Chapter 4

"Happy 4th Birthday, Maggy!" 

Mahigpit na yakap ang inialay ko sa anak ko. Naramdaman ko ang maliit nitong mga braso na umikot rin sa bewang ko. 

Kasalukuyan kaming nasa kusina ng mansyon na ito na pagmamay-ari ni Riaz. Bumigat ang paghinga ko nang maghiwalay kami sa yakap. Kitang-kita ko sa mga mata niya na malungkot siya pero pinipilit niyang ngumiti. Napaka swerte ko sa anak ko kasi siya ang naging kakampi ko sa laban ng buhay. Siya ang inspirasyon ko para magpatuloy at huwag sumuko pero siya rin ang kahinaan ko. 

Gusto ko na agad humingi ng sorry sa kaniya sa pagtatago ng totoo sa kaniya. Sa paglilihim ng katotohanan na narito ang ama niya, malapit lang sa kaniya.

Hinaplos ko ang maliit at malambot na pisngi niya. "Anong wish mo ngayong birthday mo, anak?" tanong ko at naupo sa upuan na nasa gilid niya. Tumingala siya habang nakatingin sa kisame. Sasagot na sana siya nang makaramdam ako ng isang presensya sa likuran ko. Nakita ko ang mata ni Maggy na tila may tinitignan sa likod ko.

Lumingon ako at tumama ang mukha ko sa matigas na… Abs.

Ngumisi si Riaz dahil sa nangyari habang ako ay napayuko habang mabilis ang pagpintig ng puso.

Nagpasya ako kagabi na huwag sabihin sa kaniya ang mga nalalaman ko. Bakit hindi niya maalala ang nangyari sa amin dati? Bakit hindi niya man lang ako kilala o namumukhaan? Dahil ako, after four years, malinaw pa rin sa akin ang lahat ng nangyari. Akala ko nga hindi na kami ulit magtatagpo.

"N-nagluto ako ng almusal. Sabay-sabay na tayo. Actually, hinihintay ka namin ni Maggy," wika ko habang kumukuha ng plato at kubyertos at nilapag ito sa lamesa.

"Dalhin mo na lang sa kwarto ko, I don't eat with strangers at mas lalong hindi ko maatim kumain na parang isang pamilya," malamig na sagot niya na nagpatigil sa akin. "I fucking hate this scenery," bulong niya. Kung magsalita siya ay parang may hugot siya sa pamilya. Parang may hinanakit siya sa salitang iyon.

Nilagpasan niya kami at saka muling nagtungo sa hagdan para bumalik sa kwarto. Napa buntong-hininga ako habang nakatingin sa kaniya na paakyat. Paano ko kaya sasabihin sa kaniya lahat kung ganito niya ako pakitunguhan? 

"Tayo na lang ang kumain ng mga 'to. Masamang sinasayang at pinaghihintay ang biyaya," pangaral ko sa anak ko.

Umakyat ako sa kwarto para dalhan si Riaz ng almusal. Hindi maalis sa isip ko ang naabutan ko kagabi. Is he talking to his girlfriend? His wife?

Napapikit ako nang mariin. Tila may bagay na gumuhit sa d****b ko. Naiinis ako sa ideya na iyon. Sana… Sana mali ako. Paano na lang ang anak ko kung sakali? Habang buhay na lang ba siyang maitatago sa dilim at hindi na niya makikilala pa ang tunay na pinanggalingan niya?

Pumasok ako matapos ang tatlong katok. Naabutan ko siyang may kausap sa phone pero agad niya ring pinatay nang pumasok ako kaya hindi ko na narinig pa ang usapan nila.

"Kumain ka na." Inilapag ko ang tray sa maliit na lamesa na nasa kama niya. Tumitig siya sa akin at hindi ko alam bakit lumaban ako doon. Tila may kuryenteng dumaloy mula sa mga titig niyang iyon. He looked at me as if I am just a thing, a thing that did not even catch his attention.

Lalabas na sana ako nang pigilan niya ako. "Wait," pigil na sabi niya. Muli ko siya nilingon habang pigil na pigil ang paghinga. 

"Bakit?" tanong ko pagkalingon ko. Tumingin siya pero hindi tumagal iyon.

"Hintayin mo na akong matapos kumain para maibalik mo na rin ang mga 'to sa baba. Para hindi ka na balik-balik, baka sabihin mo inaalila kita," aniya.

