"Balita ko kasama ka sa meeting nina Director no'ng isang araw, tungkol saan ang pinag-usapan n'yo?"
Nandito kami ngayon ni Fei sa cafeteria nag-aalmusal dahil maaga kaming nakapasok sa duty ngayon. May mangilan-ngilan na ding pumasok dito na mga doctor at nurses.
Marahan akong s******p sa kape ko bago 'yon ibaba at balingan nang tingin si Fei. "Nagulat din ako no'n kung bakit ako kasama sa pagpupulong nila, but it turns out na tungkol pala sa kaso ni Rue ang pag-uusapan kaya dapat talaga ay nando'n ako," pagkukwento ko. Napansin ko naman ang unting pagkagulat ni Fei.
"Talaga? Edi ibig sabihin alam mo na ang sakit ni Rue?" Umayos s'ya sa pagkakaupo at bahagya pang inilapit ang upuan sa 'kin na tila may pinag-uusapan kaming sensitibo at hindi pwedeng marinig ng iba. I can see the excitement on her face.
Nakaramdam ako ng kaunting pagkirot sa puso dahil alam ko na talaga ang sakit ni Rue bago pa man ang meeting dahil sa folder na ibinigay ni Mrs.Romana kaso wala ring alam tungkol do'n si Fei kaya gan'to na lang ang reaksyon n'ya ngayon.
I felt guilty. I feel like I'm keeping a lot of secrets from Fei--my best friend. We promised each other before that we're not going to keep a secret from each other but look what I did. I know Director and Mrs.Romana just wants to protect Rue but Fei is no other person for me and I know she won't do anything to harm Rue. Fei is trustworthy.
"Yep, and it is a very complicated disorder," tugon ko.
"Anong tawag sa sakit n'ya?" mula sa excited n'yang mukha ay napalitan na 'yon ng curiosity. Umiwas ako saglit ng tingin sa kan'ya at muli na lang sumimsim sa kape ko. Nagdadalawang isip pa ako kung sasabihin ko ba o hindi pero naisip ko din na wala namang mawawala o mababago kung sakaling malaman ni Fei atleast kapag alam n'ya na mayroon na akong makakaramay sa lahat pagdaraanan ko.
Ibinaba ko na ang tasa sa lamesa at ibinaling na ang atensyon ko sakan'ya. Nang mapansin n'yang nakatingin na ako ay tumigil na rin muna s'ya sa pag-inom.
"This is very confidential Fei, but I trust you with this, okay? Keep this only to the both of us." Paunang bilin ko na ikinatango-tango n'ya.
"I promise."
"Okay. He had this very rare disorder calle--" naputol ang sasabihin ko nang biglang mag-ring ang cellphone n'ya sa bulsa ng kan'yang uniporme. Sinenyasan n'ya ako na sandali lang upang sagutin ang tawag. Ilang segundo ang itinagal ng tawag at binalik n'ya na 'yon sa bulsa.
"Gustuhin ko mang marinig ang pasabog na 'yan Angelic kaso pinapatawag daw ako ng head nurse namin asap kaya mamaya mo na lang sabihin sa 'kin okay? Magkikita pa naman tayo," natatawa na may halong panghihinayang n'yang sabi. Tumango-tango na lang ako bago s'ya tuluyang umalis.
Inangat ko na lang ulit ang aking tasa para sana uminom nang mapansin kong magaan na 'yon kaya nang aking tingnan wala na pa lang laman. Naubos ko pala kanina habang nag-iisip kung sasabihin ko ba kay Fei o hindi ang tungkol kay Rue.
Tumayo na ako at lumabas na ng cafeteria matapos ko maisauli 'yong tasa namin. Babalik na lang ako sa office dahil may mga aasikasuhin pa ako do'n tapos ay magsisimula na rin kasi akong mag-rounds.
"Good morning po, Doc," bati sa 'kin ng bawat nakakasalubong kong mga nurse. I greeted them back and smiled. Dere-deretso lang ako sa paglalakad hanggang sa makarating na ako sa tapat ng office. I grabbed the doorknob and turned it to open the door. I just went straight into the room until I was stopped in my tracks because I didn’t expect what I saw inside.
