Kabanata 7

Makalipas ang isang buwan

 

 

 

Pinanood ni Zeke Forenbach ang kanyang anak na si Francine na masayang nakikipag-usap kay Azure, ang hindi kilalang sibilyan na natisod sa kanilang buhay. Hindi niya maiwasang makaramdam ng ginhawa na maayos na ang takbo sa pagitan nila. Si Francine ay palaging isang maliit na dakot, ngunit siya ay tila nadala sa Azure nang maayos.

 

Habang humihigop ng kape si Zeke, napansin niyang unti-unting nagre-relax si Azure sa kanilang paligid. Nagtagal ito, ngunit sa wakas ay naging komportable na ang binata sa kanyang paligid. Nagpapasalamat si Zeke dito, dahil alam niya kung gaano nakakatakot ang biglaang makita ang sarili sa gitna ng kakaibang bayan, napapaligiran ng mga hindi pamilyar na mukha.

 

"So, Azure," sabi ni Zeke na ibinaling ang atensyon sa binata. "Ilang taon ka na, eksakto?"

 

Tumingala si Azure, nagulat sa biglang tanong. "Uh, labing-walo," sagot niya, bakas sa boses niya ang kawalan ng katiyakan.

 

Tumango si Zeke, napansin ang pag-aalinlangan. Pakiramdam niya ay hindi sanay si Azure na tanungin ng mga personal na tanong. "Saan ka na naman galing?"

 

"I don't know the place. My adoptive father never told me anything. But they called their pack The Eirian," sabi ni Azure, may bakas ng galit sa tono niya.

 

Maaaring makiramay si Zeke. Ang Eirian. Hindi niya narinig ang paketeng iyon. Wala siyang ideya tungkol sa mga ito. "Ano nanaman ang nagdala sa'yo palabas dito?" Kahit kailan ay hindi niya sinubukang tanungin si Azure, gusto lang niyang maging komportable siya sa kanilang tahanan.

 

Sandaling nag-alinlangan si Azure bago sumagot. "All my life I was trapped in their territory. Hindi nila ako papakawalan. Kaya hanggang ngayon, curious ako kung paano ako nakarating dito. I'm telling the truth, Lycan King," he said, his gaze. bumaba sa mesa sa harap niya.

 

Hindi na itinulak pa ni Zeke ang isyu, ramdam na nagsasabi ng totoo si Azure at talagang wala siyang ideya kung paano siya napunta sa Land of Moon. Sa halip, iniba niya ang usapan. "So, ano ang tingin mo sa ating munting nayon?"

 

Tumingala si Azure, isang maliit na ngiti ang sumilay sa gilid ng kanyang bibig. "Ang ganda," sabi niya. "Masyadong mapayapa kaysa sa nakasanayan ko, ngunit sa mabuting paraan."

 

Ngumiti si Zeke bilang ganti, natutuwa na si Azure ay nagsisimula nang pahalagahan ang nayon kung saan siya napadpad. "Well, natutuwa kaming narito ka," sabi niya. "At kung may kailangan ka, huwag kang mahiyang magtanong."

 

Lumawak ang ngiti ni Azure, at nakita ni Zeke ang pasasalamat sa mga mata nito. Ito ay isang maliit na kilos, ngunit ang ibig sabihin nito ay ang mundo sa binata.

 

Habang patuloy sila sa pag-uusap, hindi napigilan ni Zeke na makaramdam ng init sa kanya. Pakiramdam niya ay babagay si Azure sa kanilang maliit na nayon. At sino ang nakakaalam, baka mahanap pa niya ang kanyang asawa dito. Labingwalong si Azure, at nasa tamang edad na siya para mahanap ang kanyang mapapangasawa.

 

Huminga ng malalim si Azure, nag-alinlangan sandali bago nagpasyang ipagtapat kay Zeke ang tungkol sa Eirian, ang grupo ng mga lobo na nakasama niya sa loob ng maraming taon. "Delikado sila," sabi niya, ang boses niya ay halos pabulong. "Wala silang pakialam kung sino ang masasaktan nila, basta makuha lang nila ang gusto nila."

 

Nagdilim ang ekspresyon ni Zeke habang nakikinig sa sinabi ni Azure. Alam na alam niya ang uri ng panganib na dulot ng Eirian, kahit na hindi niya narinig ang tungkol sa mga ito. "You don't have to worry about them," mariing sabi niya. "Gagawin ko ang lahat para mapanatili kang ligtas."

 

Nagulat si Azure sa sinabi ni Zeke. Sa unang pagkakataon mula nang iwan niya ang The Eirian, naramdaman niyang may totoong nag-aalala sa kanya. "Salamat," aniya, ang boses niya ay halos pabulong.

 

Lumambot ang tingin ni Zeke habang nakatingin sa binata sa kanyang harapan. Nakikita niya ang takot at kawalang-katiyakan sa mga mata ni Azure, at mas naging determinado siyang protektahan siya. "I mean it," sabi niya. "Bahagi ka na ngayon ng aming pack, at inaalagaan namin ang sarili namin. Parte ka na ng aming pamilya ngayon,"

 

Naramdaman ni Azure ang init na lumaganap sa kanya habang nakikinig sa mga salita ni Zeke. Hindi pa niya naramdaman na siya ay kabilang sa kahit saan, ngunit kahit papaano, ang pagiging bahagi ng paketeng ito ay parang umuwi.

