Tumakbo si Alex papunta sa lawa nang makita niyang tumalon si Debbie at sinundan siya sa tubig nang walang pagdadalawang isip.
Mabuti na lang at magaling lumangoy si Alex kaya hinawakan niya si Debbie sa kanyang damit at sinubukan niyang lumangoy patungo sa dalampasigan.
“Anong ginagawa mo? Hayaan mo akong mamatay!” sigaw ni Debbie. Pilit siyang kumawala mula sa pagkakahawak ni Alex, ngunit mahigpit itong kumapit at hindi bumitaw. Sa kalaunan, sa matinding pagsisikap, nagawa ni Alex na mahila si Debbie nang ligtas pabalik sa dalampasigan.
Umupo si Debbie sa damuhan sa tabi ng lawa at nagtanong sa malungkot na boses, “Bakit mo ako iniligtas? Bakit hindi mo ako hinayaang mamatay?"
Basang-basa ang buong katawan ni Debbie. Ang kanyang mga damit ay nakakapit nang mahigpit sa kanyang katawan, na binabalangkas ang kanyang maselang pigura at ginagawa siyang lubhang nakakaawa.
"Bakit kita niligtas?" Napabuntong hininga si Alex. Hindi niya talaga maintindiha
“Anong nangyari?” tanong ni Alex. Umakyat ang bola ng galit sa kanyang dibdib.“Wala naman. Ikaw—bakit ka nandito?" sagot ni Debbie. Nakatuon siya sa pagpupunas ng mga sugat gamit ang cotton swab at alcohol, kaya hindi niya napansin nang dumating si Alex. Ibinaba niya ang kanyang ulo at tinakpan ang kanyang mukha gamit ang kanyang mga kamay."Hayaan mo akong makita." Sabi ni Alex sabay upo sa tabi niya. Hinawakan niya ang kamay niya at dahan-dahang hinila pababa. Sa malapitan, ang mga sugat sa mukha ni Debbie ay mas nakakagulat. Dumudugo pa ang isa sa mga hiwa."Sabihin mo sa akin, sino ang gumawa nito sa iyo?" Sumakit ang puso ni Alex nang makita ang mukha nito.“Okay. Ito ay si Maddison Robbins at ang kanyang mga kaibigan. But it's okay, they just nudged me a little—” nahihiyang sabi ni Debbie.“Yung tatlong babae na nang-aasar sayo nung araw na yun sa Beautiful Cuisine diba? Hahanapin ko sila ngayo
Napabuntong-hininga si Alex. Habang naglalakad siya papunta sa desk, aksidente niyang nabangga ang isang babae na kakapasok lang sa opisina.“Ahh. Ingat kayo. Tingnan mo ang ginawa mo. Muntik mo nang matapakan ang bago kong sapatos. Maaari ka bang bumili ng ari-arian mula rito? Seryoso?” Ang babae ay may maikling brown na buhok. Nakasuot siya ng salaming pang-araw, mahabang damit na nakayakap sa katawan, at isang pares ng kristal na sandals na may mataas na takong. Bagama't mukhang nasa mid-thirties na siya, kasing puti ng niyebe ang kanyang nakalantad na mga braso.Sa likod ng babae, may lalaking naka-jeans, white vest, brown na leather sandals, at may bitbit na bag sa ilalim ng braso. Aniya, “Huwag mong sayangin ang iyong oras na makipag-usap sa isang tao na ganoon, baby. Halika at tingnan natin.”Mabilis na lumapit si Darla at masiglang binati ang mag-asawa. Then she glanced at Alex, looking irritated with him."Paumanhin, nagka
Pagkaalis ni Alex, napagtanto ng babaeng naka shades na kabibili pa lang ng paborito niyang villa.Hindi niya napigilang malungkot at napaiyak sa tindahan.Ang pagmamay-ari ng villa sa distrito ng Green Island Garden ay isang simbolo ng katayuan. Ngayon, nawala niya ang pagkakataong iyon.Ang kanyang asawang si Jack Sanders, ay may sakit ding ekspresyon sa mukha. Nasasaktan siya, ngunit alam niyang hindi niya kayang makipagkumpitensya sa kayamanan ni Alex. Alam niyang nanalo si Alex.Noon lang, isa pang babaeng nakasuot ng propesyonal ang pumasok sa opisina ng pagbebenta. Siya ay walang iba kundi ang tiyahin ni Rose Scott, si Sue Bradley."Claire, bakit ka umiiyak?" nag-aalalang tanong niya habang naglalakad papunta sa babaeng naka-daring glasses.Muling napahikbi si Claire nang marinig ang boses ng kanyang hipag. Noong una, ang intensyon niya ay magpakitang-gilas sa harap ni Sue at maliitin siya, ngunit ngayong binili na ni Alex ang villa,
