FAUZIA pressed her lips together to stop herself for giggling when she saw Austin and the other two guys hugging and jumping in a circle with glee.
It’s weird to see a bunch of grown men acting like a kid.
She doesn’t know what on earth happened but it looks fun and they look happy.
`Happy… They’re happy.`
She unconsciously gripped her shirt when she remembered something from her past.
She huffed some air to calm her nerves.
Pagbaling niya sa loob ng kwartong iyon na nagpagulantang sakaniya, nakita niyang nakatingin na si Austin sa direksyon niya.
Minabuti niyang hindi magsanhi ng ingay at mabilis na umalis doon, her heart is pounding.
When she is in front of the room she’s occupying she jumped in shock when she heard him calling her name.
Mabilis siyang pumasok sa kwarto, alam niyang ilang segundo lang pupuntahan na siya ng binata.
After five seconds, he is now in front of the door knocking. “May I come in?”
Napako siya sa kinatatayuan, he’s at it again! With sweet and gentleness words coming out of his mouth.
Pinakalma niya muna ang puso niyang mabilis ang tibog bago siya nagsalita. “Y-Yes.”
Pagpasok ni Austin nagtama agad ang mga mata nila, hindi niya natagalan ang paninitig. Minabuti niya na lang tinungo ang ulo para umiwas.
She heard him sigh, he wasn’t going to come near her, he’s just standing there that made her relief that he distant himself for her.
“Have you eaten? Do you want me to cook for you?” and he sounded like he cared for her.
Is this real? Someone is caring for her whole being?
She nodded gradually at him, still looking down as she played her fingers.
Austin cleared his throat then asked again. “Can I sit beside you?” tanong nito.
Matagal siyang nag-isip kung mag-oo siya o hindi pero sa huli pumayag na rin siya.
“O-Okay.” Her voice was shaking.
Umusod siya ng upo para umupo na ito sa tabi niya hindi kalayuan at hindi rin malapit, tama lang ang distansiya nila sa isa’t isa.
“How are you? May masakit ba sa katawan mo? Masama ba pakiramdam mo?” tanong nito sakaniya, pigil ang hininga niya sa tabi nito na pinansin rin naman niya. “Relax, just breathe.”
Napabuga naman siya ng hininga dahil sa sinabi nito. “I think I-I’m okay,” sagot niya, pinapakiramdaman ang sarili.
“Do you need to rest? I’ll leave you be if you want to rest.” Umiling siya dito. “Okay, do you want to do something? Something fun?” tanong nito.
Bago pa man siya makasagot sa binata may kumatok sa kwarto. “Yow, dingleberry. You left your camera.”
Lumakad si Austin doon, umiwas siya ng tingin nang mapatingin sakaniya ito. “Hi, Fauzia,” bati nito sakaniya.
Hindi alam ni Fauzia kung ano ang sasabihin, nanatiling walang imik na lang siya.
“Thanks, dingleberry. Night.” Isinara na ni Austin ang pintuan.
Bumalik na ito sa tabi niya habang tinitignan ang nilalaman ng camera.
Ipinakita ni Austin ang video sakaniya. “Watch this, it’s funny.”
Nakita niya ang lalaking hindi pamilyar sakaniya na ipinakilala naman ni Austin. “His name is Lysandros, you can call him Ly if you think his name is long.”
“Aust, let’s go.” Sabi ng nagngangalang Lysandros, naglakad palapit ito sa isa pang hindi pamilyar na lalaki.
“He is Larkspur, just call him Lark.” Pagpapakilala naman ni Austin dito sa lalaking hindi kaputian ang balat.
“Wear this blindfold.” Utos ni Lysandros kay Larkspur na mukhang nakaharap sa computer nito.
Umangat ang tingin ni Larkspur kay Lysandros. “Again?” tanong nito habang sinusuot ang blindfold.
May malaking match na pinakita si Lysandros sa camera bago sinindi iyon para itutok sa ilong ni Lark. “Smell it.”
“Hmm, smells like fire.” Lumayo siya ng kaunti, inaalansa niya ang amoy.
“Yow do you have---” Naputol ang sasabihin niya nang malaman ang bagay na naamoy niya.
