Erica
Sa totoo lang hindi naman kasi talaga ako sanay na naglalasing, eh ang kaso kasi, nasasaktan ako ngayon. Gusto kong makalimutan 'yung sakit,' yung lungkot na meron sa dibdib ko.
Alam nina Francis at Vina na may gusto ako kay Karl. Pero matagal na nila akong pinagsasabihan na wala akong pag-asa rito. Eh ang kulit ko naman kasi, hindi ako naniniwala sa kanila, ayaw kong maniwala. Kaya ayan tuloy, para akong inagawan ng isang bagay na hindi ko naman talaga pag-aari.
Pagkatapos nila akong tawagan, hindi nagtagal ay agad na dumating na rin ang mga ito para sunduin ako. Ipinagpaalam pa ako ng dalawa sa mga magulang ko, kahit na nasa benti dos na ako, kailangan parin talaga na ipagpaalam ako sa kanila dahil nag-iisa lang daw nila akong anak. Since close ng mga ito sina mama at pala, kaya naman agad itong pumayag. Basta ibabalik lang daw ako ng walang galos at walang gasgas sa mga ito, okay na sila.
Hindi ko mapigilan ang hindi mapatirik ang mga mata. Ang korni talaga ng mga magulang ko kung minsan.
Kotse ni Francis ang gamit naming sasakyan papunta sa pinaka malapit na bar, at sa Timog ang destinasyon namin.
"Hoy, Francis. Ayusin mo nga yang pagmamaneho mo. Gusto mo bang madisgraya tayo?" Inis na saway sa kanya ni Vina kaya't agad na ibinaba nito ang kanyang cellphone.
"Ito naman may nirereplyan lang eh." Pagdadahilan niya.
"Ang sabihin mo, katext mo lang 'yung lalaki mo." Muling wika ni Vina. Napatawa ako, ayaw pa kasing aminin ng pamintang ito na may pusong babae siya.
"Anong lalaki?" Mabilis na depensa nito sa kanyang sarili. "Vina ha, ayan ka na naman. Gusto mo bang halikan kita ng mapatunayan ko sayo na hindi ako bakla." Dagdag pa niya. Dahil doon ay sabay na kaming napatawa ng tuluyan ni Vina.
"Sus! If I know, palagi naman na iyan ang idinadahilan mo." Bulong ko sa aking sarili.
"Teka nga lang, bakit ba ako ang naka hot seat ngayon, kausapin mo nga 'yang isa dahil mukhang iyan ang broken hearted ngayon." Bigay pansin ni Francis sa akin. Parehas kasi kami ni Vina na nandito sa back seat naka upo.
Awtomatikong na ngilid ang luha sa aking pisnge noong marinig ko ang sinabing iyon ni Francis.
"HAHAHAHAHAHAHA." Malutong na tawa naman ni Vina sa aking tabi at hindi man lamang nag-abala na yakapin o i-comfort ako. "Sinasabi ko na sayo, wala kang tatamaan kay Karl dahil hindi ikaw ang type niya. Hahahahaha."
Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lamang sa aking pagdadrama. Ang bait nilang kaibigan eh, ano?
Pagdating namin sa bar, agad na dumiretso kami mayroong bakanteng pwesto, kung saan mayroong pabilog na couch at isang salamin na lamesa naman ang nasa gitna. Nag order si Francis ng isang case ng Red horse at dalawang black label.
Napalunok ako noong makita ang alak, magpapakamatay ba siya? Pero kung sabagay, ito ang kailangan ko ngayon.
"Hay naku, Rica." Wika ni Francis. "Iinom nalang natin 'yan, atsaka haleerr! Hindi naman kagwapuhan si Karl para iyakan mo ng iyakan." Dagdag pa niya habang nagbubukas ng isang bote ng Red horse.
"Oo nga naman." Pag sang-ayon ni Vina. "Sa alak mas masaya pa tayo, kaya sa alak na muna tayo."
Kaya naman agad na sinumulan namin ang aming inuman, at dahil sa hindi ako sanay uminom kaya naman, mabilis din akong tinamaan. Nakakatatlong bote na kami ng Red horse at isang bote ng black label nang siya namang bigla akong hinila ni Vina papunta sa dance floor.
