Reen
PADILIM na nang mapatingin ako sa bintana ng sasakyan ng lalaking katabi ko.
Nakakainis lang talaga, dahil mukhang male-late pa ako ngayon. Pero syempre, hindi naman ako makaka-angal— takot ko lang!
Simula nang lumabas kami sa tinutuluyan nito, ay hindi na ako kumikibo. Tahimik ako habang nakikiramdam dahil baka mainit pa ang ulo ng lalaking hindi ko sigurado kung matino pa.
Ayokong sumabay at baka masabihan din niya 'ko ng f*cking-f*cking ruins achuchu!
Terible talaga. Hindi ko alam kung paano siya pakikisamahan ngayon. At hindi ko rin alam kung saan ako lulugar, lalo na't nakaupo ako sa tabi nito.
Reen "GANITO KA BA TALAGA KAYAMAN?" mangha't lamak kong salita sa harapan ng lalaking walang kasing lalim ang tingin sa akin. Hindi ko alam kung bakit, pero hindi ako makagalaw mula sa 'king kinatatayuan dahil sa sobrang pagkabigla. Bakit niya ba 'to ginagawa? Hindi ako makapaniwala. Kailanman ay hindi ko naranasan sundan nang ganito, dahil ako ang laging iniiwan. Ano ba'ng nangyayari sa kanya? Kailangan niya ba talagang gawin ito sa 'kin? At talagang gumastos pa siya nang sobra? Anong dahilan niya? Napuno ng mga katanungan ang aking isip, dahil sa mga nangyayaring ito.
Reen"HOY, MAUNIN!"Napaigtad ako dahil sa malakas na pagtawag sa 'kin ni Nicole.Mabilis akong lumingon sa dako kung saan nanggaling ang kanyang boses."Mangit nga ma nulala n'yan?"Napatingin ako sa kanya nang diretso.Kung hindi ko iintindihin nang mabuti ang sinasabi niya, ay iisipin ko talagang minsan ay minumura na niya 'ko. Mabuti na lang, medyo nasasanay na 'ko sa kanya. Kaya kahit papaano ay naiintindihan ko kung ano ang nais niyang ipabatid sa akin."Bakit ka nandito?" mahina kong tanong. At talagang nabuksan niya agad an
ReenTAHIMIK kong binuklat ang libro na pinahiram sa akin ni Liller nang makaakyat ako rito sa kwarto.Bago umalis ang kaibigan ko, binilin niya sa ‘kin na kapag nakararamdam daw ako nang pagkabagot, ay ito lamang ang aking gawin.Well, mukhang mas mainam pa nga ang magbasa na lamang, kaysa makipagtalo pa sa lalaking sagana sa kayamanan pero mukha namang kinulang sa aruga.Tulad nang nasa ibaba. Hay!Napatingin ako sa kawalan, nang mabasa ko ang pangalan nang nakalagay sa bungad nitong hawak kong libro.Myles Munroe.
Reen NAPADAPA ako mula sa 'king hinihigaan na kama, nang maalimpungatan ako dahil sa nanuot na mabangong aroma ng lutuin mula sa aking ilong. Agad kong iginala ang aking mga mata sa paligid, habang nag-iisip kung sino ang posibleng kumikilos mula sa kusina sa ibaba. Sigurado ako na roon nanggagaling ang amoy na gumising sa akin. Bigla akong napatihaya nang maalala ang mga kaganapan kagabi. Sh*t! Si Asher! Mabilis kong sinilip ang aking sarili mula sa blanket na nakabalot sa aking katawan. At peste! Halos lumuwa na ang aking mga mata nang makita ko ang aking sarili na bukod sa kumot na ito, ay wala nang kahit na anong nakasuot sa akin.
ReenAGAD akong nag-asikaso nang marinig ko ang pagtunog ng alarm mula sa 'king phone.Hindi ko alam kung nasaan ang mokong na kasama ko sa bahay na ito, dahil hindi na 'ko bumaba buhat nang manggaling siya rito para baliwin na naman ako. Ewan ko, pero kahit bumalik sa pagtulog, ay hindi ko na nagawa.Peste talaga siya. Ilang beses niya ba 'ko hahalikan nang walang paalam? Kung umasta siya, ay parang pagmamay-ari niya 'ko. Isang ulit na lang talaga na gawin niya iyon, ay makakatikim na siya sa akin.Hindi purkit wala siyang naririnig na reklamo mula sa akin, ay gusto ko na ang ginagawa niya. Hindi ko naman sinasabing hindi siya masarap, pero— teka, masarap?
ReenTAHIMIK lang ako, habang nakikiramdam sa driver ko— este, sa gwapo pero wirdo kong kasama rito sa sasakyan.Hindi ko alam kung saan niya 'ko dadalhin ngayon, pero kahit monggolord ang lalaking ito ay nasa mukha o itsura naman niya na mapagkakatiwalaan siya.Sana nga ay hindi ako nagkakamali. Wala naman siguro siyang gagawing masama laban sa akin? Hindi naman yata niya ako pagkakaperahan— ibebenta sa kung kanino lang, or whats!Bakit pa kasi ako nakakilala nang ganitong klaseng lalaki? My gosh talaga! Ang laki niyang sakit sa ulo.Buhat nang umalis kami sa bahay na inuupahan namin ni Liller, at pilit niya 'kong pinasakay sa kotse niya, ay
Reen KUSA akong nagising mula sa mababaw na pagkakaidlip nang maramdaman kong tila may pares ng mata na nakatingin sa akin. Hindi ako nagkamali. Dahil nang idilat ko ang aking mga mata, ay mukha ng lalaking mokong ang bumungad sa akin. "Aalis na tayo." Mabilis akong nagtaka nang lumapit siya kung saan ako nakahiga, matapos niyang sabihin iyon. Agad na nanlaki ang mga mata ko, nang bigla niya 'kong buhatin! "Ano ba? Bitiwan mo nga ako—" "Tatah
Reen SINAMAHAN ko si Asher hanggang makarating kami sa unit na kanyang pagmamay-ari. Sa totoo lang, ay hindi ko alam kung paano ko siya aaluin upang kahit papaano, ay maibsan ang sama ng loob na nararamdaman niya dahil sa nangyari sa kanila ng daddy niya. Simula nang magkakilala kami, ay ngayon ko lang siya nakitang ganito. Tila wala sa kanyang sarili, at malalim pa sa dagat ang iniisip. Mabuti na nga lang, ay hindi kami naaksidente habang bumabyahe papunta rito. Mula pa lamang kasi sa byahe ay hindi na siya kumikibo, para bang mayroon itong mabigat na dinadala, dahil panay ang pagbuga niya nang hangin kanina. "Okay ka na ba?" Nakaramdam ako ng