I was smiling widely when I entered the building. Sumakay ako sa elevator upang magtungo sa president's office. Primo is the president of this company. The Galvez Group of Companies is owned by Leonardo Galvez, Klirk's father. Klirk is the sole heir of GGC, but according to Primo, Klirk hates handling their business. Hindi man halata pero Abogago ito, I mean abodadong siraulo. Basta abogado ito, hindi lang halata dahil mukha itong barumbado kung minsan. Kung hindi mo kasi kilala-kilala ang lalaking iyon, hindi mo talaga iisipin na abogado ito dahil puro pambabae at kalokohan ang alam nito. Madalang magseryoso si Klirk, madalas mapag-asar ito habang may ngising aso nakapaskil lagi sa labi nito kapag nakikita ko na talaga namang kinaasar ko.
Malalaki ang mga ngiting lumabas ako ng elevator. May dala akong dalawang paper bag na may tatak ng isang sikat na restaurant. Mga paboritong pagkain ni Primo ang dala ko. Kaya siguradong magugustuhan niya ito.
Wala na akong oras magluto dahil sumaglit lang ako buhat sa trabaho ko, kaya nagtake out na lang ako. Isa pa hindi rin naman ako kagalingan pagdating sa kusina, kaya kahit kailan hindi ko pa talaga siya naipagluto ng pagkain. Ayaw ko namang ma turn off siya sa akin kapag nalasahan niya ang patsambang luto ko.
"Excuse me, ma'am. Bawal po kayong pumasok," pigil sa akin ng isang babae nang bubuksan ko na sana ang pinto na may nakapaskil na President's office.
Humarang ito sa pinto, habang nakadipa ang mga kamay.
"I am just here to bring him food."
Ipinakita ko pa dito ang dala ko, habang hindi pa rin nawawala ng ngiti sa mga labi ko. Maganda ang araw ko kaya ayokong masira ito.
"Ma'am, pasensya na po, pero may appointment po ba kayo? Mr. President is busy, he can't entertain someone right now," magalang na saad nito.
Tiningnan ko ito. Hindi ito ang dating secretary ni Primo. May edad na ang dating secretary ni Primo samantalang ito ay bata pa, siguro mga early twenties. Maliit ito, pero kitang-kita ang hubog ng katawan sa suot office attire. She doesn't have the face of a beauty queen, pero masyadong maamo at inosente ang mukha nito.
Naiintindihan ko naman kung bakit ako pinipigilan nito. Hindi ako nito kilala at ginagawa lang nito ang trabaho.
"Are you new? What's your name?"
"Yes, ma'am. I am Mayumi Alvarez, the temporary secretary of Mr. Gomez while Mrs. Jimenez is on leave. I am sorry, but you can't enter, Mr. President is not accepting any visitors right now."
Madalang akong magtungo dito sa opisina ni Primo, kaya hindi ko alam. Siguro more than a month ago pa ng huling punta ko dito kaya hindi ko alam na may bago itong secretary dahil on leave si Lora, his old secretary. Hindi ko naman ugaling puntahan si Primo dahil alam kung busy siya at ayaw kong makaabala. Hindi ako clingy, I trust him, and that's enough.
I smiled. "Don't worry. I am not a visitor, I am his fiancée," pagpapakilala ko bago tuluyang binuksan ang pinto.
Wala na itong nagawa nang makapasok na ako.
Malaki ang ngiti ko nang pumasok ako sa opisina ni Primo. Inilibot ko ang tingin ko sa buong opisina. Nakita ko si Primo na nakaupo sa swivel chair, habang abala ito sa mga papel na nasa lamesa nito. Tila tambak ang gawain nito dahil hindi manlang ito nag-abalang tingnan kung sino ang dumating. Nanatiling nakatutok ang tingin nito sa mga binabasang papel.
"Make me a coffee," utos ni hindi tumitingin sa akin.
Akala siguro niya ay ang sekretaya niya ang pumasok.
"With or without cream?" nakangiting sakay ko sa sinabi niya. Saka pa lang ito nagtaas ng tingin upang tingnan ako. "Hi, I brought you lunch."