Napamura ako sa hangin. Akala ko… Akala ko naalala niya ako. Tang ina!

Naupo ako sa gilid ng kama niya habang siya ay naupo rin at kumain. Nakatingin ako sa bintana niya para iwasan na panoorin siya. Hindi ko namalayan na pinagkakaabalahan ko na pala ang damit ko na mula sa kaniya.

"Kailan mo pala kami ibabalik?" mahinahon na tanong ko at tumingin sa kaniya na umiinom ng tubig.

"Basta," maikling wika niya. Mas lalo kong inikot ang katawan ko para makaharap siya habang nakakunot ang noo.

"Anong basta? Karapatan ko ring malaman ang dahilan kung ano bang nangyayari," reklamo ko sa kaniya.

Humilot siya sa sentido niya. "Stop shouting, will you!?" he yelled. "Fine, I'll tell you. Sana tumahimik ka na at sumunod ka na lang kapag sinabi ko," aniya.

Nakipagtitigan ako sa kaniya at tumango. Tumahimik ako para mag-umpisa na siya.

"Those gunmen at the club are my grandfather's people na ipinadala niya para makuha ako," he started. Sumandal siya sa headboard ng kama habang nakapatong ang isang braso sa tuhod.

"Para makuha ka?" tanong ko, hindi ko nakuha ang punto niya doon.

"Yes, he wants me to get married. He want me to marry one of those ladies na ipinakikilala niya." He smirked while looking away.

"Then? Are you committed to someone? Do you like someone else kaya ayaw mong sumunod sa gusto ng lolo mo?" tanong ko, this is my chance to confirm what I heard last night.

Tumawa siya na ikinabagsak ng panga ko. "Ang babaw mo naman." Ngumisi siya na tila ba may mas malalim pa siyang dahilan. "Ayoko siyang sundin kasi ayoko pang magkapamilya. Ayokong bumuo ng isang pamilya at wala akong balak," mapait na wika niya at napalitan ng seryosong ekspresyon ang mukha niya.

Nanlamig ang mga kamay ko at parang piniga ang puso ko dahil sa narinig. Hindi ako makapaniwalang nakatingin sa kaniya.

"Yeah, you wouldn't believe me. But I have my reasons as to why," he explained.

"Then what's your reason?" tanong ko na ikinatingin niya sa akin. Ipinagkrus niya ang mga braso niya at saka ngumisi.

"You will not understand me, marami nang tao ang nakakaalam no'n pero pare-parehas lang sila, there's no sense kahit pa sabihin ko—"

"No, kahit ano pa 'yan, valid ang reason mo." 

Kahit ano pang rason ang meron ang isang tao, hindi naman siguro tama na i-invalidate natin 'yon. We'll never understand something until we put ourselves in their shoes. Wala tayo sa posisyon nila para malaman ang nararamdaman nila. Gusto kong malaman ang rason niya. Alam kong may mas malalim na dahilan pa siya kung bakit siya ganito.

Naglaho ang ngisi niya at napalitan na naman ng malamig na titig. Talent niya na yatang magpanggap. May pagkakataon na mukha siyang okay, may pagkakataon rin na ipinapakita niya ang matigas at pinakamalamig na side niya. Kahit ngayon ko pa lang siya mas nakilala at nakasama, iyon ang bagay na napansin ko kaagad.

Pero hindi ko na alam kung anong mangyayari sa oras na sabihin ko ang tungkol sa anak ko. Na may anak kami. Napapangunahan ako ng takot dahil ayokong masaktan ang anak ko.

Tumayo siya at hinawakan ang braso ko. Akala ko ay sasabihin na niya pero binitbit niya lang ako patungo sa pinto. "Umalis ka na. Ako na ang magbababa nito."

"Mommy! 'Wag mo kong iwan!" 

Mabilis na tumatakbo ako sa gilid ng dalampasigan habang hinahabol ako ni Maggy. Narito kami sa labas ng mansyon para magtampisaw.

Gusto kong maging masaya kahit papaano ang kaarawan ng anak ko. Gusto kong sumaya siya kung paano niya ako pinasaya noong dumating siya.

Pero ang pagpapakilala sa kaniya ng ama ay wala akong kasiguraduhan kung magdudulot ba ito sa kaniya ng saya o sakit.

