"This is," mahinang bulong ko habang nakatingin sa paligid. "A normal room," dugtong ko sa sarili.
Parang simpleng sala lamang ang bumungad sa akin wala akong makitang espesyal dito pero may nakita akong malaking picture frame na nakadikit sa dingding.
Isang buong maliit na pamilya. Mag-asawa na halatang marangya ang buhay at may batang lalaki at batang babae na nasa gitna nila. Kung titignan mabuti, tila kilala ko na sila.
Mga pamilyar na mukha ngunit kahit gaano ko kalikutin ang ala-ala ko, wala akong maalalang taong nakilala kong ganito ang itsura.
Medyo sumakit ang ulo ko sa kakaisip kung sino ba sila kaya umupo muna ako sa sofa. Halatang naaalagaan pa ang kwartong ito, sobrang linis. Ni walang alikabok sa paligid.
Naaalala ko pa ang sinabi ni Warren na hindi pa siya nakakapunta rito. May tinatago ba siya sa akin? Napayukom ako ng kamao habang iniisip na baka linoloko niya lang ako.
Naglibot pa ako at nakakita ng iba pang pictures.
Sorry late.
Muling pumunta si Mrs. Gamilla sa bahay at pilit akong gustong kausapin. Naguguluhan na ako kung ano ba talaga ang nais ko. May parte sa akin na gusto ko ring makasama siya, pero nangunguna ang puot sa puso ko at galit sa pag iwan niya sa akin na naging dahilan ng pagkasira ng buong buhay ko."Ate?" Natauhan ako sa pagkatulala nang Hawakan ni Rechelle ang kamay ko. Ngumiti ako sa kaniya ng matamlay at inayos ang buhok niya. Nandito kami sa harap ng school niya. Sinundo ko siya pero lutang ang utak ko."Ayos lang po ba kayo?" Tanong niya. Tumango ako at hinawakan ang kamay niya. Aalis na sana kami nang mapansin ko ang isa sa mga bodyguard ng kaibigan ni Rechelle. Napayukom ako nang makita ang tattoo nung isa. Simbulo ng saint mafia."Anak, pumasok ka na muna sa kotse. 'Wag na 'wag kang Lalabas kahit na anong mangyari, naiintindihan mo?" Seryosong gabi ko sa kaniya. Tumango naman ito kaya lumapit na ako."Hindi kayo ang bodyguard ko! Who are you?" Matinis na sigaw ng bata. Tinakpan nung
"kung ikaw nga ang tunay kong mama, bakit ngayon kalang nagpakilala? Bakit ko kailangan magdusa sa bagay na hindi naman dapat? Alam mo ba kung ano ang dinanas ko dahil sa bagay na hindi ko alam?" Inis na sunod sunod kong tanong sa kaniya. Sobrang dami kong pinagdaanan dahil sa isang malaking kasinungalingan sa buhay ko.Tapos ngayon, magpapakilala siya na parang wala lang lahat ng mga iyon? Kalokohan! Hindi ko kailangan nang ina kung nabuhay din naman ako nang ilang taong wala ito."Please, unawain mo ako, hindi ko iyon magawa sa kadahilanang..." Hindi maituloy ni Mrs. Gamilla ang kaniyang sinasabi kaya tinalikuran ko na siya."You can't even explain yourself, how am i going to trust you? Just please go and leave. I don't need a mother, not anymore," I said before entering the house and locking the door.Bago tuluyang magsara ang pinto, muli kong tinignan ang mukha ni Mrs. Gamilla, somehow it hurts me na makitang umiiyak siya. Lalo na ngayong alam ko na ang totoo, hindi ko pa rin maiw
"Ano ang kailangan mo?" Walang ganang tanong ko. Lumapit siya sa akin ng lumapit hanggang sa maabot niya na ako. Napakunot ang noo ko nang biglaan niyang hinimas ang braso ko."Sabi ko na nga ba't hindi ka baliw. Ang cool mo talaga." Malanding sabi niya. Tinulak ko ang mukha niya palayo sa akin. Sana may spray ako dito na 'Anti-Bitch'"How cruel you are!" Naka-pout na sabi niya. "but, that's what I like about you, babe." Sabi niya sabay mas lalong lumapit sa akin. Tsk, pasalamat siya at kapatid siya ni Rafa kahit half lang, dahil kung hindi, baka kanina ko pa siya nabaril sa mukha."Lumayo ka nga sa akin baka makita tayo at isumbong pa ako sa asawa ko." Inis ko siyang tinulak pero di ko linakasan dahil baka masiraan siya ng buto."Wala naman siya dito ahh? Pwede tayong magkasama hangga't wala pa siya." Sabi niya sabay lapit ng mukha niya sa mukha ko nang dahan-dahan at dahil sa inis ko, itinulak ko siya uli dahilan para maupo siya sa sahig."What do you think you're doing?" Nanlilisik
