Share

Chapter 64

Atarah's POV

HINDI ko inalis ang tingin ko kay Rare habang iyak pa rin ako ng iyak pero hindi ko naman siya magawang lapitan. Natatakot ako lalo na't sobrang frustrated niya at umiiyak habang kausap niya si Kenji.

Gustong gusto ko siyang yakapin dahil pareho naming kailangan ang isa't isa sa mga oras na 'to pero nanghihina akong lumapit sakaniya.

Wala akong pakialam kung paano n'ya nalaman ang tungkol saamin ang mahalaga ay alam n'ya na buhay ang anak namin. Alam kong galit siya, dahil kanina nang unang magtama ang mga mata namin ay sari saring emosyon ang nakita ko sa mga mata niya pero galit at lungkot ang nababasa ko ang pinaka nababasa ko.

"Anak. Mauwi na tayo.." pagod akong tumingin kay Mommy. Nandito pa rin kami sa labas ng hospital dahil ayaw ko pang umuwi hanggat hindi nakikita ang anak ko.

Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP
Mga Comments (1)
goodnovel comment avatar
Alma Buagas Calunsag
sana mapatay yang presh na yan
Tignan lahat ng Komento

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status