Home / Romance / Fated Play / CHAPTER 4

Share

CHAPTER 4

Author: LROA_26
last update Last Updated: 2024-02-24 14:41:01

TILA hangin ang galaw nito sa sobrang bilis. Nakita ko na lamang ang sariling nasa loob ng bisig niya.

“What the! Shut up. I’m not a ghost!” My eyes widened. Panic filled my system as I struggle to get freed from him.

“It’s me, Remmington! Calm down!” I can’t!

Kung kanina ay natakot ako sa multo, ngayon naman ay sa kaniya na! How can I calm down now that he is holding me?! Bigla ay pumasok sa isipan ko ang nakita sa telebisyon. The news about the woman named Rosey Buenaflor made my whole body trembled in fear. Hinila ko ang kamay niya paalis sa bibig ko at nagtagumpay naman ako.

“Get off of me! –” He immediately covered my mouth again when I started shouting.

“I will, but you have to calm down. Don’t shout, okay?” At tulad ng sabi niya ay mabilis niya akong binitawan dahilan para lumayo ako kaagad.

I just realized then that the reason his face was white was because of the facemask he is wearing. Now that he is close to me, I saw that the white dress I thought the ghost was wearing earlier was a white robe.

“Damn… mansyon ko ito pero bakit parang natrato akong magnanakaw bigla? And a ghost? Are ghosts even real?” Ayan na naman siya. He is insulting me again with his words.

“It wasn’t my fault that you sneak in behind me—”

“Whoa there, woman. Hold your horses. Me? Sneak in? This is my mansion. And I didn’t sneak in because I own everything that is in here. Hindi ko kasalanan na masiyado kang matatakutin. Kung pinailaw mo sana ang kusina ay sana hindi ka bigla na lang manggigising ng mga tao dahil nakakita ka ng multo.” It was dark, but I can clearly imagine him smirking at me.

“I didn’t heard your footsteps. Sinong hindi matatakot sa iyo?” balik kong sagot sa kaniya.

He suddenly clap his hands twice, and light illuminated the whole area. Nilingon niya ako at tinignan ulit mula ulo hanggang paa.

“That’s how I walk.” And then he started walking towards the refrigerator. I pursed my lips when I realized what he said was right. When he walks, there is no sounds of a foot walking. Like he is walking in the air.

“So, why are you here in the middle of the night holding a knife? Are you planning to murder someone?” baling niya sa akin pagkatapos niyang kumuha ng malamig na tubig sa ref.

I gulped. Well, I want a knife for protection. I couldn’t sleep properly thinking of what I saw earlier, so I thought that maybe hiding a knife under my pillow will somehow make me feel better.

Pero hindi ko puwedeng sabihin sa kaniya ito.

“I-I’m hungry… I woke up from a dream. In the dream, I was eating some ramen. You know, it really looks delicious because it was Naruto eating it—”

“Who’s Naruto? Your boyfriend?” He leaned his back on the refrigerator while raising his brows at me.

“He is a character from an Anime. You know, Haikyuu? It’s very famous these days because they just released a movie in Japan and I…” I can’t tell him I went there. I made a sad face. “I couldn’t watch it yet, because the movie is not release here in the Philippines. I need to wait for three to four months and isn’t that sad? Kaya ako nandito. Gusto kong kumain pagkatapos ng panaginip ko kasi nalungkot ako bigla…” dagdag ko sa mahinang boses.

I don’t know if it made sense. Just buy my excuse, damn it!

“You are good at speaking in English. Did you study?” I wanna go home.

Hindi ko matignan si Remmington ng diretso sa mata. Pakiramdam ko ay malalaman niyang nagsisinungaling lang ako.

“Y-Yeah. I studied BS Education Major in English. Hindi nga lang umabot ng fourth year. I need to stop because we lack the capability to finance my studies in college. Pero ayos lang naman kasi nakita kong umayos din ang buhay nina Mama noong tumigil ako sa pag-aaral,” sagot ko sa kaniya bago tumalikod para kunin ang naihulog kong kutsilyo kanina.

Pumunta ako sa sink para hugasan iyon. Akmang ibabalik ko na ang kutsilyo sa pinaglagyan nito nang magsalita ulit si Remmington na ikinaigtad ko.

“Aren’t you going to cook ramen?” he asked. Doon na talaga ako napatitig sa mga mata niya. His brown orbs were staring into me so much, I couldn’t make myself look away.