“You put a match on my face, bro. I swear, dingleberry don’t do that, don’t do anything dangerous. I’m serious.” Galit na ang pananalita nito kay Lysandros na tinatabi na ang match.
Kinuha naman ni Lysandros ang isang yelo para idinikit ito sa mukha ni Larkspur. “What do you feel?”
Tumayo si Larkspur nang madama ang init at lamig ng yelo.
“Yow, what the fuck?!” tinggal na nito ang blindfold, matalim na tinignan niya si Lysandros na tumatawa na parang walang bukas.
Doon na nagtapos ang video, tawang-tawa si Austin sa tabi niya habang siya naman ay naiiling at mahinang natatawa sa kalokohan nila.
“Oh, this was last year let’s, watch this. Renzo’s face was priceless.” May panibagong ipinakita na naman si Austin.
Nang ma-play ang video nakita niya si Lysandros na ipinagkasiya ang sarili sa life-size teddy bear.
Madidinig ang tawa ni Austin na nagbi-video sakanila. “What the fuck.” Mahinang mura niya dito.
Hanggang sa nakita niyang pumasok doon si Divine. “Hey! Babe, come here. Renzo! Come here, I have a present for you.” Tawag nito sa lalaking nagngangalang Lawrence.
Pagkapasok ng lalaki nanlaki ang mata nito sa nadatnan. “It’s a teddy-teddy bear!” mabilis na sigaw nito. Napatingin ito sa camera. “Yow, Aust, you’re filming this?”
“Yes, it’s for you.” Ani Austin na nakatutok ang camera sakanila.
Lumapit doon si Lawrence at yayakapin na ito sana nang yumakap rin ito pabalik.
Napatayo ito sa gulat, muntik pa itong matumba. “Yow! Are you kiddin—what the fuck?” nakita niyang halos mahiga na si Divine sa sahig sa sobrang tawa.
Malakas na tumatawa sa tabi niya si Austin pati siya ay nahawa na sa pagtawa ng malakas.
The video ended where Lysandros dress like a teddy bear, he danced weirdly that made the funniest part in her opinion.
“We’re full of chaotic people, we love games and pranks but Lysandros is the prankster among us.” Kwento ni Austin habang pinapahid pa ang luha dahil sa sobrang tawa.
“They look fun to be with.” Komento ni Fauzia pagkatapos ng kaniyang pagtawa.
“Yeah, we’ve been friends for almost a decade.” Nanlaki ang mata ni Fauzia sa narinig.
How lucky, growing up she didn’t even experience to have a friend. Not even a single one.
“I want you to meet them but I know you’re still struggling with men. Next time nalang.”
Napatingin na si Fauzia dito, nasisiguro niyang limang segundo lang ang tinagal nito at bumaling na siya sa ibang dereksiyon.
“You’ll despise me. You’ll regret it for sure. Kapag nalaman mo kung saan ako napadpad noong kabataan ko,” sabi niya dito sa mahina at mababang boses.
“No matter what you’d become, kahit ano ka pa sa nakaraan at sa kasalukuyan—fuck it. I will accept you no matter what happens.” Natigilan si Fauzia sa narinig, he sounds determined.
“It doesn’t matter to me, even if you’re thinking the opposite way---don’t get me wrong but I accept you wholeheartedly.” Bumilis ang tibok ng puso ni Fauzia sa mga sinasabi ni Austin.
