Kabanata VI

Kabanata VI

Samuel

"HOY, hindi tambayan ang condo ko ng mga Mandragon. Umuwi ka na, doon ka sa bahay mo magmukmok!" sigaw ni Joseph habang hinahampas ng unan ng couch ang likod ko.

Unti-unti kong minulat ang mga mata, naulingan kong nakatayo sa harap si Joseph habang masama ang tinging ipinupukol sa akin. Bumangon ako at sumandal sa couch kung saan ako nakatulog kagabi. Nagkalat sa carpet na sahig ang mga walang laman ng alak na ininom ko buong gabi.

Kahit kumikirot ang sentido ay nagawa kong tumayo para kunin sa hindi kalayuan ang cellphone ko.

"Pre, kung nag-away kayo ni Aniela. Hindi naman puwedeng palagi ka lang sa bahay ko tumatakbo para magtago-tago," reklamo ni Joseph nang sundan ako.

Hinayaan kong bukas ang pinto ng banyo nang maghilamos ako. Ngunit nahagip pa rin ng paningin ko nang sumandal siya sa gilid ng pintuan.

"Aren't you going to say anything?" he hissed.

Doon ko na siya hinarap ng maayos habang ang isang kamay ko ay kinuha ang nakasabit na tuwalya upang ipampunas sa mukha ko.

"Why are you complaining? Kung hindi ako nagkakamali, ikaw ang may kasalanan kaya napunta ako rito," wika ko nang lumabas ng banyo.

"Ako? Teka nga lang, paanong naging kasalanan ko 'yon. Tumulong lang naman akong ipa-realize sa 'yo ang maraming bagay."

"Yeah, you helped me ruined my own life."

"Bakit ang bigat naman yata ng mga binibitawan mong salita?"

Dinampot ko ang business coat na nasa sahig at hinagis iyon sa laundry basket.

Ngumisi siya. "Dapat nga magpasalamat ka sa 'kin dahil na-realize mong gusto mo pala si Aniela..."

Maliksing kumilos ang kamay ko para hawakan siya sa kuwelyo.

He smirked. Napatitig ako sa mga mata niyang lalong inuudyok ako na ambahin ng suntok ang mukha niya. "Oh, I'm sorry. Did I spilled the tea?

I hate it when he's right. "Masaya ka na ba na ginulo mo ang nananahimik na buhay ko?"

"Natutuwa nga akong makita na may iba ka pa palang reaksyon na kayang ipakita."

"What do you mean?"

Naglakad siya palayo sa akin at tinungo ang kusina. Nagsalin siya ng kape sa baso na agad namang inabot sa akin. Tinanggap ko iyon saka naupo.

"Isn't it amazing, finding new love after a devastating heart break?" tanong niya.

Iyon ang mali nilang lahat na pinaniniwalaang hindi pa rin ako nakaka-move on sa nangyari ten years ago.

"Alam ko masyado kang nasaktan sa nangyari pero letting go is the best thing you can do. Masaya na si Sienna kay Ulrich, may tatlo na nga silang anak ngayon. Bakit hindi na lang ang pagbuo ng pamilya ang atupagin mo kaysa magmukmok sa nakaraan?"

"Am I?"

Narinig kong malakas na natawa siya. "Sige, paniwalain mo akong hindi ka na nasasaktan nang hindi ka pinili ni Sienna."

Nilingon ko siya, batid kong walang emosyon ang mababanaag ngayon sa mukha ko ngunit mahalagang malaman na nila ang totoo na matagal na akong nakalimot. Hindi ko lang alam kung kailan ang eksaktong taon ko napagtanto na tuluyang naka-move on na ako sa unang babaeng batid kong minahal ko ng lubusan.

Pero sigurado ngayong wala na akong nararamdaman para kay Sienna.

"How can you explain your ten years of loveless life?" nagtatakang tanong niya. Taas ang isang kilay niya habang hinihintay ang sagot ko.

"Nagsalita ang taong akala mo ay may asawa't anak na," tudyo ko.

Itinaas niya ang kanang kamay at ibinalandra sa mismong pagmumukha ko ang singsing na suot. "Gago, engage na 'ko. Malapit na akong maging mabuting asawa." Nagtaas-baba ang kilay niya nang lumayo muli sa akin at maupo sa kabilang couch. "Don't tell me, dahil ba kay Aniela? Sa loob ng sampung taon na 'yon masyado bang na-occupy ng existence ni Aniela ang buhay mo kaya wala ng naging oras para i-entertain mo ang sariling love life?"

