I watched the fire consumed every bit of the painting. Binasag ko muna ang salamin at inalis ang frame ng painting bago sinunog iyon upang mabilis maabo.
Naramdaman kong may tumabi sa akin. Paglingon ko, nakita kong nakatunghay din sa apoy si Apollo. Seryoso ang ekspresyon ng mukha niya.
Nilingon niya ako at saglit na naghinang ang mga mata namin. Something was disturbing him, I could see it through his eyes, but even before I could figure it out, he already torn his gaze from me. Mapait siyang ngumiti.
“Alexander is right ever since. You’re an amazing woman,” sabi na lang niya bigla. Ngayon niya lang ba nalaman ‘yon?
“Inaasar mo ba ako?” ‘yun na lang ang naitugon ko dahil sa totoo lang, hindi ko alam ang dapat isagot sa sinabi niya dala ng pagkabigla.
Ngumisi siya, pero hindi pa rin naalis ‘yung kakaibang ekspresyon sa mga mata niya. The last time I saw that expression on his eyes was the momen
Justin and I left early at dawn the next day. Since Apollo left the car, ‘yun na ‘yung ginamit namin patungong airport.He had booked us the earliest flight to Dumaguete. Sinabi ko kasi sa kanya ‘yung sinabi sa akin ni Apollo the night before particularly ‘yung about sa pugad ng kulto sa Mt. Bandilaan at sa bilin niyang puntahan namin doon si Alexander.We also informed Xander of our plan and he said naroon daw ang Ulfric at Minstrel. He also found out through Criselle that Vincent was actually a member of the cult, pero hindi sinabi ni Xander kay Agent Yu na iniwan sa kanya ni dating Senior Agent Seven ang note na may coded message. Kaming tatlo lang daw ang nakakaalam. At oo nga pala, pati rin si Agent 2. Xander told him and I didn’t understand why. Hindi ko pa rin pinagkakatiwalaan si Dos.Hindi ko maiwasang isipin ‘yung mga sinabi ni Apollo habang nasa byahe. Napansin naman ni Justin ‘yung pananahimik ko kaya&r
Sakay ng mga habal-habal, dinala kami ng nagpakilalang Vincent sa baybayin sa kabilang bahagi ng isla. Walang katao-tao roon at tanging isang lumang bahay na gawa sa kahoy ang istrukturang naroon.“Nasaan tayo?” tanong ko kay Vincent pagkababa ng motor.“Teka, anong bundok ang makikita natin dito eh, nasa pampang tayo?” si Justin naman ang nagtanong na halatang naiinis.Napansin kong paalis na ‘yung tatlong habal-habal. Iiwan yata kami.“Hoy! Saan kayo pupunta?!” Pipigilan ko pa sana sila kaso kumaripas na sila ng alis. Alikabok na lang tumugon sa akin.Bwisit. ‘Yung Vincent naman ang binalingan ko.“Hindi kami nakikipaglokohan. Hindi naman kami magsasayang ng oras na pupunta rito kung hindi mahalaga ‘yung rason.” Sabi ko sa kanya.“Sa loob tayo mag-usap,” ‘yun lang ang itinugon niya sa amin at nagpatiunang pumasok sa loob ng bahay na kahoy.
The community was a strange one. Pakiramdam ko para akong pumasok sa ibang dimension pagtapak ko sa lugar. May mangilan-ngilan na tumigil sa mga ginagawa nila at tinignan kami. As in hindi nila kami nilubayan ng tingin kahit pa nakalayo na ‘yung habal-habal na sinasakyan namin.Pagdating naman sa barangay na pinakamalapit sa paanan ng bundok, may kung anong hindi nakikitang pwersa ang sumuklob sa akin. Gusto kong pangilabutan at matakot, pero sinubukan ko na lang na manatiling nasa katinuan.Napansin naman ni Vincent ang pagkabalisa ko. “Huwag kang mag-alala. Masasanay ka rin. Mas nararamdaman mo ang proteksyon na nilatag namin sa bundok dahil may kakayahan ka tulad namin. Hindi naman ito magdudulot ng masama sa'yo.”Doon na kami ibinaba ng mga naghatid sa aming habal-habal. Ayaw na raw kasi nilang magtuloy malapit sa paanan ng bundok kaya’t naglakad na kami patungo roon.The hike was tiresome. Wala pa naman akong maayos na t
Inihatid kami ni Ben sa isang kubo kung saan pinatuloy kami ni Sara. Maliit lang ang kubo. Tamang-tama para sa tatlo hanggang limang katao. Wala rin masyadong kasangkapan bukod sa isang mahabang upuang kawayan at mesang gawa sa kahoy.“Pasensiya na at maliit lamang ang bahay naming magkapatid,” bungad nito na ni hindi man lang ngumingiti. “Ben, ihanda mo ang kwarto mo at doon matutulog itong si…Anong pangalan mo?” tanong ni Sara kay Justin.“Justin.” Matipid na sagot naman ng kasama ko.“Ako naman si Anicka,” pagpapakilala ko naman, subalit hindi ko inaasahan ang isinagot niya.“Kilala na kita. Madalas kang mabanggit ng magkapatid noon,” sabi nito at pumasok sa isang kwarto. “Dito ka sa kwarto ko.”Nilingon ko si Justin na nagkibit-balikat lang. Pareho naming alam kung sinong magkapatid ang tinutukoy niya.Ilang oras muna kaming nagpahinga bago kami muling t
