CHAPTER 6
PHOEBE'S POV
ILANG araw na kaming hindi nagkikibuan ni Keyden hindi dahil sa umiiwas ako sa kaniya kung hindi dahil umiiwas siya sa akin. Mula noong umuwi kami galing sa parke ay parang nabalot kaming muli ng yelo. Walang nagtangkang magsalita o iopen-up ang tungkol sa sinabi ni Keyden. Ipokrita ako kung sasabihin kong hindi ako kinilig at hindi ako umasa dahil alam na alam ko sa sarili ko na mas hinigpitan ko ang kapit ko kay Keyden nang sabihin niya ang mga katagang iyon.
Akala ko ay may magbabago na sa samahan namin. Well, may nagbago nga pero imbis na mapalapit kami sa isa't isa ay parang mas lalong tumibay ang pader na humaharang sa amin. Para bang mas lumayo kami sa isa't isa dahil lang sa mga katagang sinabi nito noong isang araw at ang nakakatawa ay imbes na ako ang mailang ay ito pa ang lumayo na para bang may nakakahawa akong sakit. Oo, may sakit ako pero hindi naman iyon nakakahawa ah?
At para bang pinaglalaruan pa ako ng tadhana, para bang pinamumukha talaga nito na hindi para sa akin ang binata. Bigla kasing nagpop-up ang notification na galing kay Charity. Nag-text ito dahil tinatanong kung kailan ang uwi namin o kung pwede ba raw kami magkita. Gusto nitong magmovie-date kami dahil iyon ang gawain namin noon. Sakto pa na pinalabas na iyong 4th installment ng movie na pinapanood namin. Lagi kaming magkasama manood dati mula unang installment hanggang pangatlo, nais nito na panoorin din namin ang pang-apat nang magkasama.
I would love to watch it with her. Sa totoo nga ay inilabas pa lang ang trailer nito ay nag-plano na agad kami na papanoorin namin itong dalawa sa sinehan, kung wala lang sana kaming usapan ni Keyden at kung hindi lang sana ako nangako. I heaved a sigh while gently massaging my chest when I felt it sting.
I replied, "Sorry, Chas! May lakad pala ako ngayon. I gave my ticket to Keyden. Kayo na lang siguro muna ang manood."
This is the right thing. Siguro ay wala lang kay Keyden ang sinabi nito noon, siguro ay wala talagang kahulugan iyon. I kept on convincing myself na wala lang kay Keyden ang sinabi nito, na baka nadulas lang ito pero alam ko na deep down, I wished it meant something.
I looked at my phone again when Chasty replied, "Huh? Okay lang ba sa kaniya? I can watch the movie alone, Phoebe."
For some reason, ramdam ko ang pag-aalangan at pag-aalala nito kahit pa alam naman nitong sa papel lang kami mag-asawa ni Keyden. Wala akong karapatang magselos sa kung sino mang babae na gustong makasama ni Keyden dahil una pa lang, nilinaw na nito na hindi niya ako magugustuhan.
"It's okay, Chas. Gusto rin naman niyang mapanood 'yang movie na iyan. Enjoy kayo."
Now that I created an opportunity for them, it's up to Keyden kung paano niya gagamitin ang pagkakataon na binigay ko para sa kanilang dalawa. Hindi rin namana ko nag-aalala. Knowing Keyden, he would grab it without second thoughts as long as it's about Charity.Kahit noon pa naman, eh. College pa lang kami, tuwing hindi ako makakasabay kay Charity na makauwi dahil may org meeting ako, si Keyden ang sasabay rito kahit pa pareho lang naman kami ng sinalihan na organization noon. He would skip the meeting just to be with her.
Nakakainggit ka, Charity. I smiled bitterly. Anong karapatan kong magreklamo? Ginusto ko ito, sumang-ayon ako sa usapan namin na ito. Wala akong karapatan na masaktan ngayon sa isiping magpapakasaya si Keyden sa piling ng ibang babae. Sa babaeng totoo nitong gusto.
Naputol lang ang iniisip ko nag marinig ang mga yabag ng paa. For sure, si Keyden iyon kaya naman inihanda ko ang ngiti ko para salubungin ito at masabi ko ang magandang balita. Lumingon ako rito at hinintay itong tuluyang makababa ng hagdan. He was looking at me with confusion, nagtataka kung bakit hinintay ko pa itong makababa. Hindi ko na hinintay na umiwas pa ito at nagsalita na, "Keyden, you can go with Charity today. I already told her ikaw ang makakasama niya imbes na ako so, have fun!" masigla kong balita rito kahit pa nga gustung-gusto ko nang ngumiwi. Something inside me was twisting while imagining them having a good time together.
