Tanya Sanchez, isa siyang nurse sa ospital ng mga baliw. Devin Ferrer, isang pasyente ng hospital na may kakayahang makita ang kamatayan ng mga tao sa ospital na iyon. Ilang buhay ang masasawi? Sino ang salarin? Posible bang mahulog ang loob ng nurse sa kanyang pasyente? Samahan ang dalawa sa paglutas ng misteryo ng katakot-takot na ospital.
View More“Congratulations Mrs. Velasquez, you're 8 weeks pregnant!” Tila tumigil ang mundo ko sa mga katagang binigkas ng OB ko.
I have a hunch na baka buntis ako, but now that I heard it hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. I’m happy, and afraid at the same time. I’m gonna be a mother! Magkaka-anak na kami ni Desmond. I can’t wait to see his reaction. “COME home early tonight, Desmond. We’ll have dinner together.” I was planning to tell him on our special day about our soon-to-be baby. “Okay.” Sagot ni Desmond sa kabilang linya. Ilang linggo na rin simula ng malaman ko na buntis ako. Hindi naman naging mahirap ang pagpipigil kong sabihin kay Desmond kasi may business trip siya ng mga nakaraang linggo at sakto uuwi na siya ngayon. Tonight, on the last minute of our wedding anniversary, I'll tell him about my pregnancy. FOR the nth time I look at the clock,It’s already 9PM pero wala pa rin siya. I tried calling him but he never answered. I’m getting worried so I called Enzo, one of Desmond’s best friends. “Hi Mrs. Velasquez, what’s the matter?” He energetically greeted me as soon as he answered my call. “Hi Enzo, Kasama mo ba si Desmond?” I ask as I walk back and forth in our living room. “Oh no, I’m with Nick. Why?” I bit my nails because of nervousness as I look at the hand of the clock that keeps ticking. “Hindi pa kasi umuuwi, can you call me if ever calls you.” I anxiously said. Nag aalala na ako sa kanya, he wasn’t like this before. “Copy that ma’am!” Enzo replied and I ended the call. I called him non-stop at napatayo ako sa kina-uupuan ko ng sumagot si Desmond. Thank God! “Nasaan ka na? Pauwi ka na ba?” Sunod-sunod kong tanong. Pero para akong binuhusan ng malamig na tubig ng nagsalita ang nasa kabilang telepono. It’s her… “Hello, my dear sister, how are you!? I missed you!” Hindi ako naka sagot agad. I composed myself first before talking, ayokong mag-overthink dahil lang dito. It might be just a coincidence. “Are you still there my dear sister? Sorry Mondy is still in the bathroom so he can't talk to you.” I don’t know what to say or to react. Hindi rin ako makapagsalita, tila ba may nakabara sa lalamunan ko. “I suggest that you shouldn't wait for him, He’s so tired from our trip kasi.” No she’s lying! “No, I don’t believe you! He was on a business trip!” I shouted. “Who’s that Sam?” Narinig kong sabi ng boses sa kabilang linya. It’s him. It’s my husband, Desmond. “Nothing important, babe.” She said and hung up the phone. I wasn’t able to talk again when I heard his voice pero walang tigil na tumulo ang mga luha ko. My husband was with my sister, he lied to me. But why? I thought I already replaced her in his life? ~~ “Mondy! Are you going? Can't you stay? We just got back from our flight. You should stay with me and rest.” She said as I walked to my luggage. I missed her. But there's a part of me saying that this is wrong. My wife is waiting. “Please? I was so tired from our flight, I need you.” She pleaded and hugged from behind. Wake up, Desmond… Isn’t this what you want for a long time? Ang makuha ang atensyon ni Samantha, the girl you truly love. “Okay.” I held her hands and kissed her forehead. “Let’s rest.”I CHECK my phone at bumungad sa akin ang messages at missed call ni Yvonne.
“Umuwi ka ng maaga ha, I'll cook dinner. Hihintayin kita”
“I prepared our dinner!”
“I can't wait to see you!”
“I miss you! Ingat sa pag uwi!”
“Nasaan kana?”
“I'm worried”
“Call me when you read this.”
“Why are you not answering? Are you okay?”
These are just some of Yvonne's messages. I looked at Samantha who was sleeping beside me.
I didn't know why I threw my phone away, the only thing I know is that I felt betrayed and angry from what I saw. It was Yvonne, my wife with a man, kissing. She's kissing the man I hate the most!
How could she do this to me??
Isang malakas na pagsara ng pinto ang gumising sa akin, nakatulog na pala ako dahil sa sobrang pag-iyak.
“YVONNE!!” a familiar voice called my name, Desmond… Paulit-ulit niyang sinigaw ang pangalan ko. Dali-dali akong tumayo para salubungin siya.
“D-Desmond? You're here!” I hugged him so tight but he pushed me away.
“Bitawan mo ako!” his eyes darkened as he met my eyes.
“Nasaan ang kabit mo! Nasaan!” sigaw niya ng makalapit siya sa akin. He reeks of alcohol and his hair is messy even his polo.
