KABANATA 5

Hindi na ako nagulat nang pagkarating namin sa High Hei University ay maraming tao.

Enrollment ngayon kaya naman inaasahan ko ng dagsa ang mga estudyante.

“Kung gusto mong makauwi nang maaga ay ’wag kang hihiwalay sa akin.” Tumingin ako kay Kieferd na kararating lang habang nagsusuklay ng buhok gamit ang mga daliri niya sa kamay.

Tumango na lang ako bilang sagot ako sumunod sa kaniya nang maglakad siya.

Hindi ko maiwasang hindi ilibot ang aking mga mata sa paligid dahil maganda ang bawat gusaling nasa paligid ko at isa na rin para maging pamilyar na ako bawat sulok dito.

Nauunang maglakad si Kieferd at napapansin ko ang ibang mga kababaihan na pasimpleng tumitingin kay Kieferd.

Napangiti ako ng palihim dahil nagkamali ako sa aking hinala na walang nagkakagusto kay Kieferd dahil mukhang popular pa ito rito sa unibersidad na pinasukan namin pero sandali lang, ang pagkakaalam ko kasi ay 4th-year high school pa lang si Kieferd kaya naman paanong naging popular siye rito?

Napasapo ako sa aking noo nang may maalala akong bagay na nabanggit sa akin ni Tito Kei, Dean ang kapatid ni Tita Lovelle rito kaya naman siguro ay kilala rin ng mga estudyante rito si Kieferd.

“Sana ay dala mo na ang lahat ng bagay p’wedeng hingiin sa’yo,” sabi ni Kieferd kaya naman sinabayan ko siya sa paglalakad.

“Mayro’n akong dalang form na alam kong may posibilidad na hingiin sa akin, may dala na rin akong mga I.D’s just in case na hingian ako at mayro’n din akong request galing sa dati kong eskwelahan na pinahihintulutan na nila akong umalis sa kanilang eskwelahan,” mahabang lintaya ko at nagulat naman ako nang bigla siyang huminto at tumingin sa akin habang gamit ang kaniyang blangkong ekspresyon.

“Ang dami mo nang sinabi,” aniya at nagpatuloy sa paglalakad kaya naman kakamot-kamot ako sa ulo na sumunod sa kaniya.

Napaka-sungit naman nang lalaking ’to, nagtataka na tuloy ako ngayon kung bakit maraming nakakapansin sa kaniya samantalang siya ay mukhang wala namang pakialam sa paligid niya.

Nagpatuloy kami sa paglalakad at hindi ko na ulit sinubukang magtanong pa sa kaniya dahil baka sungitan niya lang ako.

“Kieferd!” Napakunot ang aking noo dahil parang may naririnig akong isang boses na tumatawag sa pangalan ni Kieferd.

“Bilisan mo,” sabi niya at nagulat ako nang hawakan niya ang kamay ko at isabay niya ako sa kaniyang paglalakad, malalaking hakbang ang ginagawa ni Kieferd kaya naman daig ko pa ang may hinahabol dahil sa bilis kong maglakad.

“Kieferd!” Lumingon-lingon ako dahil may tumatawag nga sa pangalan ni Kieferd, hindi ko alam kung saan nangagaling ’yon pero pakiramdam ko ay malapit lang ito sa amin.

“May tumatawag ata sa’yo,” sabi ko rito sa kasama ko pero hindi niya ako pinansin at pinagpatuloy ang paghila sa akin.

Hindi niya ba alam na masakit ang paghilang ginagawa niya? At bakit ba parang nagmamadali siya? May pinagtataguan ba siya?

Gustong-gusto ko magtanong kay Kieferd pero ’wag na lang, salamat na lang sa lahat.

“Hey, Kieferd.” Nauntog pa ako sa likod ni Kieferd nang bigla siyang huminto sa paglalakad.

Nahulog pa ang salamin na suot ko kaya naman medyo blurd ang aking paningin.

