CHAPTER TWENTY-seven
MEGAN's POINT of VIEW
"Hi tita," masayang salubong ko sa mommy ng kaibigan kong si Celine pagkarating ko sa bahay nila. Hinalikan ko ito sa cheeks at gano'n din ang ginawa niya sakin bago ako muling nagsalita. "Nakauwi na po ba siya?" tanong ko na ang tinutukoy ay ang kaibigan ko.
Nakatanggap kasi ako ng tawag kay tita kagabi at sinabi niya sakin na magbabakasyon daw dito ang tanga-tanga kong kaibigan. Syempre, magpapahuli pa ba 'ko?
"Kakatawag lang niya at sinabing pasakay na daw sila ng taxi. Balak ko nga sana silang ipasundo, pero tumanggi naman siya at sinabing kaya naman daw niyang umuwi." sagot ni tita
Tumango na lang ako saka ngumiti. "Okay po, hihintayin ko na lang po siya—"
"Tita? Tawag po kayo ni Mom sa kusina."
Nangunot na lamang ang noo ko nang biglang sumulpot ang lalaking 'to at sumabat sa usapan nam
CHAPTER TWENTY-eightCELINE's POINT of VIEW"Welcome back, sweetie." bati sakin ni Mom pagkapasok ko sa dining at kaagad akong niyakap.As if naman ang tagal naming nawalay sa isa't isa. Psh"What about me, tita?" dinig kong sabi ni Stace dahilan para mapahiwalay ako ng yakap kay Mom. "You should welcome me also kasi I'm a balik-bayan just like my friend Celina."Napa-roll eyes na lang ako nang marinig ko na naman ang tawag niya sakin. Ewan ko kung anong problema niya sa pangalan ko at ginawang Celina and Celine. Eh, kung gawin ko kayang Isteysey ang pangalan niyang Stace? Psh."O siya, welcome back Celine's friend." bati ni Mom sa kasama ko at nagyakapan din silang dalawa na para bang nasa isang teleserye sa sobrang galing umakting. Sana okay lang sila. Tch"Mas lalo kang gumanda noong huli tayong nagkita,"Napabaling
CHAPTER TWENTY-nineCELINE's POINT of VIEW"What did you say?"His eyebrows furrowed and looked at me—I can't exactly read his expression right now."Are you deaf? Do I need to repeat myself for you to hear and be able to comprehend what I just said?"Ipinatong ko sa mesa ang hawak kong baso saka nakahalukipkip siyang tinitigan. Napasinghap pa ako sabay iwas ng tingin at muling tumitig sa kanya para sagutin siya. "Ayaw ko sa tono ng pananalita mo," prangka kong sabi sa kanya. "At ayaw ko din na dinidiktahan ako—""Hindi kita dinidiktahan," angal niya. "Pinapaalala ko lang sayo kung gaano ka katagal na nawala." puno ng panunumbat niyang usal na nakapagpainis sakin.Ano ba ang problema niya? Ang ganda ng bungad ko sa kanya kanina tapos ganito ang igaganti niya sakin ngayon? May sayad ba siya? O talagang gusto niya lang makipag-awa
CHAPTER THIRTYCELINE's POINT of VIEW"Did you enjoy our day?" tanong sakin ni Xander pagkatapos niya akong ipaghiwa ng steak. Nilagay niya ito sa harap ko at ang nasa plate niya naman ang hinihiwa niya ngayon.Katatapos lang namin gumala sa kung saan man namin trip puntahan, and we decided na mag-dinner after ng mahaba-habang kalokohan."Oo naman.""Siguro next month ulit tayo magkikita.""Alam ko na 'yon," sabi ko dahil makailang beses na niyang sinabi sakin 'yan kahit na noong nasa Auckland pa lang kami. "Pero baka naman gusto mong agahan ang—"napahinto ako at bumaling sa cellphone ko nang bigla itong mag-ring.Balak ko na lang sana balewalain at i-decline ang tawag kahit hindi ko pa naman nakikita ang caller ID pero umiling si Xander at tinuro ang cellphone ko sa pamamagitan ng pag-nguso niya."Sagutin m
