Chapter Fifteen

"Hindi pa ba tayo pwedeng umuwi?" tanong ko kay Queenie pagkatapos nya maligo at magbihis. Gusto ko nang umuwi dahil ayokong magkaroon ng gulo. Bakit ba kasi sila nandito? I never thought that they will come here too. It's just a coincidence?

"Malapit na kaya mag-gabi, Arabella. Wala pa 'yung driver ko. Saka sabi ko sa kanya bukas ng gabi pa tayo uuwi." aniya habang pinupunasan ang basa ng buhok nya gamit ang twalya. "May problema ka ba? There's no expression in your face but your eyes looks sad. May nagawa ba akong masama? Something that made you upset?" nag-aalala nyang tanong at humarap saakin.

Nag-angat ang tingin ko sa kanya. She can really read my emotions no matter how hard I try to conceal it. But still, I can't tell her the truth. "No. I'm just thinking about something that confuses me. Huwag mo na lang pansinin. It's nothing." palusot ko at humiga sa couch. 

Narinig ko ang mga yapak nyang papalapit saakin.