I woke up disoriented. Hindi ko agad naalala kung nasaan ako. I was still feeling scared and at the same time, lonely.Hindi natapos sa pagkamatay ng aking mga magulang ‘yung panaginip. It was a long shitty one. It was like a walk back to all the things that happened in my life – a frightening walk.May isa roon noong seventh birthday ko. A woman came in the house. Kilala siya nina Daddy Samuel at Ninong Raphael. Remembering it now, I just realized the woman was Helena De Leon-Soriano.“Two days.”Napalingon ako sa nagsalita. Nakaupo sa sahig katabi ng papag na kinahihigaan ko si Justin. Tsaka ko naalala na nasa isang kubo kami sa may Mt. Bandilaan.Bumangon na ako at pinasadahan ng tingin ang kasama ko. Mukhang kagigising lang din niya dala ng magulo pa ang kanyang buhok.“Anong two days?” tanong ko sa kanya.Sinalubong niya ang aking tingin. “Two days tayong wala sa mundo. Nauna lang a
Magtatanghali na nang makarating kami sa mainland. Pagbaba namin sa pantalan, natanaw ko agad ang pamilyar na itim na Audi at ang may-ari nitong akala mo ay nagshu-shooting ng commercial dahil sa porma."What's up, Villanueva?" Bati ni Justin kay Xander na umayos ng tayo pagkakita sa aming papalapit.Nakasuot ito ng puting t-shirt na napapatungan ng itim na hooded jacket. Tinernuhan niya iyon ng fit denim jeans at itim na military boots. Kinumpleto pa ng suot niyang dark shades ang get-up niya. Para talaga siyang mag-po-photoshoot kung hindi mo lang mapapansin ang baril na nakasuksok sa kanyang kaliwang tagiliran."Sinundo ko na kayo para sabay-sabay na tayong pumunta dun." Aniya at napansin si Alexander. "Santiago." Matipid nyang bati rito.Tinanguan lang sya nito."Dala ko 'yung private helicopter ni Dos. Naka-park sa helipad ng hotel." Aniya.Oo nga pala. Marunong sya magpalipad ng helicopter at eroplano. May lisensiya din 'yon, eh.
We flew to God-knows-where. Eh, malay ko naman. Parang google map lang ang natatanaw ko mula sa himpapawid. All I knew was that we landed atop a building.Pagbaba namin, natanaw ko agad ang mga nagtataasang building na nababalot ng maitim na smog. It was the indication that we were in the city. In the Lion's den perhaps? Pero sabi ng leon, patungo kami sa "Scorpion's Lair" though there's no Scorpion in PUGITA. None that I knew of anyway.Walang imikan kaming pumasok ng building. Nagpatiuna si Dos sa paglalakad kaya't lumakas ang hinuha kong alam niya ang lugar. Nakasunod lang ako sa kanila ni Xander nang marinig kong magsalita si Justin sa tabi ko."That's weird." Aniyang hindi inaalis ang tingin kay Dos.Saglit ko siyang tinapunan ng tingin bago ako nagpatuloy sa pagmamasid ng paligid. Kanina pa ako binabagabag, eh. Kahit nung nasa Singko pa kami."Which is?" Tanong ko na lang kay Justin."Earlier in District Five. Those who fired at
As soon as I asked the question, they started laying out their plans. Inis na napailing lang si Justin, pero hindi na siya nag-komento. Si Xander naman, ayun. At home na at home. Aakalain mong myembro din siya ng "law group" kuno na 'yon.Hindi pa nagtatagal, nagtatalo-talo na naman 'yung tatlo. Si Dos naman, tahimik na nakikinig at mahinahon na nagbibigay ng opinyon. The worst was Senator Cortez. Napaka-close minded niya. Kaya marahil naisip kanina ni Justin na maaari ngang sarilinin ng grupo 'yung itim na bato.Huh. And I began to wonder bakit mainit ang dugo niya sa senador.Naramdaman kong may tumapik sa akin kaya't nilingon ko ang katabi kong si Alexander. Mataman siyang nakatingin sa akin habang nakakunot ang noo."Ang lalim ng iniisip mo, ah." Aniya na ikinagulat ko.Nasa kabilang dulo kami ng mahabang mesa, medyo malayo sa mga nagtatalo-talo. Marami pang bakanteng upuan kaya't nakapagtataka rin na tumabi siya sa akin. Eh, si Justin ng