 

Habang patuloy silang nag-uusap, hindi maiwasan ni Zeke na ma-curious sa mga kakayahan ni Azure bilang isang taong lobo. "Pwede mo bang ibahin ang anyo mo?" tanong niya, ang kanyang curiosity ay nakuha ang pinakamahusay sa kanya.

 

Bumagsak ang ekspresyon ni Azure sa tanong. "No," aniya, nanghihinayang ang tono. "Sa kabila ng edad ko, hindi pa rin ako nakakapag-transform. Parang ayaw lang magbago ng katawan ko."

 

Ramdam ni Zeke ang pagkabigo sa boses ni Azure, at alam niya kung gaano ito nakakabigo para sa kanya. "Don't worry about it," aniya, sinusubukang aliwin siya. "We all develop at our own pace. You'll get there eventually."

 

Tumingala si Azure, puno ng pasasalamat ang kanyang mga mata. Hindi pa niya nakilala ang isang tulad ni Zeke, isang taong nagmamalasakit sa kanya at gustong makita siyang magtagumpay. Ito ay isang bago at hindi pamilyar na pakiramdam, ngunit isa na sabik siyang yakapin.

 

Habang nakaupo sila roon, nag-uusap at nakikilala ang isa't isa, nakaramdam si Azure ng kasiyahan sa kanya. Sa kauna-unahang pagkakataon sa mahabang panahon, naramdaman niyang eksakto kung nasaan siya. At sa tabi ni Zeke, alam niyang wala siyang dapat ikatakot. Hindi siya nagtitiwala kahit kanino...

maliban kay Zeke at sa kanyang pamilya.

 

Habang nakaupo sila sa ilalim ng lilim ng isang malaking puno ng oak, lumingon si Zeke kay Azure at nagsalita na may determinadong tingin sa kanyang mukha. "Balang araw, sasanayin kita na maging kasing lakas namin ni Royce. Matututunan mo kung paano mag-transform, at mapoprotektahan mo ang sarili mo at si Francine sa anumang panganib na dumating sa iyo."

 

Nanlaki ang mata ni Azure sa sinabi ni Zeke. Ang pag-iisip na makapag-transform tulad ng ibang werewolves at ipagtanggol ang sarili at si Francine ay isang panaginip na totoo. "Salamat," aniya, puno ng pasasalamat ang boses niya. "Hindi kita pababayaan."

 

Napangiti si Zeke, natutuwang makita ang determinasyon sa mga mata ni Azure. Alam niyang hindi ito magiging madaling daan, ngunit handa siyang magsikap na tulungan si Azure na maging isang bihasang manlalaban at protektahan ang kanyang pamilya.

 

Habang patuloy sila sa pag-uusap, hindi maiwasan ni Zeke na tanungin si Azure tungkol sa kanyang nakaraan. "Pumunta ka ba sa school?" tanong niya, malumanay ang tono niya.

 

Umiling si Azure. "Hindi," aniya, puno ng kalungkutan ang boses. "I never had the chance to go to school. I've been on run for as long as I can remember."

 

Nakaramdam ng lungkot si Zeke nang marinig niya ang mahirap na pagkabata ni Azure. Alam niya kung ano ang pakiramdam ng lumaki nang walang maayos na edukasyon, at hindi niya gustong mangyari ang parehong bagay kay Azure. "That's not fair," aniya, matigas ang boses. "Ang bawat bata ay nararapat ng pagkakataong matuto at lumaki."

 

Tumingala si Azure kay Zeke, nagulat sa passion sa boses nito. "Anong ibig mong sabihin?" tanong niya na curious ang tono niya.

 

Huminga ng malalim si Zeke bago nagpatuloy. "I promise you, Azure," aniya, hindi natitinag ang tingin. "I'll make sure you get the education you deserve. You'll go to the same university as Francine, and you'll learn everything you need to know para magtagumpay sa buhay."

 

Hindi makapaniwala si Azure sa kanyang narinig. Sa loob ng maraming taon, naramdaman niyang isa siyang outcast, na parang wala siyang kasama. Ngunit sa tabi niya si Zeke, sa wakas ay naramdaman niyang nagkaroon siya ng pagkakataon sa isang tunay na kinabukasan. "Salamat," aniya, ang boses niya ay halos pabulong. "Hindi ko alam kung anong sasabihin ko."

 

Napangiti si Zeke, natutuwang makita ang saya sa mga mata ni Azure. Alam niyang hindi ito magiging madaling paglalakbay, ngunit handa siyang gawin ang lahat para matulungan si Azure na magtagumpay.

 

Lumingon si Zeke kay Azure at nagtanong, "Mayroon bang anumang bagay na interesado ka, o isang bagay na partikular na mahusay ka?"

 

Curious na tumingin sa kanya si Azure. "Bakit mo natanong?"

 

Napangiti si Zeke. "Well, I'm planning on enrolling you in university, and I want to make sure that you're studying something that you're passionate about."

