Kabanata 4
LIHIM na napangisi si Bjourne habang pinakikinggan sa malayo ang mga sinasabi Marifer habang nasa banyo ito at tinutulungan ang kaklaseng malinis ang dumi nito sa mukha. Nakaupo sila ni Levi sa isang bench sa school ground at tahimik na kumakain ng binili nitong sitsirya.
He chuckled softly when he heard her say "cheap" for the twentieth time. Mukhang may kota itong isandaan sa isang araw dahil kalahati pa lamang ng araw ay lalampas na ito ng bente.
He shook his head and pursed his lips together to stop himself from bursting into laugh. Oh, Nafas. You're getting meaner every year...
"King?"
"Hmm?" Bumaling siya kay Levi nang marinig itong tinawag siya.
"Siya ba ang lagi mong pinupuntahan kapag wala ka sa Remorse?" tanong nito.
He nodded and fixed his cap, his biceps flexed when he leaned to rest his elbows on his thighs. "Besides my personal hunts, yeah."
Halatang nagtaka ito sa naging tugon niya. "Personal hunts?"
"Yeah. The special hunt I told yoh guys before that I should only do with a few people?"
Tumango ito. "I understand now, but why don't you just, you know, show yourself to her? Bakit kailangan palihim mo siya palaging bantayan?"
Bjourne forced a smile at Levi, hoping he could explain everything in a better way. Kaya lang ay hindi pa nito maiintindihan. None of them are ready for that conversation anyway.
"I just wanna make sure she's safe while it's not yet the right time."
"Why? Kailan ba ang tamang panahon?"
He breathed in and looked at the classroom where Marifer is headed along with her new friend. "Once I'm ready to make her happy."
"Kailan pa 'yon?"
Ngumisi siya. "Once my arms can finally be her home again."
"Is that why you're holding on from a distance for now?"
He nodded. "Yes."
"What if siya ang bumitaw pagdating ng araw?"
Isang matipid na ngiti ang gumuhit sa mga labi ni Bjourne kasabay ng pagtitig niya sa bagong pasok at galit na si Marifer.
"Simple. I'll chase her until she becomes mine again..."
HATAK si Irene ay galit na nagmartsa pabalik ng classroom si Marifer. Ang bawat yapak ng mamahalin niyang sapatos ay lumilikha ng ingay ngunit nang malakas niyang binuksan ang pinto, biglang nahinto ang kanilang teacher sa pagtuturo.
She didn't let go of Irene's arm as she narrowed her eyes at their classmates. Her jaw locked, her lips pursed hardly together as she cocked her brow at Ms. Cheap popular.
Lalong tumalim ang kanyang tingin. "Did you do this?"
The girl laughed nervously. "N-No." Tumingin ito kay Irene. "Hindi ba?"
Tumaas muli ang kilay ni Marifer saka siya humugot ng malalim na hininga. Unti-unti niyang binitiwan si Irene saka niya inilagay ang kanyang mga kamay sa kanyang likod. Everyone was looking at her, observing every movement she makes.
She walked slowly towards her own desk and reached for its small drawer where she kept her favorite weapon.
Everyone gasped when they saw the bar of gold she's holding. Kinatok niya pa ito, tila pinakikita kung matigas ba bago siya tumingin muli sa babaeng napag-alamanan niyang Antonette pala ang pangalan.
"Ah, good thing I brought this." Her insulting smile flashed at Antonette. "Kapag sinampal ko kaya sayo 'to, alin ang masisira? Ito, o 'yang mukha mong kung walang make up hindi ka makikilala?"
"Miss Thompson-"
She immediately raised her index finger, sushing the teacher. Nang ibaling niya rito ang tingin ay nahagip ng kanyang mga mata ang larawang naka-flash sa screen. Tila biglang nawala ang focus niya sa nadaramang galit at ang kanyang atensyon, natutok nang husto sa larawan.
An image of two heavenly beings, both holding on an apple while staring coldly at each other.
Lucifer and Archangel Michael...
Marifer can't explain the sudden burst of emotions that clawed her heart. Masyadong malakas. Nakakasakal at... Napakainit sa pakiramdam.
She didn't even realize how her expression shifted from furious to confused.
She didn't notice the beads of sweat that formed on her forehead.
And she didn't feel the tear that trailed down her face as memories in an unfamiliar place flashed inside her head in a fast motion, like a tape playing in rewind.
"M-Marifer?" Irene's soft and worried voice brought her back to reality. Halos manlambot siya at nang mabitiwan ang hawak ay nasabunutan niya ang kanyang buhok habang hinahabol ang kanyang hininga.
Napatingin siya sa paligid. Lahat ay nakatutok sa kanya, ang iba ay nagbubulungan habang tila nawi-weird-uhan sa kanya.
"Miss Thompson, are you alright?" tanong ng guro.
She swallowed hard and cleared her throat before she composed herself again. Muli ay taas noo niyang tinignan ang teacher saka niya pinakawalan ang hangin sa kanyang dibdib. "Lady." She hid her trembling hands behind her. "It's Lady Marifer, not just Miss Thompson."
