hello po! hehe, sorry sa late update. medyo loading na po kasi utak ko sa bed scenes huhu. pero babawian ko kayo hihi. see you bukas! <3
“Turn around,” he whispered.At parang isang alipin, agad na sinunod ni Emory ang utos sa kanya ng binata. Pareho silang pawisan kahit na malamig naman ang aircon ng silid. It’s still raining outside but they’re sweating here, and panting.Nang makatalikod siya ay giniya siya ni Beau para dumapa sa kama. He placed a pillow below her abdomen and a gasp escaped from her lips when he suddenly slapped her butt cheeks. Tinukod tinukod niya ang kanyang siko para sana angatin ang sarili nang mabilis siyang hinawakan ni Beau sa batok at muling diniin sa kama.“Beau,” she whispered.And without any warning, Emory felt him slid his huge length inside her, making her moan out of pain and pleasure. It’s been a while since she last did it with Beau. Kaya naman hindi niya maiwasang makaramdam ng sakit.“Fuck,” Beau moaned. “Damn it.”Gusto niya sanang magsalita ngunit nang magsimulang gumalaw si Beau ay mariin siyang napakagat sa kanyang labi. Her hands grasped for the bed sheet as he started thrus
Nagising si Emory nang maramdaman niya ang magaang haplos sa kanyang pisngi. Wala sa sariling dinilat niya ang kanyang mga mata para tignan kung sino ang may gawa non. Ngunit agad din niya itong pinikit muli dahil sa sinag ng araw na tumama sa kanyang mga mata.“You’re awake,” he said. “Come on. Let’s eat our breakfast.”Muli siyang dinilat ang mga mata. This time, dahan-dahan na ang pagdilat niya para makapag-adjust ang kanyang paningin sa liwanag ng buong silid. Bumungad sa kanya ang pagmumukha ni Beau and it somehow made her heart warm.Tinulungan siya nitong bumangon at hinalikan ang kanyang noo. Hinayaan niya lang si Beau na gawin ito. It’s always been like this for the past two days. Gigising siyang bungad ni Beau at matutulog siyang katabi ito.Malakas pa rin ang ulan at wala siyang makalap na signal kaya’t hindi niya matawagan ang kanyang mga anak. Miss na miss niya na ito at gusto na niyang umuwi. At the same time, she wanted to stay. Being this close to Beau, waking up and s
She staring at the ceiling, blanket wrapped around her body and a breathing is fanning on her neck. Mariin niyang pinikit ang mga mata at humugot ng malalim na hininga. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na sabihin. She just lay there, staring at the ceiling, and waiting for the rain to stop pouring.“How long are we gonna stay here?” she asked, deciding to finally break the silence. “How long are we gonna stay like this?”Maglalakas na siya ng loob na magtanong dito. Wala na siyang panahon pa para magpaligoy-ligoy. Kasi sa totoo lang, ayaw na niya sa ganitong sitwasyon. Ayaw na niya ng ganitong klaseng trato mula sa binata.Yes, her heart is yearning for it. Ngunit kung magpapadala siya sa tawag ng kanyang damdamin, matutulad siya kay Jessica. She will be the woman she hates the most. And that makes her mad. Really mad. Not for Beau, but for herself.“Emory…”“I’ll be honest with you.” Bumangon siya mula sa pagkakahiga at nilingon ang binata. Diretso ang kanyang malamig na ti
Emory was just patiently waiting for him to finish talking to the front desk. Sa wakas, pauwi na sila. Baka mas mabaliw pa siya nang tuluyan kapag tumagal pa silang dalawa sa lugar na ‘to. Baka hindi na siya makatiis pa’t maamin sa binata na mayroon silang mga anak at mahal niya ito.Well, aminado naman siyang tanga siya pero hindi masyado na to the point ay aaminin na niya ang lahat dito. Alam niyang may tamang pagkakataon para sa bagay na ‘yan at ‘yon ang hinihintay niya. The perfect time for her to confess everything. Hindi pa lang talaga pwede ngayon dahil hindi pa siya handa para sa mga responsibilidad na kalakip ng pag-amin sa katotohanan.Napatingin siya sa kanyang phone nang mag-ring ito. A smile immediately lifted her lips the moment she saw Selim’s number. Nilingon niya muna saglit si Beau saka siya naglakad palabas ng main door ng hotel. Sinagot niya agad ang tawag nang na sa labas na siya.“Selim?”“Mommy!”May kung anong mainit na humaplos sa kanyang dibdib nang marinig a