Namalayan ko na lang na naabutan na pala ako ni Maggy. "Ako naman ang hahabol sa 'yo, ah!" Bago ko pa man matapos ang sinasabi ko ay nakatakbo na ito. Tumigil lang kami nang mapagod kami at naupo sa inilatag kong tela sa buhanginan.

"Mommy, gusto ko na pong bumalik sa atin. Nami-miss ko na po sila Tita, Pauline at Madam Mariposa. Pati na rin po sila Ate Mika, Ate Elaine," wika ni Maggy habang sinusuklay ko ang buhok niya. Nakahiga siya sa mga hita ko.

Masyado nang napalapit ang anak ko sa kanila. Pamilya rin kasi ang turingan namin.

"Makakabalik rin tayo, anak. Hintayin lang natin gumaling si Riaz, ihahatid niya tayo pabalik." 

"Ayaw mo ba dito kasama ako?" 

Biglang lumakas ang kabog ng d****b ko nang marinig ang tinig ni Riaz sa likuran namin. Bumangon si Maggy at biglang pumalakpak.

"Wow, Mommy! May cake!" tuwang-tuwang sigaw niya. Tumayo ako at nilingon siya na palapit sa direksyon namin.

"Akala ko ba bawal kang lumabas, paano ka nakabili ng cake?"

"It's not me, my butler bought this," he explained then pointed his hand from the back. I saw a man standing at the entrance of the mansion. He's wearing an all black suit and a shade.

Umupo siya sa tela na sapin at nilapag doon ang cake. Pumalibot kami doon. Mabuti na lang dahil hindi ganoon kalakas ang hangin. Sinindihan niya ang kandila sa cake.

"Mag-wish ka na," utos ni Riaz kay Maggy. Hindi maalis ang titig ko sa kaniya. Why is he doing this?

"Hindi ka na sana nag-abala pa," saad ko.

"You guilt tripped me earlier, didn't you? You made me feel bad for your daughter who wasn't able to celebrate her birthday because of me," he concluded. Aangal pa sana ako pero naagaw ni Maggy ang atensyon namin nang pumikit siya na tila nagdadasal pagkatapos ay hinipan ang kandila.

"Anong wish mo anak?" nakangiting tanong ko sa kaniya. 

"Ang wish ko po ay sana makita ko na po ang daddy ko. Gustong-gusto ko na po siyang makita mommy, gusto ko pong makilala si Daddy," pagsasalaysay niya. Ang mga salita niya ay dumurog sa puso ko. Parang sinasampal ako nang paulit-ulit. Naramdaman ko ang mainit na pagtulo ng luha mula sa mga mata ko pero mabilis na pinalis ko 'yon bago pa nila makita.

"Your dad? What about your dad?" singit ni Riaz. Kumuyom ang kamao ko. I want to tell him badly pero ang nararamdaman ng anak ko ang pinakamahalaga sa akin. Ayoko siya masaktan. Paano kung hindi niya siya tanggapin?

"Tara, sa loob na natin ipagpatuloy 'to," aya ko ko sa kanila para iwasan ang tanong ni Riaz. Gusto ko siyang sampalin kung iyon lang ang makakapagpabalik ng alaala niya kasama ako.

Tumakbo papasok si Maggy loob kaya sumunod na rin ako. 

Alas-tres ng madaling araw nang magising ako mula sa pagkakahimbing. Bumaba ako sa kusina para kumuha at uminom ng tubig. Pagbalik ay akmang bubuksan ko na sana ang doorknob nang may marinig akong ungol mula sa kabilang kwarto.

"Oh, yes! Just like that! Oh, yeah! Yes! Yes! You're so hard!" 

Dahan-dahan na nilapitan ko ang kwarto kung saan nanggagaling ang ingay. Nalagpasan ko na ang kwarto ni Riaz kaya nakakapagtaka bakit may boses ng babae dito samantalang kami lang ang nandito.

"Oh! Fuck! I'm almost there baby! Gosh! Ahh! Moan, my name Riaz!"

"Oh fuck! You're so good, Isla!"

Palakas nang palakas ang pagkabog ng d****b ko. Pinihit ko ang doorknob at sumilip sa kwarto. Napatakip ako ng bibig habang nanlalaki ang mata nang makita ang isang babaeng h***d at gumigiling sa ibabaw ni Riaz. Ramdam ko ang panginginig ng buong kalamnan ko. Nanghihina ang tuhod ko at nanlalamig ang mga palad ko.

What did I just see!?