GRAYSON
Pasado ala- una na ng umaga nang marating namin ang Agrianthropos. May three-storey mansion akong naipatayo doon, sa tulong ng recruiter ko na si Indigo Magtanggol at malapit kong kaibigan na si na nagpahiram ng helicopter para makarating kami rito. Hindi ko kasi maaaring gamitin ang private plane ko at tiyak na malalagot ako kay Yuri at Lucille, sigurado akong mate-trace nila at susundan ang kinaroroonan ko.
"Kumain ka lang ng kumain diyan, pagkatapos ay maligo ka na at magbihis. Magpahinga ka na rin." aniko matapos kong simsimin ang huling patak ng tsaa na nasa tasa ko.
"Bakit mo ito ginagawa? Bakit mo ako tinutulungan?" aniya habang diretsong nakatingin sa akin.
"Dapat ba hinayaan na lang kita na gahasain ng 'yon?" Ito ang namutawi sa aking bibig matapos kong ibaba ang tasa.
"Hindi mo naman ako kakilala o k-kaanu-ano—" I cut her off.
"Just say thank you and be it." Malamig kong sambit.
"Anong kapalit? K-Katawan ko ba? P-Pera? Ano?"
"Mahirap bang sabihin ang salitang "salamat" sa taong nagligtas ng buhay mo? Una sa lahat , hindi ko kailangan ng pera. Marami ako niyan, hindi mabilang. Pangalawa, kung katawan mo lang pala ang ipambabayad mo ay huwag na. Wala rin akong ipinagkaiba sa Lance na 'yon kung gano'n." Seryosong saad ko.
"Salamat, salamat sa pagtulong mo sa akin."
"Eat, wash yourself, then rest. It seems like you haven't sleep for days. Nasa second floor ang magging kwarto mo, pangatlong pintuan."
"Seventy-two hours na akong naka-duty, sinapo ko kasi si Banoy. May sakit 'yong anak niya kaya ako muna ang dumuty para sa kaniya." sanaysay niya habang nag-sslice ng steak.
"Sa ginagawa mong iyan ikaw na ang magkakasakit. Sige na, if you need anything. Nasa third floor lang ako." aniko at tinalikuran siya. I was about to leave when I heard her voice.
"Ako si Eriza Sagrado Yza na lang ang itawag mo sa akin. Ikaw, a-anong pangalan mo?" tanong niya.
"Gray, Grayson Fiumara." tugon ko nang harapin siyang muli.
"Fiumara? Grayson Fiumara? T-Teka... ikaw 'yon. Ikaw 'yong owner ng Fiumara Scent? Tama ba ako?" Namilog ang kaniyang mga mata, halatang nagulat siya sa sinambit ko.
"Yeah but never mind about it. Kumain ka na lang."
"S-Sabayan mo ako, puwede? H-Hindi kasi ako sanay kumain mag-isa e, usually I'm with my friends or co-workers. " Pag-iimbita niya.
"Hindi ako sanay kumain nang may kasabay."
"P-Pero sayang naman 'tong mga nakahain, ang dami-dami. Hindi ko kayang ubusin 'to lahat."
"Throw it away, wala na rin naman kakain. Again, if you need something. I am just in my room." Muli ko siyang tinalikuran at nagmamadaling nilisan ang dining area.
Mabilis kong tinungo ang hagdan paakyat sa third floor kung nasaan ang kwarto. Nang maisara ko ang pinto ng bedroom ay isa-isa ko nang tinanggal ang mga suot ko, bahala kung saang parte sila ng kwarto mapunta. Ang gusto ko ngayon ay maligo at malinis ang katawan ko.
I smell like shit, given the fact that I am the owner of one of the most aromatic perfume scent. How ironic, right?
Seeing her for the first time bring shivers to my spine, I really thought that she is an alpha-female that can bring any male down. Not until, this Lance thing happened where in she shows his vulnerable side.
Tama si Mama, everyone with the dark aura has this fragile side where their deeper and hidden secret hide.
