CHAPTER 13

AURORA’S POV

Pinagsisisihan ko ang aking pasya na iturok ang serum kay Tyson sa sandaling kumalma na ako. Hindi ako tipo ng taong gumaganti. Alam ng Diyos kung anong nangyari sa akin.

Umikot si Tyson sa tagiliran niya at umungol sa sakit. Puno ang kanyang mukha ng malamig na pawis.

“Huwag! Moma… Parang-awa mo na, huwag mo akong iwan… Magiging mabait na bata na si Teddy. Palagi na siyang makikinig sa’yo… please, iuwi mo na ako…” paulit-ulit na sinasabi ni Tyson na para bang nakarekord ang mga ito.

Ang mukha niya ay nagpinta ng matinding paghihirap.

Pag-iyak at pagsigaw niya ang siyang umalingawngaw sa buong silid na siyang ikinakaba ko.

Umupo ako sa tabi niya at hinawakan ang kanyang kamay. Pinakalma siya nito ng bahagya at tumigil sa pagkumbulsyon ang kanyang katawan. Gusto ko siyang i-comfort pero ang tanging lumabas sa bibig ko ay, “Tyson…’’

<