Sa kabilang Banda,abala Ang dalaga sa kanyang niluluto para sa kanilang hapunan na mag pinsan. Na una na siyang umuwi sa pinsan nitong si Lorraine. Hindi ito sumabay sa kanya dahil may pupuntahan pa daw ito, Lorraine is her second cousin, anak ito ng pinsan mommy Caroline niya.After niyang mag luto ay , umupo muna siya sa sofa at kinalikot ang cell phone nito,pa scroll- scroll lang sya sa kanyang social media.
Na dagdagan na naman Ang kanyang followers.Yes, she won the pageant last night. kaya mas na kilala pa siya, sa edad na 17 ay matured na siya mag isip, at hindi rin mamahalata , sa katawan niya na 17 plang siya. She admits that she is beautiful and many men are attracted to her beauty and physique. Hindi Muna talaga Siya nakikipag entertain Ng mga manliligaw. Ini-enjoy niya muna ang kanyang pagiging teenager dahil the next 2 months ay ganap na siyang dalaga. After the pageant last night she only did for few and interviews, at nakipag kwentuhan tsaka nag pasalamat narin sa mga suporta at tumulong sa kanya, Lalo na sa kanilang mayor. Hindi talaga siya nag pa pigil na sa hotel na matutulog, kahit medyo may kalayuan ang kanyang uuwi-an ay umuwi talaga ito. Malaki rin ang premyong natanggap niya. Kaya ibinangko niya iyon para sa kanyang pag-aaral sa kolehiyo. Ayaw niya kasi na habangbuhay nang magtatrabaho ang kanyang Lola. Kaya ibinigay niya ang kanyang makakaya para manalo sa Ms. Mutya Iloilo. inihatid siya ng binatang anak ng kanilang mayor na naging kaibigan nya narin. Mabait si Renz at gwapo narin. Maraming babae Ang nagkakandarapa dito. Pero Wala epek sa kanya Ang lalaki.She was focused on her studies. Even though it was difficult for her dahil malayo Ang kanyang lola ay tiniis niya. Naawa Siya sa kanyang Lola dahil kailangan pa nitong mag trabaho para sa kinabukasan niya. Kaya sa murang edad ay naging bukas ang isip niya sa realidad ng buhay. Sa edad na seventheen ay marami na siyang pinag daan. Ang mommy Niya talaga ang Kasama Niya palagi dati. Dahil ang kanyang Lola ay matagal ng yaya sa mayang pamilya sa maynila. Umuuwi lng ang kanyang Lola dati para mag bakasyon at after Ng bakasyon ay balik naman itong maynila. Mahal na mahal Siya ng kanyang Lola Inday dahil nag iisang lg siyang apo nito. Namatay din Ang kanyang mommy sa sakit na brain tumor huli na Ng malaman namin na may sakit siya dahil inilihim niya ito saamin ni Lola. Ang Daddy ko naman ay ni Minsan Hindi ko na kita. Sabi ng mom at Lola ko ay Hindi na daw ito nag e-exist. Nasanay narin ako na wala akong ama kaya Hindi ko narin hinahanap Ang kalinga niya. na palalim na Ang iniisip Ng dalaga ng mag vibrate Ang cellphone niya, ng tingnan niya ang screen it was from an unregistered number. Aya hesitated for a moment about whether to answer it, but ultimately, she picked up the call and put it on speakerphone. She didn't say anything at first, wanting to hear what the other person had to say. "Hello, is this Aya right?" tanong ng boses ng lalaki sa kabilang linya. Biglang kumabog ang puso ng dalaga nang marinig ang baritonong boses ng lalaki sa kabilang linya. "Mmh.. yeh-yeah it's me," nauutal na sagot ng dalaga. "Who are you?" tanong ng dalagita. "I'm Blue, ako ang alaga ni Nanay Inday. I mean, boss ng Lola Inday mo," sagot ng binata. Hindi agad nakapagsalita ang dalaga dahil pamilyar sa kanya ang pangalang Blue. "Bakit po kayo napatawag? I mean, saan po si Lola?" medyo kinakabahan na tanong ng dalaga. "Napatawag kasi ako dahil nandito ngayon sa ospital si Nanay Inday, na-himatay kasi ito," paliwanag ni Blue kay Aya. "Wha!? Kailan pa? Bakit ngayon mo lang ako tinawagan?" napalakas na tanong ng dalagita. Hindi ito makapaniwala sa ibinalita sa kanya ng binata. "Yeh, yeah.." nauutal na sagot ni Blue. "Na-misplace kasi ni Lola mo ang cellphone nito at na-lowbat na rin kaya nahirapan akong hanapin kung saan niya ito nailagay kaya ngayon lang kita natatawagan." "Ipapasundo kita diyan ngayon. I-impake mo na lang ang mga gamit mo. Alam kong gusto mo rin makita ang Lola mo." "I'm