CHAPTER 5

NAGMAMADALING kumilos naman ako ng mapansing 7 na ng umaga. Muntikan ko ng makalimutan na ngayon ang araw kung saan ay magsisimula na ako sa aking trabaho.

Iniwan ko muna saglit si baby primo sa crib nito na hanggang ngayon ay tulog parin. Mabuti at tulog pa ito ng maisagawa ko ng maayos ang mga ritwal ko bago lumabas ng kwarto.

Matapos ang mabilisang pag aayos sa sarili ay agad kong kinuha ang stroller nito at agad na inilagay si baby primo roon. Sa pag lipat ko sa kanya ay agad na nagmulat ang mga mata nito, napakagandang pagmasdan ito.

"Magandang araw mahal ko!" Masayang bati ko rito dahilan para ngumiti ito pabalik sakin.

"Behave ka dapat ngayon hmm? Para makapag trabaho si mama ng maayos ok?" Pagkausap ko dito na ikina tawa nito. Tunay ngang napakasaya ng umaga kapag nakikita mo sa pagmulat ng iyong mga mata ang taong gusto mong makasama.

Bitbit ang stroller ay pumunta kami sa kusina kung saan naroroon na sila manang na ngayon ay naghahanda na sa kanya kanyang gawain.

"Oh. Buti at bumaba kana rain. Pwede bang ikaw muna ang mag grocery ngayon? Medyo marami rami kasing gagawin ngayon, e." Bungad sakin ni manang Cecilia pagkapasok na pagkapasok ko.

"Sige po, asan po ba ang listahan ng bilihin?" Habang tinatanong ko ito ay inaayos ko naman si baby primo na inilalagay ko sa aking dibdib habang si manang ay kinuha ang listahan.

"Eto, at bago ka palang ay magpasama ka kay kuya jobert mo. Siya na ang bahalang maghatid sayo ah, o siya sige na at baka dumating na si sir kasama ang bisita nito." Nagmamadaling sambit nito kaya agad naman akong nagtungo sa garahe. Doon ay natagpuan ko si kuya jobert na nakatayo sa tabi ng kotse, agad naman akong dinaluhan nito.

"Ikaw pala rain. Jobert nga pala, ako ang inatasang mag-drive para sayo ngayon." Mukha namang friendly si kuya.

"Ah, sabi po pala ni manang sa grocery daw po ang punta natin. Magmadali daw kasi paparating na daw ang mga bisita ni sir."

Agad naman ako nitong inalalayan na makapasok sa loob kasama mga gamit. Pinaandar na nito ang sasakyan nang bigla itong magsalita.

"Ang cute cute naman ng baby mo, rain." Tila nagigiliw na sabi nito matapos sulyapan kami nito sa salamin ng sasakyan.

Nginitian ko naman ito sabay tingin at haplos sa ulo ni baby primo. "Salamat." Tanging na sambit ko.

"Nasaan ang daddy niyan? Siguradong gwapo iyon kasing gwapo ng anak nyo." Naku! Kuya tama ka nga pero antipatiko naman iyon! Isang napakalaking hudas niyon!

Pilit ang ngiti ko dito matapos tumingin ulit nito samin. " Mukhang maging mana sa daddy yan. Kay gwapong bata, at mukhang napaka seryosong tao." Naman kuya! Hindi ako papayag na maging katulad nito ang ama, isang napakalaking walang hiya ang ama nito. Unti unti naman akong nilukob ng pagkairita dahil sa mga tanong nito.

Ngunit diko iyon pinahalata, pero mukhang napansin naman nito ang mukha kong naiirita kaya tumahimik na ito. Nasa kalagitnaan kami ng pagbyahe ng mag ring ang aking telepono.

Doc casipino calling...

Hala! Nakalimutan kong sabihin kay doktora na hihinto na ako sa pagkuha ng mga exercise para sa aking therapy. Agad ko naman ito na sinagot.

"Doc? I'm sorry at ngayon ko lang naalala na may therapy pa pala ako sayo." Rinig ko ang pag buntung hininga nito.

"Scarlett Rain, nasaan ka ba? at bakit hindi kita makontak? " Dama ko ang pag aalala nito para sa aking kalagayan. Napangiti ako, hindi ko ipapagkaila na namiss ko ang boses nito .

" Ahm, doc. Wala na po ako riyan, nasa isang malayong lugar napo ako ngayon nakatira. " Unti unting humina ang aking boses.

"What!? Why didn't you tell me that earlier? Oh my gosh! How about our sessions? Your still not fully healed!"

I maybe I am, but what can I do? I have to do this. I have to do this alone. The process of healing does not end when the wounds are no longer visible. It ends when the wounds no longer ache.

"Doktora casipino, I think I can heal myself. " Sambit ko habang tinititigan ang anak na ngayon ay nakatingin sakin. It's for my baby's safety. I have to be better version of myself for my baby.

" How do you say so? Rain. Are you really sure you can?"

"Yes, I can."

" What makes you think that?"

"It's for my baby doc. I have to be a better version of myself for my son, so I can protect him." My doctor doesn't know about me having a kid so, as I expected I heard a load gasp from her.