He hits it well this time around. Buong buhay ko palaging sentro ang sarili ko at ang mga bagay na nais ko lang pagtuunan ng pansin ang mahalaga sa akin. Not until the day has come wherein I realize I wanted to become someone's strength.

"Then, what will you do now about Aniela?" tanong niya.

Alam ko ang tinutukoy niya, hindi iyon dahil natatakot ako sa age gap namin ni Aniela. Matagal ko ng alam na may gusto sa akin si Aniela, higit pa sa pamilyang ipinaramdam ko sa kaniya habang tinutulungan ko siyang makabangon. I became like an older brother for her, I let her grow on her own will while I'm only guiding her.

Ngunit napagtanto ko na ako ang dahilan kaya lumiit ang horizon na naabot niya. Being with me limits the life she should be enjoying.

Alam na alam ko ang lahat ng ginagawa niya. Kahit ang lugar kung saan siya nagpupunta. Kapwa lumiit ang espasyo na mayroon ang buhay namin. Naging possessive ako sa batang ayokong mawala sa buhay ko, may iba siyang magiging kaibigan at pamilya. Higit sa lahat boyfriend na palaging makakasama hanggang isang araw, makakalimutan niya na nakasama niya ang isang taong nagngangalang Samuel.

Tumayo na ako at inilagay sa mababang mesa ang wala ng laman na baso. Sinipat ko ang relong pambisig saka binalingan si Joseph na may pagbabanta ang mga tinging nakamasid sa akin.

"Alam mo 'yan sa sarili mo, baka huli na ang lahat bago mo pa maisipang kumilos. Kailangan mo ng mamili, if you still want to be a family for her or if you want to be more than that." Binigyan niya ako ng makahulugang tingin. “Samuel, it is time for you to step up. Masyado mo na sine-set side ang sarili mo, nang pakawalan mo si Sienna saksi ako nang pagsisihan mo 'yon ng sobra. ‘Wag mong hayaan na dahil minsan kang nasaktan ay wala ka ng gagawin. Tigilan mo na rin ang mga kabaliwang ginagawa mo para layuan ka ni Aniela. Pakinggan mo naman kahit minsan ang dinidikta ng puso mo hindi 'yang walang kamatayang paubaya na ginagawa mo.”

Malalim na bumuntong-hininga siya.

“Be a man for your woman.”

Tipid na ngumiti lang ako saka pinihit ang seradura ng pinto.

I can't be those. Aniela deserves someone better. What she feels towards me is not a love for a man, but rather it was an affection for someone who gave her home and hope.

Tuloy-tuloy na naglakad ako sa bagong bukas na elevator. Nanariwa sa buong sistema ko ang alaala na makita si Aniela sa napakagandang dress. She looks gorgeous that night.

Hindi iyon kahit kailan nawaglit sa isip ko. Her sweet scent, her joyful laughters, her innocent excitement and even her lips touching mine.

Mariing naipikit ko ang mga mata saka napasandal sa isang sulok. Naihilamos ko ang dalawang kamay sa mukha.

Hindi nakatulong ang ilang buwan na business ventures ko sa ibang bansa at paglayo-layo sa kaniya para maibsan ang bumabangong emosyon sa dibdib ko. It never helps me, it only makes everything worse.

Parang sirang plaka na paulit-ulit ko ngayong naririnig sa isipan ko ang mga salitang binitawan niya. She loves me.

Then, I realized, that is the time this thing started. Ayoko mang aminin pero alam kong noong gabing iyon ang buong akala ko na tuluyang naglaho na sa buhay ko.

The wantness of warmth and accompany always lingers to me every night that now I'm away from her.

Nothing helps me. Kahit languin ko ang sarili sa alak buong gabi ay palaging nakaukit sa memorya ko ang masidhing damdamin ko na angkinin siya. Kapag hindi ko pa ito naiwaksi sa lalong madaling panahon hindi ko na alam ang susunod kong magagawa.

I glanced at my phone screen to see if I have received any phone calls or messages but I only found myself disappointed. Dala ng kalasingan kagabi ay tinawagan ko ang isang private investigator na tigilan na ang pagmamatiyag kay Aniela. Sa simpleng pag-iisip pa lang kasi ng pangalan niya ay hindi ko na magawang mag-concentrate.

Iba pala ang epekto kapag hindi ko alam kung nasaan si Aniela, wala akong ideya sa ginagawa niya at higit sa lahat kung nakipagkitang muli siya sa nangngangalang Drevor.

Natigilan ako sa paglalakad nang maalala ang lalaking iyon. Hindi ko mawari ang lumukob na emosyon sa dibdib ko.

