Mahinang sinabi ni Charlie, "Gusto kong malaman kung ano ang pinagdaanan ng aking ama...""Naiintindihan ko," tumango si Raymond at mariing sinabi, "Pero ang sobrang pagkakabit sa nakaraan ay magiging pabigat lang sayo. Bukod pa rito, ayokong balikan ang malupit at nakakalungkot na nakaraan. Pasensya na..."Pinagdikit ni Charlie ang mga labi niya at dahan-dahang tumango.Agad na nagpalit ng paksa si Raymond, "Siya nga pala, itinago ko ang treasure tower sa parehong lugar. Pagkaalis mo sa impyernong ito, kailangan mong kunin iyon at dalhin pabalik sa Oskia agad-agad."Tumango si Charlie at nagtanong, "Saan mo iyon itinago?"Napatawa si Raymond at sumagot, "Itinago ko iyon sa labas ng gate ng family mansion namin sa New Jersey."Nilinis ni Raymond ang lalamunan niya at nagpatuloy, "Sa labas ng gate ay may pares ng engrandeng estatwa ng leon. May sikretong compartment sa base ng lalaking leon. Doon ko iyon itinago. Madaling buksan ang compartment, kailangan mo lang ng crane o forkli
Sa sandaling iyon, hindi na napigilan ni Charlie ang sarili niya. Iniyuko niya ang ulo niya, tinakpan ang mukha, at humagulgol nang malakas.Pinatay ang mga magulang niya noong bata pa siya. Sa maraming taon matapos iyon, madalas siyang makaramdam ng matinding konsensya na siya lang ang nabuhay.Kung hindi dahil sa ilang dekadang pag-aalaga at paggabay ni Mrs. Lewis, matagal na sana siyang nalugmok sa depresyon at pagkabalisa, at siguro ay nagpakamatay na siya noon.Simula nang matanggap niya ang Apocalyptic Book, unti-unti niyang natuklasan ang mga nakatagong lihim sa likod ng pagkamatay ng mga magulang niya.Nang malaman niyang plano pala ng ama niya ang lahat para ligtas siyang lumaki sa ampunan, mas lalong lumalim ang kanyang konsensya at kahihiyan.At ngayon, nalaman niyang iniwan ng ama niya para sa kanya ang Apocalyptic Book, at isinakripisyo ng ama niya ang sarili para maipasa sa kanya ang kapalarang taglay ng aklat. Sobrang bigat at masakit ang katotohanang iyon kaya't so
"Pero bakit?" tanong ni Charlie, litong-lito. "Paano nangyari na ang ama ko, na mas magaling kaysa sa akin, ay hindi nagtaglay ng kapalaran ng ascending dragon? Bakit ako? Isang ulilang nawalan ng mga magulang sa edad na walo at isang talunan na pinagtatawanan lang sa Aurous Hill! Bakit? Hindi ko maintindihan..."Sa isang malalim na buntong-hininga, sinabi ni Raymond habang may bakas ng luha, "Ay, Mr. Wade... Wala kayong ideya kung ano talaga ang ibig sabihin ng kapalaran ng ascending dragon. Hindi ito kapalarang taglay mula pagkasilang, kundi isang kapalarang binago sa pamamagitan ng tao. Ang ama mo ay may kapalaran ng dragon, at ang pinakamataas mong tadhana ay isang dragon din. Para maging isang ascending dragon, kailangan ang pagsasanib ng dalawang dragon..."Habang sinasabi niya ito, napahikbi si Raymond, at dumaloy ang mga luha sa kanyang mga mata, "Ang dahilan kung bakit taglay mo ang kapalaran ng ascending dragon ay dahil inalis ng ama mo ang kanyang sariling tadhana at ibini
Na-overwhelm si Charlie sa tindi ng damdamin na ipinakita ni Raymond.Sa totoo lang, matagal nang ipinlano at inihanda ng ama ni Charlie ang lahat para sa kanya.Sa mga sandaling iyon, nagniningning ang mga mata ni Raymond sa pananabik habang nagpatuloy, "Matagal ko nang hinihintay ang araw na handa ka nang bumangon mula sa kailaliman simula nang pumanaw ang mga magulang mo. Dalawampung taon na akong naghihintay!""Limang taon na ang nakalipas nang pumunta si Old Master Lennard sa Eastcliff. Umalis siya mula sa United States, at nasa Amerika rin ako noon. Noong lumipad siya mula Los Angeles gamit ang pribadong jet ng pamilya ninyo, nakatayo ako sa bakod sa dulo ng runway at pinanood kong lumipad ang eroplano.""Sa sandaling iyon, alam kong paparating na ang araw na maaabot mo ang kapalaran ng dragon!""Pagdating niya sa Eastcliff, ginugol niya ang ilang taon at ang buong kaalaman niya sa buhay para tuluyang malutas ang problema ng dragon-stranding predicament sa Mount Wintry. Nang
Dahil sa pagmamahal ni Raymond sa bayan, tumango si Charlie at nangakong, "Huwag kang mag-alala. Ibabalik ko ang Treasure Tower sa Oskia. Pangako ko iyon. May kilala akong may malawak na koneksyon. Pwede ko itong ipaabot sa kanya para maibalik ang Treasure Tower."Ang tinutukoy ni Charlie ay si Emmett, ang ampon ni Vera.Wala siyang karapatang panatilihin ang Treasure Tower dahil isa itong pambansang kayamanan. Ang ibalik ito sa Oskia sa pamamagitan ni Emmett ang tamang bagay na gawin para bigyang-galang ang kahalagahan nito.Dahil sa tuwa, napangiti si Raymond. "Salamat, Mr. Wade. Para sa akin, quits na tayo kapag naibalik ang kayamanan sa Oskia at matapos ko ang aking labinlimang taong sentensiya."Naglinis ng lalamunan si Charlie at seryosong sinabi, "Marami nang sinaunang gamit ang ninakaw ng mga British at ng pamilya Rothschild mula sa China. Kay Oskia ang mga iyon, kahit gaano pa katagal ang lumipas. Darating din ang araw na maibabalik silang lahat. Hindi ko hahayaang mabulok
Sa wakas ay nalaman na ni Charlie ang buong kwento kung bakit nakakulong si Raymond sa Brooklyn Prison.Huminga siya nang bahagya. "Nagduda ako sa umpisa. Sa kapangyarihan ng pamilya Rothschild, kung totoong ninakawan mo sila, hindi na nila kailangan pang idaan ito sa batas. Pero tumawag ka pala ng pulis at sumuko ka.""Tama." Tumango si Raymond at malungkot na sinabi, "Sa bansang ito, kahit malakas ang pamilya para lampasan ang batas, ayaw nila magdulot ng galit sa publiko. Totoong ninakawan ko sila, pero dahil sumuko ako, kailangang dumaan ito sa legal na proseso.""Sa kaso na ito, hindi nila pwedeng kunin ako nang diretso. Kilala ako sa bentahan ng antigong gamit at may mga kakilala ako. Kung aarestuhin nila ako at totortyurin ako tapos kumalat ang balita, ang pulis ang mahihiya.""Kaya, ang pamilya ay kinailangan tanggapin ang pangalawang pinakamagandang opsyon: hayaan na ang korte ang gumawa ng trabaho at ikulong ako. Pero kahit gaano nila ako pahirapan, hindi nila ako pwedeng