"Dito ka matutulog?" narinig kong tanong ni Wein saakin pagkatapos naming kumain ng dinner. Nandito ako sa balcony at hindi ko napansing nasa likuran ko na pala sya.
Huminga ako ng malalim para malanghap ang masarap na simoy ng hangin at hindi muna pinansin ang tanong nya. Gabi na kaya malamig ang paligid. Kitang-kita ko na ang bilong na buwan sa kalangitan at nagsisimula na ring maglitawan ang mga bituin. It's a wonderful view. This balcony is my favorite place in our mansion.
Humarap ako kay Wein para sagutin ang tanong nya. He's now standing closer to me kaya mas napansin ko kung gaano sya mas tumangkad. I am a tall woman but I feel so small when he's in front of me.
"No. Uuwi na ako. Papunta na rin ang driver ko para sunduin ako." sagot ko at muling tumalikod para pagmasdan ang madilim na kalangitan. "I missed this view."
"Ngayon ko lang nalaman na matagal ka na palang lumipat ka ng bahay."
"Bakit namumugto ang mga mata mo, bes?" tanong ni Queenie habang masuring pinagmamasdan ang mga mata ko. "Wait, don't tell me na umiyak ka? Umiiyak ka pala? I never saw you cry. Anong klaseng impakto ang nag-paiyak sa'yo? Handa na akong sakalin kung sino man ang nagpaiyak sa'yo!" she said with a loud voice. Napatingin ang ibang estudyante saamin. Muntik ko na masapo ang noo ko dahil doon. Glad that we're inside the classroom. Agad na nawala ang atensyon nila saamin at nagpatuloy sa iba't iba nilang ginagawa. Goodness, bakit ba kasi sobrang daldal ng katabi ko? "You're overreacting." I hissed. She just pouted and rolled her eyes. "Walang nagpaiyak sa'kin. Hindi naman ako umiyak. You're just imagining things." pagdadahilan ko. Alam ko kasing kukulitin nya ako nang paulit-ulit kapag hindi ko sya binigyan ng sagot. She's very noisy and annoying. Baka mas lalong masira ang umaga ko dahil sa kanya. "You're so mean! Gusto ko lang naman malaman kung sino nag-paiyak saiyo, eh. Tsaka 'wag mo n
"Pwede bang mahingi ang number mo?"Napatingin ako sa isang morenong lalaki na nagsabi no'n. Palabas na sana ako ng classroom nang bigla nyang harangin ang dinadaanan ko para lang tanungin ang bagay na 'yon. He has good looks, but he's nothing compared to Storm.Binalewala ko lang ang lalaking nasa harapan ko at sinubukan syang lagpasan. Pero muli nya akong hinarangan para mapigilan ako sa paglalakad. Gusto ko mang lagpasan sya pero hindi ko magawa dahil nakaharang sya sa doorway at sa tingin ko, wala syang balak na palagpasin ako hangga't hindi nya nakukuha ang gusto nya."Ano bang problema mo?" asik ni Queenie sa lalaki. Kasama ko pa rin kasi sya hanggang ngayon.The guy in front of us smirk. Gusto ko ngumiwi dahil sa ginawa nya. He's not even charming, but he's looking with his arrogant pair of eyes. This is not the first time I saw him. Nasa iisang klase kami. Wala naman akong pakeala
"If you don't tell me where you are living right now, I will hire a person to know where you live. Geneviève, I respect your privacy but why don't you want me to know your place? Are you hiding something from me?" tanong ni Wein sa kabilang linya. Kinukulit nya talaga ako para malaman kung saan ako nakatira ngayon. I bit my lower lip. He's so much annoying than Queenie! Bakit ba kasi hindi na lang sya bumalik sa States kasama ang pamilya nya. He was not there when I needed him the most, tapos babalik sya ngayon sa buhay ko kung kaylan hindi ko na sya kaylangan."My house are somewhere far, far away. It's bad for your health kapag pupunta ka dito. You should stay whenever you are. Ako na lang ang bibisita saiyo kapag gusto mo." mahinhin kong wika, umaasang tumigil na sya. Wein can do everything he wants. Possible talagang malaman nya ngayon kung saan ako nakatira kung gugustuhin nya. But he still want to ask me dahil gusto nya na saakin mismo magmula ang gusto nyang malaman. "Come on G