“May dadaanan pa po ba kayo, Mr. Khaleesi?” she asked.Na sa loob sila ng sasakyan ng binata ngunit punog-puno sila ng katahimikan. Walang ni isa sa kanila ang may balak na basagin ang katahimikan na ‘yon kaya naman nagdesisyon na lang siyang magtanong. Sobrang bigat kasi ng hangin na pakiramdam niya ay mahihirapan siyang huminga.“Drop the formalities when we’re alone,” he said instead of answering her question.Kumunot ang kanyang noo. “I don’t think it’s inappropriate for me to call you casually−”“You already moaned my name,” he said and that made her lip parted. “Is there any reason you can’t still call me by my name?”She’s lost for words. Hindi niya alam kung ano ang isasagot niya sa binata dahil sa sinabi nito. Gusto niya itong murahin ngunit hindi naman siya ganoong klaseng tao. Ramdam niya ang panlalamig ng kanyang kamay at ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso.“I’m your employee,” she almost whispered. “I should call you formally. K-kung ano man ang nangyari sa ‘tin sa C
Hindi na mabilang si Emory kung pang-ilang shot na ang kanyang nainom. Basta ang alam niya ay hatinggabi na at kanina pa nag-ri-ring ang kanyang phone. But who cares, right? Wala nang sisita sa kanya kung bakit hatinggabi na at hindi pa rin siya umuuwi. Wala nang tatawag sa kanya o susundo sa kanya kahit lasing na lasing na siya.“Of course, I promise.”“The only woman I want to marry is you, Emory.”“I love you for the rest of my life.”“Ikaw lang ang babaeng nakikita kong ihaharap ko sa altar.”Reminiscing those memories makes her want to cry so hard. How can he be such a liar? How can he say those words without even flinching? How can he act like he was telling the truth?!“M-ma’am, lasing na po kayo─”“Ano ba kasi ang rason para magpunta rito?” pagpuputol niya sa bartender na kanina pa siya pinapakialaman. “Alam mo, kayong mga lalaki, ang galing niyo sa larangan ng panloloko!”Mukhang nagulat ito sa kanyang pang-aakusa ngunit hinayaan lang siya nitong magsalita. Muling tinunga ni
Chapter 01Naalimpungatan si Emory nang maramdaman niyang may kung anong mabigat ang dumagan sa kanyang tiyan. She wanted to open her eyes but she’s too sleepy to do that. Hilong-hilo pa rin siya at kapag nagising siya, alam niyang masusuka lamang siya.She turned around and hugged her pillow tighter. Mainit ito at medyo matigas. Ang katigasan nito ang nagdadala ng comfort sa kanya at pakiramdam niya ay gusto na niyang manatili sa ganitong pwesto.But when she felt something fanning against her neck, she stilled. Wala sa sariling naidilat ni Emory ang mga mata at ganoon na lang ang pag-awang ng kanyang labi nang bumungad sa kanya ang mukha ng isang napakagwapong nilalang.And just like that, memories started flashing inside her head from what happened last night. Bumilis ang tibok ng kanyang dibdib at pakiramdam ni Emory ay sasabog na ito. Sasabog na sa matinding kahihiyan!Sinubukan niyang bumangon ngunit nakayakap ang makisig nitong braso sa kanyang tiyan dahilan para muli siyang ma
Chapter 02“Saan ka ba kasi nagpupunta kahapon?” tanong ng kapatid sa kanya.Inismiran niya lang ito at bumaling sa counter. Ngumiti sa kanya ang cashier at nilapag sa counter ang kanyang susuotin na damit para sa kasal ng taong nag-iingay sa kanyang tabi. Buong akala niya nga ay nagbago na ito, e. Maingay pa rin pala.“None of your business,” he replied. “Let’s go.”Matapos niyang makuha ang damit ay agad siyang naglakad paalis ng boutique. Ramdam ni Beaumont ang mga matang nakatingin sa kanyang habang sila ay naglalakad ng kanyang kapatid. And he’s already used to it.Pagdating nila sa parking lot ay pumasok na siya sa loob ng kanyang sasakyan at nilagay ang box sa backseat. Binuksan naman ni Brille ang pinto sa tabi ng passenger’s seat at doon na umupo. He fastened the seatbelt and started the engine of his car.“Nakausap mo na ba si Lolo?” tanong ng kapatid.Umiling siya. “Haven’t. He was sleeping when I visited him yesterday.”Tumango lang ito at sumandal na sa backrest, habang s