CHAPTER THIRTY-oneCELINE's POINT of VIEW"I was expecting na tayong apat lang nila Kathy ang magdi-dinner ngayon." pabulong kong sambit kay Meg at naupo sa bakanteng upuan na nasa tabi niya.Totoo naman e, ang sabi niya magdi-dinner lang kami kasama sina Kathy. 'yon pa naman ang sinabi ko kay Xander."Ano ka ba? Sinabi ko naman sayo kahapon na magpapa-schedule ako kay Blake ng dinner with the gang." sagot niya sakin dahilan para mapangiwi ako."Pero sabi mo 'yong boyfriend—wait!" napatigil ako nang mag-sink in sakin ang sinabi niya. Napatakip pa ako sa bibig ko saka muling nagsalita. "Is Blake your boyfriend?""Kabet niya si Blake, to be exact." singit ni Yuri kaya napating
CHAPTER THIRTY-twoCELINE's POINT of VIEWNapabalikwas ako ng bangon nang marinig ko ang magkasunod na katok sa pinto ng kwarto ko.Argh! iritable kong usal at padabog na dumiretso sa pinto."Sweetie, may ipapakuha nga pala sana ako sayo." Nakangiting bungad ni Mom sakin pagkabukas ko ng pinto.I looked at her using my bored-look but I still manage to answer her with full of respect. "Ano po 'yon?"Kung hindi ko lang to nanay, malamang kanina pa ako nag-aalburuto dito sa galit dahil sa paggising sakin kahit na inaantok pa ko."Gusto ko sanang ipakuha sayo ang hiningi kong bulaklak sa mommy ni Drake." Nakangiti pa din siya na para bang daig pa ang taong nanalo sa lotto sa sobrang lapad ng ngiti niya.Seryoso ba siya? At talagang hindi man lang niya tinanong kung papayag ba ako o hindi sa pabor niya.
Chapter Thirty-threeCELINE’s POINT of VIEWPadabog kong isinara ang pinto ng kwarto ko pagkarating ko dito sa bahay. Pabagsak akong humiga sa kama at isinubsob ang mukha ko sa kama. Masyado ako nas-stress dahil sa nakita ko na naman ang lalaking ‘yon. Kahapon pa ako naiinis sa tuwing naririnig ang pangalan niya, tapos pati ba naman ngayon? Umagang-umaga, pero sirang-sira na kaagad ang araw ko.“Sweetie? Nakauwi ka na ba?” dinig kong sambit ni Mom sa labas ng kwarto habang makailang kumakakatok sa pintuan. “How was your Aunt Donna?” sunod niyang tanong.“I’m not on my greatest mood para kausapin ka,” sagot ko saka napadapa at kinuha ang unan at isinalampak ito sa aking mukha.Ayoko lan
Chapter Thirty-fourCELINE’s POINT of VIEW“Sigurado ka bang hindi ka umiyak?”Makailang beses na tanong sa akin ni Tyron magmula noong sinundo niya ako sa bahay. Makailang beses naman akong tumanggi sa paratang niya, pero tila hindi pa din siya kumbinsido.“Sino ba ang nagpaiyak sa’yo? Namamaga ang mata mo,” usal niya, pero hindi na ako nag-abala pang sumagot at ipinagpatuloy na lang ang pagkain dahil ayokong mapunta pa sa kung saan ang usapan na’to.Wala naman sana sa plano ko ang sumama sa kanya ngayong gabi for dinner after ng nangyari kanina samin Mom. I just want to unwind myself, ayoko din na makita ngayon si Mom dahil baka maulit na naman ang sagutan namin kanina.“Ngiti naman diyan. Namamaga na nga ang mata mo, tapos nakabusangot ka pa.” natatawang sambit nito sabay pisil sa pisngi ko at inarko ito
Chapter Thirty-fiveCELINE's POINT of VIEW"Thanks for tonight," I said to Tyron while unbuckling my seatbelt.Pasado alas diyes na ng gabi at inihatid ako ni Tyron all the way dito sa bahay. Tumambay lang kami kanina after naming mag-dinner, tapos umuwi din kaagad dahil may trabaho pa siya bukas."Siyanga pala, birthday na ni Drake sa susunod na linggo. Anong plano mo?"I move my gaze to Tyron and slowly forming my perfectly shape brow into an arc. "Anong plano ko?" pag-uulit ko gamit ang pinakamataray kong boses.Kailangan pala dapat may plano para sa birthday ng lalaking 'yon? Bakit hindi man lang ako na-informed?"Huwag mong sabihing wala kang gagawin? Kahit sa birthday ka na lang niya bumawi, ayos na 'yon." tila nanunuyong usal niya sakin.Anong gusto niya? Magpapa-surprise party ako? Tapos magpapalagay ako ng maraming c