Ilang oras lamang ang byahe namin ng huminto kami sa pamilyar na mga kubo at magagandang mga halaman sa paligid. Sa wakas na tapos na rin ang pag-aayos dito. "Diane, ano sa tingin mo?" Tanong ni Rica pagbukas ng sasakyan. "Ang ganda. Bakit tayo nandito?" "Hindi ko rin alam." Bumaba na rin si Matt pero walang imik. Nauna siyang maglakad sa amin at sumunod kami sa kanya. Biglang tumibok ang aking puso ng malakas habang papalapit kami sa mesa na punong-puno ng petals ng rosas. "Enjoy your day," saad ni Matt at hinila palayo si Rica. "Saglit sinong hihintayin ko dito?" sigaw ko. Hindi na sumagot si Matt at tuluyan na silang bumalik sa sasakyan. Hinila ko na lamang ang upuan at tinitigan ang mga bulaklak sa mesa. Ilang minuto pa lang ako ng nakaupo ng biglang may tumunog na musika. Natawa ako na awit ito ng pagbati sa aking kaarawan. Kahit hindi ko tunay na kaarawan na appreciate ko ang effort ni Matt at Rica dito."Okay na! Lumabas na kayo." Natatawa kong sabi pero nagulantang ako si
Mabilis akong pumasok sa kabilang kwarto at hindi mapakali. Sinara ko ang pinto at humiga sa malambot na kama. Biglang bumuhos ang malakas na ulan at tumayo ako upang isara ang bintana. Nanginig ako sa lamig matapos mabasa ang aking ulo dahil sa lakas ng hangin. Mabilis kong kinandado ang bintana at naghanap na maaaring pamalit na damit. Walang akong ibang mahagilap kung hindi isang mahabang t-shirt lamang na may logo sa likod. Hindi ko na ito masyadong pinansin at humiga na lang muli sa malambot na kama. Ilang oras pa lang akong nakakahiga dinalaw na ako ng antok ngunit biglang may boteng nabasag mula sa labas ng silid. Nagmadali ako lumabas at nag-alala na baka nadisgrasya na si Rafael. Pero bumungad sa aking ang pilyong niyang ngiti."You can't sleep….." He hissed and walked slowly to grab my hand. I moved backward and shut the door. Hanggang ngayon umiinom pa rin siya. Gaano ba kataas ang tolerance niya sa alak? Nasapo ko na lamang ang aking noo sa inis. Habang patuloy pa rin ang
Niyakap ko ang aking sarili at hinila ang kumot at tinakpan ang aking katawan. Nanghihina ako at hindi ko alam kong makakaya ko pang maglakad pabalik sa kabilang silid. Siguro hindi naman na babalik si Rafael dito. Tinignan ko ang orasan na nakasabit sa dingding. Alas kwarto na ng umaga. Dalawang oras na lang lilitaw na ang araw. Panibagong umaga haharapin ko. Huminga ako ng malalim at pinikit ko ang aking mata. Ilang minuto pa lamang bumukas muli ang pinto at narinig ko ang tunog ng lock nito. Napamulat ako at nakita nakangisi si Rafael sa akin. Bago pa ako makapagsalita bigla siyang tumalon sa kama at mabilis na tinanggal ang kanyang damit. Napalunok ako at hinila niya ako paharap sa kanya. Ang mga mata niya ay nanlilisik at mabilis niya akong hinawakan sa mukha at bumulong, “Miss me?” Tinulak ko siya pero hindi man siya natinag at dahan-dahang itinaas ang aking damit. “Bitiwan mo—” Tinakpan niya ang aking bibig at patuloy na ginalaw ang kanyang kamay sa loob ng aking dress. Napal
Halos isang oras akong nakatitig sa mga larawan ko at nanghihina akong tumayo at umupo sa kama. Paano ba ako lalaban nito kung tama lahat ang paratang ni Rafael sa Ate ko? Hinila ko ang unan at niyakap ito at humagulgol ako sa halo-halo kong emosyon. Ang dami ko pa ring tanong sa buhay ko na hindi ko magawa makuha ang sagot tapos nadagdag pa ang ganitong sitwasyon. Hindi ko na kakayanin pa kung anong susunod na gagawin ni Rafael. Hindi niya nga ako sinaktan ng physical pero ang target naman niya ang emosyon ko. Unti-unti niyang dinudurog ang puso ko sa mga ginagawa niya. Bakit ba ang lakas ng epekto niya sa akin? Biglang bumukas ang pinto ng silid ngunit masyado na akong nasaktan at hindi na tinignan kong si Rafael nga ba ang bumalik. Ipinikit ko na lang ang aking mga mata at mabuting manahimik na lamang ako. Sa isang iglap sumara muli ang pinto. Tahimik lang akong humikbi hanggang may naramdaman akong umupo sa aking tabi. Biglang kumabog ng napakalakas ang aking puso at hindi ko mag
