Chapter Twenty Two

CHAPTER TWENTY-TWO

CELINE's POINT of VIEW

"How's your day?" tanong ni Mom sakin

Kasalukuyan kaming kumakain sa dining at hindi ko maiwasang mapayuko nang sagutin ko ang tanong niya. "It's fine. As usual." 

I am broken, mom. Gusto ko sanang sabihin 'yan sa kanya, kaso ayaw ko naman ang mag-alala siya. Abala sila ni Dad sa trabaho at ayaw kong dumagdag pa sa pagod na nararamdaman nila.

"May problema ka ba?" 

Napaangat ako ng tingin nang marinig ko si Dad na nagsalita. "Wala naman po." pilit ang ngiti kong sagot.

Itinuon ko na lang ang atensyon ko sa pagkaing nakahain sa hapag saka muling kinain ang nasa plato ko. Hindi ito ang oras para mag-drama na naman dahil nandito ang parents ko lalo pa't nasa hapag kami. Minsan lang ako umuwi dito sa bahay and I should cherished being with them rather than thinking of how broken I am. 

 <