sorry kung ngayon lang kita natatawagan. Mag-impake ka na ngayon. Baka maya-maya ay andyan na ang sundo mo." Hindi na nakapagsalita ang dalaga dahil nag-uunahan na ang mga luha niya. Gusto niyang pagalitan ang lalaki dahil kung bakit ngayon lang siya tinawagan. Pero hindi niya naman ito masisisi dahil na-misplace nga ng Lola niya ang cellphone nito. Kaya pala hindi niya ito ma-contact. Nang matauhan, tiningnan niya ang screen ng cellphone niya pero wala na ang tawag. Siguro ay pinatay na ng lalaki ang tawag dahil hindi na siya nakapagsalita kanina. Pinunasan ng palad niya ang kanyang basang pisngi at tsaka tumayo na.Nangangatog man ang tuhod ay hindi niya ito alintana. Tinungo niya na ang kanyang silid kailangan niya ng mag-impake baka maya-maya ay nandiyan na ang susundo sa kanya. Matapos mag-impake ng dalaga, napabuntong-hininga ito. Gusto niyang i-relax ang sarili dahil ayaw niyang mag-isip ng kung ano-ano para sa kalagayan ng kanyang Lola. Ayaw kasi ng Lola niya na nakikita siyang mahina at iyakin. Habang wala pa ang kanyang sundo, naisipan niyang maligo muna. Gusto niyang ma-relax ang utak niya dahil sa mga negatibong naiisip niya. Pagkatapos niyang maligo, naghanap na siya ng maisusuot. Napili niyang isuot ang red fitted shirt, tsaka high-waisted denim pants. Hindi na siya nag abala nag mag ayos ng mukha niya at hinayaan niya narin na naka lugay ang mahaba niyang buhok. Lumabas na siya sa kanyang silid, bitbit ang kanyang maliit na maleta. Umupo siya sa sofa para antayin ang kanyang sundo. Wala pang dalawang minuto, ay may naririnig na siyang tunog ng sasakyan sa labas ng kanilang bahay.Tatayo na sana siya para para tingnan ito nang mag-vibrate ang kanyang cellphone. It was an unregistered number again. Sinagot niya muna ito. "Hello?" "Hello, it's me Blue. Nasa labas na ng bahay n'yo ang sundo mo." "Ah, okay. Sege, lalabas na ako. Thank you." Then, she hung up the call. She hurriedly stood up and quickly changed her footwear. She grabbed the red flat shoes from her shoe rack and put them on before going out of the house.Blue's POV"Thank you for accepting me into your care so willingly. From now on, would it be okay with you if I called you ‘Kuya’? If I treated you like my older brother?" Aya asked directly, surprising Blue."Is that alright?" She asked again, her voice hesitant.Agad namang nakabawi si Blue sa pagkabigla sa rebelasyon ni Aya kaya pinasigla nito ang mukha niya, na akala mo'y tuwang-tuwa sa ibinalita sa kanya."Really? You accept me as your brother?" He asked, his voice brimming with excitement."Yes, of course. I’ve thought about it.” Aya lied,"Huwag n'yo sana akong parusahan, Lord, dahil po sa mga kasinungalingang nagawa ko."she silently whispered to herself. "Well, that’s great. From now on, Kuya na ang itatawag mo sa akin, okey?" Sabay ngiti niya ng malawak sa dalagita.Ginusto ko naman to simula't sapol, but why ? Why do I feel this pain? Why does it feel so wrong that she accepts me as her brother? Tanong n'ya Ng pa ulit-ulit sa isipan."Is there something wrong, po?"Humugot
Sarap na sarap ang dalagitang si Aya sa pagkakatulog.Hanggang sa dinalaw siya ng panaginip.She was in a dark place, and a small, twinkling light suddenly appeared.at lumabas doon ang kanyang Lola.Suot-suot nito ang paboritong damit na kulay puti na bulaklakin na siya mismo ang pumili noon nang minsan silang namasyal. Malawak ang ngiti nito sa kanya, na parang totoong buhay dahil sa masigla ang pangangatawan nito.Her grandmother spoke, causing Aya to sob uncontrollably."Kamusta ka na, Apo? Hindi mo ba pinapabayaan ang sarili mo?" tanong ng matanda."L-Lola, ikaw ba 'yan talaga?" utal niyang tanong."Oo, apo. Na-miss mo ba ang Lola? Halika ka rito, kasi sobrang na-miss ka na ng Lola."Agad siyang tumakbo sa pwesto ng Lola niya at walang ano-anong niyakap ito ng mahigpit."Bakit ngayon ka lang bumalik, La? Alam mo po bang sobrang lungkot ko?" hinaing niya sa matanda."Alam mo, apo, lahat tayo ay may hangganan sa mundo. Lagi mo lang tatandaan na hindi ka nag-iisa. Na wala kang karamay,