She walked towards Antonette and with a cold expression, gave the girl a warning. "Do that to her again, I'll let the filthiest hands slap you hard on my behalf..."
Tinalikuran niya ito at muling hinatak si Irene upang paupuin sa orihinal nitong pwesto. She even threw Antonette's stuff on the floor before she cocked her brow, silently telling her to start moving before she picks up the gold bar and smash it on Antonette's face.
Napabuntong hininga na lamang ang guro nang tuluyang kumilos si Antonette upang umupo sa dati nitong pwesto. Nahihiya namang naupo si Irene sa silya bago siya nilingon at matipid na nginitian.
"Thank you..." she said in a shy way.
Marifer just jerked her head up in response. Ngunit nang humarap na ito sa kanilang guro, ilang imahe ang muling nakita ni Marifer sa kanyang isip.
She immediately shut her eyes and clenched her fists under her desk while she's pursing her lips together.
She heard the teacher clear his throat before he resumed on his lesson. "Going back, this image was painted back in the sixteen hundreds. An anonymous artist called it, The Betrayal. On an article written after the painting gained so much attention because of its controversial message, sinasabing ang rebelyong tinutukoy sa old Jewish texts ay altered version ng tunay na nangyari sa nakaraan. They said that Lucifer, God's most beautiful creation, wasn't thrown in hell for punishment. He was assigned to rule it on the Lord's behalf... Until a betrayal between him and his brother in heaven, Archangel Michael who descended on Earth, happened."
Napamulat si Marifer at napatitig muli sa imaheng nasa screen. Mayamaya'y mayroong nagtaas ng kamay upang magtanong. "What do you mean Archangel Michael descended, Sir?"
"What I mean is, the most terrifying archangel was called by God to become the father of humanity. Can anyone tell me who he was as a man?"
Muling may nagtaas ng kamay na agad ding tinuro ng guro. "Yes, Tamarra?"
"Adam, Sir?"
"Good. Now who can tell me why the painter painted the image of Archangel Michael and Lucifer this way. What's the meaning behind this metaphor?"
No one raised their hands until someone caught her attention. Napatingin si Marifer kay Irene nang makita niyang dahan-dahan itong nagtaas ng kamay na halatang maging ng guro ay kinagulat. "Yes, Miss Lyncher. Care to share your thoughts?"
Irene swallowed hard. "The... The apple represented the woman they both had a special co...connection with. The apple may a... appear ordinary but..." Bigla itong tumayo at lumapit sa laptop upang i-zoom ang larawan.
Halatang nagulat ang teacher ngunit hindi naman nito sinita ang estudyante. She even edited the photo. Maninita na sana ang guro ngunit nang matapos gawing negative ni Irene ang imahe at pinakita ang hati sa gitna ng mansanas, bahagyang nalukot ang noo nito.
Irene gulped and pointed at the image flashing on the screen. "This... This side represents Lilith, and this... Represents Eve. If you won't take a deeper look, you will never see that the apple was actually two different apples in half that's just put together." Humugot ito ng malalim na hininga. "Just... Just like how Lucifer failed to recognize that Eve wasn't Lilith when he seduced her to sleep with him..."
Tuluyang nalukot ang noo ng guro. "H-How did you know that? That's a controversial topic the churches do not allow to be taught, not even on the internet."
Irene looked away and immediately shook her head. Bago pa man makapagtanong ang guro ay tuluyang naglakad pabalik sa kanyang upuan si Irene.
Marifer was dumbfounded. Her lips were parted when she looked at Irene who can't even gaze on her direction. Nang hindi siya nakatiis, kumuha siya ng piraso ng papel at sumulat doon bago binigay kay Irene.
Irene carefully opened it under her desk. Halatang nag-iisip pa ito kung sasagutin ang kanyang tanong kung paano nito nalaman ang bagay na iyon, ngunit sa huli ay tuluyang sumulat ng sagot bago binalik sa kanya ang papel.
Marifer breathed in deeply before she slowly opened the crumpled paper. Ngunit nang mabasa niya ang nakasulat ay halos manlamig ang katawan niya.
'Because I was the one who painted it...'