HINDI niya alam kung anong isasagot. Nagpatuloy pa rin ang binata. “Fuck, I may not know you completely but I’m willing to take care of you.”“You’ll take care of me even if….” She trailed off, thinking carefully to what she will going to say.“I don’t even know myself anymore…. I don’t even love myself. And yet you’re saying these things to me?” she scoffed.“Wala kang mapapala saakin, sinasayang mo lang oras mo saakin.” Sa katunayan ay nagulat siya sa sarili, naituwid niya ng ayos ang gusto niyang sabihin. Dahil na rin siguro sa emosyon na nag-uumapaw sa kaniyang dibdib.“This may be cringe but I will shower you with my love. Your soul may be scattered but please let me fix it until you can be able to love yourself, to know your worth. It’s okay if you’re struggling for trusting me, I’ll work harder to open your eyes that not everything around you is a threat,” mahabang sabi niya, hindi man lang pinansin ang salungat niyang pananaw. Hindi siya natinag, iisa pa rin ang nasa isip ni
“H-HOW, why is t-there—where did the sky c-came from?” she’s bewildered. “Divine made that. I don’t know how she did it, that woman is genius when it comes to technology.” Tumayo siya para magpaalam. “Wait, I’ll go get some food.” Her facial expression didn’t change a bit when Austin came back.“I know you have lots of questions, don’t worry It will be answered soon. Kapag maayos na ang lagay mo, I will tell you everything,” Sabi nito sakaniya pagkatapos ilapag ang isang platong cookies na may kasamang fish crackers at may karton ng gatas na dala.Kumain na sila habang nagkukwentuhan, marami silang mga pinaguusapan hanggang sa mayamaya na ang paghikab ni Austin.Kita niya na pagod na ito, kita niya din ang nangangalumatang mukha nito.Hindi na muli nagsalita pa si Fauzia para hindi na pilitin ni Austin mulat nitong matang inaantok, nanahimik na siya para bigyan ito ng pagkakataong matulog.Nang naramdaman niyang tulog na siya binigyan niya ang sarili ng pagkakataong titigan ito. Ala
HE CLEARED his throat to asked again. “Are you scared when I touch you?” nakita niyang sinilip siya ni Austin, hinawi ang buhok na tumatabing sa mukha niya.“Sometimes, but let me know if you’re going to touch me. Okay lang ba?” tanong nito. Iwas ang mata kay Austin.“Yea, I can do that.” Silence filled the room, wala na muling nagsalita sakanilang dalawa hanggang sa naramdaman ni Austin ang pantay na paghinga ng dalaga.Tulog na ito, maingat na inayos ni Austin ang nakabaluktot na higa nito, tumagili siya habang nakatungkod ang kamay sa ulo niyang para panuorin ang dalaga na mahimbing nang natutulog.Pumasok lang sa isip niya na hindi nakainom ng gamot ang dalaga, umusal ng panalangin si Austin na hindi siya dalawin ng bangungot.She got out of her room, since her room is locked her only option was the window.It’s already past midnight when she weakly run away, she’s thankful. There’s no one outside the house.Nasa harapan na siya ng gate, nag-iisip kung paano makakalusot doon, masya
“MAMA! MAMA!” Tumakbo siya pabalik sa ina na ngayon ay napapaligiran ng mga kalalakihan.“Run away, Austin! Umalis ka na delikado!” He didn’t listen to his mother, patuloy pa ring nakikipaglaban si Austin sa mga lalaki na humahabol sakanila mula nang matunugan sila nito.Naiwan ang kaniyang ama sa loob ng kabahayan, pinatakas silang mag-ina.Dalawa lamang sila ng ina niya sa laban na ito, sobrang dami nila at kahit pa dehado sila dito lalaban pa rin siya. Mga dalubhasa ang mga ito, alam niyang hindi rin siya makakatagal sa mga ito.“Austin! Listen to your mother! Umalis ka na dito, Austin!” Pagpupumilit pa rin ng ina niya sakaniya na gumagawa ng paraan para magkalapit sila.“No! Tutulong ako,” he winced when someone cut his thigh. “We’re on this, Mama, I’ll never gonna leave you behind.”“Austin, honey,” she huffed as his mother shot three men in a row. “You’re getting yourself killed, shit.”His eyes widened, her mother got shot on her shoulder.Nag-aalala siya sa ina niya na patuloy
