Kabanata 6

Hindi na siguro alam nina Daddy kung nasaan na ako naparoon. Basta iniwan ko lang si Zadiel doon ngunit alam ko naman'g nakasunod siya sakin. Dumeretso ako sa parking lot at huminga ng malalim ng makarating doon. Hindi pa ako humaharap sa gawi niya dahil alam kong anytime ay baka himatayin ako dito mismo sa kinatatayuan ko! Nang gumaan na ang pakiramdam ko ay saka lamang ako lumingon sa kanya at ngumiti ng pagkatamis-tamis.

"So what about that night?" tanong ko sa kaniya na hindi pinapahalata ang kaba.

Nanantya naman ang tingin niya sa akin. Hindi alam ang sasabihin. This is what you want right Zadiel? Bakit parang ngayon hindi mo masabi ang gusto mong sabihin?

"Look, kung tungkol ito sa nangyari sa atin noong gabing iyon, wala na iyon sa akin. It's jus-t sex! Pareho lang naman nating kailangan yun?" nagkataon pang nautal ako sa salita ko!

"Kaya pala parang wala lang sa'yo ang lahat." napatawa siya ng mapait do'n. Ano ba ang gusto niyang marinig galing sa akin?

"Pagkakamali lang yu'ng nangyaring iyon Zadiel, bakit parang big deal sa iyo yun?" takang tanong ko sa kaniya.

"Big deal sa akin dahil pagkatapos nang nangyari parang hindi mo ako kilala! Lagi naman tayo nagkakatagpo!" napa-awang naman ang labi ko.

"What do you want to expect me? Na pag nagkita tayo, gusto mo yayain ulit kitang gawin yun?" pagak akong napatawa do'n.

"That's not what I want!"

"Eh anong gusto mo?" takang tanong ko sa kanya. "Isang gabi lang naman yun! Anong problema mo do'n? Ah yeah right, may girlfriend ka nga pala. Kaya siguro feeling mo na guilty ka."

"Bakit napunta dito ang usapan? Ang gusto ko lang naman malaman kung bakit no'ng magkita tayo ay parang hindi mo ako kilala?"

"Bakit? Nasaktan ba ang ego mo nang dahil lang doon? kailangan pa bang iaproach kita dahil lang sa nangyari sa atin'g iyon? Kung pwede naman na kalimutan na lang natin iyon?" nakita ko naman ang sakit na dumaloy sa mga mata niya.

"Ginusto ko iyon Sef." simple lang ang sagot niyang iyon.

"Lasing ako that time! At wala akong pakialam kung ginusto mo iyon o hindi! And now that we clear, kalimutan na lang natin. Kung palagi man tayong magkita at magkasalubong, maging civil na lang tayo sa isa't isa! Kalimutan na lang natin iyon. And, we can be friends. Huwag mo na lang isipin ang mga nangyari." hindi na siya nakapag salita sa mga sinabi ko. Gusto kong magsisi sa mga sinabi ko pero hindi ko na binawi ang lahat ng iyon. Tumingin muli ako sa kaniya sa huling pagkakataon at saka tinalikuran siya at pumasok ulit sa loob.

Nakita ko pa rin sina Daddy na nakikipagtawanan sa mga kakilala niya. Hindi na ako nag alinlangang lumapit sa kanila. Ni ang kapatid ko naman ay hindi ko na rin nakita.

"Where is Sevi?" tanong ko sa kanila.

"Nauna nang umuwi. May kailangan pa daw siyang ayusin sa mga projects niya. Ewan ko do'n sa bata na iyon."

Medyo namumula na ang mukha ni Daddy, sign na medyo nakainom na siya. Bumuntong hininga naman ako do'n at hindi na rin nag dalawang isip na magpaalam sa kanila ni Mommy.

"I want to go home na rin Mom, Dad. Masakit na ang mga paa ko because of heels. Gusto ko na rin pong magpahinga dahil may pasok pa bukas sa opisina."

Tumango naman sa akin si Mommy at hinalikan ako sa pisngi at ganoon din si Daddy, tinanguan ko naman ang kasama nila bilang paggalang at tuluyan na rin'g tinalikuran sila.

Sumakay na akong kotse ko at pinaandar na rin agad ito. Nakarating naman ako sa condo ko ng pagod na pagod. Marami man ang nangyari sa araw na ito ay hindi ko nalang masyadong pinaka isip-isip pa. Gusto ko na lang kalimutan ang lahat ng nangyari ngayon! Gusto kong sabunutan ang buhok ko! Ano na ba ang nangyayari sa akin? Hindi ko na rin maintindihan talaga!

All my life I didn't think that it will be going to happen. Ako ang tipo ng babae na nag-iisip muna bago gawin ang isang bagay. But, in my case right now, hindi ko na alam kung paano ko aayusin to'. Kilala ako ni Zadiel at kahit kailan hindi ko na maiiwasan pa siya. Ang malaking palaisipan lang talaga sa akin ay ang naging reaksyon niya do'n. What does he mean na ginusto niya ang nangyari? Did he want me to get in trouble? Gusto niya ba akong landiin? Kase kung iyon man ang gusto niyang palabasin, hindi ulit ako magdadalawang isip na iwasan siya. Ayaw ko na lang ng gulo, kaya hangga't maaari ay iyon ang gawin ko.

