Mag-log inInirapan ni Trippy ang kanyang cellphone habang nagte-text pabalik: [Huwag na. Kailangan kong simulan ang negosyo ko kaysa sayangin ang oras ko. Kayo na lang mga tanga ang kumuha ng numero kung gusto ninyo. Haha!]Pero kakatapos lang ipadala ni Trippy ang text niya nang dumating sa labas ng Treasure Measure ang tatlong tao na nagmamadali.Nang makita na sarado ang mga pinto, tinanong ng leader si Trippy, "Excuse me, pwede ko bang itanong kung ito ba ang Treasure Measure? Pag-aari ba ito ng isang lalaking nagngangalang Mr. Cole?"Nasorpresa si Trippy. "Ang ibig mo bang sabihin ay si Raymond Cole?"Mabilis na sumagot ang leader, "Hindi namin alam ang unang pangalan niya, alam lang namin na ang apelyido niya ay Cole, at ang tawag sa kanya ay Mr. Cole ng Treasure Measure."Natawa si Trippy. "Siya nga iyon. Siya kasi ang nagsulat mismo ng sign ng shop."Tumigil siya saglit, tapos tinanong niya sa pagtataka, "Nandito kayo para makita siyang mauto?"Natural na nagtaka ang leader kung a
Sinabi rin ni Raymond na ang presyo na 20 million ay hindi bababaan o tataasan. Sa madaling salita, nandiyan mismo ang bronze sculpture sa Aurous Hill at naghihintay—parang karera ito.Kaya naman, maraming kilalang collector ang nakipag-ugnayan sa mga eksperto sa buong gabi, at ang iba ay nag-book pa ng night flight diretso patungong Aurous Hill.Ang pinakakilala sa kanila ay isang obsessed na collector ng bronze items mula sa Eastcliff.Pagkatapos ng maikling palitan kay Raymond online, tinawagan niya agad ang isang eksperto na malapit din niyang kaibigan. Nang masagot ang tawag, tinanong niya kung may oras ang kaibigan na bumiyahe patungong Aurous Hill para hindi mauna ang iba—at plano nilang bumiyahe sa gabi kung maaari.Siyempre, ang pinaka-maagang flight ay alas sais ng umaga, at aabot ng alas otso bago sila makarating sa Aurous Hill Airport at alas nuwebe bago sila makarating sa Antique Street sakay ng taxi.Kaya naman, ang pinakamainam na paraan ay bumiyahe ng higit anim na
Habang tuwang-tuwa si Jacob sa tagumpay ng panlilinlang niya, si Raymond naman ay nag-post na ng mga detalye tungkol sa bronze sculpture sa online.Ang website na gamit niya ang pinakamalaking plataporma para sa mga antique collector at sa kalakalan ng mga antique, kung saan bawat user ay pwedeng magtakda ng favorites tag batay sa uri at panahon ng antique. Halimbawa, kung ang isang user ay mahilig sa canvas art pieces mula sa panahon ng Tudor dynasty at itatakda iyon bilang favorite, agad siyang makatatanggap ng text o desktop notification kapag may lumabas na item na may parehong label.Dahil bihirang-bihira ang mga bronze sculpture mula sa medieval period, halos lahat ng mahilig sa ganitong uri ay may nakatakda nang ganoong label sa kanilang favorite, kaya agad silang naabisuhan nang i-post ni Raymond ang mga larawan ng bronze sculpture online.Natural lamang na sabik ang mga collector na makita ito dahil napakabihira ng mga gilded sculpture mula sa medieval era, at karamihan sa
“Hindi,” natatawang sagot ni Jacob. “Magkahiwalay kaming nagtrabaho, at nagkataon lang na sabay kaming umuwi.”Pagkatapos ay bigla siyang naging mayabang at sabik. “Alam mo ba, mahal? Kumita ako ng 200 thousand sa deal na iyon! Buo pa!”“Totoo ba?!” napanganga si Elaine. “200 thousand sa isang gabi lang?! Ang galing! Paano mo nagawa iyon?”Nagulat din si Claire nang marinig iyon at agad lumapit. “Anong deal iyon, Pa?”Ngumiti si Jacob nang may kayabangan. “Ah, wala naman iyon. Nakabili lang ako ng magandang antique dahil sa talino ko, tapos naibenta ko ito ng 200 thousand.”Sandali siyang tumigil saka napabuntong-hininga. “Pero medyo salat sa pera ang buyer—kung may kaya lang siya, nabenta ko sana ito ng 400 thousand, pero hindi niya ito kaya, kaya kinailangan kong ibaba ang presyo.”Biglang napasigaw si Elaine, “Grabe, 200 thousand ang nawala! May mga taong nagtatrabaho buong taon, pero hindi kumita ng ganito kalaki…”Sandali siyang natahimik bago muling nagtanong, “Ah, oo nga
Tumawa si Jacob. “Kalimutan na natin iyon? Sige, pero huwag mong asahang magiging magkaibigan tayo. At saka, paano pa ako magtatanim ng galit kung malas ka na rin naman ngayon?”Bigla siyang nag-iba ng tono, naging malamig at matalim, “Pero alam mo, ang Aurous Hill ay hindi basta lugar na pwede mong tirhan kung gusto mo lang. Hindi… Pagkatapos nito, hindi ka na makakapaghanap buhay sa pagbebenta ng mga antique.”“Kung ako ikaw, tatakbo na ako nang malayo, libo-libong milya mula rito sa Aurous Hill, sa lugar na walang nakakakilala sa akin para makapagsimula ulit. Sa ganoong paraan, baka may tsansa ka pang makabawi.”Ngumiti lang si Raymond. “Hindi mo kailangang mag-alala kung paano ako mabubuhay dito, Mr. Wilson. Magpapasalamat ako nang labis kung ititigil mo na ang anumang pang-aabala sa akin pag-alis mo rito.”Pinagdikit ni Jacob ang mga labi niya habang tinitigan si Raymond na may halong pagkadismaya. “Malawak ang pang-unawa ko, kaya hindi ako bababa sa ganoong kababawan. Gawin m
Natawa si Raymond sa bansag, nanatiling mapagkumbaba. “The Duke of Wastage? Aba, parang royal title na iyon ah, at sa tingin ko, hindi ako karapat-dapat ng ganoong karangalan…”Pagkatapos ay nagkunwaring nagtataka siya. “Pero teka, paano mo nalaman na iyan ang tawag nila sa akin?”Nang makita ni Jacob na wala pa rin alam si Raymond, suminghal siya. “Bumili ka ng bronze sculpture na galing pa sa Renaissance period kanina, hindi ba?”Tumango si Raymond. “Oo, pero kung tutuusin, medieval iyon, hindi Renaissance. Ang base lang ang mula sa Renaissance period.”Hinawakan ni Jacob ang tiyan niya habang tumatawa. “Ay, naku! Medieval daw! Hahaha… Grabe, pinapatawa mo ako, Mr. Cole!”Nanatiling seryoso si Raymond. “Totoong medieval ito. Gusto mo bang tingnan?”“Hindi na,” sabi ni Jacob sabay singhal. “Kahit ano pa, kumalat na ang balita na may nagbenta ng pekeng bronze sculpture para mandaya ng pera sa Antique Street. Una niyang sinubukan na ibenta ito sa Vintage Deluxe, pero nakita ni Mr.