"Vina, anong gagawin natin dito?" Tanong ko sa kanya na halos sumigaw na dahil sa lakas ng sounds system.
"Sira, ano pa nga bang dapat ginagawa rito?" Pagtanong din nito sa akin atsaka nagsimula na sa kanyang pag indak.
"Ayoko, baka mabastos tayo." Pagtatanggi ko bago napatingin sa paligid. Agad na nahagip naman ng aking mga mata si Francis na ngayon ay masayang nakikipagtawanan na sa isang stranger na lalaki. "Halika na, nahihilo lang ako lalo rito eh." Dagdag ko pa pero mas makulit ito kaysa sa akin.
"Huwag ka ngang OA dyan, sumayaw ka ng mawala yang bigat sa dibdib mo." Sabi pa niya. "Ganito oh, sige na, gayahin mo ako." Hanggang sa huli, nagwagi ito at tuluyan na nga niya akong napasayaw.
At tama nga si Vina, gumaan ng konti ang pakiramdam ko ngayon. Medyo nahimasmasan din ako mula sa pagkahilo kanina, lalo na noong mapagpawisan ako. Ngunit sa huli, mag-isa na lamang akong naglakad pabalik sa aming puwesto dahil iniwanan din ako ni Vina, bumalik ito sa dance floor at ayaw ng paawat pa. Hilig talaga 'non ang mag disco.
"Rica?"
Narinig kong pagtawag sa akin mula sa kilala kong boses. Hindi lang pala kilala, kung hindi, kilalang kilala. Dahan-dahan na napalingon ako sa kanya at kung minamalas ka nga naman, magkasama pa sila.
Mabilis na nagbawi ako ng paningin noong makita na magkahawak kamay pa silang dalawa, mga walang hiya! Hindi ba nila alam na nasasaktana ako?!
"Karl!" Pagbanggit ko sa pangalan niya. "Joanne." Sabay ngiti ko sa kanilang dalawa. "Congratulations! Sa wakas couple na kayo. Hehe." Parang tanga lang na pagbati ko habang kinukuha ang bote ng black label na ngayon ay kalahati nalang ang laman.
Napatawa sila pareho. "Thank you, Rica." Pagpapasakamat ni Joanne. Hayy. Maganda naman kasi talaga siya, kaya hindi ko masisisi si Karl.
"May kasama ka ba?" Pag-iiba ng usapan ni Karl.
Napatango ako. "I'm with Francis and Vina." Sagot ko sa kanya at hindi ko alam kung saang lupalop na ng bar na ito sila naroroon.
"Mabuti naman. Pano, mauna na kami." Pagpapaalam niya. "Ingat nalang." Atsaka ako nito nginitian at muling ibinalik ang mga mata kay Joanne.
"Let's go, munch." Pag-aya nito kay Joanne dahilan upang mapa inom ako ng maraming alak mula sa bote na hawak.
Ano raw? Munch? Hahahahahaha. Hindi ko mapigilan ang hindi mapatawang muli sa sarili habang iiling-iling pa, ang jeje naman ng tawagan nila. Munch, tss!
Hindi ko namalayan na, naubos ko na pala ang laman na kalahating bote ng alak na iyon. Hindi ko rin napansin dahil patuloy lamang ako sa pag-iyak habang tinutungga ang alak.
Hindi parin nakakabalik mula sa dance floor si Vina, habang si Francis naman ay hindi na mahagilap pa ng aking mga mata.
Awtomatiko akong natigilan at mabilis na muling napatayo noong may maramdaman na kakaiba sa aking sikmura. Kahit na umiikot na ang aking paningin, pinilit ko parin na hanapin ang cr dahil sa totoo lang, nasusuka na talaga ako.
Thank God, dahil mayroon pang bakante na cubicle kaya doon ako pumasok at agad na nasuka. Nakakadiri! Mabuti na lang din at may tissue napkin rito. Kumuha rin ako ng extra dahil paglabas ko ng cubicle ay naisipan kong maghilamos, gusto ko kasi sana na muling mahimasmasan. Tiyak na malalagot ako sa magulang ko kapag nakita nila ang ganitong itsura ko.