Maya-maya, pinalibutan ni Zara at ng iba pa si Alex na may mapanuksong ngiti sa mga labi.Nag-usap ang grupo sa kanilang mga sarili.“Meron kasing business head ang batang ito. Alam niya na ang mga pumupunta dito ay pawang mga white-collar worker, kaya makakakuha siya ng pera dito."“Mukhang nakahingi siya ng dalawang dolyar ngayon lang. Dalawang dolyar para sa isang tao. Hindi iyon maliit na halaga. Alex, sabihin mo sa akin—magkano ang pera mo ngayon?”Nagpatuloy ang grupo sa mga insulto. Itinuring nilang lahat si Alex na parang pulubi.Tumingin si Zara kay Alex, na kumukuha ng pera na may nahulog sa sahig at naisip, hindi ako nagkamali ng paghusga kay Alex. Lalo siyang lumalala sa mga araw na ito. Naisipan pa niyang humingi ng pera sa ganitong paraan!Sa pag-iisip ng pagsasabwatan sa pagitan niya at ng kanyang pinsan, ang sulok ng bibig ni Zara ay gumulong sa isang malamig na ngiti.Kung ang aking pinsan ay u
Mabilis na nakarating si Zara Fitzgerald at ang iba pa sa parking lot. Pagkatapos ng isang sulyap, nakita nila na si Howard Hamilton ay naglagay ng malalim na dent sa isang Mercedes.Si Alex, na nakatayo sa likuran ng lahat, ay nakasimangot nang makitang ang kotse ni Lucy, na minamaneho niya habang wala ito, ay may ngipin.Ang tanga na Howard! Ipinagyayabang niya ang galing niya sa pagmamaneho noong kumakain kami ngayon lang. Pero kailangan mong sirain ang kotse ni Lucy. Ikaw ay isang tunay na dope! Napaisip si Alex.Nagtawanan sila sa kanilang sarili."Ang malaking kotseng ito ay dapat na hindi bababa sa higit sa isang daan at limampung libong dolyar. Ito ay masama-ito ay masama upang masira ito tulad nito-iyan ay hindi bababa sa sampung libong dolyar sa mga pinsala.“Kung kaya ko lang mag-drive, hindi ko na ito masira. Ach—sino ang nakakaalam na may mangyayaring ganito?”"Gusto mong magbayad ng sampung libong dolyar? Sino
Pinaandar ni Alex ang sasakyan pabalik ng school kasama si Rachael. Papunta si Rachael sa New York School of Hygiene malapit sa campus ng Preston University.Dumilim na ang langit, at umilaw ang mga street lamp sa magkabilang gilid ng kalsada. May kakaibang mood sa sasakyan."I didn't expect this car to be yours," sabi ni Rachael na may mahinang ngiti. Ang kumikislap na mga ilaw ay nagpakinang sa kanyang mukha.“Ano? Hindi mo gusto?" tanong ni Alex.Nang marinig ang mga salita ni Alex, ibinaling ni Rachael ang kanyang mukha sa bintana at namula."Hindi, mas gusto lang kita," matamis niyang sabi. Paggunita ni Rachael sa unang pagkakataon na nakita niya si Alex, “Bu-bully at papagalitan ka ng mga tao, pero parang hindi mo ito isinasapuso. Nakikita ko ang determinasyon sa iyong mga mata."“At ngayon?” Hindi inaasahan ni Alex na magsalita nang tahasan si Rachael tungkol sa kanyang iniisip."Dahil kaya mong magmaneh