Kabanata 61EVERYONE is exhausted, and Bjourne can see by the look on his people’s faces that they’re not going to last until the sun comes out. Naaawa na siya sa kanyang mga nasasakupan ngunit alam niyang gagawin din ng mga ito ang lahat upang protektahan ang kanilang teritoryo.Marifer and him fought side by side, protecting each other and those around them. She is such a natural fighter. Simpleng gabay lamang ay nagagawa nito ang kanyang mga sinasabi. Sa tuwing natititigan niya ang mga mata ng asawa, wala siyang ibang makita kung hindi ang galit para kay Samael. She’s fighting with the pain of not being with their daughter, but Bjourne knew she’s also giving all she’s got in this war for Remorse and their son whose soul got caged inside the body Samael is using.Isang malakas na suntok ang inabot ni Samael mula kay Bjourne bago ito tinadyakan ni Marifer. They tried to hold Samael down but with the
Kabanata 60MAGULO. Kumakalat na ang apoy na ginawang barikada sa distrito dahil tumatagal na kaysa sa inaasahan ang labanang kailangan maipanalo nina Bjourne. Everyone is fighting for what they believe in, but with the number of Samael’s people, and the fact that they cannot just kill them, made everything worse for the people fighting on Bjourne’s side.Hank knew they need to get to the inner district as soon as possible. Ngunit sa dami ng umaatake sa outer district, wala silang magawa kung hindi unahing ubusin ang mga ito nang hindi na rin makadagdag pa sa bilang ng hukbo nina Samael.His brother, Thyan Venzon, dragged one of the vampires by its feet while he’s busy drinking a bottle of scotch. Nang maubos ang laman ng bote ay kaagad itong pinupok ni Thyan sa ulo nig isang bampirang naigapos na nila ng chains. Kiara had given him instructions before on what to do with the chains and it worked before when they encountered
Kabanata 59MULA sa pwesto nina Bjourne ay natanaw nila ang hukbong higit kumulang dalawang daang bampira. Their fiery ruby-like eyes illuminated in the dark like monsters ready to clear the area and turn the place into a table for them to feast with his people. Issang bagay na hindi kailanman hahayaan ni Bjourne na basta na lamang mangyari. Mahal na mahal niya ang kanyang Distrito, at kung kinakailangang ubusin niya ang kanyang lakas sa gabing ito maprotektahan lamang ang kanyang nasasakupan, handa siyang ibuwis ang kanyang buhay.Humigpit ang pagkakahawak ni Bjourne sa kanyang sandata habang pinakikiramdaman ang kanyang paligid. Sigurado si Bjourne na hindi lamang ito ang kabuuang bilang ng mga kalaban. Marahil ay marami pang nakaabang lamang sa labas ng Inner District, hinihintay ang senyales mula sa pinuno ng mga itong makahulugang nakangisi ngayon sa kanya.“The human government are already doing their part, King Bjourne. Nailikas na ang
Kabanata 58NAGSISIPAGHANDA ang lahat para sa paparating na pag-atake nang umalingawngaw sa hindi kalayuan ang pitong sunod-sunod na tunog ng trumpeta. Nagkatinginan si Azrael at Bjourne dahil alam nila ang ibig sabihin ng mga iyon. Samael is mocking the Father by mimicking the trumpets of the seventh heaven. Napailing na lamang si Azrael, ang mga mata ay natutok sa machine gun na hawak nito.“You know you don’t need that, right?” paalala ni Bjourne sa kapatid.Ngumisi ito at sinandal sa balikat ang armas na hawak. “Just in case. Gusto ko ring maglaro, Luce. I like these human toys.”Umismid si Bjourne. “Sulitin mo na. Once this is over, you’ll go back to your beloved reaper’s crate.”“Hey, I miss that.” Azrael sighed. “I feel really cool when I’m holding my crate. Ako lang ang naiiba.”“Okay, boys enough with the chit-chats,” ani Ma
Kabanata 57PANAY ang sulyap ni Japhet sa tungkod na nasa shotgun seat ng kanyang sasakyan habang patungo siya sa UCH. Malaking palaisipan talaga para sa kanya ang matandang lalakeng bigla na lamang naglaho kanina. Hindi naman siguro bukas ang third eye niya para makakita siya ng multo? It’s not that he’s afraid of ghosts or something. It’s just that… Yes, maybe he is scared of ghosts.“Sino ba kasing hindi?” bulong niya sa sarili bago binarurot ang sasakyan.Funny how he didn’t feel scared. Yes, he was dumbfounded but he didn’t feel terrified. In fact, he felt something unsual the moment he held the staff. Kung tutuusin ay pwede niya namang iwanan na lamang doon ang tungkod ng matanda kaya lang ay may kung anong pwersang humatak sa kanya para bitbitin ito.Nang marating niya ang UCH ay kaagad siyang hinarang ng mga bantay na nasa bungad. Their rifles pointed at his direction as soon as
Kabanata 56“WHAT THE FUCK?” anas ng isang Delta ng Astrid na nakakita sa paglalaho ni Raphael sa harap ng lahat.Umalingawngaw ang iyak ng dalawang batang dala nito. Nang bumaling si Baron Venzon sa dalawa, halos magwala ang kanyang dibdib nang gumapang ang lukso ng dugo sa kanyang sistema. Those eyes reminded him of the woman he’d fallen in love with, the woman he just bid his goodbyes to.Levi cannot contain his emotions, too the moment Baron finally held the kids in his arms. Nangilid ang luha ng kanyang Beta, at nang umagos nang tuluyan ang luha nito habang hinahalikan ang noo ng mga bata, kinailangan pang humugot ng malalim na hininga si Levi para lang pigilan ang sariling emosyon.He looked away ordered his Deltas to continue protecting their border. Nang magsialis ang mga ito sa kanilang harapan, ipinaalam ni Levi ang magandang balita sa iba pang pinuno ng Remorse.“Bring all the kid