Chapter 53

CHAPTER 53

Dinala siya ni Sebastian sa mapunong pinakalikuran ng mansion. Napanganga siya nang makita ang tree house sa taas ng malaking puno nang mag-angat siya ng tingin.

“Anong gagawin natin sa taas?” kulit niya kay Sebastian nang pinatapak siya nito sa hagdan na gawa sa matibay na kahoy.

“You’ll see. Careful, Love.”

“Ang weird niyo ngayon,” nagdududa niyang akusa rito na sinagot lang ng mabilis na h alik sa mga labi niya.

“Just wait ‘til you see how weird I am.”

Pinanood niya ang pagsuksok nito ng susi sa sa lock. Nanginginig pa ang mga kamay.

Akala niya ay normal lang na itsura ng tree house ang loob. Awang ang mga labing inisa-isa niya ang nakasabit na larawan nila ni Sebastian noong kolehiyo sila.

“Bakit nasa ‘yo pa ang mga ito?”

Tinagu-tago pa talaga nito ang kakornihan na pagbibigay ng love-letter sa kanya dahil sinabi niya noon na gusto niya sa lalaki ay maginoo.

“Saan mo nakuha ang mga ‘to, Seb,” she asked, almost crying.

Hindi niya na matandaan