“Alex, salamat. You’re a good person,” sabi ni Rose habang nakangiti ng malungkot at masayang naglalakad sa harapan ni Alex, isinabit ang bag sa kamay nito.Parehong nakasimangot sina Suzan at Joe. Akala nila gusto ni Rose na manatili si Alex at makasama siya. Hindi nila akalain na gusto lang ni Rose na hawakan niya ang kanyang bag. Hindi ba sinasadya niya itong pagtawanan?Si Alex ay hindi kasing-galit ni Suzan at ng iba pa. Kung kailangan niyang sisihin ang isang tao, dapat niyang sisihin ang sarili niya sa pagiging napakalambot ng puso. Sandaling naisip niya na baka nagbago na ang mood ni Rose.Dahil sinabi na niyang mananatili siya, nagpasya siyang sumama."Rose, masyado kang matalino. Ang pagtambay sa amusement park ay nakakapagod. We need a bag carrier,” nakangiting sabi ni Zane habang pinupuri siya. Kasunod ng halimbawa ni Rose, hinubad niya ang kanyang backpack at naglakad patungo kay Alex.“Bro, salamat—
"Mr Woodsworth," sabi ni Alex nang makilala siya. Nakita na niya ang lalaking ito dati sa piging ni Ken Stokes. Hindi niya inaasahan na ang hotel na ito ay pinamamahalaan ng sarili niyang pamilya."I don't dare to accept that salutation—maaari mo lang akong tawaging Old Sam," sabi ni Sam Woodsworth na parang nambobola.Si Alex ay isang napakagaan na tao, ngunit, sa huli, pormal pa ring tinawag si Sam bilang Mr Woodsworth."Mr Ambrose, bakit ka nandito?" Tanong ni Sam habang nakayuko.“Naku, makikipag-hang out ako sa mga kaklase ko. I don’t want to go back to the university tonight, so I’ll stay here with you,” nakangiting sabi ni Alex."So that's the case," tumango si Sam. Pagkatapos ay bumaling siya sa receptionist at nagtanong, "Handa na ba ang silid ng binata?""Handa na," sabi ng babaeng front desk na may bahagyang nanginginig na boses. Hindi niya inaasahan na ang binata sa kanyang harapan, na nakasuot ng is
Tumingin si Lincoln kay Tristan at sinabi sa kanya, "Ang pinakamasaya sa akin ay ang ikasal ka na." Napatingin siya sa iba pa niyang mga anak na lalaki at babae. Si Tristan lang ang hindi nag-asawa at nagka-apo para sa kanya.“Huh.” Wika ni Tristan sa mahinang boses, “Tandaan mo na ikaw ang humiwalay sa akin sa aking nag-iisang tunay na pag-ibig. Ngayon hinihimok mo akong magpakasal ulit.”“Ano bang pinagsasabi mo? Kami ang pamilya Ambrose. Sa palagay mo ba ay papayag akong sumama sa pamilya natin ang isang babaeng tulad nito?" sigaw ni Lincoln. Galit na galit siya. Nanginginig ang kanyang katawan at nababalot ng galit ang kanyang mukha.Nang huminto siya sa pagsasalita, ang bulwagan ay sapat na tahimik upang marinig ang isang pin drop.Walang pakialam si Tristan. Maraming beses na siyang natatanggap ng galit ni Lincoln."Umalis ka na lang sa paningin ko," bumuntong-hininga si Lincoln. Birthday party niya ngayon at dapat masaya
Nang marinig niya ang sinabi ng kanyang ama ay nanghina ang mga paa ni Leona at muntik na siyang mahulog sa lupa. Inalalayan siya ni Lindsey.Naglakas loob siyang magtanong, "Kung gayon hindi mo ako anak?" Natatakot siyang marinig ang sagot, ngunit kailangan din niyang marinig ang katotohanan."Oo, siyempre ikaw." sagot ni Charles. Pagkatapos ay tumayo ito at lumapit sa kanya.“Tatay.” Kumapit siya sa mga bisig nito, nabuhayan ng loob nang malaman na siya nga ang ama nito. Hindi niya akalaing kakayanin niya kung hindi.Marahang hinagod ni Charles ang likod niya at sinabing, “Oh, my dear. Maaring napakahirap mong tanggapin ang katotohanan. Gusto mo ba talagang marinig?""Oo, gusto kong marinig." Inangat niya ang ulo niya at tumingin sa ama. “Kahit nakakainis, kailangan kong marinig. Kailangan kong malaman kung ano ang naranasan ko. Paano ako magiging kumpleto kung hindi ko alam kung sino ako?"Napabuntong-hininga si Charles at tum