Natulog na lang ako ng gabing iyon at pinagsa walang bahala na lang ang lahat-lahat. Nagising naman akong mabigat ang pakiramdam ko. I think I have a fever, dahil sa tindi ng bigat ng katawan ko ay medyo mainit din ang katawan ko. Nahiga pa muna ako ng ilang sandali bago tinawagan si Leth para sabihin na hindi ako makakapasok ngayong araw.

"Thank you so much Leth, paki sabi na lang din kayna Dad kung sakaling hanapin niya ako diyan." paghahabilin ko sa kaniya saka pinatay ang tawag.

Hirap man'g kumilos ay pinilit ko pa rin bumangon dahil baka lalo lang akong panghinain kung hindi ko igagalaw ang katawan ko. Dala-dala ang kumot na nakabalot sa akin ay nagtungo ako sa kusina upang ipaghanda ang sarili ng makakain. Fuck! So hard being alone! Kung alam ko lang na magkakasakit ako ay sa bahay na lang sana ako umuwi kagabi.

It's already 9 in the morning. Ngayon ko lang namalayan ang oras. Hindi ko na naman na nacheck no'ng tumawag ako kay Leth dahil sobrang hindi ko talaga kaya. Kumakain ako nang biglang tumunog ang door bell. Wala akong iniexpect na pupunta dito sa condo kaya naman nagtataka ako. Lumapit ako at binukasan ang pintuan.

"Bakit hindi mo man lang ako tinawagan babae?" si Sab na agad din naman'g dumeretso sa kitchen upang ilagay kung ano man ang dala dala niya. Siya lang naman pala ang dadating, akala ko kung sino nang mahalagang tao? well, wala naman akong inaasahang mahalagang taong dadalaw sakin, except my family.

"Bakit hindi ka manlang sumasagot sa mga text at tawag ko sayo?" napa ubo naman ako nang sasagot na sana ako sa kaniya.

"Hindi ko na napansin yung phone ko, nasa kwarto."

"Kamusta naman ang pakiramdam mo?" tanong niya sakin habang sinasapo ang noo ko.

"Medyo hindi na kagaya kanina. I take my medicine already, so you don't have to worry, medyo magaan na ang pakiramdam ko at inuubo lang ng kaunti."

"Baka kakaover work mo na yan kaya ka nagkakasakit! hindi mo na napagtutuunan ang sarili mo." pagbubulyaw niya sa akin. Alam niya kase pag nagkakasakit ako. Kaya masyadong over protective bestfriend. And i'm so thankful for having her as my bestfriend. She's a sister also for me. Sa lahat ng dramas at problems ko, siya lang ang nakakaalam.

"Hindi ko naman alam na magkakasakit ako ngayon. Okay pa naman kase ako kagabi simula nang makauwi ako galing event. Pagkagising ko lang talaga kanina ganito na ang pakiramdam ko." Sabi ko sa kanya dahil iyon naman ang totoo. Ayaw ko na lang din sabihin sa kanya ang buong nangyari kagabi.

"Okay, may dala akong mga prutas. Kainin mo dahil makakatulong sa'yo yan. Bumili na rin ako ng ibang gamot para kung sakaling wala ka ng stock ay may maiinom ka." dinaig pa si Mommy ah?

"Sobrang caring mo naman sa akin. Sana ganyan ka rin sa magiging jowa mo sameday." pagbibiro ko sa kaniya. Napairap naman siya sa sinabi ko at pinagpatuloy ang pang iinis sa kanya. "Siguro may boyfriend ka na noh? hindi mo lang masabi sa'kin?" halos mamula naman ang mukha niya sa narinig.

"Anong boyfriend? Nakalimutan mo na ba ang deal? Na kailangan mas mauna ka sakin!" natatawa naman ako sa reaksyon niya. Di halatang defensive ah?

"Alam mo, sana lumala pa iyang sakit mo!" hindi ko pa rin mapigil ang tawa ko.

"Eh ano naman kase ang masama kung mauna ka na sa akin? Malay mo, tumanda akong dalaga? Eh di' ang mangyayari, tatanda ka rin kagaya ko?"

"What ever you say! Basta! wala akong boyfriend at hindi pa ako magboboyfriend. Final!"

"Okay sabi mo eh." iyon na lang ang tangi kong isinagot sa  kanya at tinigil na rin ang pangungulit.

Nagtagal pa siya sa condo ko. Wala naman daw siyang kailangang gawin sa cafe' ngayon. Buti na lang din at napadalaw siya dito, dahil kung hindi ay baka wala rin akong ginawa kung hindi matulog na lang.