NOONG napansin siya ni Austin, mabilis na pinunasan nito ang luha at ngumiti sa kaniya na parang walang nangyari.“Why did you run? You scared me.” He tried to laugh but failed. “May nagawa ba ako na hindi mo nagustuhan? Tell me babaguhin ko.”Bago pa man siya nakasagot dito bigla nalang nitong ipinatong ang noo sa balikat niya, iniyakap nito ang braso sa kaniyang bewang.Hindi siya gumalaw, tumigil ang kaniyang paghinga sa bilis ng pangyayari.They stayed like that for a minute until Austin spoke. “I saw you froze when you looked at my parents.” Nagulat siya sa sinabi nito. “You know them?” tanong pa ulit nito. “If you can’t answer me it’s okay. You have your reasons.”Halos mapahiyaw siya ng binuhat siya ni Austin hanggang sa ilapag siya nito sa kama. “I’ll let you rest. Gagawa lang ako ng hapunan natin.” Saka ito lumabas at naiwan siya doon na malalim ang iniisip.As Austin got out of the room he let out a deep breath, his back pinned on the wall while his hands are on his eyes rubb
“IS THAT FAUZIA?” lumingon yung lalaking bahagyang tirik ang buhok kay Austin.Hindi siya sinagot ni Austin, lumakad lamang siya palapit sa kaniya pagkatapos patayin ang stove.May ngiti agad itong sinalubong sakaniya at doon niya lang nakita na may dimples pala ang binata na lalong nagpagwapo sa mukha nito.Bahagya siyang napailing dahil sa naisip at muling iniangat ang tingin kay Austin na ngayon ay nasa harapan niya na.“Are you okay?” hinila siya nito paalis sa nabasag na vase. “Baka mabubog ka, teka lang linisin ko muna.” Ipinaupo siya nito sa couch bago ito bumalik sa nabasag niyang vase.Sumulpot ang hindi kilalang lalaki sa harapan niya na ikinagulat niya, may ngiti itong salubong, tulad ni Austin may biloy ito at kumpara kay Austin mas maputi ito sa kaniya.“Hey, tinatakot mo naman yung dalaga.” Pinitik ito ni Larkspur sa noo.“Aray, ganda-ganda ng ngiti ko nakakatakot?” Himas niya sa noo nito. “Tinakot ba kita?” may ngiting baling sakaniya ng lalaki.“Er, ahm…” hindi niya ala
AS SOON AS Fauzia rouse she smiled from ear to ear, she doesn’t know what time she had fallen asleep last night.She can’t help it, buong magdamag ata niyang iniisip si Austin at mas lalong hindi niya maintindihan ang sarili sa bigla na lang nitong pagngiti tuwing naalala ang sinabi.`He really has feelings for me?`She’s having a hard time absorbing it in her system.As she purred like a cat her face instantly becomes delightful.Napatingin siya sa taas kung saan ang walk-clock, tumanga siya nang makita na alas-diyes na ng umaga. Sobrang tagal rin ng tinulog niya. Bumangon na siya bago pa man niya malampasan ay napansin niya ang isang note na nanggaling kay Austin.“I have a mission, I’ll be back before midnight. Here’s the phone, you can call me anytime, take care. Heart emoticon,” basa niya sa sulat na nakapatong sa side table.Kinuha niya ang telepono na katabi ng note. Hinanap niya pa ang button at mabilis na binuksan niya ang phone, bumungad sa kaniya ang mukha ni Austin na naka
SIGURO ito na nga ang oras para lumabas siya at buksan ang sarili. Pumayag na siya dito bago sinimulan nang umaakyat.Bago pa man siya mag-ayos sa kwarto, nagpaalam siya kay Austin. “Austin we’re going to the Fab Café.” Mabilis namang nakapagreply si Austin sa kaniya.Austin: Sad, hindi ako ang unang magpapalabas sayo sa bahay. By the way, your closet is full of your clothes Lystra gave it to you. Ingat palagi muah muah 😘Naiiling siyang ngumiti, kahit pa hindi kaharap ang binata hindi naging normal ang tibok ng puso niya.Tumayo na siya papunta sa walk-in closet, pagbukas niya bumagsak ang panga niya sa nakita.`These are so fancy! Mukhang hindi babagay saakin.`Matagal-tagal din siyang naghanap ng masu-suot, ang pinili na lang niya ay ang jeans at pinaresan ng puff sleeves na kulay garing.Her nose scrunched when she saw so many shoes in the shoe rack. Puro sandals iyon at ang iba ay heels.Lumaki man siya sa mayaman na pamilya pero ni kailan hindi siya nakasuot ng mga ganito.Ang p