Itinabi ni David ang kanyang cell phone, tumingin kay Leona, at nagtanong, “Leona, anong ginagawa mo rito?”Bahagyang napabuntong-hininga si Leona, umupo sa tabi ni David, at sinabing, “Mag-asawa tayo. Bakit hindi ako pumunta para makita ka?”Tulad ni David, nadama ni Leona na ang kanilang kasal ay pinal na para bang ang seremonya ay natapos nang walang pagkagambala. Sa nakalipas na tatlong araw, nag-aalala siya tungkol sa katotohanan na sila ni David ay natutulog nang magkahiwalay. Naisip niya na tila napaka-cold at awkward nito sa kanya at inakala niyang may kinalaman ito sa sinabi sa kanya ng kanyang ama na si Reginald.Ayaw humarap ni Leona sa pamamagitan ng pag-anyaya kay David na pumunta sa kanyang silid, ngunit nakaramdam siya ng labis na pagkabalisa at pagkabalisa sa sitwasyon.Nang gabing iyon, matagal na siyang nag-iisip tungkol dito sa kanyang silid, at sa wakas ay napagpasyahan niyang kailangan niyang pag-usapan ang lahat sa ka
Niyakap ni Alex sina Gideon at Flora. Pitong taon na silang hindi nagkita. Sa wakas, muli silang nagkita.Niyakap ni Flora si Alex, ipinatong ang ulo sa balikat nito, at umiyak ng tahimik.Puno ng kagalakan si Gideon at sobrang emosyonal din. Ipinatong niya ang isang kamay sa likod ng anak, at sa kabilang kamay naman, marahan niyang tinapik ang likod ni Flora. Mahina niyang sinabi, “Bakit ka umiiyak ng ganito? Sa wakas, nakasama mo na ulit ang anak mo, dapat masaya ka. Tumigil ka na sa pag-iyak.”Tumingin si Alex sa kanyang mga magulang na may pulang mata at mahinang sinabi kay Flora, “Nay.”“Oh, ang aking kahanga-hangang anak,” sabi ni Flora. Mas mahalaga sa kanya na marinig ang pagtawag sa kanya ng kanyang anak na "Nanay" kaysa sa lahat ng pera sa mundo.“Dad,” sabi ni Alex habang nakatingin kay Gideon.“Ah, anak,” sagot ni Gideon at napuno ng pagmamahal ang kanyang dibdib. Maging siya ay nak
“Anong ginagawa mo?” Galit na tumingin si Marcus kay Nathan. Paano siya kakausapin ng anak niya ng ganoon?“Huwag kang magalit sa kanya. We must let our son have his own opinions,” Marion said as she tried to keep the peace between her husband and son. “Nathan, dapat maging magalang ka sa tatay mo. Hindi mo siya dapat pagsalitaan ng ganyan sa hinaharap.”Bahagyang ngumisi si Nathan. Hindi niya masyadong pinansin ang sinabi ng kanyang ina."Nathan, anong iniisip mo? Mukhang hindi ka nag-aalala kay Alex. May plano ka bang harapin siya?" Medyo pamilyar si Marion sa karakter ni Nathan.Sinulyapan ni Nathan si Marcus at sinabing, “Ma, matalino ka, hindi tulad ng ilang taong napakakitid ng pag-iisip.”Hindi man lang nag-alala si Nathan nang makita niyang nakatitig sa kanya si Marcus. Tumingin siya kay Marion at nagtanong, “Nay, bumalik na ba ang mga magulang ni Alex?”“Hindi pa, pero sigurado a
