CHAPTER 35 MAB

MEC-MEC

Nang magising ako ay hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi ngumiti. Katabi ko kasi ngayon ang lalaking mahal ko. Hindi ko alam pero wala na ang galit ko sa kanya. Ganito ba talaga? Ganito ba kapag mahal mo? Alam ko na hindi rin naging madali sa kanya ang lahat. Alam ko na nahihirapan rin siya. Lalo na ng isuko niya ang pagiging Ventura niya para lang sa akin.

“Good morning, baby.” nakangiti na bati niya sa akin at hinalikan niya ako sa labi.

“Baby, nagugutom na ako.” sabi ko sa kanya pero nakatulala lang siya sa akin.

“Baby?”

“Say it again, please.” utos niya sa akin.

“Say what?”

“Baby,” sagot niya sa akin kaya naman napangiti ako.

“I love you, baby.” sabi ko sa kanya.

“Am I dreaming?” tanong niya sa akin.

“No, you’re not.”

“Para kasing hindi totoo. Hindi kana ba galit sa akin? Bati na ba tayong dalawa?”

“Galit pa rin naman. Pero wala akong choice kasi ikaw ang pinaglilihian ko. Gustong-gusto ka ng anak mo.”sabi ko sa kanya pero pabiro lang naman. Kasi ang totoo ay wala na