“You’re so beautiful, Almira,” mahina ngunit mariing bulong ni Liam habang ang mga mata nito ay punong-puno ng pagnanasa at pagmamahal.Napapikit siya, ramdam ang init ng katawan nilang nagsasanib, ang mga daliri ni Liam na gumuguhit ng apoy sa loob ng hiyas niya, nilalaro ang kanyang tinggil.Kinipot niya ang kanyang dalawang hita… pakiramdam niya ay naiihi siya, pero pinigilan iyon ni Liam at lalo pang binuka ito. Napalaki ang mga mata niya sa pagkagulat."Trust me, sweetheart..." sambit ni Liam sa kanya.Big word! Will she really trust Liam?Ah, bahala na! She is 31 years old. Late na siya para sa sex na tinatawag. Deserve niya naman na matikman ito since malapit na siyang mawala sa kalendaryo. At saka hindi lang niya ito ibinigay basta-basta kung kanino… ibibigay niya ito sa taong mahal niya simula nung bata pa siya… kay Liam.Nang muling simulang hagurin ni Liam ang kanyang tinggil ay napa-iktad siya at muling nangisay. Hindi niya maintindihan ang kanyang nararamdaman sa mga sand
ALMIRA'S POV:What am I thinking? Bakit ko pinigilan si Liam na lumipat ng kwarto?Damn! Alam niyang delikado ang ginagawa niya pero ginawa niya pa din. Ewan lang kung makakatulog sya knowing that the man she loves is just an inch away from her and naked, for God's sake!Yes, alam niyang hubad si Liam. Nakita niya kanina noong nagkagulatan sila, pero kunyari hindi niya napansin.Ah, bahala na. Magtutulog-tulogan na lang siya.Bakit kasi umuwi din ito sa condo! Well, hindi naman niya masisisi si Liam dahil ito naman ang may-ari doon, pero hindi man lang siya pinagbigyan ng tadhana? Dalawang araw lang naman siya doon!... doon pa talaga sila pinagtagpo, kung kailan nagtatago siya sa binata?Aaminin niyang na-touch siya kanina nang nag-greet ito sa kanya ng happy birthday. She felt the sincerity in Liam's eyes. Ang hindi niya maintindihan ay kung bakit niya hinalikan ang lalaki.‘Di kaya dahil miss na miss niya din ito? Mabuti na lang at natauhan siya at nakapagpigil pa. But, damn! She wa
Dahan-dahang bumalik si Almira sa kama. Nasa kaliwa ito at siya naman sa kanan. Wala silang pansinan but he doesnt mind. The thought na pumayag itong matulog sa tabi niya ay isang malaking bagay na.Hindi niya alam kung alam ni Almira na wala siyang suot na pang-ibaba. Kanina pa kasi niya iyon tinatakpan ng makapal na kumot at unan. Ayaw naman niyang tumayo para magsuot ng shorts o boxer. Baka mailang si Almira at lumipat sa kabilang kwarto.Nakatagilid patalikod na humiga sa kanya si Almira, nagkumot ng buong katawan nito. Tanging ulo lang ang nakalabas na parang ginaw na ginaw.Siya naman ay nakatihaya at nakatingin lang sa kisame. Iisa lang ang kumot nila kaya ramdam nya ang init ng katawan kahit pa malakas ang aircon. Ang malapit ng distansya nila ni Almira na halos isang hininga lang ang pagitan."A-Almira..." mahina niyang tawag. Hindi ito sumagot, pero alam niyang gising pa ito."Na-miss kita..." halos pabulong na sabi niya pero ang tingin ay nasa kisame pa din. Ang bisig niya
LIAM'S POV:Pagod na pagod siya sa gabing iyon. Galing siya sa Quezon Province at dumiretso sa restobar nila dahil pinapatulong siya ni Caleb. May event sa restobar kaya madaming tao. Ayaw sana niya pero nararamdaman na niya ang pangto-tomboy ni Caleb dahil hindi sila masyadong tumutulong doon.Well, guilty siya doon at hindi lang naman siya, pati si Hunter at Elijah. Inasa na nila ang lahat kay Caleb dahil ito naman talaga ang nagpursige na magtayo sila ng restobar na magkakaibigan.Saka hindi naman hihingi si Caleb sa kanila ng tulong kung kaya talaga nito. Kaya kapag humingi ito ng tulong ay hindi nila matanggihan. Nakakahiya naman kung tatanggap lang siya ng pera na hindi nila pinagtrabahuan.Ngayon ay pauwi na siya sa kanyang condo. Alas dos na ng umaga at kailangan na niyang magpahinga. Naiintindihan naman ni Caleb dahil mahaba pa ang pag-drive niya mula Quezon papuntang Manila.Pero okay na din yun, at least hindi niya naisip si Almira sa birthday nito. Buong araw niyang hinint
"Kailan na pala ang alis mo?""Sa next week po. May plane ticket na ako. Wala nang atrasan ‘to." May pait sa ngiti niya. Hindi pa man siya umaalis ay namimiss na niya ang nanay at tatay niya."Ganun ba anak... nalulungkot naman kami. Nakakabigla dahil wala man lang kami idea na nag-aapply ka pala sa abroad. Pero ganun pa man ay natutuwa pa din kami sa’yo dahil ginagawa mo ang gusto mo. Ang gusto namin ng tatay mo ay matupad mo ang mga pangarap mo sa buhay. Kung ano ang nagpapasaya sa’yo ay gawin mo. Wag mo kaming intindihin ng tatay mo, anak.""Salamat Nay. Para po ito sa inyo ang pag-alis ko. Para kahit papaano ay makaluwag-luwag naman tayo sa buhay.""Basta anak, ipangako mo uuwi ka bukas ha, para ma-celebrate naman natin ang birthday mo dito. Maghahanda kami ng tatay mo.""Sige Nay, pangako. Tapos na din naman ang transaction ko dito sa Manila."Hindi naman nagtagal ay tinapos na nila ang pag-uusap. Nagsimula na din siyang kumain ng niluto niya.Habang kumakain ay nalungkot siya. E
ALMIRA'S POV:Birthday niya pero nasa agency siya sa araw na yun. Ngayon malalaman kung kailan ang alis niya papuntang Italy. Andoon lang siya sa waiting area at naghihintay habang kino-confirm ng agency sa Italy. Kahapon pa siya pumunta doon sa Manila. Binalaan niya ang kanyang nanay at tatay na sakaling magtanong si Liam kung nasaan siya ay hindi magbabanggit ang mga ito tungkol sa pag-apply niya sa Italy.At mukhang pumunta na nga si Liam sa kanila dahil kagabi pa ito tawag nang tawag pero hindi niya sinagot dahil mamimilit lang ito tungkol sa date na sinasabi nito para sa birthday niya. Hindi niya din naman mapagbibigyan si Liam dahil nga nasa Manila siya."Miss Ledesma..." tawag-pansin sa kanya ng taga-agency na nag-aassist sa kanya."Congratulations Miss Ledesma, next week na ang alis mo at meron ka nang plane ticket. Sigurado na at wala nang atrasan ito. Hihihi..."Napangiti siyang inabot ang ticket na binibigay nito."Ang swerte mo dahil ang bilis mo lang makapunta sa Italy.