Why is he accusing me like this? Ako nga ang dapat magalit dahil ilang linggo niyang kasama ang sister ko sa ibang bansa, while I'm here alone pregnant with his child.
“Ha? Anong sinasabi mo?” I ask him angrily.
“You're the one who is with my sister!” Kita sa mata niya ng pagkagulat, pero agad rin itong nawala ng kunin niya ang cellphone niya at tinapon papunta sa akin. Muntik na akong matamaan nito, buti na lang at naka-iwas ako.
“Now, tell me that it's not you!” I pick up the phone and check the photo he’s saying.
It was me…with Nick. Kissing.
Napalingon ako kay Desmond, he looks pissed, disappointed and angry.
Where did he get this?
“Hindi ako ito Desmond, maniwala ka.” I reached his hands and pleaded, it wasn’t me. I never met Nick for the past weeks. I was busy designing Yan-Yan’s room, our child’s room.
“Anong hindi ha!? Ayan na oh, yan ang ebidensya! Don’t lie to me!” Inalis niya ang kamay kong nakahawak sa kanya at tinalikuran ako.
“Hindi ako nagsisinungaling! That’s edited!” I followed him to our room.
“The person who sent you that photo just wants us to fight! Please believe me, Desmond. I would never cheat on you.” Desmond ignored me and packed his clothes.
“Where are you going?” He looked at me blankly. Tila ba wala itong ganang sagutin ang tanong ko.
“And who do you think in their right mind would do that?” He said ignoring my question
“SI SAMANTHA! Siya lang naman ng gusto kang maagaw sa akin!” As I mentioned her name he walked towards me and pinned me to the wall. Napapikit ao sa sakit ng likod ko dahil gulat sa ginawa niya. I look at his eyes na halos matunaw na ako sa sobrang talim ng tingin niya sa akin.
“I was never yours, Yvonne. Don’t you dare accuse her again.” He said and turned his back on me to get his luggage.
“Desmond, I’m sorry… Please, I'll do everything. Don’t leave me, I need you!” I hugged him from behind, pero inalis niya lang ang kamay kong nakapulupot sa kanya at lumabas ng kwarto.
I call his name multiple times but he never looked back, para bang hinihintay niya lang na magkamali ako para maiwan niya ako. But that wasn’t me…
I never cheated. He did.
~~ “ANO ba yang ginagawa mo sa sarili mo?” Pagsesermon sa akin ni Allyson ang bestfriend ko. It's been 2 weeks since Desmond left and never came back, Allyson stayed with me and never left my side. Kung hindi dahil sa kanya ay nabaliw na siguro ako sa pangungulila at lungkot, pero umaasa pa rin ako na baka bumalik siya at maging okay kami ulit.I can’t lose hope. Not now.
“Tama na, Yvonne. Ikaw na lang ang lumalaban, simula noon ikaw na lang lagi ang lumalaban sa relasyon niyo!” Niyakap niya ako ng tumulo ulit ang mga luha sa mata ko. “Tama na! Hindi lang ikaw ang naapektuhan! Nasasaktan akong nakikita kang ganyan!” I didn’t speak and hugged her back. It hurts… Hindi ko alam kung paano ako babangon ulit. “Kahit hindi na lang ako ang isipin mo, alang-alang na lang diyan sa bata na nasa sinapupunan mo.” Lalo akong napahagulgol sa sinabi niya. Hinaplos ko ang aking tiyan na unti-unti ng lumalaki at nagiging halata ang baby bump. “What did I do wrong, Ally? What am I missing?” I ask her with tears falling down on my cheeks. “I gave him everything, halos wala na akong itira para sa sarili ko” For 2 years that we’ve been together my world revolves around him. At ngayon hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. I thought he would learn how to love me if I gave him everything, but I was wrong I could never replace her in his life. “Choose yourself and your child.” Allyson patted my head, calming me down. Maybe this is the time na sarili ko naman ang unahin ko, at ang magiging anak ko. I’m tired of forcing someone to love and accept me from who I was. I'm tired of begging for love. — Desmond, I'm setting you free. Please be happy with her. I'm sorry for being a burden to you. I hope you live the life you always wanted. Take care, I love you…always. ~Love, Yvonne.(Continuation of chapter 7)Tanya's POV"Ihahatid ka na namin."Nagtindigan ang mga balahibo ko sa katawan nang may marinig akong nagsalita mula sa aking kaliwang bahagi. Parang naestatwa ako at hindi ko ito malingon.Boses babae ito."'Wag kang mag-alala, Tanya. Kami ang bahala sayo."Tumulo na ang luha ko nang madinig ang isa pang boses mula naman sa kanan ko.Boses lalaki ito."G-george." Garalgal na ang boses ko habang patuloy sa pag-iyak. Ito na siguro ang pinaka nakakatakot na naranasan ko."Wala na si George," tugon nito.Naguguluhan ako. Hindi ko alam ang nangyayari. Bahagyang gumalaw ang lalaki sa driver's seat at dumoble ang takot ko nang makita ang mukha nito.Hindi ito si George.Ito si...Dominic.
