Dahan-dahan akong tumayo sa aking pagkakadapa. Nilibot ko ang aking mata sa buong bahagi ng lugar na ito. It is very spacious at maraming mga silid. I can see babies in the incubators, there are big flat screens overhead, the temperature is I think, 16 degrees celsius. It's actually cold here. And still, the surveillance cameras are everywhere. Maraming nagkalat na mga tauhan ng Embassy na may iba't ibang ginagawa. Ano ba itong pinasok ko? Hindi ko ito nakikita sa Grass. Nakalulula rito. Gusto kong kumuha ng kahit ano rito at dalhin sa District G.
Suddenly, may anim na tauhan ang papalapit sa akin, trying to get me and lock me again. But I'm alert. Sorry na lang sa kanila.
Tum
I am lying facedown on the dirt. Dirt, as what I have always seen in Grass. Nandito na kaya kami sa District G? Ang buong katawan ko ay napakasakit, lalong lalo na ang aking buto at parang nabungol ang mga tenga ko. I can't move yet. Tinitiis ko muna ang sakit. I'm still in shock. And I sit up, weakly. I don't know how we got here but we're clear of the wreckage, which is still burning black smoke at the distance. I can't take my eyes off the chopper. The burning metal carcass which is our only chance to escape the Manjies is going up in flames.
Hindi nakaligtas si Khate sa mga sermon ni nanay Katy. Walang ibang ginawa si Khate kundi humingi ng tawad sa biglaang pagkawala niya. Kahit ako, naiintindihan ko si Khate dahil pareho kami ng sitwasyon. "Salamat sa pahahanap nitong anak ko ha," pasasalamat ni Nanay Katy sa amin habang naka ngiti. "Asus, walang anuman 'yon Katy," pangiting sabi ni aling Sunny. "At least, nalibot namin ang lugar dito, e
"Who are you, King?" "Stupid. That's redundancy." "No, I mean your real identity." "Why you're so curious? Are you interested in me?" "Hindi no...teka, wag ka ngang magmadali, ginawa mo 'kong kalabaw eh." sabi ko dahil muntik na akong mabangga sa poste. Subukan lang niya akong ipahamak kundi magkakalaman kami. How dare him! The air makes his hair to dishevell. Mukha kaming mag-syota na tumatakas para mag-tana
Wala kaming ibang nagawa kundi tumawa nang malakas. Hindi naman kami baliw sadyang masaya lang talaga kami dahil sa nangyari. "Did you expect this will happen?" tanong ni King habang nakahiga sa mga damit. Iniisip niyang snow itong hinihigaan namin. Loko. Nakahiga pa rin kami sa isang katerbang mga damit at nakatunganga lang kami sa kalangitan. Umaandar pa rin ang truck na sinasakyan namin at wala kaming ideya kung saan ito papunta. "No, I thought we'll die," tumawa ulit ako nang malakas. "Alam mo, you're cute when you laugh," sabi niya at tumigil ako sa pagtawa. Cute naman talaga ako ah. No need to tell me because I know it. "Thank you,"walang emosyong sabi ko. Sa kabila ng lahat ng nangyari ay 'di pa rin mawala ang pagod sa aking katawan at ang gutom. This day was a crap! "Are you comfo
"Shh, don't shout." Is that you Khate? "Mom, she's awake!" sigaw niya at nakarinig ako ng mga footsteps na papataas sa hagdanan. I remember the Manjies. The sound of their footsteps heading towards me when I went into the grain forest. When the door gets open, they are not Manjies. It's Nanay Katy. Then aling Sunny and manong Mundo. Kasama ko na sila! Ang galing, nananaginip ba ako? Paano ako napunta rito? Pero, masaya ako na nakita ko sila ulit. "Okay ka na, Synecdoche?" Tanong naman ni nanay Alegre sa 'kin at hinawakan niya ang buhok ko at uminom ng tubig. "Oo naman, I just left one single millisecond." Biro ko sa kanila. Ramdam ko ang pag-aalala nila sa 'kin. "You left one single millisecond,
CHAPTER 13 Sinundan namin ng tingin ang lalaking tumakbo papunta sa electric fence. Lumingon muna siya sa paligid bago siya tuluyang dumapa, dahan-dahang gumapang at lumusot doon. Nakalusot na siya palabas pero nakita namin siyang nilusot niya pabalik ang kamay niya dahil naiwan ang kaniyang dalang case. Iniunat niya ang kamay niya pero 'di niya maabot. Ilang sandali lang ay nasagi ang kaniyang kamay sa electric fenc
"Yes, as you said Ambassador Hugo, kailan pa ba kami tumanggi sa 'yo? Aha. Buti't napatawag ka nang maaga nang sa ganun ay maihanda na namin 'tong train sa pagsundo sa mga tributes next-next month. Don't worry, walang makakaalam, Ambassador. Kung nagawa namin iyon last year, magagawa rin namin iyon this year." Dinig ko ang boses ng isang lalaki mula rito sa ilalim ng mesa. 'Yung binti lang niya ang nakikita ko. May tattoo. Isang train ang tattoo niya na mukhang ahas. Alam kong tapos na siyang makipag-usap sa...sa ambassador ng Maharlika. May sinabi siya tungkol sa mga tributes for this year. Hindi na bago sa 'min na ang District T ang magsusundo sa mga tributes dahil sila lang naman ang may mga imbensyong sasakyan kasi Tran
"Synecdoche!" When I heard a familiar voice, I stopped crying. I tighten my grip on the books that I am holding. It is Ulap's voice. She's with her parents, aling sunny and manong Mundo. I'm happy yet sad."Ulap!" Tumakbo ako patungo sa kaniya at humandang yakapin siya pero may biglang humarang sa daan."Why are you crying, Synecdoche?" I am torn between going to Ulap's place or just stand here in front of Vani. He looks calm. Hands at the side of his pockets. Doesn’t he know what's happening?I sobbed before I open my mouth. "Bakit ito ang nadatnan ko pagbalik ko? Bakit?""You mean, seeing me?""Yes.. but..no. I mean, here, the Grass...is ..now being...""Devastated?" sabi ni Vani at tiningnan ang paligid."Yes..but no, I'd rather say 'The grass is now like a deformed rubics cube rather than being devastated. It hurts me. Why Grass? Why us? We need light here, but the light they gave us came from the burning houses. We need c