"Ah sir? Mali po yata kayo nang napasukan, hindi po dito ang nurse station. Let me show you the way po," malumanay kong sabi dahilan para mapalingon na s'ya sa 'kin.
"I think I got into the right room." Nagtama ang mga mata namin at halos ikalaki ng mata ko ang presensya n'ya ngayon sa 'king harapan.
"A-ano pong ginagawa mo dito, Sir?" nauutal at punong-puno nang pagkalito kong tanong. Labis kong ipinagtataka kung paano s'ya nakalabas at nakapunta dito. Hindi ko kaagad napansin na s'ya ang nandito sa loob ng office dahil bukod sa nakatalikod s'ya ay napakaayos din ng damit n'ya. He's wearing blue polo and slacks and I can say na mas lalo s'yang naging normal tingnan.
He stared at me seriously before answering my question. "I'm looking for my fiancé and I think I found her,"
Akala ko ay seryoso na s'ya pero ikinakunot kaagad ng kilay ko ang isinagot n'ya. Hinahanap n'ya dito ang fiancé n'ya? sa office na 'to? Mas lalo akong naguluhan dahil sa mga sarili kong tanong na hindi ko naman kayang sagutin ng ako lang.
"May fiancé ka?" Mabilis na dumapo ang palad ko sa 'king bibig upang takpan 'yon, hindi ko inaasahang lalabas sa bibig ko ang katanungang nasa isip ko lang kanina. Nakita ko ang pagbabago ng reaksyon n'ya na kung kanina ay seryoso ngayon nakasilay na ang tipid na ngisi sa kan'yang labi.
"I do have and she's a psychologist." Napansin ko ang marahang paglipat ng tingin n'ya sa burdang pangalan ko sa 'king uniporme. Nanatili lang ang mga mata ko sakan'ya na may halo pa ring pagtataka.
"Sir, did you take your meds?" Ito lang ang isang nasisigurado ko, hindi s'ya nakainom ng gamot kaya ngayon ay nagkakaroon na naman s'ya ng hallucinations. Maaaring hindi s'ya nakainom dahil tumakas s'ya at panigurado na pinaghahanap na s'ya ngayon ng mga nurses na incharge sa 13th floor.
Mukhang narinig ng kung sinong anghel ang sinabi ko sa sarili at ngayon lang may kumatok na sa office ko, isang nurse at sinabing nakatakas daw ang pasyente ko sa 13th floor.
"He's here," kalmado kong sabi. Dahil do'n ay dali-daling pumasok ang dalawa pang back up nurses sa labas ng office upang dalhin na si Rue pabalik sa kwarto n'ya. Naiwan kaming dalawa ng nurse kaya kinausap ko na rin s'ya.
"Next time pakisabi sa hospital aide na kapag magdadala ng pagkain, make sure na babantayan s'ya at bago lumabas siguraduhing naka-lock ang pinto. I don't want this to happen again." Agad na tumango ang nurse at umalis na rin.
Mabait si Rue at kita ko na kahit papaano ay may kontrol s'ya sa nangyayari sakan'ya unlike sa ibang pasyente na nagwawala pero hindi pa rin namin hawak ang pwedeng mangyari dahil baka kapag nakawala ulit s'ya ay bigla na lang s'yang makapanakit ng iba. At yung hallucinations n'ya ang delikado dahil hindi n'ya alam sa lagay na 'yon ang realidad at hindi.
Dahil sa pangyayaring 'yon ay tila nakaramdam ako ng pagod kaya umupo na lang muna ako sa 'king upuan. Hindi ko naman maiwasang maalala 'yong una n'yang nagawa sa 'kin na pagtusok ng tinidor dahil sa pag-aakalang hindi ako totoo o hindi ako si Angelic. 'Yon ang bagay na ikinatatakot kong mangyari ulit. Paano na lang kung makakuha s'ya ng isang matulis na bagay at gamitin n'ya 'yon sa ibang tao?
"Nabalitaan ko yung nangyari." Mabilis akong napalingon sa katabi kong lamesa, hindi ko napansing nando'n na pala si Fei na nakaupo. "Tulala ka, 'di mo nga napansin pagdating ko eh," dugtong pa n'ya. "Natakot ka ba?"
