Nagising ako dahil sa walang katapusang pagtunog ng cellphone ko. Inaantok kong kinusot ang mga mata ko at kinuha ang phone ko. "Mom? Why?" I asked my mother as I looked at my wall clock. It's 6 in the morning.
"Goodness, Kae!" I got up because of my Mom's voice. It was cracking. Ano na naman bang nangyari?
"Mom, what happened?" Nakakunot-noong tanong ko.
"Anak, kumakalat ulit ang... Goodness! How should I say this?" ilang sandali siyang natahimik at hindi ako makapagsalita dahil kinakabahan ako. "Kae, your n-nudes..."
Pakiramdam ko ay nabuhusan ako ng malamig na tubig. N-nudes? Wala akong nude photo! My God! Sinong nagpakalat no'n? Totoo bang sa akin 'yon? My Goodness!
"Mom! That's not mine! Wala po akong nude pho---"
Sunod-sunod ang pagmumura ko nang maalala ko ang mukha ni Mr. Delavergne. I hit his car! Kaya pala pamilyar siya kagabi dahil siya rin 'yong lalaking nabunggo ko.The world is indeed a small place, huh?But my decision is final. Wala akong pakialam kung sino siya basta gusto kong gumanti. Gusto kong mang-iwan, gusto kong iparamdam sa iba 'yong pinaramdam sa akin.Hindi ko alam. Hindi ko na yata kilala ang sarili ko. Hindi ko gawain ang maghiganti pero ano itong nasa isip ko? I badly want to take revenge. Palaging ako ang naiiwan."Rogue Jeremiah Delavergne!"I smiled at him but he didn't do the same. Kumaway ako sa kanya pero walang gana niya lang akong tiningnan. I'm here
"What do you want?"Naiirita ang mga mata niyang nakatingin sa akin. His forehead creased as I smirked. Natatawa ako dahil ramdam ko ang pagkairita niya sa akin."Your attention... and you..." I fold my arms across my chest, waiting for his response."Are you that desperate?" sumeryoso ang mukha niya."Why? Do you have a girlfriend?" I asked out of nowhere. Bakit naman napunta sa ganitong tanong, Kae?My forehead creased because he just walked away. He didn't even give me an answer to my question. Ang hirap naman kausapin nito. Meron at wala lang naman ang sagot tapos tinalikuran agad ako?"Yah!" (Hoy!) I shouted while following him.
Death? How could he say that in front of my face? Mr. Delavergne, who are you really?—No. What are you? You're scaring the shit out of me.Pero nandito na ako, e. Hindi naman ganoon kasama si Rogue para patayin ako nang wala naman akong ginagawang masama sa kanya 'di ba? Right.I brushed my hair using my fingers when I saw Dabria walking towards me. She was holding an iPad and I wonder what she's thinking right now.She sat beside me as she came closer to me. "You know what," she bit her lips and looked at the ceiling. She's really thinking of something."What?" I asked.She suddenly looked at me and the corner of her lips went up. "Aish!" sigaw niya at pinadyak ang i
"Nasaan ka na ba, Kae?"Inayos ko ang earpiece sa tainga ko habang nagmamaneho. "Malapit na ako. Is he still there?" Tanong ko at kumanan."Yeah."Pinutol ko na ang linya. Sino ba kasing naghihintay sa akin sa bahay? Curiosity is killing me right now.Tinodo ko na ang speed. Mabuti at mabilis akong nakarating sa bahay. Pagbaba ko sa kotse ay nakita ko ang isa pang kotseng nakaparada. Binilisan ko na ang paglalakad papasok sa bahay."Dabri—"My jaw dropped when I saw a familiar face in front of me. Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa galit. "Get out." The first word I said to him when I saw his fac
"You, Yzobelle."I suddenly stopped laughing because my jaw dropped. Kumurap-kurap ang mata ko at parang lalabas ang puso ko sa sobrang lakas ng tibok nito. What did he just say?"You... what's your happiness?"Natauhan ako bigla nang marinig ko ulit ang seryosong boses niya. Seryoso siyang nakatingin sa akin na para bang hinhintay ang sagot ko. Napalunok ako.I thought—nevermind."Uhm," I faked my cough. Kinapa ko na ang sagot ko bago pa ako tuluyang matulala sa kaperpektuhan ng mukha niya."My Mom's happiness is also my happiness, Mr. Delavergne." I said and looked away."You really love your Mom?" He asked. Teka nga.
I don't know but I can't speak. I was stunned. Tulala akong nakatingin sa bewang niyang dumudugo. Dumudugo... patuloy na dumudugo.Muli ko na lang ipinikit ang mga mata ko. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko dahil sa kaba. What's happening right now? Sino ang mga humahabol sa amin?Humigpit ang hawak ko sa seatbelt dahil mas naramdaman ko ang pagbilis ng sinasakyan ko. Hindi pa naman ako mamamatay, 'di ba?Makalipas yata ang kalahating oras ay tumigil na ang kotse. Hindi ko maidilat ang mga mata ko dahil kinakabahan ako. Natatakot ako sa mga oras na 'to."Open your eyes."I bit down my lip. I took a deep breath and opened my e
"How about this?" ipinakita ko sa kaniya ang kulay pink na dress nang may ngiti sa labi. Tamad niyang tiningnan 'yon."Not bad,"Bumagsak ang mga balikat ko dahil sa sagot niya. "Umuwi ka na nga lang kung hindi ka interesado rito," sambit ko at tinalikuran na siya.One week na ang lumipas at nag s-stay pa rin ako sa bahay niya. I've been receiving death threats these past few days."I'm not really interested, Ms. Luxury. I don't know about women's clothes." Hindi ko siya nilingon. I was busy picking a dress. Lahat naman kasi ay magaganda kaya ang hirap makapili."Fine. Shut up." Mahinang sagot ko.
"Sino si Princess?"I rested my back and crossed my arms. Attorney Velasquez looked at me. "His ex-girlfriend,"Napaawang ng kaunti ang bibig ko.Don't tell me...Siya ang stranger na tumatawag sa akin? And that Princess... that's his ex-girlfriend?Napatayo ako at napatingin sa pinto ng kwarto ni Rogue. "Is there a problem, Kae?"Napatingin ako kay Attorney at umiling. "Napag-usapan na natin ang dapat pag-usapan. I have to go." He stood up."T-thank you. Goodbye." Bahagya akong yumuko at