Pagkatapos kong maghilamos, nanghihina ang mga tuhod na napasandal ako sa sink, kulang nalang din ay pumikit na ang mga mata ko. Pero, pilit na nilalabanan ko parin ang pagkahilo.
"Ms. Are you okay?" Rinig kong pagtanong ng isang babae. Napalingon ako sa paligid, walang ibang tao sa loob kung hindi kami nalang dalawa.
Pero teka...parang pamilyar ang boses nito, saan ko na nga ba 'yun unang narinig? Napahawak ako sa aking noo bago napa hinga ng malalim.
"Yes. *hik* I'm okay." Sagot ko sa kanya, pero sa totoo lang gusto ko ng mahiga sa sahig na ito. Hanggang sa mapadako ang mga mata ko sa kanyang itsura.
Shit! Hindi ko mapigilan ang hindi mapatulala. As in, literal na nalaglag ang panga ko sa sahig. Charot! Pero hindi ko maiwasan ang hindi mapanganga, kahit halos dalawa na ang paningin ko sa kanya, ang ganda-ganda parin niya!
"No. I think you're not okay." Sabi nito bago lumapit sa akin pero humakbang ako papaatras.
"K-kukunin mo na ba ako?" Tanong ko rito. Nagtataka naman na napatitig siya sa aking mukha.
"What do you mean?" Tanong pa niya.
"Ang ganda mo kasi....mukha kang *hik* anghel na bumaba sa lupa." Komento ko dahil kulang nalang magkaroon siya ng pakpak. Tapos napatawa ito, iyong tawa niya na ang sarap din sa tenga, na tila ba isang napaka gandang musika na kay sarap pakinggan.
At sa hindi malamang dahilan, bigla na lamang akong nanghina at mas lalong nahilo, mabuti na lamang at mabilis ako nitong nasalo. Pero hindi iyon nagtagal dahil tuluyan parin akong bumagsak sa kanyang katawan, napasandal ito sa sink habang ang aking katawan naman ay nakadikit sa kanya. Ramdam na ramdam ko ang init ng kanyang katawan at pati na rin ang kanyang paghinga. Isama mo na rin iyong pabango na gamit niya, na tela ba kumapit pa sa aking balat.
Napalunok ako noong mapansin kung gaano kalapit ang aming mukha sa isa't isa. Awtomatiko naman na nakaramdam ako ng pang-iinit sa katawan at agad na pinagpawisan. Ramdam ko rin ang pamumula ng mga pisnge ko sa mga sandaling ito.
Grabe! Alam kong lasing na ako, nahihilo na ako at anytime soon, pwede nalang akong mawalan ng malay pero dahil sa magandang babae na ito, para bang bigla akong nahimasmasan.
Hanggang sa hindi ko namalayan, bigla ko na lamang inilapat ang aking labi sa kanya. Napasinghap pa ito dahil sa aking ginawa. Ilang segundo kaming nagtagal sa ganoong posisyon, hanggang sa unti-unti ko na lamang na naramdaman na gumalaw na ang mga labi nito at marahan na kinagat pa ang dulo ng aking labi dahilan upang masaktan ako. Noong una ay hindi ko alam kung ano ang aking gagawin at hanggang sa unti-unti ko narin itong nasabayan na tila ba nagsasayaw ang aming mga labi sa musika.
Ang lambot ng mga labi niya na para bang isang marshmallow na naka dikit sa aking labi. Hindi naghiwalay ang aming mga labi sa loob ng ilang minuto. Tila ba biglang nakalimutan ko ang lahat ng ipinangako ko sa aking sarili, ang lahat ng bagay na ipinangako kong hindi ko gagawin tulad ng mga magulang ko.
"OH. MY. GHAD!" Rinig kong boses ni Francis kaya naman mabilis akong humiwalay sa labi at katawan ng babae.
Nakita ko ang gulat na mukha nito at pati na rin si Vina habang nakatayo sa may pintuan ng cr. Hindi ako kaagad nakapag salita, pagkatapos ay bigla na lamang nawalan ng malay....