Kalma, Phoebe. Hindi sa'yo ang lalaki na iyan.
I was expecting Keyden to smile after hearing what I said but instead, his frown deepen and he looked at me like I just lost my head or something.
"Seryoso ka ba?" Hindi makapaniwala nitong singhal. What did I do wrong this time? Bakit mukhang hindi ito masaya.
"Why? Don't you like movies? Pwede mo naman siyang ayain kung saan mo gusto after. Don't worry, I'll cover for you." Sabi ko while thinking na baka natatakot itong mabuko ng mga parents namin pero mas mukha lang itong nagalit sa sinabi ko at bigla na lang nitong hinigit ang balikat ko, "Don't you feel anything?!" he asked, clearly frustrated.
"W-what do you..." hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang agad itong tumalikod at biglang umakyat muli sa taas. Sa isipin na maghahanda na ito sa pag-alis ay hinayaan ko na lamang ito.
Ilang minuto lang ay muli itong bumaba, he looks fresh at mukhang bagong paligo. Pormado rin ito at halatang pinili nang mabuti ang damit na suot. Ganito ba ang itsura kapag pinaghandaan ng isang Keyden Fuentes? Malungkot na lang akong napangiti. Alam ko na hindi ko mararamdaman ang pakiramdam na iyon kahit kailan.
While looking at him, bumalik na naman sa akin iyong sinabi niya sa akin noong nakaraan at hindi ko alam kung saan nanggaling ang lakas ng loob ko pero natagpuan ko na lang ang sarili ko na bumubuka ang labi upang magtanong, "Keyden, about what you said last time," panimula ko.
Ilang segundo naman itong natigilan sa pagsasapatos bago ipinagpatuloy ang ginagawa.
"What? Make it fast, hinihintay na ako ni Charity." Irita nitong sabi at para akong binuhusan ng malamig na tubig nang marinig ang sinabi nito. Ganitung-ganito rin kalamig ang pakikitungo nito sa akin noong unang gabi namin. Para bang imahinasyon ko lang ang Keyden na nakasama ko rito sa bahay na ito. Hindi ko ipagkakailan na sa maikling segundo, umasa ako na pwedeng mabaling sa akin ang atensyon nito lalo na sa mga ipinakita nito sa akin. Expectations really leads to dissapointments. Maling hinigpitan ko ang kapit ko sa taong alam ko na sa simula palang ay pag-aari na ng iba. Para lang akong kumapit sa lubid na inaamag na.
Nang hindi ako nakapagsalita ay muli kong narinig ang boses ni Keyden, "Kung tungkol lang naman sa sinabi ko noong isang araw, kalimutan mo na iyon. Binibiro lang kita, bumigay ka naman." Sabi nito tyaka tumayo upang umalis.
Natulos na lang ako sa kinatatayuan ko at ni-pagngiti ay hindi ko na nagawa dahil parang may milyon-milyong kutsilyo ang sumasaksak sa puso ko habang nakatingin sa papalayong likod nito. Umalis siya para pumunta sa iba. Para puntahan yung totoong mahal niya. Alam ko naman, eh. Alam ko naman na hindi mapupunta sa akin ang tingin nito pero kahit ilang beses kong i-deny, kahit ilang beses kong sabihin na hindi sinasadya ni Keyden ang sinabi nito, kahit ini-expect ko na ang sagot niyang iyon, ibang klaseng sakit pa rin ang ibinigay nun sa akin. Mas masakit pa kaysa noong tanggihan niya ako noong unang gabi namin.