Binuksan ni Yuhan ang pinto sa side ko at inilahad ang kamay niya para tulungan akong bumaba. Sa oras na tumapak ang paa ko sa lupa agad namang pagbabago ng expression ko."Kahit kailan talaga ang galing mong umarte." Bulong niya. Nginitian ko lang siya at naglakad papasok. I'm wearing a Red long dress."Ohh, I didn't expect to see you here, Ms. Moreal." Bungad sa akin ni Mr. Chu. Minsan na niya akong inalok na maging model niya pero hindi ako pumayag."Its nice to see you here, Mr.chu." sabi ko at ngumiti. Para lang akong si warren. Magaling magpanggap. Nagkamustahan lang kami at umalis na siya. Maya-maya ay may lumapit sa akin."Alam mo bang naghintay ako sa Tawag mo, Ms. Moreal?" Nagulat ako sa nakita ko. Si Mrs.kashieca. crap, nalimutan kong tawagan siya dahil sa dami ng nangyari."I'm sorry madam, maraming nangyari kaya nawala sa isip ko," paghingi ko ng tawad. Ngumiti siya ng tila malungkot."It's fine, I'm just disappointed." Malungkot na sabi niya."How about this, Sasama ako
Maaga akong nagpunta sa bahay nila Warren at Yiesha. Una palang nang makita ko si Warren, kinutuban na ako agad na hindi siya normal na tao. Pero hindi ko malaman anong pagkatao niya talaga. Anong koneksyon niya sa Saint mafia at nagawa niya akong utusan na ilabas si Yiesha sa matagal na naming pinaghahandaan na digmaan.Naaalala ko pa noong una kong makilala si Yiesha.*Flashback*Muli nanaman akong tumakas mula sa mga bodyguards ko para gumala sa bago naming tinitirhan. Laging wala ang parents ko dahil masyado silang focus sa pagiging doctor nila. Hindi man lang nila maalala na may anak pa sila.Habang naglilibot sa buong lugar, kinabahan na ako nang mapansin kong hindi ko na maalala saan ako dumaan. Ikot ako nang ikot kakahanap sa bahay namin, pero hindi ko mahanap."Are you seriously about to cry?" Nagulat ako nang may boses babae ang nagtanong sa akin ng obvious namang bagay."I'm lost," naluluhang saad ko sa batang babae."Idiot," rinig kong bulong niya. Magrereklamo na sana ak
Warren's POV.Hating gabi na at nasa office ako. Hindi man Halata, isa akong CEO ng isang malaking kompanya na ipinatayo ko mismo gamit ang naiwang kayamanan ng aking mga magulang."May ipapagawa ako sa iyo, Rafilla." Tawag pansin ko kay Rafilla. Siya ang namamahala sa kompanya kapag wala ako. "Ano po iyon master?" Tanong niya."Gusto kong ianunsyo sa kanila na magpapakita na ako sa buong mundo," saad ko na labis niyang ikinagulat."M-master. Masyado ka pang mahina upang labanan ang Saint mafia." Nag-aalalang sabi niya. "Gawin mo na lang ang gusto ko!" Sigaw ko sa kaniya. Agad naman itong yumuko at humingi ng tawad. Isa lang ang nasa isip ko ngayon. Gusto kong malaman ni rafa na seryoso talaga ako sa kaniya."At ang kasalan namin ni Rafa" dagdag ko. Labag sa loob siyang tumango. Kinagat niya ang labi niya sa kadahilanang ayaw niya nang magsalita ng kung ano ano pa."Ayokong isakripisyo mo ang buhay at pangarap mo para lang sa isang babae. Pero nangako akong hindi susuway sa mga utos