"Really!? That's good news! I... I didn't know you have a baby Scarlett Rain. But anyway, I'm happy for you. I hope your doing well in there, for now bye and take good care of yourself and your son."

Pamamaalam nito. Nang matapos ang pag uusap na iyon ay saka ko lang napansin na may butil ng luha na umalpas mula sa aking mata.

"Okay ka lang Rain? Kanina ko pang napapansin na parang nasasaktan ka. Lalo na nung may nahulog na luha sa iyong mga mata kanina." Concern na tanong nito sakin kaya agad kong pinunasan ang aking pisngi at nginitian ito.

"Ayos lang po ako. Malapit na po ba tayo?" Biglang tanong ko rito ng maalala ko na kailangan ko palang magmadali sa pamimili ng mga kasangkapan para sa lulutuin mamaya.

"Sa katunayan ay nandito na tayo. Hindi ko lang masabi sa iyo kanina sapagkat mukhang mahalaga ang pinag uusapan nyo ng taong kausap mo." Ganon ba ako ka pre occupied kanina? Upang di mamalayan na kanina pa pala kami narito.

"Sige po kuya at ako'y papasok na." Tumango naman ito at hinayaang makalabas ako ng maayos sa kotse.

Papasok na ako sa grocery store ng may biglang mga taong tumatakbo at nagsisigawan palabas. Anong mayron? Bakit sila nagtatakbuhan at nagsisigawan palabas?

"Rain! Halika na! At mukhang may kaguluhan sa loob! May dala ka pang bata." Biglang lumabas si kuya jobert mula sa sasakyan at agad na inakay kami ni baby primo papasok sa loob.

Biglang may nagpaputok ng baril at tinamaan ang kotseng sinasakyan namin ngayon. Sobrang lakas ng pintig ng dibdib ko ngayon lalo na't may hawak hawak ko ang anak ko.

"Sir Hiroshi! " Rinig ko ang natatarantang boses ni kuya jobert habang kausap si sir Hiroshi na biglang tumawag.

"Go home now! Make sure they're ok. Cause if I see them have a scratch on their body your dead! " Sabay kaming napalunok ni kuya jobert ng marinig ang malalim na boses na tila galit na boses nito.

"Y--yes sir!" Nautal na sambit ni kuya jobert kaya agad niyang pinatakbo ang kotse at agad ko namang tiningnan ang anak kong parang wala manlang nangyare.

LUMIPAS ang ilang minuto ay nakarating na kami sa mansyon at sa harap non ay nandoon silang lahat. As in silang lahat, at makikita mo sa mukha nilang lahat na ito'y nag aalala ng matindi.

Kaya pagkababa na pagkababa ko ay agad silang nagsilapitan sakin at agad na sinuri ang aking buong katawan pati narin si baby primo.

"Rain! Okay ka lang ba anak? Hindi kaba nasaktan?" Ani ni manang Cecilia na hawak hawak na ang braso ko.

" Okay lang ba ang apo ko rain hija? Hindi ba kayo nasaktan? Nagalusan?" Si manang creselda naman ang sunod na nagtanong na ngayon ay kinuha na sakin ang si primo na parang walang nangyaring engkwentro kanina.

"O--okay lang kami, hindi naman po kasi kami tuluyang nakapasok ng store." Pagpapaliwanag ko sa kanila at sabay sabay silang nag buntong hininga.

"Everyone. Let's get inside it's dangerous outside." Biglang saad ni sir Hiroshi kaya't lahat kami ay gumayak na papasok ng bahay.

Lahat kami ay naupo sa sala habang karga karga ko na ulit si primo, pito kaming lahat na naririto including me and baby primo.

"Since that accident, I will not allow everyone to go outside again. If there's something that you need just tell me and I'll be the one to handle it." Paliwanag nito. Oo nga't delikado pero siya naman ang maaaring mabiktima.

"Pero sir. Paano po kayo kung ganon? " Lakas loob na tanong ni Kuya jobert.

Tumayo naman si sir Hiroshi at may itinuro sa bandang labas. Doon ay mayroong isang lalaking nakatayo na mukhang alerto pero maloko. Sa nakikita ko .

"See him? He will be the one to protect me when i'm outside. And as of here I already hired people to guard the whole house. So incase that you need to get something from outside you just need to talk to the head of them all. " Mahabang paliwanag nito na nakapag pabawas ng kaba sa aming mga dibdib.

"Hiroshi, iho sino itong binabanggit mong head of them all? " Sambit ni manang Cecilia.

Saglit na tiningnan ni sir Hiroshi si manang at sa pagkumpas ng kamay nito ay may pumasok na isang lalaki he's wearing a black suit. makisig ang pangangatawan. May itsura. Mabait na seryoso ang mukha. With a height of 6'4. At may nakasuksuk na baril sa taligiran nito dahila upang mabalot kami ng kaunting kaba.

"Don't be scared. He's harmless, he won't do anything bad to all of you. He's just like that, so don't worry." Then the tall guy faced us with a poker on his face.

"Agent Clark at your service. If there's something you want that you have to go outside just tell me by using those. " Turo nito sa limang walkie talkie na nasa gilid lang pala namin.

