Nang halos maubos na ni Shayne ang kanyang sigarilyo, isang batang nurse ang tumakbo palabas ng ospital at naghahanap ng kung sino.Sa di kalayuan, nakita niya ang anino ni Shayne at mabilis na tumakbo para ihatid sa kanya ang balita. “Sa wakas natagpuan na rin kita, Mr. Jinn. Gising na si Mrs. Jinn at gusto ka niyang makita!”Huminto sa pwesto ang mga daliri niyang nakahawak sa sigarilyo. Mabilis niyang itinapon ang upos ng sigarilyo sa ashtray sa itaas ng basurahan at mabilis na humakbang papasok sa ospital.Sa wakas ay gising na si Yanny.Sinundan ni Samantha si Shayne papunta sa patient ward.Sa sandaling itulak ni Shayne ang pinto, nakita niya si Yanny na nakaupo sa kama. Mukha siyang namumutla at nanghihina, pero bakas sa mukha niya ang paglalambing nang makita niya si Shayne."Saan ka nanggaling? Paano ka nagkakaroon ng mood na maglaro habang nakahiga ako ng ganito dito? Balita ko kay lolo hindi mo man lang binisita ang bata at si lolo rin ang nagpangalan sa bata. Bakit ka
Kumuha si Shayne ng tatlong medyo bata at malulusog na yaya para tumulong sa pagpapasuso kay Little Jonathan.Lumaking malusog ang batang si Jonathan.Ang bata ay walang bihirang uri ng dugo ni Yanny at sa halip ay may positibong uri ng dugo. Ang maliit na si Jonathan ay nasa mabuting kalagayan ng kalusugan at ito ay medyo madaling ibigay para sa kanya.Hindi masyadong nag-alala si Yanny.Gayunpaman, si Yanny ay kailangang manatili sa ospital nang medyo matagal bago siya tuluyang nakalabas.Ang kanyang katawan ay mahina dahil dumanas siya ng malaking pagkawala ng dugo sa panahon ng panganganak. Kaya naman, ayaw ni Shayne na si Yanny ang mag-alaga at maglaan sa anak.Buti na lang nakakuha sila ng tulong sa mga yaya. Hindi na kailangang bumangon ni Yanny sa kalagitnaan ng gabi para magpasuso.Sa araw na naging isang buwang gulang si Little Jonathan, nagdaos si Old Master Jinn ng isang napakagandang party upang ipagdiwang ang malaking okasyon.Ang balita tungkol kay Yanny na nagsi
Sa panahon ng snowstorm ng isang partikular na taglamig, umuulan ng snow sa loob ng ilang araw at gabi.Ilang araw na nagising si Yanny mula sa bangungot.Bawat oras na iyon, mahigpit siyang kakapit sa mga braso ni Shayne.Nagpasya si Shayne na tulungan ang kanyang asawa na malutas ang sikolohikal na trauma na dulot niya.Noong umaga ng taglamig, niligawan ni Shayne si Yanny na sumakay sa kanilang pribadong helicopter.Tanong ni Yanny, "Saan tayo pupunta?"Tinaas ni Shayne ang kanyang kilay at sumagot, “Para manood ng snow.”Hindi nakaimik si Yanny.Nakita na nina Shayne at Yanny ang snow mula sa Paektu Mountain, Switzerland, Finland, at iba pa… Nabisita na nila ang lahat ng bansang may magagandang tanawin ng snow.Sa buong buwang paglalakbay, nanonood lamang sila ng mga tanawin ng niyebe. Samantala, mananatili siya sa tabi niya sa lahat ng oras, na nagbibigay sa kanya ng kumpletong pakiramdam ng seguridad.Tanong ni Shayne, “Mrs. Jinn, takot ka pa rin ba sa snow ngayon?"Ng
Setyembre noon sa North City. Lumipas na ang nagliliyab na tag-araw. Gayunpaman, ang malagkit, nagtatagal na init mula sa tag-araw ay hindi pa nawala.Noong panahong iyon, isang hindi opisyal na 3x3 basketball match ang nagaganap sa basketball court ng First North City High School. Ang koponan sa asul ay isang tao pababa, nakaupo sa bench habang siya ay nanonood balisa. Ang asul na koponan ay may dalawang manlalaro na natitira sa field. Dalawa laban sa tatlo. Ang laban ay magiging isang kumpirmadong pagkatalo.Itinuro ng pinuno ng pulang koponan ang kanyang kalaban at masiglang inihayag, “Ang huling makakapuntos ay ang kikilalanin na panalo. Jonathan Jinn, tandaan mo ang iyong mga salita. Ang matatalo ay luluhod sa panalo at tatawagin siyang daddy nang hindi kasama ang school at disciplinary department. Ang sinumang mabibigong itaguyod ito ay isang duwag.”Ang pinuno ng asul na koponan ay may mapagmataas na tingin sa kanyang mga mata. Ang kanyang mga mata ay kumikinang na may nakaka