Sunod-sunod na pag-iling ang ginawa ko. Hindi ako natatakot dahil baka may gawin sa 'king masama si Rue natatakot lang ako sa ideya na makasakit s'ya ng ibang tao habang naglalakad s'ya sa hallway.
"Marami bang nakakita sakan'ya kanina na dala-dala ng nurses?" pag-aalala kong tanong. He didn't deserve those kind of attention kung sakali man.
"Wala namang tao sa hallway at sa tingin ko sa dulong elevator sila sumakay kaya walang makakakitang iba." Sandali naman akong nagtaka.
"Eh paano mo nabalitaan?" Sandali n'yang itinabi ang mga hawak-hawak na medical chart at saka bumaling sa 'kin.
"Naabutan ko kasing nag-uusap sina Mrs. Romana at Mrs. Jaime sa nurse station pero mahina lang 'yon. narinig ko lang na 'yong pasyente nga sa 13th floor ay nakatakas kasi naikwento daw ni Pigie sa head nurse namin tapos ayon pinaalam na rin ni Mrs. Jaime kay Mrs. Romana feeling ko pupunta 'yon dito si Mrs. Romana para kausapin ka."
Ibig sabihin isa pala si Pigie sa iilang nurses na in charge sa 13th floor? sabagay hindi naman s'ya maghahanap kay Rue kung hindi nga s'ya in charge do'n. Bakit kasi hindi pa nila sinama si Fei edi sana sabay kaming umaakyat do'n.
"Wag naman sana akong mapagalitan ano," nangangamba kong sabi.
"Bakit daw ba kasi tumakas si Rue? Hinahanap ka?" nakangiti n'yang wika at may halo pang pang-aasar ang tono. Sinaway ko naman kaagad s'ya.
"Hindi ako ang hinahanap n'ya, yung fiancé daw n'ya." Kita ako ang pagkagulat sa mukha ni Fei tila pati s'ya hindi makapaniwala sa narinig.
"May fiancé s'ya? I mean hindi ko pa naman s'ya nakikita pero base sa pangalan n'ya parang ang pogi na kaagad bes. Pogi ba?" sinamaan ko naman kaagad s'ya ng tingin kaya napakagat na lang s'ya sa labi.
"Oo sabi n'ya may fiancé s'ya at alam mo pa kung anong sinabi n'ya?" Huminto ako upang titigan si Fei. Tila nacurious naman s'ya lalo at inabangan ang sunod kong sasabihin.
"Ano raw?" magkasalubong na kilay n'yang tanong.
"Psychologist din daw ang fiancé n'ya."
"Bingo!" sabay hampas n'ya sa kan'yang lamesa at saka ako tinuro. "Ikaw yung tinutukoy n'ya bes!" todo ngiti n'yang sabi na tila kinikilig pa. Napailing-iling naman ako.
"Ano ka ba Fei, alam mong bawal sa ospital yang iniisip mo." Umiling pa ulit ako bago tuluyang tumayo dahil magro-round na ako sa mga pasyente ko.
"Eh nasa'n na daw si future husband mo ngayon?" Aba at hindi talaga titigil sa kalokohan n'ya ang gaga kaya sinamaan ko s'ya ng tingin at 'yon mukhang nakuha naman s'ya sa tingin.
"Ibinalik na s'ya sa kwarto n'ya, Fei." tipid kong sagot at lumakad na papalabas ng office.
I was about to enter the elevator when I heard someone calling my name. I turned around and saw Mrs. Romana approaching me. "Let's go straight to my office first."
Tahimik lang akong nakasunod sa Chief ko na nasa harapan ko at naglalakad. Gusto ko sanang sabihin na mamaya na lang dahil marami pa akong bagay na aasikasuhin ngayong araw kaso sabi ni Mrs. Romana ay sandali lang naman daw 'to.
"Pinapunta kita dito para lang naman itanong sayo kung anong nangyari at pinuntahan ka ni Rue sa office mo kanina." Seryoso ang kan'yang mukha habang nakatitig lang ng deretso sa 'kin. Nakakapang-dalawang-isip tuloy kung sasagot ako o hindi dahil mukhang mas pagagalitan n'ya ako at hindi lang tatanungin.