"One of my mans will do it for you. We vow to protect you all from harm. So, rest assured and let us handle it." Yun lamang at agad na senenyasan ni sir Hiroshi si agent Clark.

"So, that settled everything. Everyone can go back to there work and rain you come with me on my office upstairs. We have to talk an important matter. " Umakyat na ito sa ikalawang palapag ng bahay habang ako ay dinumog ng kaba. May mali ba akong nagawa? Kung meron ay ano iyon?

"Iha, Rain. Akin na muna si primo at sumunod kana kay Hiroshi. Mukhang napaka importante ng kailangan niyong pag usapan." Tumango ako at h******n ang nuo ng aking anak bago ito ibigay sa lola nito.

Agad akong nagtungo sa opisina ni sir Hiroshi at doon ay naabutan ko siyang naka upo habang ang mga dulo ng daliri ay magkakadikit-dikit habang seryosong nakatingin sakin. Agad na dumagundong muli ang kaba sa aking dibdib at pilit inaalala kung ank ngaba ang mga maling nagawa ng saganon ay agad akong makapa hingi ng tawad. Ngunit kahit anong pilit ko ay wala talaga akong maalalang mali na nagawa ko.

"Have a seat, Rain." Naupo naman ako sa itinuro nitong bangko na nasa harap lamang ng kanyang lamesa.

"Ano ho bang kailangan nating pag usapan sir?" Tanong ko rito habang ini deretso ang aking mga likod na pilit yumo-yuko.

"I had investigated you. And I find something unusual Ms. Rain. So if you want to stay here as my maid answer all of my questions." Napalunok naman ako ng sabihin niya yun. Anong nalaman nito?

"Rain. Ikaw ay umalis ng lugar noon at nawala ng mahigit isang taon, tama? " Muli akong napalunok sa tanong nito. Pero sa huli ay tumango ako.

"At pagbalik mo ay mayroon ka nang anak na dala dala tama?" Muli, ako ay tumango.

"Pero ang bata na nasa iyo ay week old palang. Kaya impossible magkaroon ka ng anak dahil bumalik ka ng hindi nagagalaw simula ng pagpunta mo roon. So tell me the truth." Agad ginapang ng mga daga ang aking dibdib sa kaba.

"Is that baby is yours?" Tuluyan ng napigti ang aking hininga ng sambitin nito ang tanong na iyon.

"He's.... He's mine. Maybe not by blood, but for my heart he is mine." Tama. Diko man siya kadugo pero sa puso ko't isip ko ay anak ko ito.

Kita ko ang bahagyang pag awang ng labi nito. Tila hindi inaasahan ang aking sasabihin.

"Now, who's the father of your child? Then." Should I tell?

"Is it Braxton Bailey Smith?" Tuluyan na akong nubusan ng dugo nang banggitin nito ang ngalan ng lalaki. Napayuko ako at hindi ko alam kung paano ito sasagutin.

"Based on your reaction he is the father of that child. Now, what's the relationship between of the mother's child and you? How did you know that Braxton is the father of that child if you haven't met this woman?" Ako ay natigalgal sa mga tanong nito. Hindi ko pwedeng sabihin ang nalalaman ko dahil kailangan kong protektahan ang anak ko.

Kaya't matapang ko itong tiningnan sa mata.

"Kahit ano pang itanong mo ay hinding hindi ko sasabihin sa iyo ang mga nalalaman ko kung ang kapalit naman nito ay ang kaligtasan ng anak ko!" Nangingining ang mga labing sambit ko rito. Ramdam na ramdam ko narin ang tension na pumapalibot sa buong kwarto na ito.

Tumayo ito sabay dahan dahan na lumalapit sa kinaka upuan ko bitbit ang seryoso nitong mga mata.

"You don't have to worry about your son's safety. Cause I find out that the accident a while ago is not really an accidental." Nangunot ang nuo ko dahil sa sinabe nito.

"What do you mean? Not accidental? How?" Sunod sunod na tanong ko rito kaya ito ay napa buntung hininga na lamang bago bumalik sa pagkakaupo sa kanyang swivel chair.

"I just find out that the causes of that incident is because of him. Braxton Bailey Smith. I don't know if your ready to hear this so for now, I'll keep it." Why is it because of him? And all of people why him? What's happening?

"Explain please..."

"Braxton Bailey Smith holds a very dangerous works. And because of that you are involved with this situation cause the enemies spotted you days ago carrying a baby. So, the enemies though that the baby your holding is the heir of his." He licked his lower lip before continuing.

"Basically, it's really his. So, now I want to offer you something and I want your answer right away."

"Fine, ano bang offer mo?" Naging iba na ang trato ko rito matapos malaman ang tunay na nangyayari kani kanina lang.

"I want you to trust me. We're gonna leave and then we're gonna hide on my penthouse on New York." New York?! Bakit ang layo naman?

"Why in New York? Napaka layo naman." Kunot nuong tanong ko rito.

"Why New York? Cause Braxton don't know that I have a penthouse in there and he's enemies too. So, it's safe there. " Wait a minute. Does he know Braxton?