Itinaas ko ang hawak ko upang ipakita sa kanya.
"Hindi kana sana nag-abala pa," balewalang sagot nito.
Muli nitong ibinaling ang tingin sa mga papel na hawak. Napalabi ako, pero muli akong ngumiti.
"It's almost one. Alam kong busy ka pero hindi ka dapat nagpapalipas ng gutom," saad ko at inilabas ang mga pagkaing dala ko. "Aanhin mo ang maraming pera kung magkakasakit ka naman. Kaya kumain ka muna, kahit saglit lang. Huwag puro kape lang ang iniinom mo."
Masyado siyang workaholic at minsan talagang nakakaligtaan na niyang kumain dahil sa sobrang busy. Palagi ko na siyang pinapaalalahanan na kumain sa tamang oras, pero hindi naman siya nakikinig sa akin.
"Ewan mo na lang diyan. Kakainin ko na lang mamaya," sagot nito na sa papel pa rin ang tingin.
"Hindi ba pwedeng kumain ka muna? Tita said lagi ka na lang daw nagpapalipas ng gutom sa sobrang busy mo. Kaya nga pumarito ako ngayon para dalhan ka ng pagkain."
Pati ang ina nito ay nagrereklamo na sa akin sa pagiging workaholic ng anak niya.
"You are too noisy. Just leave. I can't entertain you now, I am too busy."
Mapait akong napatawa sa sinabi niya. Tila nainis pa ito gayong concern lang naman ako.
"Wow, sorry, ha. Nagkaka-istorbo pala ako, pero nag-aalala lang naman ako."
Hindi ko na mapigilang maging sarcastic. Siya na nga ang inaalala siya pa ang galit.
"I never ask you to worry about me, and you should call me first before you go here," medyo tumataas na ang boses nito, halata na rin ang iritasyon sa mukha nito.
Galit na ba ito? Bakit tila kasalanan ko pa?
"What is wrong with you? Ikaw na nga ang inaalala at pinagdalhan ng tanghalian pero galit ka pa. Saka ano naman kung pumnta ako ng walang pasabi sayo rito? May masama ba? May tinatago ka ba na bawal kong Makita?" naasar na tanong ko pero blangkong tumingin lang ito sa akin na lalong nagpa-init ng ulo ko.
"Hindi ko sinabing mag-abala ka. Busy ako. I don't have time about your tantrums. Just go," pagtataboy nito sa'kin na tuluyan na ring ikina-init ng ulo ko.
Padabog na muli kong tinakpan ang mga pagkaing dala ko bago isinilid sa paper bag.
"Busy ka 'di ba? Kaya iuuwi ko na lang ito. Sayang naman kung hindi mo rin kakainin," saad ko at padabog na naglakad patungo sa pinto.
Ayaw naman niyang kumain, kaya dadalhin ko na lang ulit ang dala kong pagkain. Baka masayang lang kapag iniwan ko. Sayang na nga ang effort ko, sasayangin n'ya pa ang dala kong pagkain. Kung ayaw niyanv kumain 'di h'wag. Matanda na siya.
Nakita ko pa ang sekretarya niya sa labas na tila nag-aaabang sa paglabas ko. Bahagya pa iting napatalon ng malakas kong binagsak ang pinto.
"Sabihin mo sa boss mo, mamatay sana siya sa gutom," naasar na saad ko dito bago nagtungo sa elevator.
Busy rin naman ako, pero tumawag ang mama niya at nagsusumbong sa akin na lagi na lang daw subsob sa trabaho ang anak niya. Nakiusap ito sa akin Kaya ako naman bilang mabait na fiancée pinuntahan siya at pinagdalhan pa ng pagkain dahil alam kong kapag busy siya minsan nakakalimutan na niyang kumain, pero tila ako pa ang napasama. Sana hindi na lang ako nag-alala. Sana hindi na lang ako nag-abala.
Biglang bumukas ang elevator at may pumasok na isa pang asungot.
"What's with the long face?" may ngiti sa mga labing tanong nito.
