Chapter 8 Rain (Mia’s POV)

CORNELIA is a good girl. Marami kaming pagkakatulad. Tulad nang madalas naiiwan na mag-isa. I learned na sa unang ilang taon, ang lola niya ang nag-alaga sa kanya. Nang mamatay ito, kumuha ang mommy niya ng katulong, but for some reason, pinaalis niya ang katulong at tinuruan siya ng mga gawaing bahay—tulad ng pagsaing sa rice cooker, at pagwawalis.

Sa pagsaing pa lang gamit ang rice cooker, kinakabahan na ako sa pakikinig. Pero sabi naman ni Cornelia, four years old na siya at bantay sarado rin ng CCTV ang buong kabahayan, kaya feel safe siya. At alam niya na kung may mali siyang nagawa ay agad siyang tatawagan ng mommy niya.

Kahit pa palagi siyang iniiwan ng mommy niya para sa trabaho, never niya ikinaila na anak siya ng nanay niya.

“Summer Braganza.”

I looked for her profile pero walang lumalabas. Maging si Cornelia, wala ring social media accounts. Masyado silang private. Kahit madaldal si Cornelia, ramdam ko na pili lang ang sinasabi niya. Ni hindi niya man lang binabanggit kung