 

Nanlaki ang mata ni Azure sa gulat. "University? Pero hindi pa ako nakakapasok sa school."

 

Humalakhak si Zeke. "Huwag kang mag-alala, hindi mo na kailangang magsimula sa simula. Ipapakuha ka namin sa isang espesyal na pagsusulit upang makita kung nasaan ka, at pagkatapos ay pabilisin ka namin batay sa mga resulta."

 

Nakahinga ng maluwag si Azure. Ang pag-iisip na bumalik sa paaralan at magsimula mula sa simula ay nagpuno sa kanya ng pangamba, ngunit ang ideya ng pagkuha ng pagsusulit at ang kakayahang sumulong ay mas nakakaakit. "Okay," sabi niya sabay tango. "Gagawin ko ang lahat."

 

Napangiti si Zeke, natutuwang makita ang determinasyon ni Azure. 'Yun lang ang pwede kong hilingin," aniya. "Now, back to my question. Is there anything that you are interested in, or something that you are good?"

 

Nag-isip sandali si Azure bago sumagot. "Mahilig akong gumuhit," aniya, mahina ang boses.

 

Nagliwanag ang mga mata ni Zeke sa interes. "Talaga? Anong klaseng mga bagay ang gusto mong i-drawing?"

 

Nagkibit balikat si Azure. "Just whatever comes to mind. I don't really have a specific style."

 

Tumango si Zeke na nag-iisip. "Well, that's a good start. Baka pwede kang mag-aral ng art sa university?"

 

Nanlaki ang mata ni Azure sa gulat. "Sa tingin mo kaya kong gawin iyon?"

 

Ngumiti si Zeke na nagpapalakas ng loob. "Of course you can. You're talented, and you have a lot of potential. Kailangan mo lang ng tamang guidance."

 

Naramdaman ni Azure ang mainit na pakiramdam na kumalat sa kanyang dibdib. Sa unang pagkakataon sa kanyang buhay, naramdaman niyang may isang taong naniniwala sa kanya at nakakita ng kanyang potensyal. "Salamat," aniya, puno ng pasasalamat ang boses niya. "Hindi kita pababayaan."

 

Napangiti si Zeke, natutuwang makita ang saya sa mga mata ni Azure. Alam niyang hindi ito magiging madaling daan, ngunit determinado siyang gawin ang lahat sa kanyang makakaya para matulungan si Azure na magtagumpay.

 

"Remember, you'll need to master the art of multitasking. After you finish school, we'll need to train you for protection against the Eirian. Baka hinahanap ka nila."

 

Bumilis ang tibok ng puso ni Azure sa pagbanggit ng Eirian. Alam niyang delikado ang mga ito at ayaw niyang mahuli siya. "Kailan magsisimula ang pagsasanay?" tanong niya, puno ng kaba ang boses.

 

Nilagay ni Zeke ang isang nakakapanatag na kamay sa kanyang balikat. "Don't worry, magsisimula na tayo. But for now, I want you to focus on your studies. That's your top priority."

 

Tumango si Azure, nagpapasalamat sa paggabay. Alam niyang nasa puso ni Zeke ang pinakamabuting interes niya, at determinado siyang ipagmalaki siya.

 

"Kailan ako magsisimulang mag-aral?" tanong niya na puno ng excitement at kaba ang boses.

 

"Next week," nakangiting sabi ni Zeke. "Magsisimula ka sa parehong unibersidad ng kay Francine. Marami kang matututunan, pero alam kong kaya mo."

 

Lumubog ang puso ni Azure sa pasasalamat. Hindi niya akalain na bibigyan siya ng ganitong pagkakataon. Noon pa man ay pakiramdam niya ay isa siyang outcast, isang estranghero sa sarili niyang mundo. Ngunit ngayon, sa tulong ni Zeke, nagkaroon siya ng pagkakataong lumikha ng bagong buhay para sa kanyang sarili.

 

"Salamat," aniya, ang boses niya ay halos pabulong.

 

Ngumiti si Zeke, puno ng init ang mga mata. "Hindi mo kailangang magpasalamat sa akin. Ipangako mo lang sa akin na gagawin mo ang lahat ng iyong makakaya at susulitin ang pagkakataong ito."

 

Tumango si Azure, nabago ang kanyang determinasyon. Siya ay magsisikap, mag-aaral, at siya ang magiging pinakamahusay na bersyon ng kanyang sarili. At sa tabi ni Zeke, alam niyang posible ang lahat.

 

“I wonder kung ano ang magiging reaction ni Francine kapag nalaman niyang iisang University ang papasukan ko. Paano ang asawa mo at si Royce?"

 

“Sobrang supportive ng misis ko sa mga desisyon ko. Nais din ni Beatriz ang pinakamahusay para sa iyo. As of Royce, don't mind him. I’m sure magkakasundo kayong dalawa in the future,” paniniguro ni Zeke.

 

Well, hindi naman siya natatakot kay Royce. Ang iniisip lang na palagi niyang makikita si Francine sa Unibersidad ay nasasabik na siya... at the same time, kinakabahan.