"Wala rin po akong ideya Chief, nagulat na lang ako nasa office na s'ya at sabi n'ya hinahanap n'ya ang fiancé n'ya."
Tila natahimik si Mrs. Romana nang marinig ang paliwanag ko, mukhang hindi rin n'ya inaasahan ang nangyari kanina. She just plainly stared at me for at least 20 seconds bago huminga ng malalim at nagsalita mula sa pananahimik.
"Yes, he once had a fiancé," panimula ni Chief.
Once? Anong nangyari Sa kanila ngayon? Nasa'n na 'yong fiancé n'ya at bakit dito n'ya hinahanap sa ospital na 'to?
"She's a Psychologist but sadly she died here in this hospital last year."
Nang sandali n'yang sabihin 'yon ay mabilis na umawang ang labi ko sa gulat na hindi ko na nagawa pang itago. Hindi ko inaasahan na may gan'to pa lang kwento ang ospital na 'to. Namatay dito sa ospital? Ibig sabihin dito rin nagtatrabaho ang fiancé ni Rue? Hindi naman imposible ‘yon dahil sa tito n'ya naman ang institution na 'to pero ano ang sanhi ng pagkamatay ng fiancé n'ya? "Ano ang naging sanhi ng pagkamatay n'ya?" nagtataka kong tanong ngunit umiling lang si Mrs. Romana tila wala s'yang balak ikwento sa 'kin ang buong pangyayari kaya hindi na ako nagtanong pa muli. "Just be prepare for what might happen, Angelic but we will assure you that It will never gonna happen again." Naramdaman ko na lang ang marahang pagkakalapat ng palad ni Chief sa balikat ko tila sinabing wag na akong mag-alala at sila na ang bahala. I just smiled weakly at her. Paanong hindi ako mag-aalala kung hindi ko alam kung ano ang tinutukoy n'ya? Mas lalo tu
"O bakit parang basang balut ka?" Isang sulyap lang ang ginawad ko kay Fei para lang makita s'ya bago muling ituon ang atensyon ko sa damit na pinupunasan ko. Naramdaman ko ang paglapit n'ya sa likuran ko hanggang sa kalabitin n'ya ako at ialok ang isa pa n'yang kape na wala pang bawas. "Nag alay-lakad lang naman kasi ako," tamad kong sagot bago tanggapin ang kapeng binibigay n'ya. "Bakit? Anong nangyari?" natatawa n'yang tanong bago bumalik sa upuan at sumimsim ng kape. "Iniwan ako no'ng pambihira kong kapatid dahil may outing daw sila at ito namang si mama hindi ako sinabihan edi sana inagahan ko ang paggising para nakapagpahatid sana ako!" Hindi pa rin matanggal sa sistema
Nakatitig lang sa kan'ya ang mga mata ko at bakas na bakas ang marahang pagkagulat sa mga mata n'ya ngunit kaagad din naman s'yang nakabawi do'n. "I can't tell you that, Ms. Angelic." I know na privacy na ni Rue 'yon pero hindi ba dapat ko ring malaman ang dahilan lalo na't titira kami sa iisang lugar? Ayokong sumabak sa isang desisyon na wala naman akong ideya. "Bibigyan kita ng panahon para makapag-isip, hindi mo kailangan ngayon sagutin ang offer ko." Tanging pagtango na lang ang nagawa ko dahil hindi ko na rin naman alam ang sasabihin. Tal
" 'Wag mo na kaming isipin ng kapatid mo, ayos lang kami dito tsaka dapat sarili mo ang isipin mo dahil ikaw ang malalayo sa amin." wika ni mama. Kahit hindi man siya umiiyak ngayon sa harapan ko alam kong nalulungkot rin siya dahil magkakahiwa-hiwalay kaming tatlo. "Oo nga naman ate atsaka nandito naman ako para bantayan si mama kaya wag ka ng mastress diyan," gatong naman ni Axle na biglang umakbay sa akin. "Ikaw wag kang puro gala ah! Tumulong ka dito kay mama sa gawaing bahay. Tanda tanda mo na kahit maglaba ng pinaghubaran mo 'di mo magawa," bulyaw ko sa kapatid ko. Marahan naman siyang napakamot ulo dahil totoo ang mga sinabi ko. "Ate naman aalis ka na nga lang manenermon ka pa,"
