"Kating-kati na akong malaman kung sino ang boss ng mafia na iyan at mapabagsak," bulong ko.
"Huwag ka masyadong maatat. Malaki ang mafia na ito, karamiham sa mga malalaking kompanya dito sa maynila at iba pang lugar ay pag-aari nila. Hindi basta-basta ang mafia na ito kaya kung gusto mo itong pagtagumpayan, dapat lang na maging mas malakas ka pa at hindi yung gumagawa ka ng kahinaan," sabi niya at tumingin sa bahay namin. Sinasabi niya bang kahinaan ko si Warren?
"Ano ba ang gusto mong sabihin?" naiiritang sabi ko sa kaniya.
"I'm saying, I don't like him for you. May masama akong pakiramdam sa kaniya," sabi niya.
"You know what? No one cares about your opinion, and thanks for the visit, you can go now," seryosng sabi ko. Nagulat siya sa sinabi ko pero hindi nagtagal ay ngumisi siya.
"I see, so you fell in love with him," nagulat ako sa sinabi niya. In love nga ba talaga ako kay warren? I.
Rafaelia's POV."What was that all about, Wifey? Why did you bully the cute girl?" Warren asked me worriedly."I don't know why she hated me so much. But I'll protect her," I said."Balak ka niyang patayin, wifey, ayus lang ba sa iyo 'yun?" tanong nito, ngumiti lang ako sa kaniya at tumango."Hindi niya ako mapapatay. Mag-iingat ako," nakangiting sagot ko at ginulo buhok niya.----"What the... Heck?" gulat na tanong ni yuhan nang makita kami ni warren na may kasamang batang babae. Nandito nanaman siya sa bahay namin ni warren."I-inilihim mo sa akin na may anak ka na pala?" kunwari'y iiyak na sabi niya. Tinignan ko siya ng masama."Kanina ko lang siya nakita. Bukas ay aayusin ko ang mga bagay na kailangan para mapayagang mag stay sa amin habang 'di pa kami kasal ni Warren," sabi ko. Nakahinga ng maluwag si yuhan at tumango tango."Hey girl, masaya akong makilala ka," nakangiting sabi ni yuhan.Napansin naming nap
"What?" Napatingin ako kay Warren nang marinig ko ang sinabi ni tito."P-papa? But why, why did you suddenly changed your mind?" kinakabahang tanong ni Warren at lumapit kay tito.Nangingilid ang mga luha nito habang nakatingin kay tito, hinawakan ko siya sa kamay."No, wifey, ayoko pumayag! Ikaw lang gusto ko, please wag kang pumayag, wifey!" pagmamakaawa niya. Hindi ko alam ang gagawin. He won't accept this obviously. Masyado siyang n attach sa akin.Pero wala akong nararamdaman para sa kaniya na kagaya ng kagustuhang mapangasawa siya o ano man."W-warren-" hindi ko na natuloy nang yakapin niya ako."Paano na si Rechelle? Pamilya tayo hindi ba?" Natigilan ako sa sinabi niya at napatingin kay Rechelle na tila walang pake sa nangyayari."I'll stay," bulong ko. Agad siyang nakahinga nang maluwag at binawasan ang higpit ng pagkakayakap niya.
"Mag-aaral na ulit ako?" gulat na tanong ni Rechelle."Oo, gusto kong mamuhay ka nang normal na buhay sa ngayon. Kung balak mo pa ring matuto mula sa akin tungkol sa ibang bagay, sabihin mo lang," sabi ko at nguniti ngunit nag iwas lang siya ng tingin."Okay," Bulong niya."Ako maghahatid sundo sa iyo!" masayang presenta ni warren. Halatang halata sa kaniya ang saya mula nang dumating si Rechelle sa buhay namin."Sure!" nakangiting sagot ko.*ring*ring*ring*"Hello? " sagot ko sa tumawag."Handa ka na ba?" tanong ni yuhan, kaya agad akong lumayo mula kila Rechelle at Warren na masayang naghahanda sa pag-aaral ni Rechelle."Kailan na ba?" takang tanong ko."Seryoso kang nakalimutan mo? rechelle naman ilang araw na natin 'tong binabalak," reklamo niya."Binibiro lang kita, relax. May isa pa
"This is," mahinang bulong ko habang nakatingin sa paligid. "A normal room," dugtong ko sa sarili. Parang simpleng sala lamang ang bumungad sa akin wala akong makitang espesyal dito pero may nakita akong malaking picture frame na nakadikit sa dingding. Isang buong maliit na pamilya. Mag-asawa na halatang marangya ang buhay at may batang lalaki at batang babae na nasa gitna nila. Kung titignan mabuti, tila kilala ko na sila. Mga pamilyar na mukha ngunit kahit gaano ko kalikutin ang ala-ala ko, wala akong maalalang taong nakilala kong ganito ang itsura. Medyo sumakit ang ulo ko sa kakaisip kung sino ba sila kaya umupo muna ako sa sofa. Halatang naaalagaan pa ang kwartong ito, sobrang linis. Ni walang alikabok sa paligid. Naaalala ko pa ang sinabi ni Warren na hindi pa siya nakakapunta rito. May tinatago ba siya sa akin? Napayukom ako ng kamao habang iniisip na baka linoloko niya lang ako. Naglibot pa ako at nakakita ng iba pang pictures.
