Halos hilahin na ni Zarina ang oras para mag-alas siyete na ng gabi. Alas sais pa lang ay panay na ang tingin niya sa relo na suot at sa compact mirror na gamit niya na nakapatong sa lamesa. Sinisugurado niya na maayos ang kaniyang mukha. Kailangan fresh na fresh pa rin ang itsura niya kapag sinundo siya ni Antoine.“Hindi pumasok ang kaibigan mo?” narinig niyang tanong ni Giselle sa tabi niya.Napakunot-noo siya na napalingon sa bagong kaibigan at pumaling sa gawing likuran kung saan na umuupo si LC matapos itong magtampo sa kaniya.“Baka masama ang pakiramdam.”“Masama? Parang nakita ko siya kanina na sumakay sa kotse na nakahinto sa labas ng university.”Hindi niya alam kung bakit parang bigla siyang kinabahan sa sinabi ni Giselle. Hindi naman siguro ang kotse ni Antoine ang tinutukoy nito?Huminga siya nang malalim at ipinilig ang ulo.Impossible!Impossible na magkita sina LC at Antoine kanina. Dahil kung nagkita sila, e ‘di sana nakita niya rin iyon kanina noong nilingon niya an
Nanlaki ang mga mata ni Zarina nang yakapin siya ni Marlon sa hindi niya malaman na dahilan. Gusto man niyang palayuin ang kaibigan pero hindi niya magawa dahil maraming tao ang nakatingin sa kanila. Nasa gitna sila halos ng quadrangle at labasan na rin ng iba pang estudyante. Kaya kung itutulak niya ang kaibigan baka mapahiya lang ito.Ano ba kasi ang nangyayari? Naguguluhan niyang tanong sa sarili.Huminga siya nang malalim."M-Marlon....""Shhh... Give me a second, please," mahinang bulong nito sa tainga niya.“B-bakit? Ano trip mo?” sagot niya rin na pabulong. Kahit na naiinis siya kanina sa kaibigan dahil sa mga sinabi nito sa kaniya. Hindi naman niya makakayang magalit nang matagal.“Basta. Ngumiti ka at yumakap ka naman na pabalik sa akin na parang nami-miss mo ‘ko.”“Demanding ka!” Nakangiti siya bago niya iniangat ang dalawang kamay para yumakap sa katawan nito. Pinagbigyan niya ito para lang matigil lang ‘to. May ilang minuto rin na magkayakap sila bago kumalas si Marlon sa
Kagigising lang ni Zarina ng bandang alas diyes ng umaga nang makatanggap siya ng isang tawag. "Hello?" "Zan, it's me, Giselle," pagpapakilala ng kaibigan niyang si Giselle sa kabilang linya. Giselle Tejeros is her drinking buddy and college friend. They usually take place at the pub on Friday nights. Sometimes, they even go out of town to drink and relax in other bars. "Oh?" “Magkita tayo sa SEO Mall sa BGC,” pag-aaya nito sa kaniya. "Ahm…" “Ano? ‘Wag mong sasabihin na hindi ka na naman sasama? Anong plano mo bulukin ang sarili mo sa kahihintay sa asawa mo?” naiinis nitong wika sa kaniya. Marahil dahil palagi na lang siyang tumatanggi kapag nag-aaya ito sa mall or bar. Gusto man niyang sumama kay Giselle pero pinagbawalan siya ng asawa niya na sumama sa kaibigan dahil hindi raw maganda ang impluwensiya nito. "Gie…." “Kapag hindi ka pumunta rito, sinasabi ko sa’yo!” pagbabanta pa nito sa kaniya na ikinatawa niya nang mahina. Parang nakikita na niya kasi ang itsura ng kaibig
Hindi na namalayan ni Zarina na nakatulog na siya sa labis na pag-iniisip at pag-iyak. Nang magising siya ay agad na hinanap ng mata niya ang orasan na nakapatong sa mini cabinet pasado alas dose na ng gabi pero wala pa rin si Antoine. May plano pa kayang umuwi ang asawa niya? Baka hindi na ‘yon umuwi. Kita mo naman na magkasama sila ng first love niya kanina? Baka nga hanggang sa mga oras na ‘to ay magkasama pa rin sila. Mapakla siyang napatawa. Malamang! Baka nagkaayos na rin ang mga ito dahil sa kalokohan na ginawa niya no’n bago pa maikasal ang mga ito. The realization hit her hard. Kung kailan naman kasi na okay na sila ni Antoine saka naman magpapakitang muli si Serenity sa asawa niya? Hindi ba puwedeng maging masaya na lang siya kapiling ang asawa? Lord, pinarurusahan niyo ba ako? Dagling pinunasan ni Zarina ang mga luhang naglandas sa kaniyang mukha. Simula ata nang mahalin niya ang asawa puro pag-iyak at paghihintay na lang ata ang nagagawa niya. Napagpasyahan ni