Tumingin ako sa kanya. Malalaki ang mga ngiti niya na lalong nagpa-asar sa akin. He looks formal dahil sa suit na suot niya, pero dahil sa ngisi nawala ang formality na meron siya.
"Nothing."
"Nag-away kayo? Lq?" pangungulit nito.
"Tsismoso ka rin 'no?" mataray na sagot ko.
Tumawa ito. "Ikaw, pikon pa rin."
"Tantanan mo ako, Klirk. Kung ayaw mong sa iyo ko ibunton ang asar ko."
"Lagi naman talagang ako ang sumasalo ng asar mo sa kanya."
Bigla akong napatingin sa kanya. Hindi ko alam kung guni-guni ko lang ba pero iba ang dating ng tono niya sa akin. Parang nasasaktan ito, ipinilig ko ang ulo ko. Imposible.
"Cleopatra," sambit nito sa pangalan ko ng hindi ako nagsalita.
"Hmm?" Tumingin akong muli sa kanya.
"What if I fell in love with you again?"
Napalunok ako sa tanong niya.
Seryoso ang mga matang nakatingin siya sa akin. Nawala ang nakakaloko niyang mga ngiti.
Hindi ko inaasahan ang tanong na iyon. Gusto n'ya ba pa rin ba ako? Minsan na kasi niyang inamin na nagkagusto siya sa akin, pero matagal na iyon at naka-move on na siya. Hindi na nga namin iyon napag-uusapan. Pareho na namin iyong binaon sa limot. Bakit nabanggit na naman niya? Siya pa naman nagyayabang sa akin matagal na siyang naka-moved on. Maganda pa naman ako, kaya may posibilidad na mahulog na naman siya sa akin. Mahilig pa naman siya sa maganda. Sabi ko na nga, makamandag ang alindog ko. Pero kahit gusto niya ako, fiancé ko ang best friend niya. Saka kahit single pa rin ako hindi ko siya gusto. Masyado siyang siraulo, kaya ekis siya sa akin. O baka naman niloloko lang niya ako, may pagkabaliw pa naman ito madalas.
Buti na lang biglang bumukas ang elevator. Nasa ground floor na kami, kaya mabilis akong lumabas upang makatakas sa tanong niya.
Mabilis akong naglakad palayo, pero napatigil ako at muling lumingon sa kanya. Malaki ang mga ngiti nitong nakatingin sa akin. Bumalik ako at lumapit sa kanya.
"Eat this," saad ko at isiniksik sa dibdib niya ang mga hawak kong paper bag. Wala naman itong nagawa kundi tanggapin iyon habang nagatatakang nakatingin sa akin. "Kumain ka. H'wag kang magpapalipas ng gutom para hindi ka mabaliw," wika ko bago muling tumalikod. Narinig ko pa ang malakas na halakhak nito tila walang pakialam kahit pinagtitinginan siya ng mga empleyado.
Napasimagot ako. Sabi ko na nga ba pinagti-tripan niya ako. Bwesit siya.