EricaPupungas-pungas ako ng aking mga mata habang napapainat pa. Pagkatapos ay mabilis na napahawak sa aking ulo dahil sa kirot na nararamdaman."Ouch!" Reklamo ko sa aking sarili pagkakuwan bago unti-unting napangon na at agad na iginala ang paningin sa buong paligid. Noon naman nakita ko ang mukha ng dalawa kong kaibigan na pinanonood lamang pala ang bawat kilos ko, habang naka upo sa dalawamg silya sa may gilid ng kama."Jusme naman! Papatayin niyo ba ako sa nerbyos?!" Singhal ko sa kanila kahit na medyo nahihilo pa. Argh! Ito ang ayoko eh, 'yung hangover kinabukasan."At ano kami? Hindi pa ba kami nakakaramdam ng nerbyos ngayon dahil anong oras na ito, nandito ka parin sa bahay nina Vina." Panimula ni Francis. "Jusko, Rica. Hinahanap kana ng mga magulang mo, nauubos na ang mga dahilan namin, tulog ka parin riyan." Dagdag pa niya. Dahil doon ay mabilis na napabalikwas ako at agad na napatayo mula sa kama.
EricaKinakabahan at nanginginig ang mga kamay na pumasok ako sa loob ng opisina ni Ms. Torres, ang aming bagong CEO.Naabutan ko ito na prenting nakaupo sa kanyang silya, kung saan nakatalikod pa mula sa akin at nakatanaw mula sa malaking glass window ng kanyang opisina. Nakaukit ang kanyang pangalan sa isang white marble plaque na nakapatong sa ibabaw ng kanyang lamesa.Magsasalita na sana ako nang bigla na lamang nitong iniikot ang kanyang silya paharap sa akin at mabilis na sinalubong ang aking mga mata. Hindi ko mapigilan ang hindi mapasinghap dahil sa kanyang ganda. Para talaga siyang isang anghel. Kumikinang ang kanyang ganda katulad ng kanyang pangalan.Mabilis na nagbawi ako ng tingin bago napayuko at pasimpleng pinaglaruan ang aking mga daliri sa kamay, habang nakatayo sa kanyang harapan na parang ewan."You know you can sit down so
Erica Inaantok pa at halos naka pikit pa ang aking mga mata habang naglalakad patungong kusina. Hindi ko alam pero para yata akong tatrangkasuhin dahil pati sa aking katawan ay may nararamdaman akong masakit. "Good morning Prinsesa namin!" Bati ng aking ina habang naghahain ng sinangag na kanin at hotdog sa ibabaw ng lamesa. "Good morning ho." Sabay hikab na pagbati ko rin sa kanila. "Nak, ang laki naman yata ng pimples mo sa ilong. Sino yan?" Agad na komento ng aking ama noong maka upo ako sa upuan bago nangalumbaba. Kunot noo naman na agad akong napahawak sa aking ilong. Oo nga ano? Medyo masakit nga ito at mala
EricaHalos hindi parin ako makagalaw sa aking kinatatayuan dahil sa sobrang gulat na makita siya rito sa loob ng aming bahay.Napaka relax ng kanyang mukha at mga mata habang prenting naka upo sa aming sofa. Samantalang ako, heto, hindi na alam kung ano pa ba ang dapat na gawin dahil sa sobrang kaba."Oh, anak! Nakauwi kana pala. Hindi mo sinabi may bago ka palang ka trabaho at maganda pa." Biglang aniya ni mama na kagagaling lamang sa kusina, mayroon itong dala na juice na tinimpla sa isang pitsel. Naka sunod naman sa kanyang likuran si papa na may dalang meryenda."May lakad din pala kayo kasama ng boss ninyo sa Sabado, sa isang party. Bakit naman hindi ka nagsasabi sa amin ng mapaghandaan natin ang susuotin mo? Ikaw talagang bata ka!" Dagdag na saway nito sa akin dahilan upang mapapikit ako. Seryoso ba talaga ito? Pagagalitan nila ako sa harap ni Ms. Torres? Nakakahiya!Napalunok ako. "Ipinag paalam k