Napansin agad ni Alex na nabahala si Nelly sa mga panlalait ni Nathan. Inilagay niya ang isang magiliw na kamay sa kanyang balikat at ngumiti sa kanya. “Huwag kang mag-alala sa kanya.”Tapos lumingon siya kay Nathan. “Binalaan ko kayo na ipakita sa aking mga kaibigan ang tamang paggalang. Insultuhin mo ulit sila at magsisisi ka.”Tumawa si Nathan. “Naku, natatakot ako! Talagang matagal ka nang wala. Alam kong isa kang malaking mandirigma ngayon. Nice job against that guy sa kasal, by the way! Ngunit nakalimutan mo kung paano gumagana ang mga bagay sa bahay. Kung atakihin mo ako, parurusahan ka ng buong pamilya. Walang away, remember? Talaga, sa palagay ko humihingi ka ng gulo sa pagsasama nitong limang babaeng ito—”Ngunit habang nagsasalita siya ay may naramdaman siyang parang malakas na hangin sa likuran niya. Sa harap ng kanyang mga mata, tila kumikislap si Alex.Maya-maya, naramdaman niyang may tumama sa likod niya. A
Pagkaalis ni Nathan, walang sinuman sa kasal ang sigurado kung ano ang susunod nilang gagawin. Nakahiga pa rin sa lupa ang mga security guard ni Reginald Drake, duguan at nakalimutan.Hindi pa ito ang oras para tapusin ang kasal. Sumang-ayon ang lahat na kailangang ipagpaliban ang seremonya.Pinangunahan ni Reginald at ng kanyang asawa ang maliit na grupo pabalik sa mga pribadong silid ni David. Nang makarating na sila, hinawakan niya si David at itinabi sa kanyang pag-aaral.Nagalit si Reginald sa inasal ng kanyang anak sa komprontasyon. “Paano ako nagkaanak ng ganyang katangang duwag? Hindi kita dapat pinilit na humingi ng tawad! Ano yan sa pantalon mo? Binasa mo ba ang sarili mo?"Napayuko si David sa hiya. Tuluyan na siyang nawalan ng kontrol sa sarili. Nanginginig pa rin siya sa takot.Nang makahinga siya, itinaas niya ang kanyang ulo at sinabing, “Hindi ko maintindihan. Sino ba talaga si Alex? Bakit takot na takot ka sa kanya?"Kumunot
Sa pag-anunsyo na sumusuko na siya kay Debbie, parang humingi ng tawad si Alex sa buong pamilya. Ngayong tinanggap na niya ang kanilang kondisyon, aalisin na ang pagbabawal sa kanya.Nabigo si Nathan. Ngayong inalis na ang pagbabawal, makakabalik na si Alex sa pamilya Ambrose. Magiging totoong magkaribal na naman sila.Umiling si Nathan. Hindi man niya gusto si Alex, pakiramdam niya ay wala na ito sa kanya."Alex, ano bang sinasabi mo? Pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan mo sa kanya, sumusuko ka na?”Walang magawa si Alex. Ginamit niya ang kanyang mga kamay para itulak ang sarili, nahihirapang tumayo ng tuwid. Gusto niyang humiga at umiyak. “Nakahanap na siya ng bagong buhay. Kung magpapatuloy ako sa ganito, gagawin ko lang na kamuhian niya ako. mahal ko sya. Gusto kong maging masaya siya. Kaya aatras ako.”“Alex! Ano ang pinagsasabi mo? Nagdadahilan ka lang. Napakalaking bagay ang ginawa mo tungkol sa paninindigan para sa kung ano ang
Niyakap ng mahigpit ni Lindsey si Alex. Umaasa siyang mapoprotektahan niya si Alex mula sa pagpatay ng security team ni Reginald. Ngunit kahit na ang kanyang interbensyon ay hindi matagumpay, naisip niya na hindi bababa sa magagawa niyang mamatay sa kanyang mga bisig dahil alam niyang ginawa niya ang kanyang makakaya.Ngunit bigla siyang nakaramdam ng malakas na puwersang tumutulak sa kanya, pilit siyang hinihiwalay sa kanya. Binuksan niya ang kanyang mga mata at napagtantong si Alex pala ang nagtatangkang itulak siya palayo.Nakaramdam ng matinding takot si Lindsey. Alam niyang uutusan ni Reginald ang kanyang security team na barilin sa sandaling makalayo siya. Napakapit siya kay Alex.Ngunit pagkatapos ay tumingin ito sa kanya at umirap. “Lumayo ka sa akin. Noong nag-usap tayo sa phone kanina, sabi mo ikaw ang ikakasal ngayon kay David. Ngunit ngayon ay si Leona na sa isang damit-pangkasal? Nagsinungaling ka sa akin."Talagang galit si Alex kay Lindsey. K