I wonder, what's on Yza's mind right now.
After what happened, earlier. Sigurado ako na magko-cause ng trauma 'yon sa kaniya.
I mean, kung titignan. Mukhang wala lang sa kaniya na makitang naliligo sa sariling dugo 'yong hayop na Lance na 'yon but deep inside. I know she was hiding something.
After rinsing, skin care routine naman ang pinagtuunan ko ng pansin— with shaving of course. I'm a businessman, I need to be and look presentable.
"Ubos na pala," sambit ko nang wala nang lumalabas na moisturiser mula sa bote kahit anong taktak ko.
Napagpasyahan ko na lumabas ng bathroom para kumuha ng stocks sa drawer ko. Ang alam ko ay kabibili ko lang at mayroon pa akong pang- refill.
Nagtapis lang ako ng tuwalya, maayos kong hinigpitan ang pagkakatali ng towel sa beywang ko. Mahirap na, kahit naman nasa baba si Yza ay maaari pa rin siya na pumunta dito.
After finishing my routine ay nagbihis lang ako ng puting t-shirt at shorts. Hindi ako sanay na may damit kapag natutulog pero kailangan dahil may kasama akong babae ngayon sa bahay. 'Yon ang turo sa akin ni Mama, part 'yon ng pag-respeto ko sa isang babae.
Mamatay tao na may respeto? Yeah, that's me.
Wala akong masyadong magawa kaya naman kumuha ako ng libro at nagbasa-basa. The Daily Stoic ang pamagat ng libro na binabasa ko, paborito iyon ng Lolo ko. Isa ang librong 'yon sa mga ipinamana niha na handa kong ipagdamot kaninoman.
Hindi pa man ako nakakapangalahati sa ika- 120 na pahinang binabasa ko ay agad na akong na-distract ng mga katok mula sa pintuan.
"Come in," aniko.
Unti-unting bumukas ang pinto nang sabihin ko 'yon, iniluwa nito ang napakagandang si Yza. She was wearing a silk top and pajama. May hawak din siyang serving tray.
"Hey gorgeous," hindi ko napigilan ang mga salitang iyon na mamutawi sa bibig ko.
E sa maganda naman talaga siya. Anong gagawin ko?
"S-Sir Gray, dinalan po kita ng juice at cake. B-Baka po kasi nagugutom ka, kanina ka po kasi hindi kumakain. Pasensya na po at ginalaw ko na po ang mga gamit ninyo."
"No it's fine, thank you. Hindi ka na sana nag-abala pa." Bumangon ako mula sa kama saka ko isinuot ang tsinelas ko at tumayo. "Give me that," aniko. Agad niya naman na iniabot sa akin ang tray.
"Hindi ko po kasi alam kung paano ko kayo mababayaran e. Malaki po ang utang na loob ko, sa'yo." Her tone makes me wanna ravish here.
So sweet and kind off— seducting.
I can't help but to gulp, twice. Hindi ko na siya matignan nang diretso, I feel... aroused.
"Hindi mo naman kailangan na bumawi, sapat na sa akin na safe ka. Come here and have a seat." wika ko habang tinutungo ang mini-salas ko sa bedroom. "Anyway, you look good with your clothes."
Agad kong ipinatong ang tray na dala-dala niya sa may coffee table, hinintay ko na muna siya na maka-upo sa mahabang sofa bago ako naupo sa tabi niya.
"Sir, maraming salamat po. Sa ginawa ninyong kanina, alam ninyo po na tuwang-tuwa ako dahil sa wakas ay mababayaran na ang pagkamatay ng Kuya ko." Her voice was shaking terribly.
"What do you mean?"
"M-Malaking tinik si Lance sa buhay ko, s-sa buhay ng mga kapatid ko. Nang dahil s-sa, sa utang ng tiyahin ko. Ginigipit niya kami, tinatakot, at ginugulo. Dumating, sa point na ipinambayad utang kami ng Tita ko. Kami ni Millie, na-abuso kami. Lance raped my sister, hindi niya kinaya 'yon. Nag-suicide siya dahil sa ginawa ni Lance sa kaniya. Lance did the same to me, he raped me and impregnate me. Dala-dala ko ngayon 'yong anak ng demonyo. And witnessing his death makes me want to jump out of happiness." tugon niya
She was holding back her tears.