Nanuod lang kami ng movie sa Netflix. Hindi namin maiwasang mapanganga at matahimik habang napapanuod namin ang scene sa movie. I don't know the title is. Sabi lang ni Sab ay ito daw ang sikat na movie ngayon. 365 Days? i don't know. Narinig ko lang naman na sinambit niya yu'n kanina.

"Grabi naman, siguro malaki yan, kakayanin kaya iyan ni Laura?" sabi ni Sab habang hindi pa rin inaalis ang tingin sa tv.

Nasa scene na kase kami nang pinakita na ni Massimo ang buong katawan niya sa babae. Hindi man namin totoong nakikita ang kabuuan ay parang ganoon na'rin ang sistema. Hindi ko maiwasang isipin ang nangyari noong gabing iyon. Hindi ko totally nakita ang kaniya, pero base sa naramdaman ko, mukhang malaki iyon at------

Hindi ko na natuloy ang naisip ko dahil sa biglaang pagkuha ng atensyon sa akin ni Sabrina.

"Iniisip mo diyan?" takang tanong niya. "Don't tell me naiisip mo yun'g nangyari sa inyo ni Zadiel?" hindi ko alam kung may kapangyarihan siya sa panghuhula para malaman niya ang nasa isip ko.

"Masarap ba siya?" hibang niyang tanong! Whaaat?

"Ano bang pinagsasasabi mo?"

"Tinatanong ko lang kung masarap siya, yung alam mo na, noong ginawa niyo yun. Ano ang naging feeling mo." curious niyang tanong. Sasabihin ko ba? Medyo nakakailang naman pag usapan dahil masyadong pribado ang bagay na iyon. Pero sa huli ay sinagot ko pa rin siya.

"Masarap" mahina ko lang sinabi sa kanya at tumitig na ulit sa screen. Hindi pa rin siya tumigil sa kakatanong at hindi pa rin nakuntento sa sagot ko!

"Kung sakaling mangyari ulit iyong gano'ng bagay? gusto mo pa rin ba sa kanya?" hindi ko alam kung saan nanggagaling ang mga tanong niyang iyon!

"Syempre naman Sabrina hindi na sa kaniya! Reserve ko na ito sa mapapangasawa ko! Pagkakamali na nga na magpagalaw sa kaniya, uulit pa?"  mapait kong saad sa kanya. Zadiel take me first. Siya ang kauna unahang lalaking nakagalaw sa akin. Kaya parang nagsisisi pa ako dahil para lang sa mapapangasawa ko ang bagay na iyon, na kahit kailan ay hindi na niya makukuha dahil may nauna nang nakakuha. Malalim naman akong napabuntong hininga.

Alam kong bawat babae ay mahalaga ang virginity nila, as i am. Ito na lang ang tanging yaman na pwede nilang iregalo sa mapapangasawa nila. Nakakapanghinayang lang na sa iba, parang wala na ito sa kanila. Minsan pa nga ay ginagamit pa para pagkakitaan dahil na rin siguro sa hirap ng buhay. Hindi ko naman sa sinusumbatan ang pagkatao nila, pero sana naman, kahit iyon nalang ang pahalagahan nila. Bilang respeto na rin sa sarili nila.

Medyo magaan na ang pakiramdam ko simula nang umalis si Sab sa condo. Nagpasalamat naman ako sa effort na binigay niya para mabantayan ako dito. Mom ask my situation too, at sinabi kong kaya ko na. Gusto pa sanang dumalaw kasama si Sevi, but I refused them. Baka lalo lang sumama ang pakiramdam ko pag ininis ako ng kapatid ko. Kaya mas mabuting doon na lang din sila.

It's already 6:00 PM but i still lying in my bed. Ayaw ko lang pa talaga kumilis right now. Busog pa naman ako sa mga snacks na nakain namin ni Sab kaya hindi na muna ako naghanda ng pagkain ko.

Nag scroll lang ako ng phone ko sa social media. Hindi pa rin talaga maiwasan ang pag chat ng mga lalaking nakilala ko sa event. I know their faces kase personala ko silang nakita no'ng event. Hindi ko lang talaga sila narereplayan. For what? Eh hindi rin naman ako interesado sa kanila. Baka kapag nag response ako, sabihin masyado akong paasa. I don't give false hope.

Sa kalagitnaan ng pag titingin ko sa mga nagyayari sa social media ay naka receive ako ng isang text message. I guess some employee na nagpasa ng mail na kailangan sa kompanya. Or maybe Sab? Wala naman nagtetext sa akin. Even Mommy and Daddy don't do texting. Tatawag yun agad pag may kailangan.

It's from unknown number. Napakunot naman ang noo ko at binuksan ang mensahe no'n.

Unknown number:

are you feeling better?

Who's this pokemon? si Sab ba? Is she change her number? Pero kanina naman number niya ang gamit niya no'ng nagtext siya sa akin this morning.

Nerep'lyan ko naman kung sino man iyon at agad na si-nent.

Me:

who' this? Sabrina?

Inilapag ko na lang ang cellphone ko sa may table habang hinihintay ang kaniyang reply.