Dere-deretso lang ako papasok hanggang sa makarating ako sa kaniyang sala. Wala naman siya kaya imbis na mag-antay na paupuin ako ay kusa na akong umupo. Mahigit isang minuto kong nilibot ang paningin ko sa buong opisina niya bago ako nakarinig ng yabag. "Hindi ka naman siguro mangingibang bansa hindi ba?" alam ko ang tinutukoy niya... ang maleta ko. Lumingon ako sakaniya at sinundan siya ng tingin hanggang sa makaupo siya sa harapan ko. "Maraming salamat sa pagtanggap ng alok ko pinapangako kong hindi ka magsisisi dahil kung tutuusin pabor naman lahat sayo." Marahan niyang dinekwatro ang kaniyang mga binti bago ngumiti sa akin "Ngunit kahit ganun gusto ko parin ng kasunduan." deretso kong saad. Tumango tango naman siya bago pinadulas sa lamesang namamagita
Tulala lang akong napatitig sa kisame ng kwartong tinulugan ko. May sikat na ng araw sa labas ngunit hindi ko parin magawang igalaw ang buo kong katawan tila gusto lamang nitong dumikit sa napakalambot na kama kung nasaan ako ngayon.Ito ang unang araw na nakatulog ako sa ibang lugar at hindi sa aking kinagisnan na kama. Alas siyete na ng umaga at dahil pinapasweldo ako ay pilit akong bumangon kahit tinatamad talaga ako wala kasi akong tulog. Siyempre sino ba naman ang magiging komportable kaagad na matulog sa ibang lugar? Talo ko pa ang waisted sa nararamdaman kong katamaran. Bago ako lumabas ng kwarto ay niligpit ko muna ang aking pinaghigaan atsaka tinali ang kurtinang nakasabit sa bintana. Ayon kasi ang turo sa akin ni mama simula palang bata, kapag gigising ay buksan na ang binata para pumasok daw ang biyaya, wala
Kumalabog ng malakas ang aking d****b dahil sa kaba at halos umatras ang dila ko dahilan kaya hindi ako makapagsalita. Marahan akong pumikit upang pakalmahin ang sarili at pagkalipas ng ilang segundo nagawa ko nang makapagsalita. "Gusto ko lang sana magpaalam Chief," putol ko. "Tungkol saan?" nagbabasa parin siya at hindi manlang ako nililingon. "Gusto ko po sana dalhin si Rue sa rooftop." Napansin ko na napatigil siya kaagad at marahang sinara ang medical record na binabasa. Dahan-dahang umangat ang tingin niya papunta sa akin at nang magtama na ang mga mata namin ay tsaka siya nagsalita. "Does it really necessary?" seryoso at maawtoridad niyang tanong. Muli na naman tuloy akong kinain ng kaba kaya ilang segundo muna ang lumipas bago ako nakasagot.
Kasalukuyan akong naglalakad papunta sa elevator para bumaba ulit papunta sa opisina ni Director.Hindi ko nga alam kung bakit bawat nakakasalubong kong nurses ay napapatingin sa akin siguro dahil kanina pa ako napapasabunot sa aking sarili akala ata nila baliw na ako. Sinubukan ko namang umayos sa paglalakad pero hindi ko kasi makalimutan ang nangyari kanina nung tanungin ako ni Rue kung nasaan ang singsing na ibinigay niya. Oo nga naman nasaan? Wala sa akin. Kaya heto ako ngayon kakausapin si Ruther tungkol sa bagay na 'yon. Pagtunog ng elevator ay dumeretso na kaagad ako papasok sa office ni Director,hindi na ako kumatok pa dahil nagmamadali ako. "Ikaw pala Angelic," pansin ko ang pagkagulat sakaniyang reaksyon pero hindi iyon halata sa ton