Naiyukom ko ang mga kamay. What the hell am I doing?

Bakit ako nakararamdam ng ganito? For all the people around the world, why towards Aniela?

***

THE tapping sound of my pen echoed all throughout the office that afternoon as I stared outside the glass wall. Napukaw lamang ang atensyon ko nang tumunog ang telepono sa bandang right side ng mesa.

"Mr. Mandragon, naipadala ko na ang hinihingi n'yong impormasyon tungkol sa nangyari ten years ago," bungad agad ng tumawag.

"Good, i-send mo na lang sa e-mail ko ang lahat ng mga nakuha mong detalye," wika ko saka hinarap ang monitor ng computer.

"Yes, sir."

Ilang sandali lang ay tumunog iyon at lumitaw agad sa screen ang mensahe na ipinadala ng taong kausap ko. Walang pag-aatubiling binuksan ko ang file na natanggap.

Ngunit hindi pa man lubusang nababasa ang kabuuan ng report na binigay sa akin ni Detective Paul mukhang wala na akong lakas ng loob na tapusin pa iyon. Nagdesisyon akong isara na lamang iyon at nagmamadaling tumayo upang kunin ang coat na nakasabit sa hindi kalayuan.

This is bad.

Tinawagan ko ang numero ng private detective ko na agad din naman n'on na sinagot.

"Where is she?" I abruptly asked.

"At a bar in Pasay, sir."

Nang marinig ang eksaktong lugar kung nasaan ngayon si Aniela. Binuksan ko ang makina ng sasakyan. Humugot ako ng malalim na hininga upang pakalmahin ang sarili.

I never thought that someone is after Aniela’s life all this time. Ang buong akala ko kapag lumayo ako sa kanya ay higit ko siyang mapoprotektahan sa nagbabanta sa kanyang buhay.

Batid ko ang panganib sa buhay ng kanyang ama na si Anton kaya nagmula mismo sa akin na itago muna ang ama niya. Pero hindi ko inaasahang pati ang anak ay idadamay ni Romuel San Agustin, na dating alkalde ng bayan ng San Agustin, sa paghihiganti.

Umigting ang panga ko habang pinapakalma ang buong sistema.

Aniela is innocent. Wala siyang kinalaman sa pagkamatay ni Creya na anak ni Romuel. Ngunit sukdulan na yata na pati mga anak ni Anton ay idadamay. Nagkausap na kami ni Frixie, pumayag siyang tutulong upang maprotektahan ang nakababatang kapatid na si Aniela.

Tiyak akong hindi naging maganda ang kinahinatnan ng pag-uusap nilang magkapatid matapos na umuwi si Aniela.

Mali ba ang pasya ko na kupkopin si Aniela noong bata pa ito?

Humigpit ang hawak ko sa manibela nang sumagi sa isip ko ang bagay na 'yon. What the hell am I thinking?

Am I regretting taking good of her this past ten years?

Mariing naipikit ko ang mga mata at mayamaya’y matamang napatitig sa kawalan. Nakahimpil sa labas ng isang bar ang sasakyang lulan ako.

Tila kahapon lamang ng dati rin akong magtungo sa isang bar na pinuntahan ni Aniela at ng kaibigan nito.

That man named Drevor.

Nanariwa sa alaala ko ang gabing iyon na may pinag-usapan kami.

Lumabas ako ng sasakyan at natuon ang atensyon sa entrance ng lugar. Apat sa mga tao ko ang kasalukuyang nakabantay sa labas n'on. Tinitiyak na walang sino man ang makapapasok ng lugar na tauhan ni Romuel.

Sinulyapan ko ang buong paligid. Saka unti-unti nanumbalik sa alaala ko ang iniutos ko kay Drevor noong gabing 'yon.

Nasa bisig ko rin si Aniela ng mga oras na 'yon nang isakay ko siya sa kotse ni Drevor.

I now completely remember. How foolish I am?

Testing Aniela’s love for me is never a good idea. Instead of diverting Aniela’s affection, bumalik 'yon sa akin ng higit pa noong masaktan ako nang pakawalan ko si Sienna.

Running away doesn’t solve anything.

Natigilan ako.

Pero, am I willing to take Aniela’s love?

No. Impossible…

Nakita ko agad ang pamilyar na pigura ng babaeng pakay sa loob ng bar.

I have to protect her. Kapag okay na ang lahat… I’ll set her free and she can then find her real man… at hindi ako 'yon.

At that very thought, I felt a sharp pain inside my chest.

Samuel… figure out your own feelings!

Damn it! How?!

***