Nanginginig ang mga kamay niya habang nagmamaneho ng sasakyan. Kanina pa niya sinusundan ang sasakyan ng asawa niya. Kahit may ideya na siya kung saan ito pupunta. Kung bakit niya ginagawa 'yon ay hindi niya alam Marahil, gusto niyang isipin na mali ang hinala niya sa mga ito. Kahit na obvious kung saan talaga patungo ang daan na tinatahak ng mga ito. Gusto pa rin niyang mag-assume na mali siya. Habang papalapit nang papalapit sila sa tinatahak na daan patungong Airport. Palakas nang palakas ang kabog ng dibdib niya. Ang mga kamay niya ay nagsisimula na naman manlamig dahil sa kaba ng nararamdaman niya. Napalunok pa siya nang huminto ang sasakyan ng asawa niya sa tapat ng Airport. Kita niya mula sa malayo ang sekretarya nito na naghihintay sa tapat ng Airport kasama nito si Janus ang matalik na kaibigan ng asawa niya at business partner. Nagsimula na naman mangilid sa luha ang mga mata niya dahil sa nakikita niya. Sumasakit ang dibdib niya sa sari-saring emosyon na nararamdaman
THREE YEARS AGO “Zia, hindi ka ba talaga sasama sa amin ng daddy mo?” muling tanong ng kaniyang ina na si Mommy Carol. Nang pumasok ito sa kaniyang kuwarto para muling ayain na sumama sa mga ito. Buhat ng pagdating niya galing sa eskwelahan ay hindi na natapos-tapos ang pag-aaya nito sa kaniya. At kanina pa rin niya sinasabing hindi siya sasama dahil marami siyang gagawin. Tiningnan niya ito at muling umiling bago itinuon ang atensyon sa laptop. Gumagawa siya ng research para sa isa niyang assignment. Hindi naman ‘yon gaanong importante. Pero dahil wala siyang maisip na alibi sa Mommy Carol niya ay nagkunwa-kunwarian siya na maraming ginagawa. Ikinalat niya pa ang mga libro at notebook sa ibabaw ng kama niya para magmukhang marami siyang gagawin. “Zia, naman! Ayaw mo bang makita ang Kuya Antoine mo? Baka hanapin ka ng Tito Antonio mo. Ano na naman ang idadahilan ko ngayon?" Muli ay napatingin siya sa ina dahil hindi na nito alam kung papaano siya pilitin para lang sumama. Si Ant
“Best, thank you for this.” Nakangiting pasasalamat ni Zarina sa kaibigan n’yang si LC na naging punong-abala sa pag-organize ng surprise party para sa kaniya. Kung tutuusin advance party itong ginawa sa kaniya dahil next two weeks pa talaga siya mag-bi-birthday. “Tsk, puwede ka naman magpasalamat. Bakit kailangan may pagyakap at paghalik pa sa pisngi?” pagrereklamo nito at saka lumayo nang kaunti sa kaniya. Natatawang lumayo si Zarina sa kaibigan na pinupunasan ng tissue ang pisngi kung saan niya ito hinalikan. Napailing na lang siya sa ginawa ng kaibigan. Kung hindi niya talaga kilala si LC iisipin niya maarte ito at mayabang gaya ng pinapakita nito sa karamihan. “Arte! Ganda ka, girl?” pang-iinis niya habang nakapamaywang. "Are you lesbian?" balik na tanong nito na ikinatawa niya nang malakas. "Duh! I’m not. Okay? Nag-kiss lang sa pisngi lesbian na? Baka ikaw?" ganting tanong niya. “Me?” Exaggerated na itinuro ni LC ang sarili at pinasadahan ng tingin ang suot na black midi
Tila natuod si Zarina sa kinatatayuan niya, ang akma niyang paghakbang ay nabitin sa ere. Hindi niya rin magawang lumingon dahil natatakot siya sa makikita niya. ‘Yong baritonong boses pa nga lang naririnig n’ya, iba na ang epekto no’n sa buong katawan niya. Halos lahat ata ng balahibo sa katawan niya ay nagsitaasan. Ang puso niya tila may sinalihan na car racing dahil sobrang bilis ng tibok no’n, para siyang aatakihin sa puso ng wala sa oras. "I'm impatiently waiting for your answer, young lady! Where have you been? Why have you returned home late? You've lied to your mother, saying you were too busy studying to attend my welcome party." Napalunok si Zarina at dahan-dahan ibinaba ang paa para makatayo nang maayos. Ramdam niya ang inis sa boses nito. Gusto man niyang salubungin ng tingin ito ay hindi niya magawa dahil hindi niya alam kung papaano ito haharapin, at sasagutin. Bigla para siyang natataranta dahil naramdaman niyang kumilos ito mula sa likuran niya at naglakad palapit. G