"You guys, ready?" bungad na tanong sa amin ni Yuhan na biglang sumulpot sa kung saan."Yuhan? What are you doing here?" takang tanong ko sa kaniya."Dumaan lang ako para i check kayong dalawa," sagot niya at umupo sa sofa. Uso talaga sa kaniya ang salitang feel at home eh.Napatingin ako kay Rechelle na nakasilip sa pintuan. Ngumiti ako sa kaniya ngunit agad siyang nagtago. Hindi pa rin siya sanay sa akin o kay Warren.Matapos kaming magbihis, paalis na sana kami pero 'di ko mahanap kung nasaan si Rechelle. Para hindi niya maisipang lumayas, kumuha ako ng body guards para bantayan siya. May mga maid naman para alagaan siya sa loob ng bahay."Are you worried?" tanong sa akin ni Warren."Hmm," patangong sagot ko."Don't worry, Rechelle is smart. Hindi siya aalis kasi maraming bad guys sa labas ng bahay." Ngumiti ako sa sinabi
"Hey beauty!" nakangising bungad sa akin ng lalaki. "Nagkita nanaman tayo, and as always, you're making a beautiful scene," pang-aasar nito. This guy's memory is impressive, but annoying at the same time."Would you please, move aside cause I'm pretty busy," naiiritang bulong ko sa kaniya ngunit may ngiti sa mga labi."Come on, for sure I'm way more fun to be with," nakangising sabi niya at hinapit ang beywang ko."Oh, really?" nakangising sagot ko at pinalandas ang kamay ko sa mukha niya. I was about to attack him when i heard a familliar voice."Wifey?" Gulat akong napatingin sa direksyon ng pinanggalingan ng boses. Laking gulat ko nang makita ko si Warren na nakatayo habang gulat na nakatitig sa akin.Agad kong naitulak palayo ang lalaking kausap ko at humarap kay Warren."W-warren, do not misunderstoo-" hindi ko pa natatapos ang sinasabi ko nang biglang umalis si Warren."Who's that?" takang tanong ng lalaki kaya
Muli akong napabuntong hininga habang nakatitig sa kawalan. Ito ang unang pagkakataon na sinira ko ang misyon, ngayong napag isip isip ko na ang mga ginawa at sinabi ko kay Yuhan kagabi, na-realize ko ang pagkakamali ko."Wifey, kanina ka pa bumubuntong hininga, may problema ka ba?" malambing na tanong sa akin ni Warren."Wala namang problema, Warren. Nag-iisip lamang ako," sagot ko at ngumiti sa kaniya.Sa ngayon, inalis muna ako ni Yuhan sa Mission dahil sa mga sinabi ko kagabi. Pag-isipan ko raw muna ang mga sinabi ko.Anong gagawin ko? I clearly know how i feel about Warren. I want to protect him no matter what, pero, tama bang isuko ko ang lahat para sa lalaking ilang buwan ko lamang nakikilala?Ilang taon kong pinaghirapan ang kinatatayuan ko ngayon. Kahit anong mangyari ipaghihigante ko ang pagkamatay ng mom ko."Warren, kung papipiliin ka, ako o yung pangarap mo, ano pipiliin mo?" Wala sa sarili kong naitanong kay Warren
*Flashback*Warren's POV."Bitawan niyo ako!" sigaw ko habang nagpupumiglas sa kamay ng dalawang lalaki. Balak nila akong lunurin sa dagat, nakatali ang kamay at paa ko habang may mabigaat na bato sa dulo ng lubid."Huwag ka ngang maingay bata?" Inis na sabi nung lalaki. Wala akong nagawa kundi ang umiyak dahil, katapusan ko na. Hindi ko matutupad ang ipinangako ko kay daddy na babawiin ko ang binawi nila sa amin."Binubuhat ako nung isang lalaki nang bigla itong bumagsak. Nakita ko na lang na may dugong dumaloy sa bibig niya."Ayos ka lang ba, bata?" Tanong nung isang babae na may blangkong expression. May hawak siyang kutsilyo na may dugo, kung tignan niya ako ay akala mo, wala siyang inagaw na buhay."P-pinatay mo ba yung lalaki?" gulat na tanong ko. Tumango siya habang kinakalagan ako. Walang nagbabakas na guilt sa mukha niya."Tigilan mo ang pag-iyak mo dahil walang magagawa iyan," seryosong sabi niya