CHAPTER 7PHOEBE'S PParang may milyon-milyong kutsilyo ang sumasaksak sa puso ko habang nakatingin sa papalayong kotse ng asawa ko. Umalis siya para pumunta sa iba. Para puntahan yung totoong mahal niya. Alam ko naman eh. Alam ko naman na hindi niya ako kailanman mamahalin dahil inialay na niya ang puso niya kay Charity. Sa bestfriend ko. Kaya dapat, imbes na umasa ako na baka pwede kaming dalawa ay umpisahan ko na dapat ang napagkasunduan namin na paglalapitin ko silang dalawa kahit alam ko na hindi na kailangan dahil halata naman na gusto nila ang isa't-isPumasok na ako sa loob ng bahay at kinuha ang aking cellphone. Tinext ko si Charity upang ipaalam na pupunta na sa kaniya si KeydenI think hindi ko na sila kailangan pang paglapitin. Halata naman na kahit wala akong gawin ay magiging sila pa rin. Pero kung wala naman pala akong gagawin ay bakit pumayag pa si Keyden na pakasalan ako kung gayong
CHAPTER 8 PHOEBE'S POV TULALA ako habang hinahalo ang aking gatas. Hindi parin ako makaget-over sa nangyari kagabi. Hindi ako makapaniwala na nag-momol na kami. Akala ko ay babagsak na ang bataan kagabi pero habang hinuhubad ni Keyden ang damit ko ay bigla na lang siyang nakatulog at nakakahiya man aminin pero sumakit talaga ang puson ko. Pakiramdam ko ay namula ang pisngi ko nang maalala ang pagkabitin ko kagabi. Hindi ako makapaniwala na halos murahin ko si Keyden dahil bigla na lamang itong nakatulog sa ibabaw ko nang akma na nitong huhubarin ang suot ko. Nawala ako sa pag-iisip nang may biglang naglapag ng kape sa aking harapan at umupo doon si Keyden at nagsimulang uminom nang kape nang hindi manlang ako tinitignan o binabati man lang. Ano pa nga bang aasahan ko? Alam ko na mangyayari itong pag-iwas muli sa akin ng asawa ko kapag nasa huwisyo na ulit siya. Hinayaan ko na lamang siya at s
CHAPTER 9 PHOEBE'S POV NAGISING ako nang madilim na sa labas at may kung sinong walang tigil ang pagkatok sa pinto ng kwarto ko. Nang buksan ko ang pinto ay bumungad sa akin ang bagong ligong si Keyden at mukhang kanina pa ito naghihintay sa akin dahil bakas ang iritasyon at pagkainip sa mukha nito pero nang makita ako ay bigla iyong nagliwanag sa isang iglap. Parang gusto ko na naman tuloy magtatalon at magtitili sa kilig. "Hey, sorry, did I wake you up?" Tanong nito pero halata naman na hindi ito sincere sa paghingi ng tawad. Tumango naman ako dahil nagising naman talaga ako dahil sa kaniya. Bigla naman itong ngumiti nang nakakaloko bago nagsalita ulit, "Good. Tara doon sa graden, ang daming stars, ang sarap panoorin." Yaya nito tyaka umalis nang hindi manlang hinihintay ang sagot ko kung payag ba akong sumama. 'Di manlang ako binigyan ng pagkakataong magpabebe diba? Ngunit ilang segundo lang ay bumalik na naman ito sa harapan ko na para bang may nakalimutang sabih
CHAPTER 10 PHOEBE'S POV ILANG ARAW na pero pakiramdam ko ay namumula parin ang pisngi ko tuwing naaalala ko ang nangyari sa may pool. Matapos kasing sabihin ni Keyden ang mga salitang iyon ay bigla nalang akong tumakbo palayo sa kaniya at hindi na lumabas maghapon. Hindi rin kaming sabay kumain tulad ng dati dahil bumababa lang ako kapag alam kong wala na doon si Keyden at natutulog na. Ewan ko ba, ilang na ilang ako sa kaniya at the same time ay nahihiya din. Ngayon ay nagi-impake na ako ng mga damit dahil ngayon ang uwi namin ni Keyden sa aming bagong tayong bahay. Excited na akong makita ang disenyo nito at the same time ay kinakabahan dahil ngayon nalang ulit kami magkikita ng binata dahil sa loob ng natitirang tatlong araw namin dito ay wala akong ginawa kung hindi ang iwasan siya at mukhang nahalata naman iyon ni Keyden at lumayo nalang din. Pagkatapos kong magimpake ay agad ko iyong hinila palabas ng kwarto at ibinaba sa may sala. Agad binundol ng kaba ang