Hindi matapos tapos ang sumisigaw na ligaya saking puso at ang mga paru paro sa aking tiyan ay patuloy ang paglipad. Matapos ang intimate kiss namin ni Rafael kanina nakita ko kung paano kuminang ang kanyang mga mata na para bang ako lang ang babaeng pinaglalaanan niya ng mapupusok na halik. Nilagay ko ang mga kamay ko sa aking braso habang umaawit. Ang saya sa pakiramdam para na akong mababaliw."Diane!" Napapitlag ako ng marinig ang sigaw ni Rica. Minulat ko ang aking mata at dinampot ang walis sa gilid. "Ano yun?" tanong ko na hindi tumitingin sa kanya."Anong nangyari sayo?" Pag-usisa nito. Umiling lamang ako at nagsimulang magwalis sa sala. Hindi na muli kumibo si Rica pero ramdam ko ang titig niya sakin habang nagwawalis ako. Nagtatalo ang isipan ko kung sasabihin ko ba sa kanya niya o huwag na muna. Bigla siyang lumapit sakin tapos kinuha ang walis."Malinis naman dito. Bakit linis ka ng linis?" tanong niya. "Madumi pa kaya," dahilan ko pero mabilis niya itinaas ang baba ko
Pagmulat ko napasinghap ako ng makita kong gaano kalapit ang mukha ni Rafael. Nagkatitigan kami ng ilang saglit hanggang naalala ko ang mga sinabi ni Monica. Mabilis ako tumayo at lumayo sa kanya. Kunot ang noo niyang lumapit muli sakin. Napalunok ako at iniwasan ang tingin niya na nakakatunaw."Is there any problem?" Umiling ako at akmang maglalakad papasok sa silid ng bigla niyang hawakan ang aking kamay. Kumabog ng malakas ang aking puso at hinila ko ito."May kailangan po ba kayo?" "Why are you so formal?" He said in a husky voice. Huminga ako ng malalim at buong tapang siyang hinarap."Tama na!" Umarko ang kilay niya at sa isang iglap tumawa ng malakas. Umiling ako at nanlilisik ang mga matang tumitig sa kanya. "Nakaka- enjoy ba na nakakasakit ka na ng iba?" Huminto siyang tumawa at akmang hahawakan akong muli ng mabilis akong tumalikod. Nakahinga lamang ako ng maluwag ng marinig ang pagbagsak ng pinto. I am changing my perspective now about Rafael. He will never look at me wit
"Are you falling in love with Rafael?" Ang matamlay na boses ang nagpagising sakin sa katotohanan."Sa tingin mo magugustuhan ko siya?" Humarap ako kay Matt at tinaas ko ang kamay na nakaposas. Umiling lang ito at may kinuha sa kanyang bulsa. Napangiti ako ng makita kong ano ito. "Pasalamat ka, I contact Monica to came here." Kunot ang noo kong tumitig sa kanya. Napakablangko ng mukha niya habang tinanggal ang posas sa kamay ko. "Bakit?" Napangiti si Matt at tumikhim. "Hindi talaga thank you ang sagot mo? Your different. Rafael is right." Umiling ako at tumayo ngunit bigla kumirot muli ang sikmura ko. Hinawakan ko ito at napaupo ulit sa sofa. Napasigaw ako nang may gumuhit na sakit sa aking puson. "What's happening to you?" Hinawakan niya ako pero binitawan ulit tapos naglakad-lakad sa aking harapan na hindi malaman kung anong gagawin. "Help me!" Sigaw ko sa kanya dahil hindi ko na matiis ang sakit. Mabilis niya akong binuhat at nagmamadaling isinakay ako sa sasakyan. Sa labing li
Hindi ako makakibo kay Rafael habang nakatingin sa kanyang blangkong mukha. Makalipas ang ilang minuto nanginginig ang kalamnan ko at pinagpawisan ako ng malagkit sa sobrang tahimik ng silid."Are you not going to answer me? Bakit? Natatakot ka bang makulong?" Kunot noo tanong niya. "Hindi! Dahil wala naman akong kasalanan." giit ko.He smirked and directly glared at me. "Are you not tired of pretending?" My spine quivered and my face reddened. Pretending? Alam naman ba niya ang totoo? Hindi ko mapigilan at napasantinig ko ang nasa isipan. "Alam mo? Naniniwala ka na sakin?" Umiling ito at lumapit sakin. Bagsak ang balikat kong tumingin sa bintana."Diane, can you stop telling people here that you are Michaela, especially Rica. Natutuwa ka bang nauuto mo siya!" Kuyom nito ang kamao niyang nanggigigil. Umiling ako at humiga muli sa kama. Wala akong lakas na makipagtalo sa kanya hanggang unti-unti kong naramdaman ang antok at napapikit na lamang ako.—Mabibilis ng mga yabag at nagsisi