TWO YEARS LATER:
Annies Pov:
Mga ala-ala ng nakalipas na dalawang taon.
Ang property na sinasabi ni Shiela sa akin ay ang taniman ng strawberry sa baryo Sta. Ynez sa Baguio. May property pala roon na noon pa ipinangalan sa akin ni Dave. Pati pala ang apartment na noon ay tinirhan ko.
Tinanong sa akin ni Marvin kung nais ko bang ipagbili iyon, tutal naman ay sa akin iyon ipingalan ni Dave.
Ngunit tinutulan ko iyon, marami kasing ala-ala na naroon na nais ko pa ring balikan.Sumama sa akin si Shiela hanggang sa Baguio. Dahil nga sa hindi na siya pwedeng bumalik sa kanyang pamilya nang hindi na madamay pa ang mga ito sa magulong buhay ko.
Wala naman daw problema sa pamilya niya kaya okay lang para sa
Dave's pov:Sa loob ng dalawang taon kong pananahimik at pagtatago sa mga sindikatong nagnanais manakit sa pamilya ko. At sa akin na rin ay hindi ako tumigil na gumawa ng paraan para lang makita ko sila. Kahit pa hindi nila alam.Alam kong maraming nangyari sa lumipas na panahon. Lumaki ang anak ko na wala ako at ni hindi ko manlang naipadama sa kanya ang yakap ng isang Ama.Pero masaya ako na ligtas sila. Maaaring sa lugar na iyon ay hindi na sila mahanap ni Don. Fabian. Ang pinuno ng sindikatong nagnanais na mawala ako sa mundo. Lumayo ako sa kanila upang magawa ko ang plano kong maipahuli sa batas ang mga masasama.Mahirap nang magtiwala sa ngayon sa mga sangay ng pulisya. Dahil noon ay nakipag tulungan ako sa kanila, ngunit nalaman ni Don. Fabian ang lahat. Kaya ngayon ay inutusan ko muna ang sarili kong mga tauhan na mag-imbistiga at kapag nakalap na namin ang lahat ng mga tamang impormasyon ay ilalabas ko ang lahat sa media. Gumawa na ak
Annie's POV:Sa isang pang publikong health center ako nagdesisyong magtrabaho bilang isang nurse.Alam kong marami ang nag-iisip bakit dito ko piniling gamitin ang propesyon ko. Dahil alam kong maaari akong matunton ng mga kalaban na gustong manakit sa amin kung sa malaking ospital ako magtatrabaho.At isa pa nais ko ring makatulong sa mga kapwa ko tagarito na kumalinga sa amin no'ng bago pa lamang kami sa lugar na ito.Bagama't noon pa man ay may malaki nang naitutulong ang mga bukirin na tinatamnan ng mga strawberry dito na pagmamay-ari ni Dave, sa mga taong naging mangagawa sa farm na iyon. Kaya naman lubos akong nagpapasalamat kay Dave na dito niya kami dinala. Sa isa sa pinakamalayong lugar sa Baguio. Sa pinakadulo na kami na sakop ng Benguet.Matagal na rin buhat ng makapagtrabaho ako sa isa sa mga ospital sa America. At nang makauwi nga ako rito sa bansa ay hindi na'ko muli pang nakapagtrabaho.Halos tuluyan ko nang makalimutan
Nang gabing iyon ay hindi ako nakatulog sa pag-iisip. Kahit pa nga alam kong kailangan kong umalis ng maaga dahil maaga ang lakad ng bus patungong maynila. Mayroon namang sariling sasakyan kaya hindi na hussle para sa amin ang bumiyahe patungong Maynila.Hindi ko gustong masamain ang nais sabihin ni Mama, kaya lang hindi kaya nang sikmura ko na marinig ang gano'ng bagay. Wala ni katiting manlang sa hinagap ko ang gustong niyang mangyari.Naaalala ko pa nang minsan niyang imungkahi ang bagay na iyon sa akin.Ala-ala:"Anak, kung sakaling mabatid mo na baka hindi na nga magbalik si Dave, bakit hindi ka na magpakasal muli kay Marvin?"Muntik na akong maduwal sa tinurang iyon ni Mama."Ma! Ano bang pinagsasabi mo? Anak ni Dave 'yun ah..." Napapailing akong tumayo sa pagkakaupo ko. Maging si Shiela na naroon ay napalaglag panga rin sa sinabing 'yun ni Mama
Gulat na gulat silang lahat dahil halos makarating na kami sa maynila ng magising ang driver. Kinailangan ko na rin siyang gisingin dahil sa hindi na ako maari pang magmaneho pagdating sa Maynila."Naku! Mabuti at ginising niyo ako!" bulalas ng Driver. Tumayo naman ako matapos kong tapakan ang preno at saka tuluyan nang umalis sa harap ng manibela.Lumakad na ako patungo uli sa kinauupuan ko. "Wow! Miss Annie sa'n mo natutunan ang pagmamaneho? Driver ba tatay mo dati?" tanong ni Chito ang katabi sa upuan.Nginitian ko lang ito. At umupo na ako. Alam kong ilang minuto na lang ay darating na kami sa Santivaniez Hotel. Dasal ko lang na walang makakilala sa akin doon.Kung sabagay ay malaki naman na ang ipinagbago ko. Ang dating hanggang baywang na buhok ko ngayon ay hanggang sa batok ko nalang. Halos magmukha akong tomboy o lalaki sa gupit ko. Pinakulayan ko rin to ng blond kaya naman medyo lumayo