“A-Ano… hindi ba biglaan kang sumulpot?” tanong ko.

“Yes, I did. And you got scared and called me a ghost. And so on… so?” Ngumiwi ako.

“Noong nagising ako ay medyo wala pa ako sa sarili. I-I think it was because I’m half asleep, but when you came and I got scared – you just woke me up completely. Tapos naalala ko na hindi pala ako marunong… magluto…”

Hinintay ko ang reaksyon niya. He stared at me for a second, and then he look away. He covered his mouth using the back of his hand as he chuckled to himself. Ramdam ko bigla ang pamumula ng pisngi ko. This is my first time embarrassing myself in front of someone.

At sa harap pa talaga ng lalaking ito.

Nang muli siyang humarap sa akin ay namumula na ang mestizo niyang mukha. Basa pa ang gilid ng mata niya dahil sa pagtawa na halos ikinasimangot ko.

“Can’t you asked one of your Anime character to cook for you?” he asked, and I finally frowned.

“Alis na ako, Sir,” sagot ko pabalik at mabilis na tumalikod pero hinawakan nito ang pulso ko.

Napakurap-kurap ako at naramdaman ang biglaang pagtibok ng puso ko.

“I’m just kidding. Well, you just got lucky because I know how to cook. So, do you still want some ramen? Oh, wait. I’m not accepting no, since you really have to eat ramen. I don’t know how to comfort sad people, so let’s deal with that. Shall we?” Gamit ang libre niyang kamay ay inilahad niya sa akin ang stool sa kitchen.

Muli akong napalunok. I am supposed to avoid him. Now, what am I doing? Why am I hanging out with him at the kitchen in the middle of the night?

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Fated Play   CHAPTER 53

    “WILLIAM!” masaya kong bati sa taong nasa kabilang linya. I swallowed the huge lump in my throat as I keep a smile in my face. Natatakot ako na kapag binura ko ang ngiti sa labi ko ay maramdaman ni William na walang totoo sa mga sasabihin ko ngayon. Ako na nga siguro ang pinakamasamang tao sa mundo para manggamit ng iba, pero si William lang ang kilala kong lalaki na kaya akong hilahin sa kinalulugmukan ko ngayon. Pipilitin ko ang sarili ko para tuluyang mawala sa isipan ko si Remmington. Kung saka-sakali mang nagtagumpay ako sa plano ko ngayon, at tuluyan na akong maging malaya sa kamay ng mga angkan ko ay magpapadala ako ng mensahe kay Remmington para humingi ng tawad sa lahat. Hihingi ako ng tawad sa biglaan kong pagkawala sa buhay niya at sa pagsisinungaling ko sa totoo kong katauhan, pero hindi na ako kailan man babalik pa sa piling niya. I know about the real him now, and yes, I am scared about his existence. But I know Remmington. Hindi niya ako sasaktan, kaya ay hindi ko ri

  • Fated Play   CHAPTER 52

    “VERENA? Ayos ka lang ba?” Nabalik ako sa huwisyo sa naging tanong ni Cove. Puno ng pag-aalala ang mukha nito habang nakatingin sa akin. Napalunok ako. Hindi ko masabi-sabi sa kanila ang totoo. Ayaw kong sabihin at baka masaktan ko si Remmington. I know Remmington is not a good man, but I have feelings for him. Hindi ko kayang makita na masaktan siya. “Cove, hindi ko na kayang gawin ang pinapagawa ninyo sa akin... nakokonsensya ako, Cove. Nakauwi na si William, baka kung anong isipin niya dahil sa trabaho kong ito,” panimula ko habang pilit na itinatago ang totoo kong nararamdaman. Ayaw kong malaman nila ang totoo. Ayaw kong mapansin nila na may mali sa akin, dahil kay Remmington. Kaya bago pa nila makita ang itinatago ko ay ilalayo ko na sila sa baul na iyon. “Sabi ko naman na hindi mo kailangang gawin ang trabahong iyon. Kakausapin ko sila Taite at Brooke. For sure they will understand. I’ll talk to your mother too. Kung magagalit si Tita ay handa akong saluin iyon--” Umiling ak