Matapos kong manggaling sa Galvez Company ay dumiretso ako sa opisina ko. I own a small company named ‘The Weddings’. Actually, this is a partnership. I am a wedding planner, while my partner Charlie is a wedding designer. Business ang major ko, pero mas pinili kong maging isang wedding planner. Planning a wedding and meeting the client's demands are not easy, but it is a very challenging job. Lalo na kapag pabago-bago ang gusto ng ikakasal. And soon I am hoping that I will plan for my own wedding. My dream wedding. Pangarap kong ako mismo ang magpaplano ng bawat detalye ng magiging kasal ko. Ng magiging kasal namin ni Primo. “What happened? Bakit nakasimangot ang beauty mo?” maarteng tanong ni Charlie nang makita niya ako bago pa ako makapasok sa opisina ko. Lumingon ako sa kanya. May hawak itong folder habang nakasandal sa pader. Charlie is gay, but he still dresses like a man. Siguro kung hindi ito magsasalita hindi mahahalata na malambot ito. Minsan nga binibiro ko, itong magpak
Tinanggap ko ang bulaklak na inabot niya. Tila biglang naglaho ang lahat ng sama ng loob ko sa kanya dahil sa ginawa niyang pagtataboy sa akin kanina. I tried to erase the smile on my face bago seryosong tumingin sa kanya. “You are sorry for?” nakataas ang kilay na tanong ko. Hindi naman porke’t binigyan niya ako ng bulaklak ay okay na kami. Pinagtabuyan niya ako kanina, sumama talaga ang loob ko kaya hindi niya ako madadaan sa pagpapa-cute niya. Hindi ako marupok gaya ng inaasahan niya. Hindi niya ako madadala sa pabulaklak niya. “About what happened earlier, I should not have treated you that way,” mahinahong saad nito. Tila nag-aalangan pa ito habang nakatingin sa akin. Kung kaninang tanghali ay halos sigawan na ako nito ngayon naman ay napahinahon nito. “Dapat lang. Ako na nag-effort ako tapos galit mo pa akong papaalisin. Huwag kang mag-aalala hinding-hindi na kita aabalahin ulit,” nagtatampong saad ko bago tumalikod sa kanya, sumunod naman siya sa akin papasok. Hindi ako pa
In the coffee shop, I was sitting alone. Many individuals were walking in a hurry, as I could see. Some people are even attempting to cross the street while the light is still green. I can also observe the dirty air coming from several vehicles. That was a city scene, and everyone was bustling. I sip my coffee while listening to the pleasant music emanating from the cafe where I am. I'm trying to relax because I'm unhappy with my customer, who wants to alter the venue of her wedding reception at the last minute and has a long list of demands that I need to meet.Kaya kailangan kong humanap ng panibagong lugar na aangkop sa tema ng kasal na gusto nito. Noong una beach wedding ang gusto nito pero ngayon garden wedding na lang daw. Minsan may mga kliyente talaga na pabago-bago ang isip at maraming demands. Hindi ko naman sila masisi, it's their big day and everyone wants it to be perfect. Kaya dumaan muna ako sa isang coffee shop para uminom ng kape at magpalamig ng ulo. I need more ca
“Primo.” Hindi ko alam ang tamang salitang sasabihin ko. Nagulat ako sa biglaan niyang pagsulpot. “It’s not what you think. I just asked her help me and to pretend as my girlfriend,” mabilis na paliwanag ni Klirk. Pero lalong dumilim ang anyo ni Primo dahil sa sinabi ni Klirk. Tumigas ang mga panga nito habang nakatingin ng masama sa kaibigan. Marahas akong hinila ni Primo palapit sa kanya. “Next time, huwag mong idamay si Cleo sa mga kalokohan mo,” may diin ang bawat salitang binitiwan ni Primo. Ramdam ko rin ang higpit ng hawak niya sa pulso ko. Pasimple koi tong tinanggal ngunit sinamaan ako nito ng tingin at lalong humigpit ang hawak sa pulso ko kaya nanahimik na lang ako kahit masakit na ang pagkakahawak niya. “Kalokohan?” sarcastic na tumawa si Klirk bago naghahamong tumingin kay Primo. “Ako ba talaga ang may ginagawang kalokohan?” Ramdam ko ang tension sa pagitan nilang dalawa. Nakatingin sila sa isa’t isa na tila ba may mga kuryenteng lumalabas sa kanilang mga mata. “Gu