CHAPTER 11PHOEBE'S POVTAMA NGA ako ng iniisip habang papasok kami ng bahay. Mas maganda nga talaga sa loob. Simple lang pero napaka-elegante. Buhay na buhay ang loob dahil sa kulay ng pintura. Siguradong mas magkakaroon ng buhay ang bahay na 'to kapag nagkaanak na kami ni Keyden. Mapait akong napangiti. Napaka-imposibleng mangyari ng iniisip ko dahil first, hindi ako maaaring magbuntis dahil sa kalagayan ng puso ko. Ilalagay ko lang sa kapahamakan ang sarili ko at ang nasa sinapupunan ko kung nagkataon na may ibang mahal si Keyden at hindi ko sisirain ang buhay niya dahil lang sa nagkaroon siya ng anak sa akin. Hindi kami pwedeng magkaanak dahil maghihiwalay din kami."Grabe, parang masyadong malaki itong bahay para sa ating dalawa." Kumento ko habang inililibot ang paningin sa paligid. Hindi ko naitago ang paghanga sa boses ko nang magsalita ako kaya hindi na ako nagtaka nang marinig ko ang halakhak ni Keyden pero ang hindi ko inaasahan ay ang pagyakap nito sa ak
CHAPTER 12PHOEBE'S POV NAKAKAILANG siguro ang tamang word para ma-idescribe ang sitwasyon namin ngayon. Nasa harap namin si Charity na napakalapad ng ngiti habang nakaupo kaming tatlo sa sofa. Magkatabi kami ni Keyden na kataka-takang masama ang bukas ng mukha habang nakatingin kay Charity. Para bang hindi ito masayang makita ang dalaga. Hindi ba dapat ay halos magtatalon ito sa tuwa dahil sa wakas ay nakita niya ulit ang babaeng mahal niya?"So, how's your honeymoon? Masaya ba?" Masiglang tanong ni Charity. Base sa tono ng boses nito ay para lamang itong kaibigan na excited na magpakwento sa mga nangyari sa amin ni Keyden pero alam kong sarkastiko iyon dahil sa talim ng kaniyang mata na ibinibigay sa akin. Para akong nahiya habang kaharap ang kaibigan ko. Pakiramdam ko ay trinaydor ko siya. Nangako akong ilalakad si Keyden kay Charity kahit na ba parang hindi na kailangan iyon dahil halata namang sila na dahil sa usapang narinig ko noon. Ang tanong, bakit parang
CHAPTER 13 PHOEBE'S POV RAMDAM ang ilangan sa pagitan namin ni Keyden. Mula nang umalis si Charity ay sinubukan ko nang umiwas sa binata. Hindi siya nakakabuti sa pagkakaibigan namin ni Charity at mukhang napansin din naman iyon ni Keyden dahil napapansin ko na kapag magkakasalubong kami dito sa loob ng bahay ay tipid lang siyang ngingiti sa akin tyaka siya babalik sa pinanggalingan niya. Pakiramdam ko ay nagi-guilty ako dahil wala namang kasalanan si Keyden pero nadadamay siya sa gulong pinasok ko. Kapansin-pansin na nawalan ng buhay ang mga mata ni Keyden simula nang iwasan ko siya. Dahil ba iyon sa akin? Sige, mag-assume ka pa, Phoebe. Tumayo na ako mula sa pagkakaupo sa duyan para pumasok sa loob ng bahay nang maramdaman ko na medyo masakit na sa balat ang araw. Medyo matagal-tagal na din akong nakatambay doon para makaiwas kay Keyden na hindi pala pumasok sa opisina. Alam ko naman na hindi ko siya maiiwasan habang buhay pero mabuti nang ganito kesa nama
CHAPTER 14 PHOEBE'S POV Buti nalang at isa lang ang manok na nasa kawali kaya isa lang iyong nasunog. Kung kanina ay desidido akong tanungin kay Keyden ang estado namin, ngayon ay nawalan na naman ako ng lakas ng loob lalo na nang matapos namin linisin ang kusina at nakapagprito na si Keyden- Yes, siya din ang nagpatuloy ng pagpiprito kahit pa ako iyong nagpapaturo- ay may biglang tumawag sa telepono nito at bumalik na naman iyong guilt ko nang malaman ko na si Charity pala ang tumawag. Bumalik sa akin ang mga sinabi nito sa akin at ang ipinangako ko dito. Kaya naman after kong hugasan ang pinagkainan namin na siyang tangi ko lang nagagawa dito ay dumiretso na agad ako sa kwarto para maiwasan si Keyden pero hindi ko alam kung sinusundan ba ako ng damuho na ito o ano pero makalipas lang ng ilang minuto mula nang pumasok ako dito sa kwarto ay pumasok din si Keyden na matamang nakatitig sa akin. May pagtataka ko naman siyang tinignan kahit pa sobrang kabado na