  • Fated Play   CHAPTER 51: Verena Lacroix

    NAGISING ako sa tabi ni Remmington. Ang mga kamay niya ay nakapulupot sa bewang ko. Nasa loob kami ng kuwarto niya. After what happened in my room, he brought me to his. Lahat ng CCTV niya sa kuwarto ay naka-off dahil ipinagpatuloy naming dalawa ang nasimulan namin sa kuwarto niya. “I’m sorry, Remmington...” bulong ko. Hinaplos ko ang mukha ni Rem bago dahan-dahang inihiwalay ang kamay niya sa katawan ko. His grip tightened on me, but I did my best to escape from his grasp. Hindi ako nagsisi sa nangyari sa pagitan naming dalawa. I was happy that it happened, although the guilt was eating me for making Remmington my other man in the process of falling for him. Pero alam ko sa sarili ko na hindi ko puwedeng ituloy ang kung ano mang mayroon kami. Doing so will only hurt him. Pero gusto kong subukan... gusto kong gawin ang makakaya ko, at baka puwede pala. Habang nagbibihis ay nakuha ng atensyon ko ang cellphone ni Rem na nasa bedside table niya nang umilaw iyon. A message pop out. Mad

  • Fated Play   CHAPTER 50

    HONEY whimpered and moaned loudly when her first orgasm came. Her body was arched at that moment, until it dropped on her bed weakly. “Hindi pa ako tapos, Hon. Don’t sleep on me, okay?” bulong ko sa kaniyang tainga bago inalis ang daliri ko sa loob ng kaniyang pagkababae. Nanghihinang sinilip ako ni Honey nang bumaba ang katawan ko. Umawang ang kaniyang labi ng patakan ko ng halik ang kaniyang puson hanggang sa makarating ako sa gitna ng hita niya. “R-Rem...” she called, her eyes widening at the sudden realization of what I am planning to do. “Relax, Hon. Masarap ang gagawin ko. You’ll like it,” may ngiti sa labing sabi ko sa kaniya. “Hahalikan mo ko riyan? Diyan talaga, Rem?” namumula ang mukha niyang tanong, paos pa ang boses dahil sa kakaungol niya kanina. “I’ll make out with your pussy the way I make out with your mouth, Hon. It’ll be hot,” ngisi ko dahilan para mapalunok siya. “Just relax...” Onti-onti kong pinagapang ang kamay ko sa hita niya. Muling napakapit si Ho

  • Fated Play   CHAPTER 49

    “MAKE love to me... please claim me, Remmington...” bulong ni Honey sa labi ko at muling inangkin ang labi ko. I was too stunned, but the moment I realized what was going on -- I immediately held into her waist to stop her from kissing me. Nagsalubong ang kilay ni Honey sa ginawa ko. While I was looking at her, wide eyes because of her actions. “Y-You are drunk!” saway ko sa kaniya. Hindi naman ito ang kauna-unahan kong pakikipaghalikan. Hindi rin ito ang unang beses na may nag-aya sa aking makipagtalik habang lasing sila, pero hindi ko alam kung bakit pagdating kay Honey ay nagdadalawang-isip ako. Kung bakit iniisip ko muna ang kapakanan niya kaysa sa sarili ko. “Hindi ako lasing!” ganti niya sa akin. Ang iritasyon sa mga mata niya ay klarong-klaro dahil sa ginawa kong pagpigil sa ginawa niya ngayon-ngayon lang. “Lasing ka, Hon. You wouldn’t kiss me or asked me to make love with you if you weren’t drunk,” napailing-iling kong sabi sa kaniya. Alam kong nahalata niya ang pai

  • Fated Play   CHAPTER 48

    “DAHAN-DAHAN lang...” paalala ko kay Honey habang inaalalayan siya papasok sa kuwarto niya. Kumapit sa akin si Honey nang mahigpit dahilan para mapalunok ako. I can’t seem to focus properly, when she’s being clingy around me which doesn’t show when she’s sober. Kung hindi lang siya lasing ngayon ay baka hindi ko na napigilan ang sarili kong angkinin siya. Ang tanging nakakapagpatino lang ata sa sistema ko ngayon ay ang katotohanan na lasing si Honey, at kung sakali mang hawakan ko siya ng higit pa sa gusto ko ng walang permiso niya ay magiging isa ng kasalanan sa akin. Paniguradong hindi ko rin mapapatawad ang sarili ko kung gawin ko man iyon. Honey is the only person that can ruin my control over things, but she is also the only person who makes me wants to control myself more than anything. “Why don’t you take a bath first so you can sober up for a little? Ihahanda ko ang banyo para sa iyo,” suhestyon ko sa kaniya. Binitawan ko siya sa kama niya at agad siyang yumakap sa unan n

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status