MasukTinanong ni Jacob, "Kung totoong gawa ito, magkano kaya ang halaga ng sculpture na ito?"Nag-isip sandali si Mr. Cardensky. "May mga pamantayan pagdating sa mga relics ng Renaissance, pero kung ganito kaganda, tiyak na pwede itong i-auction ng one o two million—at mababang tantya na iyon.”"Magkano mo ito ibebenta sa akin?" tanong naman ni Jacob."30% ng market price," mabilis na sagot ni Mr. Cardensky. "Tulad ng sinabi ko, nasa one o two million ang mababang tantya nito, kaya ilalagay natin sa gitna na 1.5 million. At ang 30% niyan ay 450 thousand."Umiling agad si Jacob. "Hindi, hindi, hindi… masyadong mahal iyon. Paano kung hindi ito mabenta pagdating ng araw?"Sa isip niya, kahit halos tanggap niya ang presyo, kailangan pa ring kayanin ni Raymond ang halaga para maloko niya ito nang doble.Tumawa si Mr. Cardensky. "Ay, Mr. Montague—masyado ka namang seryoso. Sa negosyong ito, natural lang ang kumita nang kaunti nang sobra.""Sige, didiretsuhin kita—gumastos ako ng 38 thousan
"Okay!"Ngumiti si Mr. Cardensky at itinuro ang malapit na farmyard. "Nandoon ang workshop namin—nandiyan lahat ng magagandang bagay. Hayaan niyo akong dalhin kayo roon!"Mukhang karaniwan lang ang farmyard sa unang tingin, pero agad silang dinala ni Mr. Cardensky sa mga kuwadra at inalis ang mga dayami sa sahig, ipinakita ang isang tabla na nakalapat sa lupa.Pagkatapos, inangat niya iyon at lumitaw ang isang lagusan sa ilalim—may hinukay silang cellar sa ilalim ng lupa, at ginawa nilang pasukan ang kuwadra.Habang sumusunod si Jacob kay Mr. Cardensky pababa sa cellar, napabulalas siya sa paghanga, "Malaki talaga ang operasyon niyo, naghukay pa kayo ng ganito kalaking cellar!"Ngumiti si Mr. Cardensky nang may kababaang-loob. "Lahat ng nagtatrabaho sa ganitong industriya, nakatikim na ng lugi noon. Sa huli, pare-pareho lang kaming galing sa simpleng pinanggalingan, nagsimula sa pagra-raid ng tombs o paghuhukay ng mga artifact. Maliit na bagay lang talaga ang paghuhukay ng isang c
Paulit-ulit na tumango si Zachary. "Mr. Montague? Sige!""Oo!" nakangising sagot ni Jacob. "Mas maganda talaga kapag mahaba ang apelyido—mas makapangyarihan pakinggan."Pagkatapos nilang magkasundo, sabay silang bumaba ng sasakyan, kung saan naghihintay malapit ang master.Nang makita silang bumaba, agad siyang lumapit at ngumiti. "Pakisundan ako."Tumingin si Zachary sa paligid at napasinghal. "Sa totoo lang, Mr. Cardensky, hindi ba masyadong malayo ito sa highway? Makipot pa at sobrang lubak ng daan, tapos kailangan ko pang iparada ang kotse ko sa malayo. Nakakapagod pumunta rito."Ngumiti rin si Mr. Cardensky. "Kaibigan, iyon mismo ang dahilan kung bakit namin pinili ang lugar na ito. Naalala mo bang may ilang sasakyang nakaparada sa gilid ng kalsada, halos sakop ang kalahati nito?""Sinadya naming iparada ang mga iyon. Lahat ng dumadaan na may kotse ay mapipilitang bumagal, kaya may oras kaming makita kung sino talaga sila. Kung pulis man, agad itong ipapaalam ng mga bantay n
Matapos magtrabaho nang ilang taon sa Antique Street, natural lang na espesyal na ang mga koneksyon at impluwensya ni Zachary.Pero kahit kilala niya ang ilan sa mga kilalang tao roon, hindi rin naman siya ganoon kalapit sa kanila.Halimbawa, ang mga master ng pamemeke na sadyang niloloko maging ang mga eksperto ay tumatanggap lang ng trabaho mula sa mga malalaking kliyente, karaniwang mga antique trader na may mataas na katayuan at kayamanan.Sa kabilang banda, wala silang interes sa mga taong tulad ni Zachary. Kahit kaya niya silang tawagan, baka hindi nila siya pansinin.Kung itutulad sila sa mga boss ng sindikato, si Zachary naman ay parang mababang alalay lang, nag-aasikaso ng mga night joint o naglilibang lang.Pero ngayon, nagbago na si Zachary—nagtatrabaho na siya para kay Don Albert, kaya nasorpresa sa tuwa ang isa sa mga master nang tawagan siya ni Zachary at inimbita siyang bumisita sa sariling workshop niya para mag-usap pa.Kaya hinatid ni Zachary si Jacob at pumunta
Likas na tuso si Zachary kaya nabasa niya agad ang layunin ni Jacob.Sa totoo lang, hindi niya inaalok na magbayad dahil sa kita. Gusto lang niyang mapasaya si Jacob. Dahil, hindi ba’t mas magpapasalamat si Jacob kung hindi lang niya siya tutulungan maghiganti kundi tutulungan din siyang kumita?Kaya hindi siya nagdalawang-isip na sabihin kay Jacob, "Sige, chief—dahil ikaw ang magbabayad, sisiguraduhin kong makukuha mo ang bawat sentimong kita na nararapat sayo."Ngumiti si Jacob nang malaki, at sinabi niya, "Ay huwag mo namang gawin iyan! Kung kikita talaga tayo, hindi ko hahayaang hindi ka mabigyan ng kabayaran!"Bumukas pa ang mga braso niya at nagpatuloy nang mapagbigay, "Paano kung ganito? Ako na ang magbabayad nang buo, at ibibigay ko sayo ang dalawampung porsyento ng net profit!"Tumawa si Zachary. "Makakapaghintay ‘yan, chief. Kailangan agad nating magbayad kapag napili na natin ang item at walang oras para magsisi ang mamimili. Pero kung hindi kakagatin ni Raymond ang pai
Tumawa si Zachary at nagpatuloy, "Pumunta ako sa Antique Street at nagtanong-tanong. Lumabas na ilang daang libo lang ang dala niya. Kung magkamali siya at maubos ang pera niya, hindi ba tapos na siya?""Hindi lang siya mawawalan ng pera—mapapahiya pa siya at mapapalayas mula sa Antique Street. Doon ka na makakaganti!"Agad na nanabik si Jacob.Kahapon pa nga, pinaalalahanan siya ni Claire at ni Charlie na ang pananakit ay maaaring mauwi sa pagkakakulong.Bilang vice president ng Calligraphy and Painting Association at kandidato sa pagkapangulo, mawawala ang pwesto niya kung kakasuhan siya ng pananakit o pagiging kasabwat.Pero mas mabuti ang plano ni Zachary. Hindi kukunin ni Jacob ang responsibilidad, at mas mabigat pa ang parusa na tatama kay Raymond!Kumpara doon, walang halaga ang pagsampal kay Raymond. Ang makita siyang maubusan ng pera at mapahiya ang talagang magpapagaan ng loob niya!Dahil doon, agad niyang tinanong si Zachary, "Sigurado ka bang magkakamali ang hayop na