“Hello, may I know who is this?” tanong ko. Pilit kong pinapakalma ang sarili ko. Primo is a very private person. Hindi siya iyong tipo ng tao na hinahayaang may makahawak ng selpon niya. Kahit ako nga hindi ko pa nahahawakan ang selpon niya dahil ayaw niyang may ibang nakikialam nito. Kaya nakapagtataka na iba ang sumagot sa tawag ko ang Malala pa, babae ang sumagot nito. Is he cheating on me? May ibang babae ba siya? Sa isipang iyon ay parang sinaksak ang puso ko ng ilang libong beses. Hindi ko yata kakayanin kapag totoo ang mga baga na tumatakbo sa isip ko ngayon. “I am his-” hindi na nito natuloy ang sasabihin dahil naputol na ang linya. Nagtatakang napatingin na lang ako sa selpon na hawak ko. Hindi ko alam pero may kabang namumuo sa dibdib ko. But I know Primo, hindi niya magagawa ang lokohin ako. Tama, I just need to trust him. Tiwala lang, iyon naman ang mahalaga. “Anong sabi?” puno ng kuyusidad na tanong ni Charlie habang matamang nakatingin sa akin. Nanlalambot na ini
Unti-unting sumilay ang ngiti sa aking mga labi. Tila gustong kumawala ng puso ko sa dahil sa biglaan niyang pag-amin. Hindi ko inaasan ang mga bibitawan niyang salita pero nagdulot iyon sa puso ko ng sobrang tuwa. Kung hindi nga ako magmumukhang tanga gusto kung tumalon sa tuwa. Exaggerated na kung exaggerated pero masaya ako. Kung kanina puro lang inis ang nararamdaman ko ngayon naman ay tila nagdiriwang na ako. Muntik ko nang tapusin ang engagement namin dahil akala ko napipilitan lang siya. Iyon pala nagseselos lang siya. Sana sinabi niya agad, hinayaan pa niya akong magalit at magsalita ng kung ano-ano. Kulang na lang mapilas ang mga pisngi ko sa laki ng ngiti ko. Bigla namang namula ang buong mukha nito, maging ang tenga neto ay namumula rin. Mabilis siyang tumalikod sa akin upang itago ang mukha niya. Hinawakan ko siya sa braso at pilit na pinapapaharap muli sa akin pero nagmamatigas siya. Kahit anong pilit ko ayaw niya talagang humarap kaya hinayaan ko na lang. Masaya na a
It’s Sunday. Nakagawian ko nang umuwi sa bahay kung nasaan ang mga magulang ko upang dalawin sila. Kapag hindi ko kasi sila binisita hindi ako titigilan ni mama. Kaya inilalaan ko talaga ang Linggo bilang family day namin. Nang makarating ako sa bahay ay mabilis akong umibis sa aking sasakyan. Nakita ko na rin ang kotse nina ate Claire na nakaparada sa garahe. “Hello, everyone!” masayang bati ko nang makapasok na ako sa loob ng bahay. Sabay na lumingon sa akin sina mama at ate Claire na buhat-buhat ang kanyang magdadalawang taong gulang na anak. Lumapit ako sa kanila at humalik sa pisngi ni mama bago ako bumaling sa anak ni ate. “Hello, baby girl.” Hinawakan ko ang kamay nito at nilaro-laro.Humagikhik naman ito bago ibinukas ang mga kamay upang yakapin ako. “Tata,” anito. Kinuha ko kay ate ang anak niya at ako ang kumarga rito. Saka ako naupo sa sofa katapat ni mama. “Bakit kasi hindi pa kayo magpakasal ni Primo nang magka-anak ka na rin,” komento ni mama habang pinapanood a
Pagkagaling sa bahay ng mga magulang ko ay dumaan muna ako sa grocery. Kailangan ko nang mamili dahil wala na akong stocks. Once a week lang ako kung mamili pero kapag sobrang busy ko kahit pamimili ng grocery ay hindi ko na nagagawa. Madalang lang naman ako magluto dahil nga hindi ako eksperto pagdating sa kusina kaya matagal maubos ang stocks ko. Kalimutan mga ready to eat or can goods lang ang pinamimili ko. Kaya kapag dumadalaw si mama sa condo ko pinapagalitan niya ako dahil hindi daw masusustansya ang kinakain ko.Kumuha ako ng push cart at nagsimula nang mamili ng mga bagay na kailangan ko. Una akong pumunta sa toiletries. Matapos kong makuha ang mga kailangan ko ay sa condements section naman ako pupunta.Liliko na sana ako nang muntik na akong may mabungo. Buti na lang nakahinto agad ako."I am sorry," paumanhin ko.Sandali pa itong natigilan ng makilala ako. Kaya naman nginitian ko siya."Okay lang," sagot nito at ngumiti."Dito ka rin namimili?" nakangiting tanong ko.I am