Pagkalabas ni Jonathan sa ospital, hindi na siya bumalik sa paaralan. Nilaktawan niya ang klase sa buong hapon at pumunta sa isang internet cafe para makipaglaro kay Wayne Clark at ng kanyang barkada. Nung pauwi na sana siya, madilim na ang langit.Nag-post si Jonathan ng status sa whatsapp. [Hay, pagkatapos ng araw sa school, sumakit ang ulo ko. Oras na para umuwi.]Nang makita ni Wayne ang status na iyon, siya tumawa ng sobra.[Wayne: Bro, nag-aaral ka talaga? Bago ito ah.][Jimmy: Ang taong iyon ba na nakipaglaro sa amin sa internet cafe ang iyong clone?]Napaikot ng mata si Jonathan sa mga komentong iyon. Ano ang alam nila? Naka-post ang status na iyon para sa mata ng kanyang mga magulang.Matapos ilagay ang kanyang telepono, isinukbit ni Jonathan ang kanyang itim na backpack sa kanyang balikat at malamig na naglakad palayo habang nasa bulsa ang kanyang mga kamay, patungo sa istasyon ng tren.Kamakailan, ang kanyang sports bike ay kinumpiska ng kanyang ama. Sinabi ng kanyang
Dahil sa ilang kadahilanan, dito na magtatapos ang kwento.Ibig sabihin, magpapaalam ako sa inyong lahat dito.Nagsimula ang pamagat na ito noong Mayo ng 2018 at umabot hanggang ika-31 ng Disyembre 2020, sa wakas ay nagtapos sa mga extra ni Yanny.Umabot ito sa kabuuang dalawang taon at pitong buwan.Medyo mahabang paglalakbay.Salamat, lahat para sa iyong suporta sa daan.Paalam.
“Verian Mont, 21 years old, graduate ng North City University, ‘di pa nagkakarelasyon, malusog…”Sinara ng lalaking katapat niya ang folder matapos basahin ang mga laman nito. Tumaas ang kilay ng lalaki at nagtanong, “Sigurado ka bang gusto mong maging surrogate?”Mahigpit ang kapit ni Verian Mont sa dulo ng damit niya at puno siya ng pag-aalala at kaba. At saka siya sumagot, “Siguradong sigurado, kailangan ko ‘tong pera.”“Magkano ang kailangan mo?”Nagulat ang dalaga at mahinang sumagot, “Sampu…sampung milyon.”Lumalim ang pagkunot ng noo ng lalaki. “Walang dapat makaalam nito. Kaya ‘di ka pwedeng umalis sa lugar na ‘to sa loob ng sampung buwan ng pagbubuntis hanggang sa panganganak. Isa pa, ‘di ka pwedeng kumontak ng kahit sino. Kaya mo bang gawin ‘yun?”Namuti na ang mga kamao ni Verian Mont sa higpit ng pagkakasara niya sa mga ito. Huminga siya nang malalim. Nanginginig siya nang sabihing, “Ipa…ipapangako ko, pero sa isang kundisyon.”“Sabihin mo kung ano ‘yun.”“Pagkapirm
“Verian Mont! Bakit andito ka?”Biglang narinig sa loob ng kwarto ang malamig na boses ng isang may katandaang babae. Tumalikod si Verian at nakita ang kanyang stepmother na si Queena Sheen na naglalakad papasok. Napasilip naman sa baba ang walang-hiyang magnobyo na nasa itaas nang marinig ang kaguluhan. May bakas ng pagkalito sa ma mata ni Jensen. “Verian, ikaw…bakit ka bumalik?”Inirapan ni Verian Mont si Jensen at tinitigan ito. “Bahay ko ‘to, bakit naman ‘di ako babalik?”Umangat naman ang isang sulok ng pulang labi ni Wanelle Sheen na siyang yakap pa rin ni Jensen, “Bahay mo? ‘Di na pagmamay-ari ng Mont Family ang villa na ‘to.” May kunot sa noo ni Verian Mont, “Anong ibig mong sabihin?”Suot ang miniskirt at high heels, bumaba ng hagdan si Wanelle Sheen. “Sampung buwan na ang nakalipas nang nagpakamatay ang tatay mong si Grayson Mont sa pamamagitan ng pagtalon mula sa isang building. May iniwan pa siyang napakalaking utang. Muntik nang maisangla ang villa na ‘to kung hind