CHAPTER TWENTY-NINE: THE GREAT PRETENDER
Karmine’s Point of ViewNagising ako dahil sa masakit sa matang sinag ng araw na tumatama sa mukha ko.
“Ow!” mahinang naibulalas ko. Masakit ang ulo ko. Parang minamartilyo sa sakit. “Uhmp!” Mabilis na napatakbo ako sa banyo at doon na nagsuka. Isinuka ko ang lahat ng alak na ininom ko kagabi.Naghilamos ako ng mukha, nagmumog at nagsipilyo. Matapos noon ay napatitig ako sa salamin. Sa sarili kong repleksyon. And there, I saw the weak, sad, lonely, vulnerable and miserable Karmine. Ang totoong ako na walang nakakaalam. Ang Karmine na tanging hiling lang sa buhay ay mabuo ang sariling pamilya. Na magkaroon ng isang masaya, simple at kompletong pamilya. Simpleng kahilingan pero sobrang napakahirap at imposibleng abutin.Ito ang totoong Karmine na pilit kong itinatago sa lahat at pinapalitan ng isang Karmine na matatag, matapang at hindi maruno
CHAPTER TWENTY-NINE: THE GREAT PRETENDER PART 2 Astrid’s Point of View Nakangiting ipinagtimpla ko ng kape si Dad at inilapag sa harap niya ang paborito niyang timpla ng kape sa pagbabakasakaling kausapin na niya ulit ako, sa pagbabakasakaling mapatawad na niya ako sa pagkakamali ko pero ni hindi nga niya ako pinansin dahilan para tumabingi at tumabang ang ang ngiti ko. I gritted my teeth mentally at sa isip ko ay paulit-ulit ko ng pinapatay sa pagpapahirap at pagpapasakit si Karmine. This is all her goddamn fault! Kung hindi sana siya umeksena ay hindi sana nagagalit sa akin ng ganito ang Daddy ko. Kung hindi sana siya umeksena ay nasa akin na sana si Kiel! What a slut! At dahil din sa kaniya ay hindi na ako pinapansin ni Dad magmula nang malaman niya ang ginawa ko ilang taon na ang nakakaraan. He was really mad and disappointed at me when he found out what I did just to get rid of that little bitch named Lucilla Uno. “Dad, ple
CHAPTER THIRTY: KARMINE’S WORDS OF WISDOMKarmine’s Point of ViewNagsalubong ang kilay ko ng makarinig ng mga kalabog at pagkabasag ng mga gamit sa loob ng mansyon. Mabilis ako’ng tumakbo papasok at naabutan si Madison sa aktong nagbabasag ng mga gamit habang malakas na umiiyak.Awtomatikong napatigil ako sa paglalakad.Naramdaman kong parang may pumisil ng mariin sa puso ko sa nakikita kong reaksiyon niya. Hindi kami close, oo at alam ko iyon pero kapatid ko pa rin naman siya. At kahit pa sabihing ayaw niya sa akin ay mahal ko siya. Kagaya ng pagmamahal ko kay Karine.Magmula nang malaman kong kapatid ko siya, na may kapatid ako bukod kay Karine, at magmula ng ipakita sa akin ng Mommy niya ang litrato niya ay lihim ko na siyang minahal at prinotektahan mula sa malayo. Magmula nang binigyan ako ng Mommy niya ng karapatang mahalin siya, alagaan, protektahan kahit sa malayo lang
CHAPTER THIRTY-ONE: FAMILYKarmine's Point of View"Where are you, Sis? Wala ka sa company at wala ka rin sa boarding house niyo. Hindi rin daw nila alam kung nasaan ka."Bahagya ako’ng lumayo kay Madison na mahimbing na natutulog para hindi siya maistorbo sa ingay ko at baka magising pa siya."Lopez Residence. I'm babysitting my sister. I've got to hung up now, Reina. I'm quite busy." I heard her sighed on the other line."Look, Sis if this is about what my stupid brother did, I'm sorry, okay? Kakausapin ko siya. I'll fix this I promise."Napasimangot ako ng maalala ang ginawa ng kapatid niya. I swear if I see him I'll slap him. Hard. Or maybe I'll give him a punch nang matauhan naman siya kahit na papaano."Look, Reina not everything in this world is all about your foolish brother, okay? Bye. I have to hung up now because as I said I am busy.""Aalis ka?" I