Good Day po sainyong lahat, kayo napo Ang bahalang umunawa Ng mga typo errors po. at pasensya na Po kung pinaghihintay ko Po kayo ng update. Humihingi Po Ako Ng pag unawa at suporta Po sainyo. Araw-araw pa po Kasi pumasok sa school dahil sa Marami lang long dapat tapusin. dahil mapalit na po Ang bakasyon. Enjoy reading po! eto Muna Ang update ko Po. God bless you all. 🙏 Bukas Po ulit💓Pasado ala-una ng madaling araw na ako nakatulog. At nagising din ng alas singko dahil sa maraming iniisip ka sa mga ganap ka gabi kaya parang nakalutang ako ngayon .iniisip kung paano ko iwasan ang ganitong pakiramdam. Iba ang nararamdaman ko kay Aya. Hindi ko maipaliwanag kung ano, pero ginugulo niya ang isipan ko simula ng unang beses ko siyang nakita.May pagnanasa ba ako sa kanya? Aminin ko man sa Hindi Ang totoo ay ang laki ng epekto niya sa buong pagkatao ko. Unang beses ko pa lang siyang makita ay kakaiba na talaga ang nararamdaman ko, Ang bilis Ng tibok Ng puso ko pag nahahawakan ko siya, Lalo
Aya carefully opened the door, peeking out before stepping out. The hallway was dark, so she turned on the screen of her phone for light. She walked slowly, trying to make as little noise as possible so she wouldn't wake anyone up.When she reached the stairs, she gripped the handrail tightly for support to prevent herself from losing her balance. The design of the staircase was amazing – smooth, without a speck of dust. You could tell it was meticulously cleaned. It felt like you were in a royal mansion. As she was halfway up the stairs, the light suddenly flicked on. She was instantly startled when their eyes met, as he was also on his way up the stairs. They both froze, staring at each other. Aya swallowed hard when he looked her up and down.Ni wala pa siyang suot sa paa dahil sa Hindi n'ya na na isip iyon kanina.Nakaramdam siya ng hiya dahil sa paraan ng pagtingin nito. Mapupungay ang mga mata nito at tila may kung ano siyang emosyong nakikita roon. She felt even more flustered wh
Aya's POV He brought me to the guest room, the same one I stayed in for a night when I waited for Grandma's body to be released from the morgue. Honestly, I'm really uncomfortable sleeping in a room this big. It feels like someone's watching me.'Yung feeling na parang nanindig ang balahibo mo kahit na walang dahilan. Gustuhin ko man mag-reklamo ay nahihiya ako dahil sa pag sagot sagot ko sa kanya na umabot pa sa pikonan. He set me down on the bed, which is big enough for six people. "Stay here for now, and don't try to stand up. It might make your ankle swell more, okay? I'll be back in a minute," Blue said. "Okay," I replied, and then he left the room. Being alone, I couldn't help but feel sad because I already miss my cousin. "Lord, I want to go home already. I'm already getting bored," she thought to herself. I was stunned, and before I knew it, a tear rolled down my cheek. People think I'm tough. People think I'm brave. But the truth is, I'm not. "I'm a Great pretend
Ilang minuto na silang naka-tambay sa rooftop ng mansyon niya at hanggang ngayon ay hindi pa rin sila bumababa ng helicopter dahil sa mahimbing pa rin ang tulog ng dalagita. Kahit nangangalay na siya sa kakaupo ay tiniis niya dahil ayaw niyang istorbohin ang pagkakatulog ng dalagita.Dumating sila ng eksaktong alas-nuebe ng gabi.He couldn't hold it any longer, he had to pee, so he gently stroked Aya's soft hair. At hindi nga Siya na bigo dahil gumalaw na ito at humikab pa. He couldn't help but smile at how cute she was."Gising na, nandito na tayo.""Maya na, inaantok pa yung tao eh," sagot ni Aya sabay nguso."Hindi pwede, matulog ka nalang ulit mamaya, bababa na tayo. Kanina pa tayo dito naka-tambay sa rooftop," paliwanag niya.Agad namang na-ayos ng upo ang dalaga dahil sa sinabi ng binata."Huh?! Kanina pa pala tayo dumating? Bakit hindi mo man lang ako ginising?" bulalas na tanong ni Aya."So kasalanan ko pa pala?" tanong niya sabay taas ng kilay."Oo, malamang. Alangan naman ak