I can't imagine her pain, she looks tough and strong but on the top of it. There's a fragile woman hiding behind her strong eyes and personality.
Upon hearing her confession, masasabi kong deserve talaga mamatay ng demonyong 'yon. This woman's pain is unbearable, hindi ko alam kung paano niya nakakayanan na mag-hold on pa sa lagay niya.
"Everything will be fine, trust me." I murmured as I hug her tight. "It's okay to cry pero dahan-dahan lang, alalahanin mo ang baby mo."
She's pregnant.
She needs proper care, love, and attention.
She's going thru something.
Maaring ito 'yong dahilan kung bakit may weird na itituro ang intuition ko.
Tama lang ang naging desisyon ko na dalhin siya rito, she'll be safe here.
Nanatili akong nakayakap sa kaniya hanggang sa tuluyan siyang makatulog, ilang minuto rin siyang umiiyak at mukhang ang pagkakahimbing na ang naging pahinga niya.
Binuhat ko siya at dinala sa kama, doon na muna siya pansamantala. Ginusto ko na rin na magpahinga kung kaya't matapos ko na kainin ang dala-dala niya ay nahiga na ako at nahimbing sa sofa.
GRAYSONI never thought I'd find myself in a situation like this, sprawled out on a plush bed in a room, surrounded by the subtle scent of roses and scented candle. Jessica's lips are warm against mine, and her fingers trace lazy patterns on my back. The echoes of our recent vows still linger in the air. Sa wakas, kasal na kaming dalawa ni Jessica. She is finally my Mrs. Fiumara.As I deepen the kiss, I can feel the weight of the gold band on my finger, a constant reminder that I am now entertwine with my best friend, now my wife's life."Gray," sambit ni Jessica nang tumigil siya sa paghalik sa mga labi ko. "Hindi pa rin ako makapaniwala na kasal na tayo."I meet her gaze, "Believe it, Jess," I reply in a low tone. "We made it happen."Her fingers play with the buttons of my shirt as she smiles, the warmth reaching her eyes. "I never imagined a life like this, with a mafia guy as my husband."I gave her a half smile. "Well, believe it, Jess. We're in this together now."She leans
GRAYSON"Listen up, gentlemen," sambit ko para kuhanin ang atensyon ng mga tauhan ko. "We've got a new set of merchandise for our esteemed clients. Mr. Wong, Mr. Lee, Mr. Melendes, each order 200 bottles of the latest. Mr. Chu, wants 700 bottles, and Mr. Monreal, an impressive 1,500 bottles. They want it delivered ASAP. Zamir, I'll assigned you to lead the task immediately. Irwin, Dave, Teng, Tim, Arthur, Stef, and Maicu, you handle the bulk orders. Aldi, take care of logistics. The rest of you," I gestured towards those unnamed associates, "make sure every detail is impeccable.""Yes boss!" sabay-sabay nilang sabi."Great," aniko. "I expect all of you to do the job, discreetly." Tumalikod na ako para umalis ngunit nang alis na sana ako ay naulanigan ko ang mga yabag na tila nakasunod sa akin.Nang humarap ako ay si Zamir ang nasa likod ko, iniaabot niya sa akin ang kanyang cellphone. "It's Mr. Jellal Fitzgerald from FG Enterprises, boss. Says it's urgent."I nodded as I get the phone