Hindi ko alam kung nasaan na ang salamin ko sa mata at hindi rin ako makaalis sa pagkakahawak sa akin ni Kieferd.

“Are you deaf?” May narinig akong isang baritonong boses kaya naman sinubukan kong sumilip mula sa likod ni Kieferd na kasing tangkad ko.

Matangkad ako, si Kieferd ay bata pa kaya naman darating ang araw na mas matatangkad pa siya.

“Oh, you have a girl, huh?” sabi nitong kaharap namin at naramdaman ko ang paghigpit ng hawak sa akin ni Kieferd.

Naningkit ang aking mata at tiningnan ang kaharap namin pero wala talaga, malabo.

Yumuko ako at sinubukang hanapin ang salamin kong nahulog sa baba.

Hinila ko ang kamay kong hawak-hawak niya pero ayaw niyang bintawan ’to kaya naman nagsalita na ako.

“A-ahh Kieferd, ’yong salamin ko kasi nahulog,” sabi ko.

Naramdaman ko na parang yumuko si Kieferd at parang may kinuha sa ibaba na kung ano.

“Nabasag,” sabi niya bago ko maaninag na may parang inaabot siya sa akin.

Dali-dali kong kinuha ’yon at sinuot.

“Umalis ka na, Lush. May gagawin pa kami,” sabi ni Kieferd kaya naman nang maisuot ko ulit ang aking salamin ay tiningnan ko agad ang kaharap niya at isang lalaking may magandang mukha ang aking nakita.

“Hi,” bati nito sa akin nang makitang nakatingin ako sa kaniya.

Ano ba ’yan, basag nga ang aking salamin dahil dumudoble ang tao na nakikita ko.

Papaayaos ko na lang ito mamaya.

“Hello,” bati ko rin at ngumiti, ang g’wapo niya at halatang mas matanda siya sa akin ng ilang taon.

“Saan kayo pupunta?” tanong nito at halatang wala sa mood sumagot itong kasama ko kaya naman ako na lang ang sumagot.

“Ako nga pala si Portia, bago lang ako rito at balak ko sanang dito mag-aral sa HHU,” sabi ko at napatango naman siya bago dilaan ang pang-ibaba niyang labi na mas lalong nakapagpag’wapo sa kaniya.

Maamo ang mukha niya at mukha rin siyang mabait.

Pero sino ba siya? Bakit niya kami hinarang ni Kieferd? Magkakilala kasi sila?

“That’s good, I’ll help you para mabilis ang pag-process nang pag-e-enroll mo,” aniya kaya naman tumalon ang puso ko lalo na nang magpakita siya ng isang matamis na ngiti. “By the way, I’m Lush. Nakakatanda akong pinsan ni Kieferd at anak ako ng Dean dito,” sambit niya kaya naman napanganga ako.

‘Ano raw? Pinsan siya ni Kieferd!? Parang hindi naman.’

“Kaya na nami—”

“Sasamahan ko na nga kayo,” sabi nito nang subukang tumanggi ni Kieferd sa kaniyang alok.

Humakbang si Lush palapit sa akin, nagulat naman ako nang akbayan niya ako.

Ramdam ko ang biglang pag-init ng aking mukha kaya naman bahagya akong yumuko upang itago ito sa kanila.

“Welcome to High Hei University, the most popular university of this town,” sabi niya habang may tinuturo-turong kung ano-ano.

Panay rin ang kaway niya sa mga babaeng madadaanan namin habang naglalakad kami.

Hindi niya pa rin inaalis ang kaniyang pagkakaakbay sa akin kaya naman sinilip ko sa aming likuran si Kieferd na naglalakad habang magkasalubong ang mga kilay at nakatingin sa likod ni Lush.

Galit ba siya? O literal na magkaslaubong na talaga amg mga kilay niya?

Agad kong binalik sa daanan ang aking paningin nang bigla niyang inilipat sa akin ang kaniyang malalamig na mga titig.