Matapos ang conference na halos wala siyang naunawaan dahil sa lumilipad ang isipan niya. Mabuti na lang at more on lecture ang nangyari kanina. Tinalakay lang naman ang mga pangpinansiyal na bahagi ng bawat health center at pampublikong hospital, kung paano makakakuha ng maayos na suply pang medisina at kung paano naman ikukunsumo ito. Sinabi rin na kung may mga pribadong tao na maaring makatulong sa mga ganitong establishment. "Guys na sa'kin na yung mga susi ng room na pag tse-check in -an natin," sabi ni Sir Adrian sa amin. "Well three rooms para sa girls, at two rooms lang para sa'ting mga boys." Lumakad na ito pagkasabi sa amin upang sumunod naman kaming lahat. Kaya lang ay mabilis akong nagsabi, "Sir, hindi na po ako dito mag-stay," Napalingon naman silang lahat, at si Erika na nakataas pa ang kilay. "Ay nako...umarte na naman," "Hindi ako umaarte, may apartment po yung friend ko at gusto niya na dun muna ako,"
Mahigpit at madiin ang bawat galaw na pinapakawalan ni Dave sa akin. At iyon ay lalong nagpapahiwatig ng kanyang pagmamahal. Alam kong ibinubuhos niya ang lahat ng kanyang lakas upang mapaligaya namin ang aming mga sarili sa isang tila nakaw na sandali. Alam naming maaring bukas ay hindi na naman namin makasama ang isa't isa."Dave! I love you! Please don't leave me!" sabi ko habang mahigpit paring nakakapit ang aking mga braso sa kanyang leeg."Oh! Annie, I love you more!" sabi ni Dave na punong puno ng emosyon. Habang patuloy na binabayo ang aking pagkababae. Mabilis! At pabilis nang pabilis!Binura ng mga sandaling iyon ang lahat ng takot ko, pag-aalala, kalungkutan at sama ng loob sa dalawang taong pagkawala niya. At ang katotohanang siya lamang ang minamahal ko at wala nang iba ang muling kong mahigpit na panghahawakan.Nabawi ng mga oras na iyon ang aming matagal na paghihiwalay.Ang pag-ibig namin sa isa't isa ay aming muling binuhay sa loob
Umaga na nang magising ako. Hinanap ng mga mata ko si Dave. Ngunit isang sulat sa ibabaw ng lamesita ang nakita ko at binasa."Mahal kong Annie, patawarin mo sana ako dahil umalis ako ng hindi na naman nagpapaalam, sanay maunawaan mo ako. Mahal na mahal ko kayo sana ay mahintay mo ako at magkasama-sama na tayo. Mahal ko kayo mag-iingat ka. Dave."Mabilis na tumulo ang mga luha ko. Nailagay ko ang liham niya sa dibdib ko dahil sa labis na pag-aalala. Si Dave mas pinili niyang magsakripisyo na hindi kami makasama para sa ikabubuti ng lahat. Mas pinili niyang iwan ako at sumuong sa isang problemang hindi niya alam kung makakaligtas pa siya o papapahamak sa huli. Ang kabutihan ng puso ni Dave ang nagiging dahilan ng kapahamakan niya pero ito rin ang dahilan kung bakit mas lalo ko pa siyang minahal. At ang karanasan ko sa kanya kagabi ay isa nanaman sa mga ala-ala na pang hahawakan ko sa puso ko."I love you Dave, at w
"Kam ideš (saan kayo pupunta)?" sabi nito sabay hawak sa braso ko. Masama ang tingin nito sa akin. "uzavreli sme dohodu, takže musíme ísť (we closed the deal, so we have to go)," sagot ko naman na gamit ang kanilang wika. Mabuti na lang at bilang negosyante ay halos aralin ko na ang lahat wika. "Did you understand our language? And yet you can speak to." Napangiti at hindi makapaniwala ang lalaking kanina lang ay tila naghihinala sa amin. "Okay, I'm just impressed. You know what ? I'm just believe that you are a true investor," sabi pa nito na sa wikang ingles na nagsalita. "O! Thanks, so we can go now, we have a lot of experience here and I'm just enjoying my time with here," sabi kong muli na hindi pa rin nagpahalata. Makalipas ang ilang sandali at lulan na kami ng aming Van. Lahat kami ay kapawa mga nakahinga. Agad akong nagradyo sa mga team ko na ng mga oras na iyon ay nasa isang