GRAYSONTinapos ko lang ang isang linggong burol at libing ni Yuri para walang masabi sa akin ang pamilya ko. Sinubukan ko naman na pagluksaan ang kapatid ko, sadyanh hindi ko lang talaga maramdaman na kaluksa-luksa siya. Nasusuklam ako sa ginawa niya, her reason is not justifiable. Surrounded by the whispers of mourning, I couldn't muster an ounce of emotion. No sadness, no remorse. Just emptiness. Yuri's burial was done— swift, like a chapter closed in a book I never wanted to read. Naroon ako, oo, pero hindi para makiramay kung'di para kamuhian siya kahit na bangkay na siya, and sooner ay madedecompose na tulad sa ginawa niya sa mama ko at kay Grace. Ni hindi ko matignan ang walang buhay niyang katawan.She deserves it.Buhay ang kinuha niya kaya buhay niya rin ang siningil ko. Killing my sister was just business, a harsh reality I had accepted. The numbness had become a loyal companion, shielding me from the ghosts of my past. The Fœdus affiliation demanded a certain indiffere
GRAY The chapel's air felt heavy as Jessica and I walked in, eyes shifting towards the mournful gathering. My family, Señora Diana sat solemnly, Enrico with his wife and kids, Angela beside her secretary Chami, and my niece and nephew, Luigi and Nashi. But Melody, Yuri's daughter, was kneeling by the coffin, tears streaming down her face. Depite of it, I feel nothing. "Sit down, Jess," I whispered, guiding her to a seat. Behind Señora Diana and Angela. I took my place beside her, eyes scanning the room. Yuri's betrayal echoed in my mind; the pain, the anger. But today, I wore the mask of grief, concealing the truth that only I and Jessica shared. "Gray," sambit ni Señora Dianan nang lingonin niya ako. "Wala na ang ate mo." "Opo, señora," tipid kong wika. "Hindi ko akalain na magagawa ni Marco 'yon kay Yuri," saad ni Enrico. "Napakasama niyang tao, ipinagkatiwalaan natin siya tapos ganito lang ang isusukli niya." "Enrico, puwede bang manahimik ka na? Marco is already in jail, l
GRAYThe chapel's air felt heavy as Jessica and I walked in, eyes shifting towards the mournful gathering. My family, Señora Diana sat solemnly, Enrico with his wife and kids, Angela beside her secretary Chami, and my niece and nephew, Luigi and Nashi. But Melody, Yuri's daughter, was kneeling by the coffin, tears streaming down her face. Depite of it, I feel nothing."Sit down, Jess," I whispered, guiding her to a seat. Behind Señora Diana and Angela.I took my place beside her, eyes scanning the room. Yuri's betrayal echoed in my mind; the pain, the anger. But today, I wore the mask of grief, concealing the truth that only I and Jessica shared."Gray," sambit ni Señora Dianan nang lingonin niya ako. "Wala na ang ate mo.""Opo, señora," tipid kong wika. "Hindi ko akalain na magagawa ni Marco 'yon kay Yuri," saad ni Enrico. "Napakasama niyang tao, ipinagkatiwalaan natin siya tapos ganito lang ang isusukli niya.""Enrico, puwede bang manahimik ka na? Marco is already in jail, let the
JESSICA Halos gabi na, wala nang araw sa langit, madilim na ang paligid pero si Gray... hanggang ngayon ay wala pa. Hindi ko maalis sa akin ang mag-alala. kung nadaan na ba siya at kung ano na ba ang ginagawa niya. Ilang beses ko na siyang sinusubukan na tawagan o i-message pero wala, wala siyang sagot. "Jessica, my dear," si Señora Diana, lumapit siya sa akin, may dala siyang isang basong gatas. "Kanina pa kita hinahanap sa loob, nandito ka lang pala. Anong ginagawa mo rito? Bakit nasa labas ka, hija?""Hinhintay ko lang po si Gray," sagot ko. "Hija, napakalamig dito sa labas. You and the baby should be inside," nag-aalalang sambit niya."I just wanted some fresh air," aniko. Naramdaman ko ang pangingilid ng luha ko sa hindi ko malaman na dahilan. "Is everything alright, Jessica?" she inquired, as settled into the chair next to mine, I glanced at the mansion, as if searching for answers among its ornate details. "I don't know, Something feels off..." "Gray us a busy man, J