EricaGalit na muling bumalik si Ms. Torres sa loob ng function hall kaya kaagad naman na sinundan ko ito. Pagdating sa loob, agad na kumuha ito ng dalawang baso ng wine at mabilis na inubos ang laman ng mga ito.Kahit kinakabahan, patuloy na naka buntot lamang ako sa kanya na parang bata. Nagpatuloy ang party ng hindi na ako nito muling kinibo pa, ngunit halata na hindi ako nito magawang pabayaan dahil kahit saan ito magpunta, palagi niya akong hinihila. O kung hindi naman ay palaging naka hawak ang kamay nito sa aking balakang. Kahit nga nakikipag kwentuhan at nakikipag-usap siya sa iba nitong kakilala at ka sosyo, nasa tabi parin niya ako at hindi pwede na mawala sa kanyang paningin.May iilan naman na kinakausap ako, of course kaya ko naman ang makipag sabayan sa iilan. Lalo na kapag alam ko ang mga bagay na pinag-uusapan, kaya kong sumagot sa mga tanong ng mga ito. Ngunit hindi ko pupweding sabihin kung aling kompanya ako nag
PearlThe first time I saw her I knew something strange about her. That she was different from all the women I had met before, that there was something in her the first time I laid my eyes on her...something I didn't know would change my world.Kahit napaka dilim sa lugar na iyon, ang tanging mga ngiti niya lamang ang nagbibigay ng liwanag sa buong paligid. Ang mga mata niya ay tila ba mga bituin na kumikislap sa madilim na kalangitan. Mapapatulala ka nalang sa kanyang magandang mukha na hindi mo namamalayan.And her voice, God! Daig pa nito ang isang napaka gandang musika na kay sarap sa tenga pakinggan, iyong mga tawa niya na nakakaadik marinig. Kahit na umiiyak na siya noong mga oras na iyon kasabay ng kanyang mga magulang, she's still beautiful in my eyes. Kahit ilang oras pa, hindi siya nakakasawang titigan. She looks so adorable.And that night at the bar, with some of my friends, I did not know that destiny would mee
EricaAraw na naman ng Lunes ngayon, pero bakit pakiramdam ko nakakatamad paring pumasok? Hindi naman sa masyado akong na aliw nitong weekend na kasama at masolo si Ms. Torres este, Pearl. Kung hindi dahil, hindi ko lang talaga trip ang pumasok ngayon sa trabaho. May pakiramdam kasi ako na mayroong hindi magandang mangyayari at iyon ang bagay na iniiwasan ko.Isama mo pa ang mga dapat na ikwento ko sa aking mga kaibigan noong gabi ng party. Tiyak na uulanin ako ng mga ito ng napakaraming tanong at hindi sila titigil hangga't walang lumalabas sa labi ko na gusto nilang marinig.Kinakabahan din, dahil hindi nila alam na magkasama kami ni Pearl hanggang kahapon at dinala pa ako nito at ipinakilala sa kanyang Lola. Ang galing! Ngayon, paano ko sasabihin sa kanila ang lahat ng ito ng walang halong malisya para sa kanila. Ugh!Walang nagawa at lul
EricaHanggang ngayon, ayaw paring mag sink in sa aking isipan ang mga nangyari kanina sa opisina ni Ms. Torres. Paano niya nagawang mag desisyon ng para sa sarili ko? Bakit hindi muna nito itinanong sa akin kung magugustuhan ko ba ang pinaplano niya o hindi?Daig pa nito ang mga magulang ko na basta na lamang ako ipagkakatiwala o ibibigay sa taong hindi ko naman kakilala o ka anu-ano. Oo, mabait si Liam at mukhang mapag kakatiwalaan. At nakikita ko iyon mula sa mata at mukha niya, gwapo, mabango, matipuno at higit sa lahat...yummy?Napa iling ako ng aking ulo nang biglang sumagi iyon sa aking isipan.Pero kahit na gaano pa siya ka perpektong lalaki, hindi parin okay ang ginawa ni Pearl. Lalo na ngayon na kasama ko na si Liam sa loob ng kanyang kotse habang tinatahak ang daan papunta sa first date namin. Pagkatapos kasi ng aming trabaho, hindi ko inaasahan na muling makikita ito habang naghihintay sa akin sa labas ng gusali ng ko