Tanya's POV"Nakikiramay po kami," wika ni Grace na kausap ang mga magulang ni Doctor Dominic.Nandito kami ngayon sa lamay niya, alam kong masakit sa mga magulang niyang tanggapin na ang panganay nilang doktor ay basta-basta na lang binawian ng buhay ng hindi pa nakikilalang tao.Pinagmamasdan ko ngayon si Dominic na nasa kabaong. Hinaplos ko ang bubog ng kabaong niya. Hanggang kamatayan ay hindi pa din nawawala ang kagwapuhan niya. Bilang katrabaho niya sa ospital, nalulungkot din ako na nalagasan na naman kami ng isang kasama."Mahal na mahal ko ang ospital na ito."Napangiti ako nang maalala ang huling pag-uusap namin kahapon. Napaka bilis ng pangyayari, kahapon lamang ay masaya pa kaming nagkukwentuhang dalawa. Hindi ko inakalang iyon na pala ang huling araw na makikita ko siya sa ospital."Eh, ikaw ba? Wala ka bang boyfrie
(Continuation of chapter 6)Tanya's POVPagkatapos ng duty ko this morning ay pumunta na ako sa kantina ng ospital para kumain ng tanghalian. Si Grace ay kasama ang boyfriend niya at may pinuntahan. Babalik naman daw sila agad.Pinaikot ko ang pansit sa tinidor ko at saka ito isinubo. Ang boring kapag walang kasabay na kumakain."Mahal na mahal ko ang ospital na ito."Halos mabulunan ako sa kinakain ko nang biglang nagkaroon ng tao sa aking harap na upuan. Napainom ako agad ng tubig dahil sa pagkabigla at pinunasan ko ang aking bibig."D-doctor Dominic?"Nakaupo siya sa aking harapan habang nakatingin sa akin. Nakasuot pa siya ng kanyang uniporme at nakadaop ang mga palad niya habang nakapatong sa lamesa."Pasensya na, nagulat ba kita?" Kumurba ang kanyang labi at gumuhit dito ang napaka tamis na ngiti. Kung hindi
Tanya's POVTakbo.Tama! Kailangan kong tumakbo!Kahit napapagod, pinagpapawisan, hinihingal ay kailangan kong tumakbo. Kung hindi papatayin niya din ako!Ngunit bakit ang dilim? Wala akong makita kundi ang walang hanggang kadiliman at hindi ko alam kung nasaan ako. Mag-isa lamang ako. Pero bakit may naririnig akong mga yabag ng paa?"Layuan mo 'ko!" sigaw ko.Papalapit nang papalapit ang mga yabag ng paa. Malapit na siya sa kinaroroonan ko at sigurado akong pag naabutan niya 'ko ay papatayin niya din ako kagaya ng ginawa niya kay Cora at Walter.Habang tumatakbo ako ay nakatingin ako sa aking likuran upang masiguradong walang nakasunod sa akin. Hindi ko napansin ang isang salamin kaya nabangga ako dito. Nakikita ko ang repleksyon ko sa salamin at...&
(Continuation of chapter 5)Tanya's POV"Parang hindi kita nakita dito kahapon, ah," wika ko kay Lea habang naglalakad kami dito sa hallway ng ospital.Kanina ay nakita ko siyang pumipitas ng bulaklak sa garden ng ospital kaya naman naisipan ko siyang lapitan. Na-miss ko din naman ang presensya niya.Nakasuot siya ng pink na dress na maraming bulaklak sa palibot nito at saka hairband na kulay pink din. Sa paa naman niya ay nakasuot siya ng doll shoes na puti."Nandito ako, hindi mo lang siguro ako napansin. Araw-araw naman akong nandito eh. Ikaw nga nakita kita, kausap mo si Kuya Devin," tugon niya at makahulugang nakatingin sa akin."Naku! Ikaw talagang bata ka, para sagutin 'yang tingin mo d'yan ay hindi. Malamang makakausap ko siya kasi pasyente ko siya 'no.""Pasyente lang ba talaga, Ate?"Kinurot ko siya sa tagilir
Tanya's POVPag-uwi ko ng condo ay hindi ko maipaliwanag ang pagkatuliro ko. Paanong nangyaring si Doctor Rudolfo ang nakasabay ko sa elevator?Hindi ako nagkakamali. Siya talaga 'yong doktor doon at sa letrato ni Devin.Dahil sa nangyaring ito ay hindi ako makatulog. Nagkaka insomnia na naman ba ako? Kalagitnaan na ng gabi ngunit heto pa din ako at buhay na buhay ang diwa.Napabangon ako sa aking higaan at napatulala sa aking madilim na silid. Kinuha ko ang phone sa ibabaw ng lamesa sa gilid ng aking higaan at tiningnan ang oras.12:46 a.mDahil nga hindi ako dalawin ng antok ay sumandal na lamang ako sa headboard ng kama at saka nag-scroll sa social media. Siguro mamaya ay aantukin na din ako.Madilim sa aking kwarto at tanging ang liwanag lamang na nagmumula sa aking cellphone ang maaaninag mong ilaw.Maya-maya lam
Comments