CHAPTER THIRTY-ONE: FAMILY PART 2Reina's Point of ViewEwan ko!Ang gulo-gulo na ng mga nangyayari ngayon! Kasalanan talaga ng baliw na babaeng iyon ang lahat! Bwisit talaga ang babaeng iyon sa buhay namin! Tinik talaga siya sa lalamunan namin kahit na kailan!Hindi ako sanay na makitang ganito kalugmok at kawalang-magawa ang Daddy ko sa sitwasyon. Kahit si Mommy na palaban ay parang maiiyak na sa mga nangyayari habang karga-karga ang apo at inihele-hele.Kahit na gaano ko pa piliting patatagin ang loob ko ay unti-unti ako’ng pinanghinaan ng loob sa sitwasyon namin ngayon. Hindi naglaon ay naramdaman ko ang yakap sa akin ng asawa ko.Ramdam ko ang lamig at tensyong bumubuo sa hangin. Lahat kami ay tahimik lang at walang masabi. Pare-parehong natatakot sa maaaring kahinatnan ng lahat ng ito. Natatakot sa maaaring mangyari sa amin.Ayaw ko mang aminin pero totoong natatakot ako. Nat
CHAPTER THIRTY-TWO: THE INVITATIONKarmine's Point of View“Ma’am, pasensiya na po talaga pero hindi po kayo puwedeng pumasok sa opisina ni Sir hangga’t wala po kayong appointment sa kaniya.”Hindi ko siya pinansin kahit patuloy niya ako’ng sinusundan at pinipigilang pumasok sa opisina. Tuloy-tuloy na pumasok ako sa opisina ng taong sinadya ko talaga sa lugar na ito habang ang sekretarya ay parang asong buntot ng buntot sa akin.“Ma’am, naman. Please, umalis ka na at bumalik ka na lang kapag may appointment ka na. Ako po ang mapapagalitan nito, e.”Tuluyan na ako’ng nakapasok sa opisina ni Jake kahit na ano’ng pigil sa akin ng sekretarya niyang naiiyak na sa kawalang-magawa.I sat on the black visitor’s leather couch and leaned my back on the backrest comfortably. Tinanggal ko ang suot kong itim na shades at inilagay
CHAPTER THIRTY-TWO: THE INVITATION PART 2Karmine’s Point of ViewI put the three boxes of cakes onto the backseat after kong magpaalam sa kanilang lahat.Mabilis ako’ng nagmaneho patungong Northville Heights. Habang papalapit ako ng papalapit sa bahay ni Robert ay pabilis naman ng pabilis ang pagtibok ng puso ko. Rinig na rinig ko rin ang malakas at nakakabinging dagundong nito.Tsk. Bakit ba kasi ako kinakabahan? Grabe, ha. It’s not like kakainin niya ako ng buhay kapag nagkita kami. Parang mas kinakabahan pa nga ako na makita siya ngayon after almost two weeks na hindi namin pagkikita kaysa noong defense ko way back in college.I sighed.Kinakabahan ba ako sa maaaring sabihin niya? O baka naman ay kinakabahan ako sa magiging reaksiyon niya kapag nagkita kami? Kasi ‘di ba the last time na magkasama kami ay halos isuka niya ako para lang mapaalis ako sa harapa
CHAPTER THIRTY-THREE: THE NEXT WEEKAstrid’s Point of ViewI smiled at my own reflection. No pimples. No wrinkles. No dark bags under my eyes.Damn! It’s a happy day!Ang ganda ganda ko talaga. Sino ba namang lalaki ang hindi magkakagusto sa ganito kagandang mukha? Definitely, not my baby Kiel.Minsan na niya akong nagustuhan kaya hindi na mahirap for him na magustuhan ako again, for the second time. All I have to do is just to get rid of that pesky, little Karmine out of our way, so that he could set his eyes on me. Hindi naman mahirap for him to like me. Maganda ako, obviously. Sexy. Mayaman. Mabait din naman. Uh, well minsan.I heard a knock on the door. I smiled when I heard my Mommy’s voice and the opening of the door.“Astrid, baba ka na. Breakfast is ready.” I nodded. She took the hair brush on my hand and started brushing my long straight and shiny hair. &
CHAPTER THIRTY-THREE: THE NEXT WEEK PART 2Astrid’s Point of View “To your boss,” utos ko sa driver cum bodyguard ko after he opened the backseat’s door for me. I didn’t think the need to have a bodyguard because I know I can protect myself just fine at isa pa ay I don’t like the idea of having someone tail me around but Brandon’s so adamant about me having a bodyguard. He said that I should be very careful daw now that I have enemies such as Mondragons and Karmine. I scoffed after I remember how Brandon visibly paled when I told him that Kiel’s current girlfriend—fiancée, I mean, is my Mommy’s biological daughter, that bitch, that mang-aagaw ng taon—Karmine Ruiz Lopez which I didn’t understand because why would he paled and looked actually scared at the idea of crossing and messing up with that Karmine? I asked him that. Hindi ko talaga siya tinigilan but he won’t tell me the reason why. There was t