Hindi makagalaw, hindi makapagsalita at hindi mapag-isip ng maayos. 'Yon ang nararamdaman ko ngayon habang nakahigang patagilid sa kama ni Storm. I can hear him breathing hard because of annoyance but I acted like I'm not hearing anything. Ipinikit ko ang mga mata ko. Why can't my heart calm down? Hindi lang naman ito ang unang pagkakataon na nakapasok ako sa silid na ito. I come here every weekend to clean his room.Pero iba na ngayon. I am sleeping inside his room. In his bed. Punong-puno pa ang kwartong ito ng amoy nya kaya mas lalong hindi mapakali ang puso ko. Why am I so nervous? We're just sleeping. We're not gonna do anything than sleeping.Marahil ang sinabi ni Mommy Stara saakin ang dahilan kung bakit ako nagkakaganito. Because of what she said, I can't help but to imagine things. I never thought about it before but now, hindi na 'yon maalis sa isipan ko. I feel like my heart is going to burst. These emotions are things that I never felt before so I don't know what to do. Hin
Hindi ako napatigil sa pagkagat ng kuko ng daliri ko dahil sa halo-halong emosyon na nararamdaman ko. Pabalik-balik ang hakbang ko sa kaliwa at kanan. I'm nervous, furious, confused and pissed. Bakit nandito ang babaeng 'yon? She's the reason why I can't leave this room because Storm doesn't want her to see me. Yeah right. I couldn't leave this room because that woman is here. In my house. Sino ba naman ang hindi maiinis?I rarely feel angry but this is too much. Ayos lang kung palagi nyang kasama ang babaeng 'yon. Ayos lang saakin kung mas nabibigyan nya ng oras ang babaeng 'yon kaysa saakin, dahil alam kong mahalaga sya kay Storm. But does he need to bring that woman here? In our own house while I'm here? Is he insane? Kung ayaw nya na may makaalam ng relasyon naming dalawa, bakit nya hinayaan na makapunta dito ang babaeng 'yon?Hindi pa ako nag-aalmusal dahil hindi rin naman ako makalabas para makapunta sa kitchen. It's been 30 minutes si
"Who are you?" malamig kong tanong sa lalaking nasa harapan ko habang matalim syang tinitingnan. I know that this guy is one of Storm's closest friend... Pero paano? Does he really know my true relationship with Storm. Sinabi ba ni Storm sa kanya ang bagay na iyon? Ngumiti ang lalaki, at dahil doon ay lumitaw ang malalim nyang dimple. "I am Jeffrey! Hindi ba ako na-ikwento ni Storm saiyo? He's so mean if he didn't. Nakakatampo naman sya. I'm his closest best friend tapos hindi nya ako kwinento sa maganda nyang asawa! So mean!" the guy pouted. His voice is so loud kaya nag-alala ako na baka marinig sya ng iba. Buti na lang ay malayo si Queenie ngayon kaya imposibleng narinig nya iyon. So he really know that I am Storm's wife. Ngunit bakit at paano? I'm sure that Storm never want his friends to know that he's already married. Nanatiling nakapako ang mga mata ko sa lalaki. I stood up and faced him. "Let's talk outside
"Hindi pa ba tayo pwedeng umuwi?" tanong ko kay Queenie pagkatapos nya maligo at magbihis. Gusto ko nang umuwi dahil ayokong magkaroon ng gulo. Bakit ba kasi sila nandito? I never thought that they will come here too. It's just a coincidence?"Malapit na kaya mag-gabi, Arabella. Wala pa 'yung driver ko. Saka sabi ko sa kanya bukas ng gabi pa tayo uuwi." aniya habang pinupunasan ang basa ng buhok nya gamit ang twalya. "May problema ka ba? There's no expression in your face but your eyes looks sad. May nagawa ba akong masama? Something that made you upset?" nag-aalala nyang tanong at humarap saakin.Nag-angat ang tingin ko sa kanya. She can really read my emotions no matter how hard I try to conceal it. But still, I can't tell her the truth. "No. I'm just thinking about something that confuses me. Huwag mo na lang pansinin. It's nothing." palusot ko at humiga sa couch.Narinig ko ang mga yapak nyang papalapit saakin.
"S-Storm..." Hindi ko napigilang mautal nang bigkasin ko ang pangalan nya. Madilim na ang paligid at kalangitan ngunit sapat na ang liwanag ng buwan para makita ko ang kabuuhan nya. He's wearing a simple blue t-shirt and white shorts. Nanatiling nakapako ang tingin nya saakin at gano'n din ako sa kanya. I don't know what to do and say. Alam kong nandito sya sa beach resort na ito pero hindi ko inakalang makikita ko talaga sya dito."W-What are you doing here?" tanong nya habang bahagyang nakakunot ang noo. Halatang wala syang ideya na nandito rin ako.I clenched my fist when my sense finally came back to reality. "I told you that I'm going to a beach resort. Dito 'yon. My friend's family owned this resort." Umiwas ako ng tingin. My heart is beating so fast and I don't know how to calm it down. "How about you? Bakit ka nandito?"I already know that he's here but I still want to ask him that question. Bakit sya nandi