REZOIR ISRAEL HILLARCA POV

Rezoir Israel Hillarca Point of View

I will never forget the day I mostly hated her.

“Ayos lang ‘yan Rezoir. Ang mahalaga ay narito ako hindi ba?” ngiti sa akin ni Nana habang tinatapik ang aking likod. Sa kamay nito ay ang aking medalya. Napako ang mata ko sa main gate ng university. Hindi ko alam kung bakit pa ako umasa, hindi naman ito ang unang pagkakataong wala sila sa mga ganitong event. Na kahit pa ilang reward pa ang makuha ko, wala sila sa tabi ko.

“Saang restaurant niyo gustong kumain, Nana?” umiling iling si Nana sa akin at natawa.

“Anong restaurant, hindi na. Ang mas mabuti pa ay umuwi na lang tayo, pagluluto na lang kita. Ayos ba?”

“But still.”

“Sawa ka na ba sa luto ko?” nagtatampo niyang saad. Inakbayan ko siya at nagsimula na kaming maglakad pa punta sa parking lot.

“Syempre hindi! Kailan ba ako tumanggi sa luto mo?”

“Ihahain ko lahat ng mga putaheng paborito mo!” magiliw na aniya. Natawa na lamang ako at nailing…kahit papaano ay napawi ang sakit sa dibdib ko.