paper on my table consisting of his article every morning. Araw-araw kong nadadatnan sa table ko ang papel na iniiwan niya.
Sheya's POV: Magdidilim na pero nandito pa rin ako sa clubroom kasama ang mortal kong kaaway. Kung kailan ba naman kasi may meeting ang campus journalism ay may practice rin ang basketball team. Okay lang naman hindi umattended pero kailangan ko siyang makausap. Kaya pinagtatiyagaan ko ito. Iniwan pa kami ng mga kasama namin kaya kasama ko siya ngayon. Relax na relax siya at may pangiti-ngiti pa sa tuwing nagtatagpo ang aming tingin. Parang gusto ko tuloy siyang imurder dito sa loob ng clubroom. Pwedeng-pwede kong gawin 'yon para hindi na kailangan ng kasalan. Pero sa kulungan naman ang bagsak ko kapag ginawa ko 'yon at masisira lang ang buhay ko. Ayokong masira ang buhay ko dahil kay Nathaniel no. Like.. hello? Hindi niya ako deserve. "Bilang mentor mo, naghanda ako ng simpleng task para sayo. You will have to pass an article everyday, para malaman ko kung handa ka talaga sa on the spot news writing contest," I sa